The Fall Of A Rebel Angel PL (CD)

Dobry kawał muzyki z gatunku tego zespołu.

Moja ukochana muzyka od ponad 20 lat👍

Świetna do wszystkiego poleca

Uczta dla uszu

Enigma powraca w dobrej formie z ósmym studyjnym albumem. Nie jest to co prawda allbum na miarę pierwszych czterech płyt jednakże zdecydowanie jest to najciekawsza propozycja Enigmy ostatnich lat, przynajmniej przewyższa ostanie trzy płyty. "The Fall of a Rebel Angel" zawiera ciekawy wątek tematyczny wokół którego zbudowany jest (muzycznie) cały album, a każdy utwór to jakby kolejny rozdział, etap niczym droga do odkupienia upadłego anioła którym może być każdy z nas - stąd każdy może zdefiniować swoją właśną ścieżkę i interpretować album na swój własny sposób. W końcu pojawiły się ciekawe teksty które dodają wartości utworom (a z tym bywało delikatnie mówiąc różnie na ostatnich albumach projektu) mimo iż połowa utworów na płycie jest w zasadzie instrumentalna co w zasadzie nie jest niczym szczególnym spoglądając na katalog płyt Enigmy i charakterystykę utworów na nich zawartych. Muzycznie album jest jakby ulepszoną i rozszerzoną brzmieniowo wersją "Voyageura" i "Seven Lives Many Faces" z wyraźnym wpływem klimatów z pierwszej płyty (współczesne aranżacje oparte na elektronice, trochę drum'n basowych groove beatów gdzie niegdzie, trochę ambientowego chilloutu, nieco wstawek chorału (niekoniecznie tylko czysto gregoriańskiego) - generalnie album jest dość różnorodny. Są momenty spokojne, mroczne, są też momenty bardziej dynamiczne, energetyczne, czasami jest chilloutowo, rzeźko niczym spacer brzegiem jeziora o poranku. Brzmieniowo brakuje tej płycie do albumów E1-E4 jednak zdecydowanie słychać poprawę porównując E8 do trzech ostatnich albumów. Utwory które się wyróżniają to "Amen" (najlepszy i najładniejszy utwór na płycie z niesamowitym wokalem Aquilo), "Oxygen Red" i "The Die Is Cast" to chwytliwe i typowo pro-radiowe utwory (zwłaszcza ten pierwszy); "Agnus Dei" zaskakuje wolnym lecz solidnym drum'n basowym beatem. Na albumie znajdziemy oczywiście coś dla tych którzy lubią spokojną, chilloutową Enigmę: "Diving" czy "Confession of the Mind". Generalnie dla każdego coś dobrego :-) Zapraszam do międznarodowego fanclubu Enigmy http://www.thevoiceofenigma.com

Kocham Enigmę, ich pierwszy krążek MCMXC a.D (t.zn. 1990) należy do kanonu uwielbianych przeze mnie płyt, to dzięki temu projektowi sięgnąłem po Beautiful World, Deep Forest, Era i Gregorian. Ich każda płyta to wyprawa w nieznane i za każdym razem w inne rejony. Ostatnie wydawnictwo niestety na kolana mnie nie powala. Nie będę tu rozbijał albumu na utwory i pisał o nich oddzielne opinie bo Enigma tworzy koncept albumy i należy je postrzegać jako całość. Płyta w sumie dobra i nie ma się do czego w zasadzie przyczepić, poziom zachowany ale nie jest to na pewno coś co zapada w pamięć jak wspomniany wyżej debiut czy "The Cross of Changes" (1993) albo "Le Roi Est Mort, Vive Le Roi!" (1996), tam była magia tu już jej tyle nie ma. Fani kupią i tak, a pozostali proponuję odsłuchać gdzieś zanim wydacie kasę, choć 20 zł to nie majątek.

Przypomniałam sobie stare dobre czasy. Kiedyś bardzo lubiłam Enigmę, a teraz po latach z przyjemnością odkrywałam zawartość tej płyty, Michael Cretu jako kompozytor jest genialny. The Fall of A Rebel Angel ma swój charakterystyczny klimat, słuchanie tej muzyki przenosi mnie do innego świata, świata, w którym liczą się emocje. I właśnie Cretu potrafi tworzyć taką muzykę, żywą i autentyczną. Od pierwszego do ostatniego utworu bardzo udana płyta, swoją drogą, myślałam że dobre kompozycje Michaela Cretu należą już raczej do przeszłości, a tu proszę, taka miła niespodzianka! Posłuchajcie, bo warto.

Po 10 latach Enigma wraca z nowym krążkiem. Jeśli mamy sprzęt by wydobyć każdą kroplę potu z płyty, to objawia się przed nami mistrzostwo w sztuce. Zaczynając od pierwszego utworu, ukszuje się przed nami mroczna głębia dźwięków, by w drugim przenieść nad do niesamowitej mieszanki dubstepu, mocnego ale jednocześnie dojrzałego jak dobre wino. Niesamowite wrażenie robi 4 numer na liście, ten dźwięk rozbija bank. Dodatkowo Sadeness ( part II ) brzmi niesamowicie w tym całym zestawie. Ba koniec warto powiedzieć: No młodzieży dziadki wrócili i tak się robi muzykę!

Nowa ENIGMA..TO UPADEK...JAKO FAN ENIGMY...STWIERDZAM ŻE POPRZEDNIE DWIE PŁYTY TO ARCYDZIEŁA...MOWA O A POSTERIORI I SEVEN LIVES MANY FACES....TYLE CZEKANIA NA NIC....UTWORY 3 FAJNE "MOTHER".. "AMEN "...RESZTA KRÓTKIE I SZYBKO SIĘ NUDZI CAŁA PŁYTA. SPODZIEWAŁEM SIĘ CZEGOŚ LEPSZEGO I WIELKIEGO POWROTU...CÓŻ CZEKAM NA NOWĄ LEPSZĄ PŁYTĄ MOŻE W 2020?!...POZDRAWIAM

Płyta jest przepiękna,proponuję posłuchać jej w systemie 5.1 po prostu rewelacja.