Sonata z Auschwitz (okładka  miękka, wyd. 10.2020)

Wspaniała historia nas wszystkich, warta przeczytania i zastanowienia się nad życiem

Super książka

Wszystko ok

Naznaczeni Holocaustem. "Sonata z Auschwitz" to świetnie napisana i przejmująca opowieść, którą śmiało można nazwać pełną refleksji puentą najbardziej tragicznych epizodów XX wieku, którymi bez wątpienia były nazizm i Holocaust. To z jednej strony powieść historyczna, z kolei z drugiej trzymająca w napięciu i wzruszająca historia rodzin, których losy potoczyły się zupełnie inaczej niż powinny. Jest w tym wszystkim wiele smutku, ale także nadziei i budujących przykładów człowieczeństwa. Snuta przez Luize Valente opowieść rozpoczyna się w Auschwitz w październiku 1944 roku. Na świat przychodzi wówczas w obozie Haya, mała dziewczynka żydowskiego pochodzenia. Jej los wydaje się być w warunkach obozowej rzeczywistości z góry przesądzony, jednak pewien odważny człowiek spróbuje ją uratować i z narażeniem życia wywieźć z Auschwitz. Dziewczynka doczeka się także nieoczekiwanego prezentu, którym jest skomponowana specjalnie dla niej sonata (!). Autorem owego utworu jest... młody niemiecki oficer (!), Friedrich Schmidt... Poznawszy swoisty prolog całej historii przenosimy się o ładnych kilkadziesiąt lat w przyszłość i poznajemy Amalię, Portugalkę o niemieckich korzeniach. Spotyka ona w Berlinie swoją stuletnią prababkę, od której dowiaduje się, że jej uznany za zmarłego dziadek być może wciąż żyje i mieszka w Brazylii. Amalia od dłuższego czasu bardzo mocno zastanawia się nad historią swojej rodziny (wszystko przez podsłuchane przypadkiem w rodzinnym domu rozmowy, które miały nie dotrzeć do jej uszu). Dziewczyna ma w związku z tym coraz większe wątpliwości względem tego, kim tak naprawdę jest... Nie namyślając się więc zbyt długo wyrusza do Brazylii na poszukiwanie dziadka. W Rio de Janeiro Amalia spotyka osoby, których świadectwo zmieni jej życie raz na zawsze. Osobami tymi są Adela i Enoch - dwójka ocalałych z Holocaustu Żydów... "Sonata z Auschwitz" to przejmująca historia o tragizmie ludzkich losów. Opisana w książce dramatyczna historia jest smutnym przykładem na to, w jaki sposób II Wojna Światowa, Holocaust i nazizm były w stanie wpłynąć na ludzkie życie, na dramatyczne decyzje jednostek (od których podjęcia zależało życie) i wreszcie przykładem na to, w jak niesamowity sposób ludzkie losy mogą się ze sobą splatać, oddalać się od siebie, a następnie - po całych dekadach! - znów się do siebie zbliżać. Książka to także wartościowa powieść historyczna. Luize Valente jest specjalistką od takich historii. "Sonata z Auschwitz" nie bez przyczyny zwróciła uwagę czytelników na bez mała całym świecie - badawcza skrupulatność autorki oraz jej talent do odwzorowywania realiów historycznych, w które wplata następnie ludzkie losy, jest nietuzinkowy i z całą pewnością zasługuje na uwagę czytelnika. "Sonata..." to historia jednocześnie piękna i smutna, wzruszająca i moralnie budująca. Z czysto obyczajowego punktu widzenia... zachwyca. I podejrzewam, że wyciśnie niejedną łzę z niejednej pary oczu. Jeśli coś mi w książce przeszkadzało to fakt, że jest to kolejna historia z nurtu tzw. "literatury obozowej" (pomimo iż spora część akcji rozgrywa się na długo po zakończeniu IIWŚ, to jednak zaliczyłbym tę książkę do w/w nurtu), która pojawia się na rynku w ostatnim czasie. Rynek jest takimi historiami nasycony, wręcz przesycony... To niestety rzutuje na odbiór powieści. Oczywiście warto takie historie opowiadać, spisywać, dawać do rąk czytelnikom, jednak w warunkach przesytu gubi się gdzieś wyjątkowość jednostkowej opowieści (nieważne czy prawdziwej, czy fikcyjnej) - tonie ona w morzu innych, a jej gwiazda nie świeci w efekcie tak jasno jak powinna... Dla tej historii warto jednak zrobić wyjątek i wyłowić ją z owego morza innych. Polecam! Dziękuję Wydawnictwu Bukowy Las za egzemplarz recenzencki. #SonataZAuschwitz #BukowyLas #LuizeValente #SonataEmAuschwitz https://cosnapolce.blogspot.com/2020/11/sonata-z-auschwitz-luize-valente.html

Powieści, które są historyczne lub wojenne to zupełnie nie moja liga. Niestety szkoła podstawowa zniszczyła we mnie całkowitą pasję poznawania tego co było, zaś okres wojenny ogromnie (zawsze!) łamie mi serce. I na mojej drodze staje oto powieść, która przeplata nie dość, że teraźniejszość z przeszłością, wojenną to jeszcze dodatkowo oddaje mi historię. Co jakiś czas jednak staram przekonać samą siebie, że takie książki mają duszę i trzeba się z nimi oswajać. Tak czy siak niestety takie historie w mojej biblioteczce pojawiają się naprawdę rzadko... Sonata z Auschwitz to pełna wzruszeń powieść o ludziach, których życie nie tak miało wyglądać. Młoda kobieta, Amalia, stawia wszystko na jedną kartę i rusza w świat, by odkryć kim jest i jak naprawdę wygląda historia jej rodziny. Na swojej drodze spotyka różnych ludzi, a to co jej przekazują zmienia ją i jej życie nieodwracalnie. Autorka przekazuje nam kawał historii i wplata w nią losy ludzi, którzy doświadczyli realiów wojennych. Powieść łamie serce, poczujemy gorzki smak tamtych lat, ale będziemy też mieć nadzieję na lepsze jutro. Pani Luize wiedziała jak pisać, żeby przyciągnąć do siebie czytelników. Jej styl jest płynny, taki snujący opowieść – czytając powieść miałam wrażenie jakby ktoś mi znany opowiadał takie zdarzenia przy herbacie, albo przy ognisku – takich książek na rynku jest ogrom, oczywiście, ale wydaje mi się, że ta powieść powinna być zauważona na większą skalę. Spotykamy tajemnicę, ból, strach i echo przeszłości, które potrafią złamać każdego. I w tym wszystkim mamy również tą iskrę nadziei, ten płomyk, który wręcz nakazuje nam wierzyć, że przecież dobro się nie poddaje i czyha tylko na okazję, by zostać płomieniem. Nie umiem inaczej tego ująć. Nie ukrywam też, że płakałam przy niej ogromnie. Z mojego serducha zostały okruchy i będę się z tej historii zbierać jeszcze dobrych kilka dni. Jednakże właśnie dla takich opowieści warto przekonywać się do rodzaju literatury, za którą się nie przepada. To właśnie ona nas skłania do refleksji, że czasem warto się zatrzymać i zwyczajnie pomyśleć. O tym co było, co jest i co może (nie Daj Bóg!) nas spotkać.

Luize Valente stworzyła pełną dramatyzmu (i piękna) opowieść o życiu, miłości, ludzkim sumieniu i o demonach przeszłości, które nigdy nie cichną. O poszukiwaniu własnej tożsamości i miejsca na świecie. O tajemnicach, które wiążą przeszłość z teraźniejszością i często z przyszłością. O życiu, o które zawsze warto walczyć, nawet jeśli przyjdzie zapłacić za to najwyższą cenę. I wreszcie - "Sonata z Auschwitz" to brutalna opowieść o czasach pełnych okrucieństwa i pogardy, o których nie można zapomnieć. Nigdy. "Sonata z Auschwitz" mimo że podejmuje tak trudną tematykę i przedstawia rozdzierającą serce historię walki dobra ze złem, walki własnych przekonań z przekonaniami narzuconymi przez innych, i o walce o znalezienie prawdy, jest to powieść dająca nadzieję, że nawet po najgorszych momentach nadchodzą lepsze. Sięgnijcie po "Sonatę z Auschwitz" i dajcie się zachwycić pięknej opowieści utkanej z naznaczonej cierpieniem przeszłości. Książkę polecam wszystkim, nie tylko osobom, które lubią powieści historyczne lub powieści inspirowane prawdziwymi wydarzeniami.

Po przeczytaniu "Królików z Ravensbrück" i "Bibliotekarki z Auschwitz" nie miałam wielkich oczekiwań co do tej książki. Może to i lepiej, bo zamiast się rozczarować miałam miłą niespodziankę. Książkę na początku trochę trudno zrozumieć, miesza się przeszłość z teraźniejszością, losy różnych postaci i zanim czytelnik dowie się kto jest kim i jakie ma powiązania z rodziną Amalii czuje się trochę zagubionym. Na szczęście wraz z kolejnymi stronami wszystko się wyjaśnia i książka jest naprawdę ciekawa. Dziękuję autorce za dodanie linku do sonaty dla Hai, zaoszczędziło mi to czasu na szukanie czy taki utwór rzeczywiście istnieje i nie potrafiłam sama sobie wyobrazić jego dźwięku. Słuchając tuż po przeczytaniu ostatniej strony, dostałam gęsiej skórki.