Sinfonia Iuventus. Polska Muzyka na fortepiano i orkiestrę (CD)

Druga płyta zrealizowana w wyniku współpracy Polskiej Orkiestry Sinfonii Iuventus z Warner Classics. Polska Orkiestra Sinfonia Iuventus to istny gejzer energii – soczyste brzmienie, z którego bije młodość, zarazem intensywne emocje, jak i lekkość frazy. Tym razem do nagrania albumu zostali zaproszeni wybitny brytyjski pianista – Jonathan Plowright oraz Maestro Łukasz Borowicz, wspólnie wykonując słynny Koncert fortepianowy a-moll op. 17 (1888) Ignacego Jana Paderewskiego oraz dokonując światowej premiery fonograficznej Rapsodii symfonicznej na fortepian i orkiestrę op. 23 (1900) Zygmunta Stojowskiego.

„Prezentowana na płycie Rapsodia symfoniczna na fortepian i orkiestrę powstawała w latach 1898-1900. Opublikowano ją z dedykacją dla brytyjsko-amerykańskiego pianisty Harolda Bauera, także ucznia Paderewskiego. Prawykonana z sukcesem w Berlinie w 1900 r. (Filharmonicy Berlińscy, dyr. Josef Řebíček) weszła na wiele lat do koncertowego repertuaru samego Stojowskiego, a także innych pianistów, należąc do jego szczególnie popularnych dzieł.”
(Piotr Maculewicz)

„Koncert miał premierę w Wiedniu w styczniu 1889 r., a wykonawczynią partii solowej była Anette Jesipowa (także adeptka  Leszetyckiego prywatnie zaś druga z jego czterech żon – nb. wszystkie były jego uczennicami...); dyrygował Hans Richter. Koncert spotkał się z bardzo dobrym przyjęciem i na stałe wszedł do repertuaru twórcy oraz innych pianistów epoki fin-de-siécle, ciesząc się zresztą większym powodzeniem u słuchaczy niż u krytyków.”
(Piotr Maculewicz)

„Paderewski zawsze mnie fascynował, nie tylko jako pianista i kompozytor, ale także jako humanista i wielki mąż stanu. Pokochałem jego muzykę, kiedy byłem dzieckiem. Jak gra, po raz pierwszy usłyszałem na nagraniu wirtuozów fortepianu, należącym do moich rodziców. Jego Nokturn był jednym z pierwszych utworów, jakie wykonałem publicznie. Jego Koncert jest znakomicie skomponowany i zasługuje na to, by wejść do stałego międzynarodowego repertuaru. Natomiast muzyka Stojowskiego, w dzisiejszych czasach niesłusznie zaniedbana, jest cudownie romantyczna, dzięki jego długoletniej przyjaźni z Paderewskim. Od dłuższego czasu chciałem nagrać te utwory i cieszę się, że miałem okazję to zrobić, zwłaszcza w Polsce, pod batutą wspaniałego dyrygenta i z cudowną orkiestrą”.
(Jonathan Plowright)