Tongue n'cheek PL (CD)

Na początek: czego możemy się spodziewać po nowym albumie Dizzee Rascala?

„Nazywa się Tongue 'n' Cheek" – wyjaśnia dwudziestoczterolatek ze Wschodniego Londynu, który  jest pierwszym Brytyjczykiem, któremu udało się umieścić single wydane we własnej,  niezależnej wytwórni na dwóch pierwszych miejscach list przebojów - „bo jest niegrzeczna, ale jednocześnie miła. To popowa płyta, ale jeśli chodzi o muzykę, to można na niej znaleźć wiele rzeczy – jest B-more hip hop, reggae, house. Teksty są raczej mocne. Nie ważne, jak bardzo mnie teraz wszyscy uwielbiają, zawsze znajdą się jacyś oburzeni rodzice”.

„Słuchałem 'Doggystyle' Snoopa” - kontynuuje Dizzee – i pomyślałem, że powinienem zrobić właśnie coś takiego. Oczywiście nie chodziło mi o taki sam album, ale coś w podobnym charakterze. Ludzie potrzebują teraz wesołych rzeczy, a ja chciałem nagrać coś, przy czym wszyscy mogliby się bawić. Próbowałem już tego przy „Maths + English”, ale są tam kawałki, które raczej nie nadają się na imprezę. Na nowym albumie jest kilka poważniejszych momentów, ale można ją puszczać w całości i nie ma na niej zbyt dużo dołowania”.

Drugi album Dizzee Rascala, „Showtime” była próbą jednocześnie wzmocnienia i uelastycznienia brzmienia z poprzedniej, nagrodzonej nagrodą Mercury płyty z 2003 roku pt. „Boy In Da Corner”. Również teraz, nowy album powstał na fundamencie swojego poprzednika. Ale o ile piosenki z „Maths + English”, jak „Flex” czy „Bubbles” były tylko udanymi eksperymentami z r&b w tle,  to na „Tongue 'n' Cheek” Dizzee porusza się po muzycznie bardziej dostępnym terytorium z pewnością i pełnym przekonaniem.

„To proste, jestem coraz lepszy w tym co robię” - wyjaśnia Dizzee - „próbuję różnych rzeczy, które się nadają, a które nie”.

Począwszy od letniego “Chillin’ Wiv Da Man Dem” po taneczny nowy singiel „Holiday”, czwarty album Dizzee Rascala pokazuje, z jaką łatwością rozszerza się jego muzyczny obszar działania. Dzięki bardziej znajomemu brzmieniu „Road Range” oraz komicznemu i niecenzuralnemu „Freaky Freaky” Dizzee potwierdza, że nie zamierza rezygnować ze slangu w swoich tekstach, a „Tongue 'n' Cheek” ma szansę przełożyć zeszłoroczny sukces komercyjny na miejsca w zestawieniach sprzedaży.

Po tym jak „Dance Wiv Me” utrzymywało się przez cztery tygodnie na pierwszych miejscach list przebojów latem 2008 roku, Dizzee Rascal zaczął pojawiać się w różnych niespodziewanych miejscach: programie Jeremiego Paxmana w BBC News, u boku Matta Lucasa w nowej edycji kultowego teleturnieju Shooting Stars („Uwielbiałem ten program, kiedy byłem dzieciakiem, więc super było się w nim znaleźć”) oraz wraz z Tomem Hanksem u Jonathana Rossa („Tom Hanks to najmilszy gość, jakiego kiedykolwiek spotkałem – cytował mi fragmenty tekstów Snoopa”).

Przygotowując się do wyprzedanej trasy z The Prodigy był gotowy powrócić na trasę. Zbliżał się sezon festiwalowy i Dizzee miał w rękawie asa, który nazywał się „Bonkers”. „Napisał mi po prostu maila z tekstem: „To coś, co może ci się spodobać” - Dizzee wspomina swój pierwszy kontakt z utworem Armanda Van Heldena, który niedługo uczynił jednym z największych hitów lata 2009.

„Byłem wtedy w trasie w Ameryce i kiedy go pierwszy raz usłyszałem skojarzył mi się z Ibizą – jedynym z kawałków z lat dziewięćdziesiątych. Wiedziałem, że nie muszę dużo do niego dodawać, i pamiętam kiedy wpadł mi do głowy tekst do tej piosenki. Mówi o byciu w trasie i zachowaniu równowagi pomiędzy tym, na co możesz sobie pozwolić, a kiedy powiedzieć stop”.

„Miesiąc później spotkałem Armanda – mówi Dizzee - „W tym wielkim mieszkaniu w Nowym Jorku, gdzie ma swoje studio i największą kolekcję video, jaką kiedykolwiek widziałem. Ten koleś zawstydziłby nawet MTV. Pokazał mi video do 'Egyptian Lover', którego nigdy wcześniej nie widziałem i to było fantastyczne”.

Od profesora literatury zastanawiającego się nad paradoksalnym fragmentem tekstu po dwulatka cieszącego się za każdym razem,  gdy widzi twarz Dizzee wyłaniającą się z paszczy kartonowego rekina – klip do „Bonkers” dawał radość wszystkim, którzy go widzieli. Taneczny wirus okazał się być bardziej zaraźliwy niż świńska grypa, podążając prosto na szczyt zestawień sprzedaży.

Z niewielką pomocą „Bonkers”, występ Dizzee na tegorocznym Glastonbury stał się przełomowym momentem w historii czarnej muzyki brytyjskiej. „Bonkers” nie był jedynym kawałkiem, którego tekst znała sześćdziesięciotysięczna publiczność. „Fix Up Look Sharp” i „Jus' A Rascal” spotkały się z podobną reakcją. Dizzee nie tylko złamał niewidoczną barierę, ale z jej części złożył nową, wartościową rzecz.

Kiedy występ Rascala na Wireless Festival w Hyde Parku zbliżał się do finału, okazało się, że pod sceną dzieje się coś niezwykłego – oprócz stałych bywalców tej strefy pojawił się tam książę Harry z grupą przyjaciół, którzy -  jak się okazało - również znali słowa „Bonkers”.

Dizzee przebył długą drogę od garażowego grania pod koniec lat dziewięćdziesiątych do występów na dużych scenach. Ważne jest to, że udało mu się to osiągnąć bez żadnych kompromisów. „Podoba mi się bycie gwiazdą pop” - śmieje się Dizzee - „Ale najlepsze jest to,że zostałem nią na własnych warunkach”.

„Piosenka jak 'Holiday' jest ryzykowna” - dodaje - „ bo wiem, że będzie miała wpływ na to, jak ludzie mnie postrzegają. Ale w pewnym sensie o to właśnie chodziło. Ludzie nie wiedzą teraz czy się zmieniłem i  dobrze, bo to oznacza, że mogę robić co chcę”.

Tracklista:

1.Bonkers        
2.Road Rage    
3.Dance Wiv Me           
4.Freaky Freaky           
5.Cant Tek No More
6.Chillin Wiv Da Man Dem        
7.Dirtee Cash   
8.Money Money
9.Leisure
10.Holiday       
11.Bad Behaviour