Spętani przez Bogów. Tom 1 (okładka  miękka, wyd. 07.2011)

Jestem tą książką zachwycona od pierwszego zdania. Opis na okładce mówi o romansie na miarę Romea i Julii - było o wiele lepiej. Pamiętam, że zabrałam się za „Spętanych przez bogów” w okresie, gdy brakowało mi książki, która potrafiłaby poruszyć nawet te najgłębsze zakamarki duszy i serca i ta pozycja wypełniła tę pustkę. Jest tu namiętność, zakazane i jakże mocne uczucie, zapisana w gwiazdach nienawiść… Jeszcze chyba nie czytałam historii, gdzie główni bohaterowie chcieliby się pozabijać przy pierwszym spotkaniu bez wyraźniejszego powodu… a że dzieje się to, gdy Helena nie jest jeszcze niczego świadoma, to czytelnik, mimo trzecioosobowej narracji, również trwa w błogiej niewiedzy i odkrywa wszystko wraz z bohaterką.
Zresztą podobnie jest z Lucasem i całą rodziną Delosów. Szkoda, że nie można powiedzieć tego samego o reszcie ich Domu. Niemniej jednak wśród wymienionej i nazwanej ogólnikami w tym akapicie grupy ludzi spotkacie się z wieloma imionami kojarzącymi się w mitologią grecką.

Książka jest super, chociaż początek nie zapowiadał nic ciekawego. Cieszę się, że nie jest to jedna z tych książek w, których na pierwszym spotkaniu się całują i idą do łóżka, chociaż czasami to mnie denerwowało, że wszystko jest tak przeciągane i nie mogą zrobić tego co chcą chociaż się kochają. Zgadzam się z kimś na dole co pisał, że ma się ochotę wejść do tej książki i komuś porządnie dowalić. Ja czułam nieopartą chęć przywalić Lucasowi w pewnym momencie, Hektorowi, gdy się nad nią pastwił na treningach i oczywiście zakłamanej Dafne. No, ale niestety nie mam zdolności wchodzenia do książek i starałam się przetrawić te niektóre momenty, w których aż mnie ściskało.
Podsumowując proszę więcej takich książek. Bardzo spodobała mi się mitologia w nowoczesnym wydaniu, ale dzięki niej i Córką Księżyca zaczęłam interesować się zwykłą mitologią, rzecz jasna grecką.

książka jest fantastyczna wprowadza w mityczny klimat dzięki czemu książke się szybko i bardzo przyjemnie czyta trzyma w napięciu . Akcja rodzkręca się dość szybko niektótre jej momęty powiewają groza a niektóre są bardzo romantyczne. głóewna bohaterka Helena nie jest ubolewającą nad sobą dziewczyną jest twarda cała fabuła polega na tym ze od samego początku nienawidzi najpiękniejszego chłopaka w szkole ale po krótkim czasie i po kilku próbach zabicia go zakochuje się w w nim to jest dość komiczne ale wciąga i jest bez wahania najlepsza książką 2011 roku Gorąco polecam :D

Okładka przedstawia kobietę w długiej sukni, pod nią bezkresne morze... Niebo jest pochmurne, jakby zapowiadało się na burze... Mam w dłoniach wydanie z roku 2011! Ma już dwanaście lat! Świadczą o tym pożółkła okładka, stronice i... ten specyficzny zapach starej książki. Posiada skrzydełka, które stanowią dodatkową ochronę przed uszkodzeniami mechanicznymi. Na jednym z nich przeczytamy opis książki, na drugim kilka słów o autorce. Stronice są kremowe, a przynajmniej chyba były, teraz są pożółkłe. Czcionka wystarczająca dla oka. Rozdziały nie są nanoszone na nowych stronach, tylko ciągiem w tekście. Troszkę mnie to drażniło, może kiedyś tak się robiło częściej, ja jednak wolę każdy rozdział zaczynać na nowej stronie. Jedne z nich są krótsze, jedne dłuższe... Do każdego z nich mamy wstawkę - jest nią postać z okładki. Jest to moje pierwsze spotkanie z autorką. Nie miałam pojęcia czego się po niej spodziewać... Nie wiedziałam, czy przypadnie mi do gustu, wszak książki młodzieżowe, fantasy czytałam tylko trochę będąc w gimnazjum... Ale jednak przyjaciółka tak zachwalała, więc co w tym musiało być. Czytało się w miarę szybko, dosyć przyjemnie i bez jakichkolwiek blokad. Mamy tutaj wydarzenia nierealne, które jak sądziłam, niezbytnio przypadną mi do gustu. A ja? Czytałam z ogromną ciekawością, pisarce udało się mnie wciągnąć do świata bohaterów i chwilami otwierać usta ze zdziwienia. Moje wrażenia chwilami były takie: "Cooooo?!", "Wow", "O nie!!!". Dałam się wkręcić maksymalnie. Początkowo po kilku rozdziałach myślałam, że jest zwyczajna, że nie zrobi na mnie wrażenia i prawdopodobnie oddam tę część i nie będę chciała czytać kolejnych dwóch tomów. I co? Autorka tak zręcznie poprowadziła narrację i wydarzenia, że nie mogę nie zapoznać się z kolejnymi tomami. To wręcz niewykonalne! Ale ciesze się, bo czytam coś, co nie jest modne, a coś, co może się komuś spodobać. Mamy tutaj głównych dwóch bohaterów, Lucasa i Helenę. Chociaż postaci w tej książce absolutnie nie brakuje, momentami idzie się pogubić, bo tyle ich się pojawia nagle. Wszyscy są dobrze wykreowani, mamy dobrych i złych bohaterów. Nie wszyscy przypadną Wam do gustu... Ogólnie to Helena była dziwna i miałam co do niej mieszane uczucia. Lucas tak samo. Chyba nikt do końca nie zaskarbił sobie mojej sympatii. Powiedziałabym bardziej, że każdy po trochu - ale nikt tak naprawdę mocno nie przypadł mi do gustu. Czy to źle, czy dobrze? Ocenić musicie sami, bo mnie to nie przeszkadzało. Taki układ był w porządku, bo też nie przywiązałam się do nich zbyt bardzo. Jak za fantastyką nie jestem, to akurat ta historia przypadła mi do gustu. Były fajne wydarzenia, które swoimi nierealnymi momentami mnie zaciekawiły do tego stopnia, że przewracałam strona za stroną, by móc doczytać do finału, by móc już dowiedzieć się, jak to się skończy? Co jeszcze się wydarzy?! Nawiązuje również do mitologii, co może wiele osób zaciekawić, jeśli obracacie się w tych tematach. Helena Trojańska, i inne bóstwa, które w mitologii greckiej odegrały dosyć ważne role. Dla mnie to troszeczkę było jak powrót do przeszłości, czasów szkolnych gdzie uczyłam się o bogach i dosyć lubiłam tę tematykę. Kasia, tak bardzo ci dziękuję, za pożyczenie tej historii! Cofnęłam się w czasie i pozwoliłam dać się prowadzić fantastyce. Ja, FANTASTYCE! Mało prawdopodobne, ale jednak. Miałam epizody z tym gatunkiem, mam ulubione serie, ale nie jest ich wiele. Zdecydowanie częściej sięgam po powieści obyczajowe i thrillery. To jest to, co lubię najbardziej, chociaż jak widzicie, nie gardzę innymi gatunkami. Akcja w książce ma odpowiednie tempo, raz spowalnia, a jak przyspieszy, to ciężko nadążyć, tyle się w niej dzieje. Wiele zwrotów akcji, niespodziewanych zresztą na tyle, że momentami czułam się tak, jakby szczęka opadła mi na ziemię. Emocje były, ale nie odczuwałam ich jakoś szczególnie. Ciekawiły mnie te relacje, ale były one zakazane, widać dystans i pragnienie, przyciąganie i odpychanie, to było interesujące. Skrzyło, ale nie odczułam tego na własnej skórze. Nie ma co za dużo chcieć, jak już samo fantasy mi podeszło... ;) Reasumując uważam, że sama jestem zaskoczona moim powrotem do fantastyki i tego, że mi się ta przygoda podobała i chcę zapoznać się z kolejnymi dwoma tomami trylogii. Myślę, że dużo bardziej spodobać się może fanom tego gatunku czy młodszym czytelnikom, którzy lubią lekką i niezobowiązującą lekturę. Ja w wieku gimnazjalnym chyba bym pokochała trylogię całym sercem. Teraz trochę inaczej patrzę na wszystko, czegoś innego wymagam od książek. Przygoda ze Spętanymi była przyjemna, dlatego chcę ją kontynuować. :) Polecam fanom fantastyki w szczególności.

Gdy „Spętani przez bogów” zostali pierwszy raz wydani w 2011 roku byłam książką absolutnie zachwycona, a poleciła mi ją kuzynka. Niestety jakoś tak wyszło, że nigdy nie udało mi się przeczytać drugiego i trzeciego tomu, więc przez lata polowałam na całą trylogię – bezskutecznie. Niedawno udało mi się ją dorwać na Vinted. Muszę przyznać, że byłam niesamowicie ciekawa, czy ponad dekadę później, będę tak samo zachwycona jak za pierwszym razem gdy ją czytałam. 16-letnia Helena Hamilton zawsze wyróżniała się spośród swoich rówieśników, ale starała się to ukryć. Gdy na wyspie zamieszkali oszałamiający Delosowie, Helena zdała sobie sprawę z tego, że są tacy jak ona. Tylko, że spokojna i łagodna dziewczyna odczuwała do nich jedynie obezwładniającą nienawiść i żądzę mordu. „Spętani przez bogów” to młodzieżówka, ale jest absolutnie fenomenalna. Siedemnastoletni bohaterowie nie kłują w oczy swoją głupotą. Są potomkami greckich bogów, skazanymi na powtarzanie schematu sprzed tysiącleci. Od skrajnej nienawiści i chęci zamordowania się nawzajem do nieskończonej i zakazanej miłości przeczącej wszelkiej logice – Helena i Lucas zabierają nas na szalony emocjonalny roller coaster. A wszystko to na tle nadprzyrodzonych mocy, urzekającej rodzinki, oddanych przyjaciół i mętnych przepowiedni – ciekawie i z humorem. Końcówka jest rozdzierająca i sprawia, że ma się ochotę natychmiast złapać za kolejną część trylogii. Tym razem posiadam komplet książek, nawet jeśli używanych, więc będę mogła się natychmiast zabrać za kolejne części i w końcu, po ponad dekadzie od kiedy pierwszy raz poznałam tę historię, będzie mi dane dowiedzieć się jak się kończy! W lipcu 2023 seria doczekała się wznowienia od wydawnictwa Amber. Wyszła pierwsza część pod oryginalnym tytułem „Starcrossed”. Mam wrażenie, że premiera odbyła się całkowicie bez echa, bo pomimo tego, że miałam już wtedy social media, to jej nie zauważyłam. O tym, że została ponownie wydana dowiedziałam się zupełnym przypadkiem, gdy zaczęłam podpytywać czy ktoś ma do sprzedania pierwotne wydanie. Nowa okładka, przynajmniej dla mnie, nie jest tak zachwycająca jak ta, którą pokochałam w 2011 i fakt że tytuł został po angielsku też mi przeszkadza, ale to już mocno indywidualna opinia. Tak czy inaczej, uważam że seria zasługuje na o wiele większy rozgłos, bo sama pierwsza część jest mega wciągająca, a historia ma wielki potencjał.

Fabuła ma kilka błędów i niedopowiedzeń, ale trzecioosobowa narracja i dobry styl pisania pani Angelini sprawia, że książkę czyta się lekko i szybko. Pisarka używa zrozumiałego języka, ale przesłodzone wyznania miłosne Lucasa i Lennie zakłócają przebieg akcji.

Zauważyłam też parę elementów,które zbyt bardzo przypominają inne powieści. Czytelnik, który zna gatunek fantasy i paranormal romance z pewnością zobaczy, że Josephine Angelini szukała natchnienia w wielu utworach i nie mówię tu tylko o „Percy’m Jacksonie”.

Moja ocena: 8/10, choć mimo wszystko nie rozumiem tego entuzjazmu amerykańskiego wydawcy. Powieść jest dobra (szybko się czyta, ciekawy pomysł), ale nie jest też fenomenalna. Przynajmniej według mnie.

„Spętani przez bogów” to książka, która przedstawia świat greckich mitów w zupełnie nowym stylu: współczesność łączy się ze starożytnymi opowieściami prosto z Troji. Teraz wampiry zastąpi Apollo i inni mieszkańcy Olimpu.

Co przyciąga i nie pozwala się oderwać ani na chwilę to styl w jakim opowiedziana została ta historia. Bohaterów w tej powieści jest całkiem sporo, mimo tego wszyscy zapadają nam w jakiś sposób w pamięć. Może kryje się za tym fakt, że od każdego z nich dostajemy szczególny sekret. Przechowujemy go w pamięci, ten jeden drobiazg i nigdy nie pomylimy go z niczym innym. Postacie są żywe, choć czasem zdawać by się mogło, że wyjęte żywcem z Iliady i Odysei. Mitologia nie została jeszcze nigdy tak dobrze opowiedziana na nowo jak w tej oto debiutanckiej powieści. Nikt nie zaprzecza, że nie było Heleny ani Troi. Nikt nie zaprzecza swojemu dziedzictwu, nawet jeśli naznaczone jest ono klątwą, a ręce splamione krwią nie tylko wrogów, ale i własnej rodziny. Sprawić aby starożytny świat mitów odżył w nowej rzeczywistości z taką mocą i był tak hipnotyzujący to sukces sam w sobie.

Nareszcie! W końcu książka bez wampirów, wilkołaków i aniołów. Chociaż przepadam za takim rodzajem powieści to jednak już trochę mi się znudziły. A ta książka?- po prostu rewelacyjna! Tak mnie wciągnęła, że przeczytałam ją w jedną sobotę i potem przez cały tydzień przeżywałam wszystkie akcje :) Nie zgadzam się z innymi, że przypomina ,,Zmierzch". Jestem fanką, przeczytałam całą sagę kilka razy i nie znalazłam jakiś większych podobieństw.
Jest jednak coś co mnie wkurza w książkach i ,,niestety" znalazłam to w tej powieści. A mianowicie nie cierpię jak książka zaczyna się ,,rozkręcać" i nagle się kończy. A ja chce więcej!!! :)))) Naprawdę nie mogę doczekać się kolejnej części. Czekam z niecierpliwością ^^

hmm... musze powiedziec, ze to juz druga ksiazka, ktora czytalam z wplataniem bogow ;D I ogolnie mowiac ksiazka naprawde dobra, cala akcja to cos innego, cos zaskakujacego, nie mam nic do tej ksiazki, ma wszytsko czego trzeba: codowny watek, bogow, smieszne syyuacje i ciag dalszy heh ;D Ale jedna rzecz mi sie nie spodobala, jak ja matka oszukala to poprostu te klamstwo zgarniete z miasta kosci ehh jak czytalam komentarze tutaj o tym ze zyja w klamstwie to spodziewalam sie czegos zupelnie innego. Gdyby nie koncowka ksiazka wypadlaby w moich oczach o wiele lepiej a tak to 7/10 ;D ale mimo wszytsko polecam ;]

Jak dla mnie książka fajna :) Fabułą są bogowie greccy i mitologia, ale mimo tego książka czasem przypominała mi sage zmierzch. Ja jednak nie uważam tego za minus :) Fajnie sie czyta i nie mam zadnych zastrzeżeń, choć wolałabym gdyby narracja była pierwszoosobowa, ale to tylko moje zdanie :) Ogólnie to polecam. Nie mogę doczekać się drugiej części i zgadzam się z Monika ze czasem ma się ochote wejść do książki i komuś walnąć :)) no i to zakonczenie pełne frustacji .... bo bohaterowie wierzą w coś co nie jest prawdą, ale jestem przekonana że w kolejnych cześciach to wyjdzie :))