Śpiący giganci. Archiwa Temidy. Tom 1 (okładka  miękka, wyd. 11.2016)

Książa napisana w taki sposób że trzyma w napięciu i pozostawia wiele otwartych pytań, dzięki czemu używamy wyobraźni podczas czytania co jest najlepszym sposobem odbioru świata wykreowanego przez autora. Polecam.

"A więc co to za prosta prawda, od której tak uciekam? Nie chodzi o to, że budujemy śmiercionośną maszynę. Nawet nie o to, że będzie zabijać ludzi. To tylko kwestia czasu. To, czemu tak uparcie zaprzeczam, to fakt, że cholernie mi się to wszystko podoba."

Przypadła mi do gustu formuła, jaką przyjął autor, aby opowiedzieć tę fantastyczną historię. Wywiady, fragmenty dokumentów, raportów z misji, operacji i eksperymentów, dzienników osobistych, zapiski z obserwacji satelitarnych, transkrypcje rozmów telefonicznych, a nawet artykuły prasowe. To sprawia, że przyglądamy się głównym wątkom z perspektywy analityka, osoby bazującej na dostępnych poszatkowanych archiwach danych. Stopniowo wyjaśniamy przyczynowo-skutkowy przebieg wydarzeń, łączymy odkrywane intrygujące fakty. Jednocześnie mocno angażujemy się w ciekawą fabułę osnutą wokół świecących turkusowym światłem gigantycznych metalowych konstrukcji, artefaktów sprzed sześciu tysięcy lat, najprawdopodobniej pozostawionych na Ziemi przez starożytną cywilizację, a może i przybyszów z kosmosu. Do tego szesnaście ściennych płyt z symbolami, nad zrozumieniem których trudzą się najwięksi językoznawcy.

Zastanawiające, jak bardzo zmienia się sposób spojrzenia na odkrywane na całym świecie pozostałości zaawansowanej technologii. Początkowo z ujęcia rozległych projektów badawczo-naukowych, owianych ogromną tajemnicą i ścisłą tajnością, poprzez dołączanie kolejnych państw, konsorcjów, organizacji o charakterze handlowym i politycznym, aby w ostateczności przybrać kształt militarnych zastosowań. Przechodzenie od problematyki powodów zakopania w ziemi zagadkowych kolosalnych przedmiotów do pytań o ich właściwości i możliwości wykorzystania. Kolejne etapy zdobywania cennej wiedzy, która może posłużyć ludzkości w dobrych celach lub coraz bardziej przybliżyć ją ku nieuchronnej zagładzie. Wyłania się niezbyt ciekawy i budujący obraz ludzkiej natury, skłonnej do autodestrukcji i niszczenia świata. Jednak, tak jak w każdej opowieści, znajdą się autorytety, naukowcy, wojskowi i cywile, których działania ukierunkowane będą na zachowanie równowagi i pokoju. Tylko jakim kosztem będzie się to odbywać?

Autor umiejętnie podsyca atmosferę niepokoju i niejasności, z jednej strony nasze przypuszczenia odnośnie przebiegu zdarzeń okazują się słuszne, a z drugiej czujemy, że wciąż czegoś w tej historii brakuje, czegoś jeszcze nie zdołaliśmy odkryć, a z pewnością ma zasadnicze znaczenie dla ziemskich cywilizacji, a nawet z dużym prawdopodobieństwem także nieziemskich. Ciekawa debiutancka powieść, pomysłowo napisana, wyposażona w dynamiczną akcję i zaskakujące zwroty. Zapewnia udaną przygodę czytelniczą, ale i podsyca apetyt na sięgnięcie po kontynuację. Zastanawiamy się, czy świat po skompletowaniu wszystkich brakujących elementów gigantycznej układanki nie zmieni się, czy pozostanie taki sam, a może lepszy lub gorszy? Jaką przyjmie postać, z czym przyjdzie mu walczyć, oprócz własnych słabości i ograniczeń? Czy władać będzie budującą czy niszczycielską mocą? Na co się zdecyduje? Podkreślę jeszcze bardzo ładną oprawę graficzną książki, robi spore wrażenie.

bookendorfina.pl

Wierzę, że we Wszechświecie żyją inne cywilizacje. Patrząc na niektóre zabytkowe budowle, trudno uwierzyć, że człowiek, który nie miał takich maszyn jakie istnieją dziś był w stanie zbudować cuda, które przetrwały tyle stuleci. Czy aby ludzie sami je budowali?
Gdyby okazało się, że przed tysiącami lat inna cywilizacja zostawiła na naszej planecie olbrzymiego robota, co wówczas?

Rose jako dziecko wpada do dołu, w którym była metalowa ręka. Po latach Rose kończy studia związane z fizyką i dołącza do zespołu, który bada tę dłoń. W miarę upływu czasu okazuje się, że ręka to tylko jedna część ogromnego robota. Robota, który zapewne nie pochodzi z Ziemi.
Dlaczego ten robot pozostał na Ziemi? Do czego ma służyć? Czy grozi ludziom atak kosmitów?

Powieść jest mieszanką gatunkową ponoć trochę w niej thrillera, fantastyki oraz powieści przygodowej...ponoć, gdyż ja nie odczułam tej mieszanki. Nie mogę stwierdzić, że z czasem to się nie zmieni, ale w tej części brakowało mi napięcia, większej fikcji i przygody.

W ostatnim czasie pisarze eksperymentują jeśli chodzi o formę wypowiedzi w powieści. Neuvel też zmienił kształt opisanych wydarzeń. Powieść nie składa się z wydarzeń, dialogów, wątków, dzięki którym przenosimy się do świata jaki wykreował autor. Utwór przedstawiony jest jako wywiady z uczestnikami zdarzeń. Czasem mamy też wpis z dziennika. Niestety taka forma jest bardzo jałowa. Autor przedstawił czytelnikowi suche fakty dotyczące odkrycia robota, poszukiwań poszczególnych jego części. Jakby tego było mało do badania nad dziwnym mechanizmem dodał konflikty polityczne. Chwilami miałam wrażenie, że treść jest chaotyczna i momentami zaczynałam się gubić.

Bohaterowie - tak naprawdę nie wiem kto jest główną postacią. Najczęściej do głosu dochodzi "pan bez imienia", to on przeprowadza wywiady z innymi uczestnikami badań, to on jest głównym rozporządzającym. Początkowo nie wzbudza sympatii, ale później ujawnia się w nim odrobina człowieczeństwa.
W wydarzeniach nie bierze udziału zbyt wielu pobocznych bohaterów, ale jest ich kilka i w dużej mierze zasługują na uwagę. Ich kreacja jest w miarę wyrazista ale jednak konstrukcja powieści nie pozwala na dobre poznanie tych interesujących postaci.

Trudno jest mi oszacować czy tempo wydarzeń jest szybkie czy powolne, gdyż poznajemy tylko częściowe epizody, wiele rzeczy jest przemilczanych, ominiętych. Nie mam też pojęcia ile czasu [tygodni, miesięcy, lat] minęło od początku do końca wydarzeń. Ogólnie powieść to zarys wydarzeń, które nie wzbudzają zbytniego zainteresowania, ze względu na ich powierzchowność.

Sylvin Neuvel ma przyjemny w odbiorze styl. Pomimo że kształt powieści nie przypadł mi do gustu, to sposób tworzenia literata jak najbardziej tak. Autor pisze przyjemnym, lekkim w odbiorze sposobem. Wymyśla fakty, które nie są nadto oklepane, nie wykorzystuje szablonowych wzorców.

"Śpiący giganci" to powieść, która zapewne bardziej przypadnie do gustu męskiemu gronu czytelników. W treści mamy dużo na temat wojska, sytuacji politycznych, tajemniczych powiązań, spisków, sekretów. W tej powieści nie znajdziecie romansów, czułości a nawet krzty emocji. Utwór jest pełen suchych faktów, które [co mnie zaskoczyło] czyta się szybko. Ne mogę powiedzieć, że powieść jest zła, ale też nie powiem, że dobra. Utwór ma swoje plusy, ale i minusów jej nie brak.
Czy czuje się rozczarowana ? - Odrobinę tak, gdyż spodziewałam się czegoś innego czytając opis tej książki.

Udało mi się przeczytać tą książkę w oryginale, co nie okazało się wielkim wyzwaniem. Napisana jest przyjemnym zrozumiałym językiem. Zgadzam się z Izą, iż prawdopodobnie bardziej spodoba się mężczyznom: polityka, technika, spiski, nauka. Mimo wszystko mi nie przeszkadzało w niej swego rodzaju zdystansowanie od uczuć bohaterów i skupienie się na przeznaczeniu oraz znaczeniu odkrycia. Podjęty temat był dość interesujący i należałoby zaliczyć tą książkę do gatunku politycznego sci-fi. Natomiast sposób przedstawienia całości wyłącznie w postaci dialogów, tudzież monologów prowadzi do ich przerysowania. Trzeba wszakże umieścić tam niezbędne informacje aby czytelnik był świadom przebiegu akcji. Oczywiście kuleją na tym opisy, postacie i akcja. Obserwowanie skutków wydarzeń, nie jest tak emocjonujące jak "doświadczanie ich". Już po kilku zdaniach wiemy co się mogło wydarzyć, prawdą jest iż autor próbuje utrzymać suspens i zgrabnie dawkuje informacje, jednak nie jest to wystarczający zabieg. Tego typu struktura literacka jaką zastosował jest niewdzięczna i zwykle czytelnicy tracą po dłuższej lekturze pierwotne zafascynowanie, bądź co bądź ciekawą historią. Do połowy książka całkiem nieźle trzymała w napięciu, potem było już gorzej. Szkoda także, iż bohaterowie nie zostali lepiej przedstawienie - i nie chodzi mi tu o "od kuchni" - ale ich osobowościom czegoś brakowało. Jedyną postacią, która zyskała moją sympatie była dr Rose, naprawdę ciężko jest wykształcić nią przy tej książce. Zwroty akcji niezłe, wydaje mi się że na podstawie tej pozycji można byłoby się pokusić o nakręcenie filmu i mógłby wyjść całkiem przyzwoicie.

Może zacznę od stylu narracji. Książka została stworzona w stylu teczki z aktami. Są tu wywiady, notatki głosowe, raporty czy inne w tym stylu. Ze względu na styl narracji książka jest praktycznie pozbawiona opisów jednak wcale to nie przeszkadza. Akcja powieści jest szybka i bardzo interesująca. Niestety ostatni "załącznik" do teczki jest typowym zaostrzeniem apetytu na kolejną część czyli Przebudzeni Bogowie, na szczęście można epilogu nie czytać. Nie jest to duża wada ale lekki niesmak pozostaje.

Moim zdaniem kompletnie nie jest warta przeczytania