Tatusiu, czy dziesięć to dużo? (okładka  twarda, wyd. 04.2022)

Kochamy! Ilustracje i tekst na 10

Naprawdę świetna książka!

Przepiękne ilustracje

Przepiękna książka.

Mówi się, że wszystko jest względne, zaś punkt widzenia zależy od miejsca, w którym się znajdujemy. Ale jak wytłumaczyć tę prawidłowość dziecku? W jaki sposób pomóc zrozumieć maluchowi, że to, w jaki sposób rozumie on otaczający go świat, jest tylko jednym z wielu sposobów jego rozumienia? W tym celu można sięgnąć po odpowiednią literaturę, taką, która pokazuje, w jaki sposób można na daną kwestię spojrzeć, w jaki sposób zachować się wobec odmienności i pomaga wytłumaczyć, że inny nie znaczy gorszy. Taką właśnie książką, adresowaną do dzieci w wieku przedszkolnym, a także wczesnoszkolnym, jest wspaniała historia pt. „Tatusiu, czy dziesięć to dużo?”, opublikowana nakładem Wydawnictwa Nasza Księgarnia. Książka autorstwa Sabine Bohlmann z charakterystycznymi ilustracjami Emilii Dziubak, to wspaniała opowieść o tym, że wszystko jest względne, że wszystko zależy od tego, o czym mówimy, co bierzemy pod uwagę, jakim wyróżnikiem czy miarą się posługujemy. Tę opowieść dzieci mogą poznawać przy udziale rodziców, jeśli nie potrafią jeszcze czytać – sugestywne ilustracje pozwalają im odtworzyć treść i orientować się, na jakim etapie historii się znajdują. Mogą też czytać książkę samodzielnie, choć wato, by rodzic czy nauczyciel zainicjowali rozmowę na jej temat, jeśli dziecko tego nie zrobi. Pomoże to w pełnym zrozumieniu książki i wyciągnięciu z niej właściwych wniosków. Autorka przedstawia nam Tatę Wilka i małego, bardzo ciekawskiego Wilczka, który próbuje poznawać świat nie tylko za pomocą porównań, ale również pytań. Dlatego też dzięki swojemu tacie jest w stanie poradzić sobie z takimi zagadkami, jak określenie tego, czy dziesięć to dużo, czy on sam jest duży, czy jest też szybki albo czy jest gruby. To tylko kilka przykładowych dylematów małego Wilczka, a przy okazji pytań, jakie zadaje tacie. Ten, wykorzystując swoją mądrość i doświadczenie, nie odpowiada mu wprost. Na pytania zadane przez małego Wilczka nie ma bowiem jednej dobrej odpowiedzi, a wszystko zależy od tego, co do czego porównujemy. Jeśli zatem banana chciałoby podnieść dziesięć mrówek, to nie byłoby ich dużo, by wykonać taką pracę. Jeśli jednak banana podniosłoby dziesięć małpek, to byłoby ich zdecydowanie zbyt dużo i mogłoby dość do rękoczynów. Świadomość tego, że na pewne sprawy możemy spojrzeć w różny sposób jest odkrywcza, a także wyzwalająca. Zwalnia nas bowiem z obowiązku bycia doskonałym, bo przecież każdy z nas jest inny, każdy stosuje inne kryteria porównywania. Każdy z nas jest w tym swoim byciu wyjątkowym i wartym miłości, nawet jeśli świat dookoła jest niezmiernie skomplikowany, nawet jeśli do końca go nie rozumiemy lub się z nim nie zgadzamy. Książka, w twardej oprawie, posłuży nam na bardzo długo, bowiem dzieci z pewnością sięgną po tę ciepłą i odkrywczą opowieść wielokrotnie, a i dorośli docenią jej walory, przede wszystkim wydobywające się z niej ciepło. To jedna z tych opowieści, które czyta się do momentu, kiedy dziecko zna je na pamięć, ale nawet wówczas nie chce opuścić ani jednej strony. I dobrze, bo ta mądra i mająca walory estetyczne książka jest stworzona po to, by ją czytać i oglądać z zachwytem!

Pytania, dzieci są ekspertami w ich zadawaniu, nie inaczej jest w tej pełnej ciepła, mistrzowsko zilustrowanej przez utalentowaną Emilię Dziubak książce. Mały Wilk podczas leśnych spacerów zadaje swojemu tacie całe mnóstwo pytań. Chce wiedzieć nie tylko, czy dziesięć to dużo, ale także odkryć, co tata o nim myśli. Pyta więc na przykład, czy jest duży, czy jest sprytny, głośny, zabawny, szybki, dziki czy gruby. Można wyczuć, że poruszając te kwestie maluch szuka aprobaty i akceptacji ojca. Ale odpowiedzi dużego Wilka wcale nie są takie jednoznaczne., nieco filozoficznie, ukazują oseskowi, że świat można postrzegać na kilka sposobów. Bo na przykład, gdy dziesięć mrówek spróbuje podnieść jednego banana to raczej będzie to dla nich za dużo i zdecydowanie mogą potrzebować pomocy, ale jeśli ten banan trafi do dziesięciu małpek to będzie dla nich zbyt mało. W podobnym tonie są następne odpowiedzi, które odkrywają kolejne zależności w świecie. Gdy więc Maluch nieco nieśmiało i z wahaniem pyta Tatę czy ten go kocha, z napięciem oczekuje podobnej odpowiedzi. Ale tym razem Tata Wilk odpowiada zdecydowanie i jednoznacznie. Bo miłość do syna jest bezwarunkowa i nieważne czy dziecko jest grube, chude, szybkie, wolne, mądre czy trochę mniej - miłość rodzica jest bezdyskusyjna i absolutna. I chociaż bohaterowie to Tata i Syn, co mi osobiście bardzo odpowiada bo to książka idealna do wspólnej lektury moich Mężczyzn, to przesłanie, które tutaj wybrzmiewa jest bardzo uniwersalne i dotyczy miłości rodzicielskiej. Ta ciepła, pięknie zilustrowana opowieść to idealna propozycja do czytania przed snem - ma ciekawy rytm, zachowany w wypowiedziach Taty Wilka i na dodatek ukoi i ukołysze serduszko małego czytelnika, który zaśnie otulony miłością czytającego rodzica. Psssst. Zbliża się powoli Dzień Ojca - to może być doskonała okazja, aby podarować komuś tę sympatyczną pozycję. Ja jestem nią oczarowana,zarówno historia, jak i ilustracje Pani Emilii to mistrzostwo świata. Moje dzieci również polubiły, nawet Mąż orzekł, że cyt. "spoko" 😉

Uwielbiam książki dla dzieci, które w prosty sposób tłumaczą trudne sprawy. No bo jak wytłumaczyć dziecku co to znaczy, że coś jest RELATYWNE? Ano najlepiej czytając z nim "Tatusiu, czy dziesięć to dużo?". Tata wilk i mały wilczek spacerują razem po lesie i rozmawiają. Wilczek, jak każde dziecko, zadaje tacie mnóstwo pytań, jedno za drugim. Chce wiedzieć czy jest duży, szybki, puszysty itd. Tata wilk nie odpowiada mu na odczepnego, ale cierpliwe tłumaczy. Mówi, że wszystko tak naprawdę zależy od punktu widzenia i kontekstu. "To zależy". Bo w porównaniu z żyrafą wilczek jest malutki, ale kiedy stanie obok żaby, wydaje się ogromny. W ten sam sposób odpowiada synkowi na każde postawione pytanie, poza jednym, tym najważniejszym. Miłość bowiem nie zależy od niczego. "Ja zawsze cię kocham. Tak już w życiu jest. Dokładnie tak, a nie inaczej!". To bardzo piękna i mądra książka. Niby dla dzieci, ale przecież też dla nas, dla rodziców. Pomaga spojrzeć na otaczający nas świat szerzej, zastanowić się i poddać w wątpliwość to co wydaje się nam oczywiste. I pytać. I szukać. I myśleć. I rozwijać to co tkwi w nas głęboko i co sprawia, że mamy serce wrażliwe na wszystko dookoła nas❤️

Ta książka pretenduje do miana najładniejszych książek o życiu i/lub ojcostwie w naszej biblioteczce! A książek mamy dużo, więc to jest znacząca nominacja Dlaczego? No przez treść oczywiście! (choć ilustracje Emilii Dziubak są, jak zawsze, cudowne) Mały wilczek pyta tatę o różne swoje cechy. Czy jest duży/mądry/zabawny/sprytny Który rodzic nie zna tych pytań :) Ale który rodzic nie odpowie na nie od razu, z wielką czułością: "OCZYWIŚCIE, kochanie!"? Ano... inteligentny (z przymrużeniem oka, wiadomo) Ja nie należałam do tego grona. Do dziś Bo odpowiedzi taty wilka mnie rozbroiły logiką, szczerością i normalizowaniem bycia... normalnym. Niesamowitym, wyjątkowym, ale nie zawsze lepszym. Bo bycie najlepszym zależy od tego, z kim się porównujesz :) A końcówka rozpuszcza serce. Chcecie mieć tę książkę u siebie, mówię Wam

Mały wilczek, jak każdy maluch, zadaje sporo pytań. Czy jestem duży? Czy jestem puchaty? A może jestem zabawy? Pierwsza nasuwająca się podczas czytania myśl to ta, że maluch bardzo pragnie być doskonałym w oczach taty, a zadając liczbę pytania, szuka potwierdzenia, że faktycznie taki jest. O tym, że tylko zaspokaja swoją ciekawość pomyślałam w drugiej kolejności. Na wszystkie te pytania z pełnym skupieniem odpowiada Tata Wilk. Jego odpowiedzi nie są jednak oczywiste, a ukryte w licznych porównaniach. Tylko jedno zadane przez syna pytanie nie wymaga żadnych wyjaśnień i porównań, bo miłość ojca do syna nie jest zależna od niczego. Książka zabawna z fajnym przesłaniem skierowanym do małego czytelnika.