To skomplikowane. Julie (okładka  miękka, wyd. 05.2016)

Autorka miała ciekawy pomysł na fabułę, jednak mam wrażenie, że troszkę przeszarżowała, a rozwiązanie przedstawionych problemów/przeszkód jest dla mnie niezadowalające. Na pewno jest to dobra baza pod scenariusz na film, który z przyjemnością bym obejrzała.
Książka zaskakująca i budząca emocje nie tylko w nastoletnich czytelnikach.

Niestety jestem mistrzem spoilerowania samej sobie i przeczytałam już na początku najważniejszy fragment. Jednak gdybym miała oceniać książkę nie znając zakończenia powiedziałabym, że jest świetna. Zakończenia można się domyślać, ale nie jest ono bardzo typowe.

Kiedy Julie Seagle przeprowadza się do Bostonu, żeby rozpocząć studia na uniwersytecie, jej wymarzone mieszkanie okazuje się w rzeczywistości być małą restauracyjką serwującą buritto. Z braku lepszego rozwiązania, dziewczyna tymczasowo przenosi się do domu dawnej przyjaciółki swojej matki, która przyjmuje ją z otwartymi ramionami. W domu Watkinsów na pozór wszystko wydaje się normalne… chociaż gdyby się zastanowić, wiele rzeczy odbiega od normy. Erin i Roger rzadko bywają w domu, spędzając w pracy długie godziny; ich syn Matt jest piekielnie inteligentnym studentem matematyki i Julie bardzo go polubiła, ale wygląda na to, że chłopak z jakiegoś powodu zrezygnował z własnego życia towarzyskiego. Jest jeszcze Celeste, nietuzinkowa trzynastolatka, której sposób wypowiadania się odpowiada ludziom z epoki wiktoriańskiej i która odstaje od swoich rówieśników jak tylko się da. Do tego wszędzie zabiera ze sobą kartonową podobiznę swojego drugiego brata, Finna, który jest nieosiągalny, a porozmawiać z nim można tylko na czacie. Julie szybko dowiaduje się, że rodzina Watkinsów skrywa wiele tajemnic. Nie spodziewa się, że stanie się dla nich kimś tak ważnym i że wszystko będzie aż tak skomplikowane. Są takie książki, które potrzebują trochę czasu, żeby przekonać do siebie czytającego. Gdzieś po drodze akcja zaczyna się rozkręcać, a my stopniowo zatapiamy się w lekturze bardziej i bardziej. Ale są także książki, w które wpada się jak w przepaść już od samego początku i aż do końca nie można się z niej wydostać – To skomplikowane. Julie jest jedną z takich powieści. Tym bardziej żałuję, że przetrzymywałam ją na swojej półce od tak dawna i dopiero po prawie dwóch latach od dnia, kiedy do mnie trafiła, zdecydowałam się ją przeczytać. Ale lepiej późno niż wcale, prawda? ;) Pierwszym, co wpada w oko w książce Jessiki Park, jest wyjątkowy humor. Wiecie, mam dosyć specyficzne poczucie humoru i niektóre powieści, które mają być zabawne, dla mnie są zwyczajnie żenujące. Ale w To skomplikowane nie znajdziemy prostackich żartów na poziomie szkoły podstawowej, lecz inteligentny, trafiony w punkt humor, który przemawia do mnie całkowicie. Wydaje się bardzo trudnym wpisać się w gust czytelników humorem, ponieważ każdego bawi co innego, jednak autorka podołała temu zadaniu w stu procentach i wydaje mi się, że każdy, nawet największy ponurak świata nie mógłby powstrzymać się przed uśmiechem podczas czytania. Choć na pierwszy rzut oka mogłoby się wydawać, że jest to jedna z tych młodzieżówek, w których życie miłosne bohaterki będzie w zasadzie nieustannie tkwić na tapecie, to prawda wygląda nieco inaczej. Faktycznie, nie da się wykluczyć istnienia wątku romantycznego, ale nie gra on tutaj głównej roli (chociaż jest fantastyczny!). Towarzyszą mu raz za razem pojawiające się tajemnice rodziny Watkinsów, które Julie stara się odkryć, oraz –co ważniejsze – wątek psychologiczny, którego pewnie nikt by się nie spodziewał. Otóż wspomniana wcześniej Celeste, która po pewnym czasie staje się dla Julie kimś w rodzaju młodszej siostry, ma problem, z którym nie może sobie poradzić. Problem, który wpływa na jej codzienność, jej brak przyjaciół i zdaje się oddziaływać na życie całej rodziny. Ma on związek z wydarzeniami z przeszłości, które stanowią pilnie strzeżony sekret Watkinsów. Ten wątek oraz mnóstwo zagadkowych elementów były szalenie ciekawe i sprawiały, że książkę chciało się czytać i czytać, bez żadnej przerwy. Dodatkowym plusem jest to, że czytelnik sam może brać udział w „śledztwie” i próbować poskładać w całość rozsypane kawałki układanki, aby dowiedzieć się, co miało tak ogromny wpływ na tożsamość rodziny. Co jeszcze mnie urzekło? Doskonale wykreowani bohaterowie, stworzeni z dbałością o szczegóły, tak że trudno myśleć o nich w kategoriach postaci książkowych – wydają się oni realnymi osobami, nie tylko tymi na papierze. Każdy z nich jest fantastycznie wyrazisty i od pierwszych stron można znaleźć podobieństwa łączące czytelnika z nimi. Szczególnie kreacja Matta i Finna zasługuje na oklaski na stojąco. Ci dwaj bohaterowie są jednymi z najciekawszych i najzabawniejszych męskich postaci książkowych, jakie znam, przysięgam! Nie sposób się w nich nie zakochać! Ja osobiście skłoniłabym się ku Mattowi – uroczemu nerdowi w koszulce z napisem ,,Nietzsche to mój ziom” ;) Rzadko kiedy jakaś książka sprawia, że włącza się mój głęboko skrywany „fangirling mode” i zaczynam chichotać i ekscytować się jak mała dziewczynka na widok nowej lalki. Tym razem jednak rozwój wydarzeń w To skomplikowane sprawił, że wciągnęłam się w tą historię maksymalnie i dosłownie żyłam nią. Jessica Park zdaje się mieć jakieś nadzwyczajne umiejętności, które sprawiają, że czytelnik z łatwością angażuje się w powieść, tak jakby sam brał w niej udział. Możecie mi wierzyć, że zwykle zachowuję stoicki spokój podczas czytania, a wszystkie emocje odczuwam raczej „wewnętrznie”, a tym razem... Ciąg dalszy: booksofsouls.blogspot.com

"Patrząc prosto przed siebie, Julie Seagle obiecała sobie jedno: nigdy więcej nie wynajmie mieszkania przez Internet. Pasek przeładowanej torby wrzynał się jej w ramię, zrzuciła ją więc na dwie walizki, które stały na chodniku (…) Julie przymrużyła oczy, z niedowierzaniem patrząc na migający neon, który zachwalał najlepsze burrito w Bostonie (…)
Tak, była pod właściwym adresem. Choć nie gardziła dobrym burrito, a mała restauracyjka miała pewien urok, dla Julie było jasne, że ten jednopiętrowy budynek nie mieści mieszkania z trzema sypialniami, w którym mogliby mieszkać studenci."

Wyobraźcie sobie, że przyjeżdżacie do obcego miasta, gdzie ma na was czekać małe mieszkanko. Lecz to, co zastajecie na miejscu, w niczym nie przypomina budynku mieszkalnego. Tu, gdzie mieliście spędzić najbliższy czas, okazuje się restauracją serwującą burrito. W takiej, nie do pozazdroszczenia sytuacji znalazła się bohaterka powieści To skomplikowane Julie Seagle. I jak wybrnąć z tego impasu? Najlepiej zadzwonić do mamy.

Na całe szczęście w Bostonie mieszka przyjaciółka mamy Julie, z czasów studenckich. Dziewczyna zostaje przygarnięta przez państwa Watkinsów, choć przygarnięta to chyba zbyt wiele. Można śmiało powiedzieć, że to Julie przygarnęła rodzinę Watkinsów, całą rodzinę z ich małymi dziwactwami.

"W domu Watkinsów zdecydowanie coś nie gra. Rodzice są mili, choć jakby nieobecni. Matt jest piekielnie zdolnym studentem matematyki, ale nawet kabelek USB nawiązuje kontakty łatwiej niż on. Celeste wyraźnie odstaje od rówieśników i ma pewien baaardzo dziwny zwyczaj… Jest jeszcze najstarszy brat, Finn: zabawny, mądry, otwarty… Tyle że kompletnie nieosiągalny. Można z nim pogadać tylko na czacie."

Julie, która właśnie zaczęła studia, mieszka właśnie z nimi. Nie przypuszcza, że stanie się kimś ważnym dla rodziny Watkinsów. I że to będzie aż tak skomplikowane.
Mieszkanie z Watkinsami jest bardzo łatwe i przyjemne. Erin i Roger, wiecznie zapracowani rodzice; Matt, trochę dysfunkcyjny młody człowiek, który stara się zastąpić wiecznie nieobecnych rodziców; Celeste, opóźniona społecznie dwunastolatka, mająca kłopoty z komunikowaniem się; nieosiągalny najstarszy syn Watkinsów Finn, który jest idolem Celeste. W skład rodziny wchodzi także tajemniczy Płaski Finn, ale nie zdradzę cóż to za zjawisko. Sami musicie to odkryć i ocenić.

Widzicie więc, że Julie trafiła świetnie. Nikt nie wisi jej nad głową. Nikt nie jest przewrażliwiony na żadnym punkcie. Dziewczyna ma wielką swobodę i jedynie musi spędzać część wolnego czasu z Celeste. Z resztą dwunastolatka nie jest żadnym problemem. Julie szybko stwierdza, że lubi towarzystwo dziewczynki. Rodzina, jak wiele innych ma swoje tajemnice, które z czasem będą musiały wyjść na światło dzienne. Czy to coś zmieni w relacjach Julie z Watkinsami?

To moje pierwsze spotkanie z twórczością Jessiki Park i być może nie ostatnie. Powieść To skomplikowane może się podobać. Jest napisana lekko i z humorem. Czytanie nie zajmuje dużo czasu, co z pewnością jest zasługą subtelnego i czytelnego stylu tej amerykańskiej pisarki. Książka niby dla młodzieży, ale muszę stwierdzić, że świetnie się bawiłam czytając i miło upłynął mi z nią czas.

Koniecznie muszę zwrócić uwagę na postaci powieści To skomplikowane. Nie znalazłam wśród nich ani jednej osoby, której nie polubiłam od samego początku. Bo jak tu nie lubić sympatycznej i troszkę matkującej Watkinsom Julie, czy Matta ubranego w koszulkę z napisem Nitsche to mój ziom. Nawet Finn, który występuje tylko jako postać online jest przemiłym, zabawnym i wrażliwym młodym człowiekiem. Nie umiem wybrać tylko jednej ulubionej osoby, wszyscy są mili i lubi się ich podobnie.

"Julie patrzyła przez gałęzie na cienie i światło, które tworzyły świece. W tej małej, prywatnej przestrzeni było cicho i bezpiecznie. Tak samo jak podczas opisanych przez Finna skoków spadochronowych: prawdziwy świat zniknął. Było tak jak wtedy, kiedy Julie była dzieckiem i z górnego materaca w piętrowym łóżku zwieszała koc, dzięki czemu na dole tworzyła się przytulna jaskinia."

To skomplikowane to jak napisałam wcześniej powieść dla młodzieży, ale nie jest trywialna ani powierzchowna. To książka, która dotyka wielu bardzo ważnych aspektów życia, jak depresja czy radzenie sobie po stracie bliskiej osoby. Naszykujcie się na naprawdę dobrą literaturę, nie tylko dla młodzieży.

Książkę polecam szczególnie wszystkim młodym ludziom. Tym z was, którzy lubią powieści obyczajowe oraz wszystkim lubiącym czytać o czymś ważniejszym niż zwykłe problemy nastolatków, typu w co się ubrać lub z kim się umówić. To skomplikowane to mądra historia i warto ją poznać. Polecam.

Sięgając po książki oczekujemy określonych wrażeń i emocji, ale nie z każdej literackiej podróży wracamy zadowoleni, a publikacji wywołujących pragnienie wybiórczej amnezji, żeby przeżyć to jeszcze raz jest naprawdę niewiele. Jednak czytelnicy skłonni są przemierzać tysiące stron, aby trafić na te kilkaset, które podsumują „wielkim wow”. I choć każda publikacja to mniejsze lub większe ryzyko, bo samo nazwisko autora czy podejmowana tematyka stanowi gwarancję określonych doznań, to dopiero po osiągnięciu drugiego brzegu wiemy ile „wynieśliśmy” z danej lektury i na jak długo pozostanie ona w naszym sercu i pamięci.

„To skomplikowane. Julie” autorstwa Jessiki Park to historia Julie Seagle – świeżo upieczonej studentki Whitney College, która przyjeżdża do Bostonu by rozpocząć nowy rozdział w swoim życiu. Niestety, stolica stanu Massachusetts nie wita jej z otwartymi ramionami – wynajęte mieszkanie okazuje się lokalem serwującym burito, a na miejsce w przepełnionym akademiku nie ma co liczyć. W kłopocie pomaga przyjaciółka matki ze studiów, która zaprasza dziewczynę pod swój dach. Julie z wdzięcznością przyjmuje pomoc, ale czy gdyby wiedziała jaką cenę przyjdzie jej za nią zapłacić postąpiłaby tak samo?


Rodzina Watkinsów na pierwszy rzut oka nie różni się od przeciętnej amerykańskiej familii, ale przebywając z nimi dłużej trudno nie mieć poczucia, że coś tu nie gra. Rodzice są mili, ale praktycznie nieobecni. Matt mimo nieprzeciętnego zamiłowania do matematyki i dziwacznych koszulek jest pomocny, sympatyczny i wzbudza ciepłe uczucia. Nastoletnia Celeste znacznie odstaje od rówieśników i ma bardzo dziwny zwyczaj. Jest jeszcze Finn – zabawny, mądry, wrażliwy, tylko kompletnie nieosiągalny, dlatego można skontaktować się z nim tylko poprzez czat. I choć Julie spotyka się z Sethem, a rozważny i mądry Matt jest jej ostoją, to szalony Finn kradnie serce dziewczyny, mimo że nigdy go nie spotkała. Skomplikowane? Dziwne? Nie da się ukryć.

Wiem co teraz powiecie - kolejna „skomplikowana” opowieść miłosna, gdzie dwaj młodzi mężczyźni „walczą” o serce zagubionej dziewczyny ... Muszę was rozczarować, a raczej ucieszyć, ponieważ w tej historii wątek romantyczny nie gra pierwszych skrzypiec, a miłość choć niewątpliwie stanowi motor sprawczy przedstawionych wydarzeń odgrywa zupełnie inną rolę niż możecie wywnioskować z opisu okładkowego. I choć wydawnictwo nie zamieściło w nim ani jednej nuty fałszu, to dopiero po lekturze książki czytelnik potrafi odczytać go w pełni. Tak, to skomplikowane, a tytuł książki wcale nie jest przypadkowy.

Autorka zabiera czytelnika do świata kryjącego za fasadą pozorów wiele tajemnic, które w różny sposób determinują życie bohaterów. Pod poszewką przedstawionych wydarzeń poruszająco i przejmująco dotyka delikatnej materii i pokazuje jak jedno wydarzenie może odmienić życie kilku osób. Perfekcyjnie buduje napięcie zdradzając czytelnikowi strzępy informacji i stopniowo dopuszczając go do prawdy, a jednocześnie manipuluje nim by za szybko nie zwrócił uwagi na to, co najważniejsze. A dzięki tym zabiegom trudno pozbyć się poczucia, że „coś” wisi w powietrzu i nie wszyscy grają w otwarte karty.

Jessica Park igra nie tylko z uczuciami bohaterów, ale również z czytelnikiem. Nie potrzebuje wielu słów by wywołać w nim odpowiednie, często skrajne odczucia. Na łamach tej książki pojawia się nie tylko dobry humor, słowne potyczki, cięte riposty, ale też chwile wzruszeń, które są tak intensywne i emocjonujące, że trudno pozostać obojętnym. Autorka zadbała o wszystko – o kreację bohaterów, ich portrety psychologiczne i wzajemne relacje, o wiarygodny epizod sprawiający, że postacie podążają taką, a nie inną drogą oraz samą historię, która świetnie łączy wszystkie elementy tworząc niesamowitą i spójną całość.

„To skomplikowane” to jedna z tych lektur, które przypominają jazdę kolejką górską, gdyż dostarcza mocnych i różnorodnych wrażeń tworzących sinusoidę doznań. I choć punktów kulminacyjnych jest w tej powieści niewiele, to są one tak nasycone emocjami, że po tych fragmentach trudno się pozbierać. Jeżeli lubicie niepowtarzalne literackie przygody i szukacie w książkach czegoś więcej niż miły relaks i nie boicie się narazić swojego serca na tachykardię musicie zapoznać się z Julie. W mojej ocenie książka jest świetna i niestety na długo pozostanie w mojej pamięci, ale kiedyś do niej „wrócę”. Gorąco polecam.

Czasem życie daje nam popalić. Wybieramy się na studia, rezerwujemy sobie przyjemne mieszkanie, po czym okazuje się, że lądujemy na ulicy. Dosłownie. Właśnie to spotkało Julie, początkującą studentkę. Na szczęście uratowała ją przyjaciółka mamy, która pozwoliła dziewczynie zatrzymać się na jakiś czas w swoim domu. Dodajmy na to, dziwnym, zamieszkałym przez: jednego nerda, który cały swój czas poświęca na naukę, nastolatkę z bardzo specyficznym zwyczajem i rodzicami, których wiecznie nie ma. A! Jest jeszcze Finn – Julie nigdy go nie widziała, ale przez przypadek… zakochała się w nim. Łączą ich długie rozmowy prowadzone przez czat, które umilają jej pobyt w domu Watkinsów.

Julie zaczyna swoją dziwną przyjaźń z Mattem, kujonem noszącym oryginalne koszulki, jak i wciąga się w internetowy romans z Finnem, który jest zabawny i interesujący. Równocześnie próbuje pomóc Celeste, najmłodszej członkini rodziny, mającej wyraźne problemy z otworzeniem się na świat.

Naprawdę nie spodziewałam się tak ciekawej książki! Zaczęłam ją czytać i nagle… nie wiadomo kiedy dotarłam do ostatniej strony. Nawet nie wiem, od czego zacząć! Chyba od najlepszego, czyli wątku miłosnego, który mnie zachwycił, porwał i pozostawił z niedosytem. Bo chcę więcej! Po raz pierwszy w książce młodzieżowej nie byłam pewna z kim zwiąże się główna bohaterka. Autorka wprowadziła takie zamieszanie, tak mnie zdezorientowała, że końcówkę dosłownie pożarłam. I to z wypiekami na policzkach.

Co mnie urzekło? Inteligentni, wyraziści bohaterowie, których z każdym rozdziałem się odkrywa coraz bardziej. Od razu wzbudzają sympatię, ale także czasem irytację, aby zaraz na nowo rozczulić i wywołać uśmiech u czytelnika. Julie to z jednej strony wygadana, pewna siebie, dowcipna i wrażliwa dziewczyna. Bywa też uparta, wścibska i wredna. Jest dziewczyńska, lubi sukienki, przesłodzoną kawę i swoje podręczniki – widać, że autorka nie chciała na siłę robić ze swojej postaci autsajderki czy buntowniczki. To normalna dziewczyna, co stanowi świetny kontrast względem rodziny, z którą przyszło jej mieszkać. Matt z kolei to zagadka, czasem jest gburowaty i zamknięty w sobie, aby zaraz zaskoczyć czymś pozytywnym. Park nie stworzyła z niego oczywistego ciacha, za którym czytelniczki będą zaraz szaleć. Przeciwnie, wykreowała trochę dziwnego geeka, którego osobowość odkrywa się wraz z toczącą się fabułą. Jestem pod wrażeniem, że nie podała nam tej postaci na talerzu, oczywistej pod względem cech pozytywnych i negatywnych, ale formowała ją powoli i konsekwentnie.

Od razu też pomyślałam, że powieść Park przypomina mi trochę „Megan. Przewodnik po chłopcach” Katie Brian, książkę, która wzbogaciła moje nastoletnie życie. W obu pozycjach występują podobne motywy.

Styl książki jest lekki, bardzo szybko się ją czyta. Niektóre wyrażenia są bardzo młodzieżowe, język miejscami jest luźny i swobodny, ale przy niektórych postaciach i ich wypowiedziach zmienia się na bardziej formalny. Narrację mamy trzecioosobową, jednak ukazana jest tylko i wyłącznie perspektywa Julie. Rozdziały poprzedzone są ciekawym dodatkiem, czyli statusami publikowanymi przez bohaterów na Facebooku. To zabawny i skłaniający do myślenia zabieg, gdyż statusy zawierają wiele odniesień do samej fabuły, jak i literatury czy popkultury. Nawiązania do innych książek lub piosenek występują również w samej fabule, co jest kolejną zaletą książki. Niektóre dialogi wywołały u mnie parsknięcie śmiechu, dlatego bądźcie przygotowani na inteligentny humor, komiczne sytuacje i dużo scen, które ściskają za serducho.

Powieść Jessicy Park wywołała u mnie burzę emocji, jak i zachwyciła mnie swoim całokształtem. Czasem widzi się „to coś” w danej pozycji. I „To skomplikowane” posiada ten tajemniczy składnik, który sprawia, że nie można oderwać się od tej książki ani na chwilę. Polecam, bo ja wciąż pozostaje pod urokiem historii Julie i wciąż mam nadzieję, że autorka jakimś cudem napisze ciąg dalszy.

Czytaj więcej na stronie: http://recenzentkaksiazek.blog.pl/2016/05/10/przedpremierowo-to-skomplikowane-julie-jessica-park-musisz-ja-miec/

Naukowcy już dawno dowiedli, że zauroczenie może pojawić się nagle i niekontrolowanie. Jest niezależnym od naszej woli, gwałtownym procesem zmian biochemicznych. Często wystarczy tylko raz, przez ułamek sekundy zobaczyć danego człowieka, by się nim zauroczyć. Choć to wydaje się zwariowane, ma rację bytu. Ale czy można zakochać się w kimś, kogo się nigdy nie widziało? W kimś, z kim rozmawia się tylko na czacie?

"To skomplikowane. Julie" jest moim pierwszym spotkaniem z twórczością J. Park i muszę powiedzieć, że, choć jest to książka dla zdecydowanie młodszej grupy odbiorczyń, niż ta, którą reprezentuję, (Jessica Park pisze dla nastolatek) było to spotkanie udane. Bestsellerowa pisarka "New York Timesa" niemal od początku wciągnęła mnie w dziwny i pełen niedomówień świat, w którym osadziła Julie, główną bohaterkę. Udało jej się mnie też zaskoczyć.

"Boston, dzień pierwszy: Nie pójdę na bostońską fasolkę, bo nie jestem turystką. Jestem w pełni rezydentką, choć właściwie nie mam gdzie rezydować."

Julie przyjeżdża na studia do Bostonu, gdzie od razu okazuje się, że nie ma gdzie mieszkać. By nie koczować pod gołym niebem, na jakiś czas wprowadza się do znajomych rodziców. Ale w domu Watkinsów ewidentnie coś nie gra. Rodzice są mili, ale zabiegani i jakby nieobecni. Matt, rówieśnik Julie, jest piekielnie zdolnym studentem matematyki, ale nawet kabelek USB nawiązuje kontakty łatwiej niż on. Natomiast najmłodsza córka, Celeste wyraźnie odstaje od rówieśników i ma pewien bardzo dziwny zwyczaj… No i jest jeszcze najstarszy syn, Finn, który wydaje się być jedynym normalnym członkiem tej rodziny. Jest miły, mądry, bystry, wrażliwy, otwarty, ale... Jest też kompletnie nieosiągalny, bo Julie może porozumiewać się z nim jedynie za pomocą internetu. Ale choć Watkinsowie to wyjątkowo dziwna rodzina, Julie z dnia na dzień zgłębia ich tajemnice i staje się nierozłączną częścią tego zwariowanego systemu. Nie przypuszcza jednak, że to wszystko będzie AŻ TAK skomplikowane...

Jessica Park stworzyła wciągającą i zaskakującą powieść o młodej dziewczynie, która na pewno przypadnie do gustu wielu nastolatkom, ale też tym bardziej dojrzałym czytelniczkom. Podczas gdy na rynku aż rodzi się od przeładowanych erotyką utworów z gatunku "New Adult", autorka proponuje mądrą, życiową, a przede wszystkim smaczna i romantyczną książkę o miłości. Jessica Park wydaje się doskonale znać i rozumieć mentalność współczesnej młodzieży, której, na szczęście, nie chodzi tylko i wyłącznie o seks, co usilnie starają się wmówić nam mass media. Wykazuje się doskonałą znajomością mentalności grupy odbiorczyń, do których pisze. Rozumie, że młode kobiety pragną przede wszystkim romantyzmu oraz dobrego humoru, i obu tych cech w "To skomplikowane" nie szczędzi.

"To skomplikowane" to piękna opowieść o dziewczynie, która stała się nagle częścią nad podziw dziwnego systemu rodzinnego, a dodatkowo rozdarta jest między rzeczywistością, a światem wirtualnym. Przyznam, że podejście Park do tematu, który porusza, naprawdę mi zaimponowało. Udało jej się stworzyć mroczny, dziwny, a jednocześnie pełen niedomówień i tajemnic klimat zamkniętej w swoich kręgach rodziny, która z powodzeniem ukrywa swoje sekrety przed światem. Park trafnie opisuje też rozterki Julie oraz próby odnalezienia się w nowej sytuacji. Stawia wiele pytań, na które niekoniecznie sama udziela odpowiedzi, ale za to daje czytelnikowi pole do poskładania sobie historii Julie w spójną całość. No i zaskakuje, nie raz, a nawet nie dwa. Przyznam, że kompletnie nie spodziewałam się zakończenia niektórych wątków w tym utworze, co uważam za duży plus.

"To skomplikowane" to mądra i wzruszająca książka, którą, z czystym sercem, mogę polecić każdej dorastającej dziewczynie. Ukazuje tęsknotę za romantyczną miłością, ale niesie za sobą też kilka ważnych przesłań. Jakich? Tego nie zdradzę, musicie poznać ten utwór, by się tego dowiedzieć. Powiem wam jednak jedno: w dzisiejszych czasach nie jest łatwo być nastolatką, a Jessica Park wiarygodnie oddaje to w swojej książce.

Recenzując książkę trzeba liczyć się z ograniczeniami, z trzymaniem buzi na kłódkę, aby nie zdradzić zbyt wiele, ale jednocześnie należy napisać wszystko tak, aby trafić w samo sedno, wydobyć w kilkudziesięciu zdaniach zalety powieść. Czasem to łatwe, a nawet przyjemne zadanie. Jednak w większości przypadków jest ciężko i naprawdę trudno przedstawić swoje zdanie, kiedy fabuła jest zagadką, kiedy opis mówi jedno, a rozbudzone uczucia z każdym zdaniem tworzą zupełnie inny obraz. Tak miałam w przypadku recenzowania książki Hopeless, tak również stało się ze skomplikowaną historią autorstwa Jessici Park.


To skomplikowane. Julie to historia tytułowej Julie, która rozpoczyna studia w Bostonie, jednak jej pierwsze kroki w samodzielnym życiu nie idą po jej myśli. Splot nieoczekiwanych okoliczności sprawia, że pozostaje bez dachu nad głową. Z odsieczą przychodzi jej przyjaciółka jej matki ze studenckich lat, u której spędza pierwszy okres studenckiego życia. Niespodziewanie Julie trafia w sam środek emocjonalnego piekła, w którym rodzina Watkinsów, o grozo, nauczyła się funkcjonować. Czy Julie uda się odkryć tajemnicę specyficznych zachowań rodziny? Czy w ogóle ma prawo, aby naruszać starannie zbudowaną fortecę i jednocześnie nie wpaść w ich sidła?


Fabuła książki jest przemyślana od samego początku. Brniemy razem z Julie w tajemnicę, której rozwiązanie jest bombą emocjonalną. Choć skłamałabym, gdybym powiedziała, że w trakcie powieści ciężko rozwiązać sieć kłamstw stworzoną przez Watkinsów. Tuż przed połową książki, może późno, może dość szybko, odkryłam coś co dla Julie było nadal tajemnicą. I wiecie co? To wcale nie ujmuje tej książce, bo posiadając tę wiedzę podążałam nadal jak cień za losem bohaterów, a na moim sercu rósł kamień. Nie wiem, czy taki był zamiar aktorki, czy to kwestia doświadczenia czytelniczego i wrażliwości, ale ja to kupuje.

Julie jako główna bohaterka tej powieści jest młodą dziewczyną, która jest jeszcze niedojrzała emocjonalnie, przez to jej zachowanie często jest dość naiwne. Mam wrażenie, że dla mnie jak i dla autorki, to nie kreacja Julie była sprawą priorytetową. Ona miała być zwyczajna w swojej niezwykłości. Rozumiecie? Ta dziewczyna miała być sobą, miała nieść normalność, której tak brakowało w miejscu, do którego trafiła.

Jak przystało na literaturę młodzieżową (i nie tylko), nie mogło zabraknąć wątku romantycznego. Opis okładki niepokoi. Ja przynajmniej tak miałam. Bałam się mdłego trójkątu z nastoletnimi bohaterami. Jeśli czuliście podobnie z ręką na sercu mogę przysiąść, że tego tu nie znajdziecie. To skomplikowane. Julie co prawda oferuje nam młodzieńczą miłość, ale dawkując ją i nie wysuwając na pierwszy plan. Relacja Julie-Matt-Finn nie drażni, nie nudzi, bo po prostu nie ma ku temu podstaw. Moja wiara w miłość w powieściach dla młodzieży odżywa za każdym razem, kiedy autorzy są w stanie wykrzesać z siebie choć odrobinę kreatywności. Jessica Park nie dała się porwać szablonom i za to będą ją cenić.

Nie byłabym sobą, gdybym nie zwróciła uwagę na piękną i jednocześnie tajemniczą okładkę, która przyciąga wzrok i hipnotyzuje. Dziewczyna, której twarz spogląda z książki idealnie odnalazłaby się w roli Julie. I albo mam już paranoję albo jej oczy wyglądają, jakby chciały wykrzyczeć tajemnicę lub ostrzec o emocjach, które zostaną nadszarpnięte przez jej historię. Tak, pewnie odrobinę mnie poniosło. Chyba, że...

Jakbym miała wyjawić największe atuty tej pozycji, bezapelacyjnie byłby to pomysł, lekki styl autorki, który poruszał emocjami i przeplatające się w powieści statusy prosto z portali społecznościowych głównych bohaterów oraz wiadomości, które wymieniali. Takie połączenie sprawiło, że z zapowiadającej się zwyczajnie powieści dla młodzieży, powstała skomplikowana relacja, której śledzenie sprawia, że mięknie serce.

Nie zdradzę nic więcej. Wy też nie pozwólcie, aby ktoś zepsuł Wam możliwości odkrycia prawdy osobiście!

„Zawsze się wydaje że w innym miejscu będzie lepiej”. To słowa Antoine’a de Saint-Exupery , ale chyba każdy przez to przechodził, lub przynajmniej tak pomyślał. Życie jednak jest loterią i nigdy nie wiadomo, co może się nam przytrafić. Julie postanowiła jednak zaryzykować i przenieść się na studia do odległego Bostonu. Dziewczyna ma nadzieję, że w nowym miejscu wreszcie będzie mogła być prawdziwą, inteligentną i przemądrzałą sobą, nie martwiąc się opiniami i docinkami nie rozumiejących jej znajomych. Jak widać, to marzenie było zbyt piękne by stać się prawdziwe, bo już po przyjeździe do Bostonu na Julie czeka przykra niespodzianka. Mieszkanie, które dziewczyna wynajęła przez Internet okazuje się knajpką serwującą burrito i jakkolwiek smakowicie to brzmi, w środku nie ma niczego, co przypominałoby lokum przyszłej studentki.

Na szczęście Julie znajduje tymczasowe schronienie u dawnej przyjaciółki swojej matki, lecz nie wie jeszcze, że pobyt w domu Watkinsów zmieni całe jej dotychczasowe życie. Choć dziewczyna czuje, że ekscentryczna rodzinka jest dla niej bliższa niż jej własna, nie może zaprzeczyć, że dzieje się w niej coś bardzo niepokojącego. Wiecznie zabiegani i zapracowani rodzice, jedna urocza, choć bezapelacyjnie szurnięta trzynastolatka i dwóch synów, którzy są swoim całkowitym przeciwieństwem. Matt, to inteligentny i sarkastyczny student matematyki, który odgrodził się od wszelkich emocji pancerną szybą komputera. Finn z kolei jest otwarty, dowcipny i żądny przygód. Niestety Julie może kontaktować się z nim jedynie poprzez maile, ponieważ chłopak wyjechał w podróż dookoła świata. Niewinna internetowa znajomość niespodziewanie nabiera rumieńców, rodzinne sekrety zaczynają niebezpiecznie się piętrzyć a dziwne zachowania Celeste coraz bardziej niepokoją Julie. W tej pozornie idealnej rodzinie wyraźnie coś nie gra. I co do jasnej cholery ma z tym wspólnego kartonowy chłopak?!

Początkowo byłam nieco zła na opis wydawcy, który nie sugerował nic ponad lekką komedię romantyczną. Teraz widzę, że mój wcale nie jest lepszy, ale musicie wiedzieć, że to nie do końca tak. Owszem jest zabawnie, cała powieść wypakowana jest po brzegi pozytywnymi emocjami. Jest też romantycznie, bo w ogólnym rozrachunku miłość okazuje się szalenie istotna. Jednak Jessica Park była w stanie mnie zaskoczyć i to bardzo mocno. Otrzymałam bowiem nie komedię romantyczną, lecz… dramat. Prawdziwy dramat rodziny, która choć udaje idealną, wcale doskonała nie jest. Pewna sympatyczna i szalona studentka oraz jej niebanalne perypetie, to sprawna przykrywka dla czegoś mocnego, dużego i rozdzierającego serce. Dość szybko rozwikłałam zagadkę, którą przygotowała dla nas autorka, ale w najmniejszym stopniu nie umniejszyło mi to przyjemności poznawania kolejnych rozdziałów. Jeśli mam być szczera na finał czekałam jak na szpilkach, stale bijąc się z myślami. „Czy na pewno mam rację? Może jednak się mylę? Co wydarzyło się w przeszłości i co się stanie, kiedy…”. Gonitwa myśli i ogrom emocji towarzyszyły mi przez cały czas i choć tak bardzo wyczekiwałam finału, teraz naprawdę żałuję, że nie mogę cofnąć czasu i zacząć lektury jeszcze raz od nowa.

O CZYM? „To skomplikowane” to świetna, złożona powieść dla młodzieży, łącząca elementy komedii, romansu, ale w głównej mierze dramatu i psychologii. Historia z pewnością przypadnie do gustu wszystkim fanom „Lata koloru wiśni” i zapewni równie dużą dawkę uśmiechu, co wzruszeń. Bohaterowie mogliby, co prawda, mniej komentować swoje życie na facebooku i otworzyć czasem trochę bardziej oczy na własne emocje, ale nie zmienia to faktu, że byli świetnymi kompanami tej podróży. Czy sięgnę po kolejny tom? Bez najmniejszego wahania i Was również serdecznie zachęcam do lektury.

http://beauty-little-moment.blogspot.com/2016/05/to-skomplikowane-julie-jessica-park.html

Julia zaczyna studia, wyprowadza się z domu i trafia do Bostonu. Niestety, na miejscu okazuje się, że mieszkanie, które miała wynająć, nie istnieje. Została oszukana, a jej gotówka przepadła. Matka Julie przypomina sobie o przyjaciółce z czasów studenckich i dzwoni do niej z prośbą o pomoc. Pani Watkins zgadza się, by osiemnastolatka zamieszkała u niej przez jakiś czas i wysyła po nią swojego syna, Matta. To zdolny, inteligentny geek, którego koszulki rozśmieszają Julie. W nowym domu dziewczyna poznaje jego siostrę, Celeste, która jest inteligentną trzynastolatką, ale bardzo zamkniętą w sobie i wycofaną. Czemu Celeste nie ma przyjaciół? Dlaczego to Matt się nią zajmuje? Jak Julie poradzi sobie z trudną sytuacją mieszkaniową? I kiedy wróci Finn, trzecie dziecko Watkinsów, podróżnik, zabawny młody chłopak, z którym Julie zaczyna czatować?
To skomplikowane Jessiki Park opowiada historię młodej studentki, Julie, która trafia do obcego miasta i zaczyna życie na własną rękę. Julie ma kochającą matkę i ojca, który po rozwodzie praktycznie przestał się nią interesować. Mimo wszystko dziewczyna nie skreśla go, wie, że ojciec ma dużo pracy. Julie jest mądra, odważna i empatyczna. Ma cięty język, jest ciekawska i rozważna. To normalna dziewczyna – uczy się, randkuje, czatuje, chodzi na zakupy i imprezy. Chce pomóc Celeste i całej rodzinie Watkinsów. Oprócz niej mamy jeszcze kilku bohaterów, którzy zwracają naszą uwagę. Po pierwsze Matt – uroczy, trochę nietowarzyski, zamknięty w swoim świecie chłopak. Jest szalenie inteligentny, rozmowny, ironiczny i uroczy. Chłopak wziął na siebie zadanie wychowania siostry. Rodzice nie bardzo się nią interesują, ciągle gdzieś wychodzą, pracują. Dlatego to Matt odwozi siostrę do szkoły, robi jej jedzenie, a w międzyczasie uczy się. Jest też posiadaczem wielu koszulek z przedziwnymi napisami. Jego brat Finn, którego Julie nie spotkała nigdy na żywo, jest zabawny i czarujący. Dziewczyna wymienia z nim setki maili i wiadomości na Facebooku i powoli zaczyna się zastanawiać, czy kiedyś pozna tego wyjątkowego chłopaka. No i na końcu Celeste, o której za chwilę.
W książce znajdziemy kilka interesujących tematów. Przede wszystkim to, co związane jest z Celeste. Dziewczynka po wyjeździe starszego brata Finna zamyka się w sobie, tęskni za nim. Nie ma przyjaciół, wszyscy uważają ją za dziwną. Mają ku temu powody – Celeste nie jest zwykłą nastolatką. Wypowiada się nad wiek mądrze, ma pewne dziwactwa, które toleruje rodzina, prawie nie interesuje się tym, co zaprząta głowy jej koleżanek. Julie chce dowiedzieć się, czemu Celeste, którą bardzo polubiła, jest taka niezwykła. Co stoi za zachowaniem nastolatki?
Do tego mamy interesujący wątek flirtu internetowego. Bohaterowie piszą w bardzo inteligentny sposób, przyjemnie się to czyta. Nie są to pogadanki, które większość z nas zna – o niczym – tu mamy zaczepne wiadomości, zabawne, a czasem ironiczne. Teksty są dłuższe bądź krótsze, ale dzięki nim poznajemy lepiej Julie i Finna.
Dodajmy do tego jeszcze wątek przyjaźni, związków, problemów rodzinnych i oto (nie)pełny obraz tej pozycji. Więcej nie mogę zdradzić, bo popsuję wam zabawę.
Tekst uzupełniają statusy z Facebooka, maile i wiadomości z czatu. Wyróżniono je, więc nie gubimy się w tym, co właśnie czytamy.
Książka dostarcza wielu emocji. Trudno je opisać. Na początku uznałam, że to urocza lektura, polubiłam bohaterów. Potem doszedł smutek, żal i niepewność. Powieść jest naprawdę ciekawa, doskonale się ją czyta. To niby książka dla młodzieży, ale inna niż te, które ostatnio czytałam. Nie ma w niej tego nadętego filozofowania, które często możemy spotkać u innych autorów, jest napisana w przyjemny sposób. Połyka się ją za jednym podejściem. Sprawdźcie.