Dotyk słońca. Rok na Kwiatowej. Tom 3 (okładka  miękka, wyd. 04.2018)

Wspaniałe było znaleźć się znów na Kwiatowej💜💜💜 Cudowne bohaterki i ich niesamowite historie. Tym razem rzecz o pragnieniu prawdziwej milosci, która pojawia się i dodaje skrzydeł tak bardzo, że patrzysz na życie przez różowe okulary, a w obliczu niespodziewanej sytuacji może sprowadzić szybko na ziemię. Ale może nie była do końca prawdziwa,??? Może ta na którą się czeka jest od dawna koło nas... I czy macierzyństwo to wyzwanie, z ktorym musi radzić sobie sama mama, czy może liczyć na pomoc partnera. Nasza bohaterka na pewno tak. I trudne relacje między dziećmi a rodzicami, które warto wyprostować bo to ważne dla każdego z nas. Mnóstwo emocji mi dostarczyłaś Karolina. Fajnie, że tym naszym dziewczynom los sprzyja, mimo wielu różnych zdarzeń które im serwujesz. Ale tego właśnie się spodziewałam. Cudownie spędzony czas z przyjaciółkami z Kwiatowej. Czekam z niecierpliwością na kolejną część

Wszystkie ksiazki P. Karoliny czyta się dobrze. Polecam do przeczytania

Wszystkie ksiazki P. Karoliny czyta się dobrze. Polecam do przeczytania

Polecam 😁

Czy wiosna w przyrodzie jest jednoznaczna z wiosną w życiu lub w sercu? Myślę, że w niektórych przypadkach jak najbardziej. Niestety w tym roku wiosna zmroziła moje serce i ten stan prędko raczej nie minie... Trudno jest patrzeć na szczęśliwą przyrodę, kiedy serce spowija smutek. "Dotyk słońca" Karoliny Wilczyńskiej był ostatnią lekturą przed czytelniczą przerwą - czy był też promykiem nadziei? W trzecim już tomie serii Rok na Kwiatowej na pierwszym planie znalazła się Róża - spokojna, samotna i skromna nauczycielka angielskiego, która choć utraciła swego ukochanego Daniela, to przecież zawsze wierzyła w prawdziwą miłość na całe życie. W finałowej scenie poprzedniej części w jej drzwiach staje ktoś, kto wywołuje szok! Okazuje się, że to Daniel - tylko skąd? Jak? Dlaczego? Po tylu latach? Czyżby wrócił zza granicy dla niej? Do niej? Jego uczucie wygrało nad ambicjami i nie mógł bez niej żyć? Takie pytania krążą po głowie bohaterki, która oszalała wręcz ze szczęścia i właściwie bezkrytycznie przyjmuje wszystko co usłyszy od Daniela. Dzięki obecności ukochanego ma lepsze relacje z uczniami w szkole, chce się dla niego zmienia, myśli nawet o remoncie mieszkania. Nie słucha przestróg sąsiadek ostrzegających przed dziwnym dla nich zachowaniem mężczyzny... Dla mnie było ono ogromnie podejrzane i nie wierzyłam w to co mówił, robił... Czy miałam rację? A może miała ją Róża? Przekonacie się, czytając "Dotyk słońca"... ...powieść która odkrywa prawdę o tym, jak Róża poznała Daniela, w jakich okolicznościach ją zostawił i dlaczego teraz wrócił. Karolina Wilczyńska nie zapomniała jednak o pozostałych członkiniach Klubu Kapciowego. W kolejnych rozdziałach, gdzie narratorkami są Malwina, Liliana oraz Wiola dowiadujemy się co wydarzyło się w ich życiu w ostatnim czasie. Czy Wiola urodziła? Jak radzi sobie Malwina w firmie, życiu i czy znalazła odpowiedź na dręczące pytania dotyczące przeszłości? Czy Liliana nadal sprawuje pieczę nad Agnieszką i na jakim etapie są ich traumatyczne przeżycia? Cztery różne charaktery, cztery historie i cztery bohaterki - bardzo lubię Rok na Kwiatowej, bo to seria opowiadająca o życiu. Takim, jakie toczy się za drzwiami moimi, Twoimi... Taka zwyczajna, prozaiczna, trudna. W promieniach wiosennego słońca mamy okazję dostrzec wiele problemów - niespełnioną miłość, walkę o szczęście, samotne macierzyństwo, młodą matkę pozostawioną z nielubianą teściową, podejrzenie o romans, kłamstwa oraz tajemnice. Wilczyńska zwróciła również uwagę na fakt, iż każda kobieta chciałaby wyglądać dobrze, czuć się piękna i jeśli tylko się postara to nawet z trójką dzieci jest w stanie wygospodarować chwilę dla siebie. "Dotyk słońca, chwila, w której robi się ciepło na sercu i w której czujemy, że kochamy i jesteśmy kochani." * W pamięć zapadły mi słowa Liliany, mówiące o tym, że kto chce ten znajdzie sposób a kto nie chce - znajdzie powód, usprawiedliwienie, wykręt... Przekonacie się jak bardzo to powiedzenie sprawdziło się w przypadku czwórki bohaterek, choć w każdym przypadku dotyczyło czegoś innego. Duży nacisk autorka położyła na rolę matki - na tym polu widać zdecydowane różnice między sąsiadkami. A jeśli chodzi o same matki - nie powinny bezkrytycznie bronić swoich dzieci a dostrzegać ich przewinienia, umieć dostrzegać również to, że krzywdzą innych. Podsumowując - "Dotyk słońca" jest powieścią, która pokazuje, że życie nie jest łatwe czy przewidywalne, ale o szczęście warto walczyć, na miłość warto czasami poczekać. Historia o ambicjach, pracoholizmie, dążeniu do celu i pasjach, a także o sprawiedliwości i zranionych uczuciach. Książka jest dowodem na to, że przeszłości już nie zmienimy a przyszłości nie przewidzimy, dlatego pozostaje nam cieszyć się sukcesami i teraźniejszością przetykaną smutkiem czy łzami... Takie życie... * K. Wilczyńska, "Dotyk słońca", Wyd. IV Strona, Poznań 2018, s. 148 recenzja pochodzi z mojego bloga: http://czytelnicza-dusza.blogspot.com/

Zdarzało mi się już kiedyś dostać do recenzji środkową książkę z danej serii. Zazwyczaj nie miałam większych problemów, by odnaleźć się w fabule i zorientować, o co tak naprawdę chodzi, mój detektywistyczny zmysł miał tu małe pole do popisu i na ogół domyślałam się, co mogło się już wcześniej wydarzyć. Miałam już okazje czytać książki Karoliny Wilczyńskiej, więc gdy dostałam do recenzji jej „Dotyk słońca” to szczerze się ucieszyłam. Lubię jej pióro, to jak buduje postacie i całą fabułę. Od razu pobieżnie przejrzałam książkę i już wiedziałam, że jest to trzeci tom z cyklu Rok na Kwiatowej. Zupełnie mnie to nie obeszło. Gdyż te poprzednie wyrwane z serii książki, które miałam okazję czytać napisała właśnie ta autorka. Jednak jak już się pewnie domyślacie tym razem miałam troszeczkę inaczej. Jest to historia o życiu czterech kobiet, czterech przyjaciółek i członkiń Klubu Kapciowego. Dostajemy cztery części, i cztery perspektywy wydarzeń, oczami Róży, Wioli, Malwiny i Liliany. Każda z nich ma też swoją własną historię, którą oczywiście dzieli się z przyjaciółkami, dzięki czemu w kolejnych częściach możemy dowiedzieć się co tak naprawdę miały one w ”głowie” radząc, pocieszając i wspierając tą, która właśnie odgrywała pierwszoplanową rolę. Róża jest młodą nauczycielką, w tej części na powrót przeżywa swoją dawną jedyną miłość. Jej były narzeczony powrócił do kraju, powrócił do niej, by odnowić ich więzi, by na nowo przeżyć to, co ich łączyło. Jednak wydarzenia, jakie miały miejsce, dość szybko zweryfikowały, iż czyny Daniela nie były długofalowe, a ich konsekwencje postanowił zostawić na barkach Róży. Wiola to typowa Matka Polka, kilkuletni syn i kolejna dwójka w drodze. Dla każdej kobiety to nie lada wyzwanie! Szczególnie, gdy bliźniaki pojawiły się już na świecie. Jak dla każdej mamy, dzieci dla Wioli stały się całym światem. I chyba nikt nie ma wątpliwości, że tak powinno być. Jednak w pewnym momencie Wiola poczuła, iż przy tej niemałej już gromadce zatraciła trochę samej siebie. Została mamą, przede wszystkim mamą, dopiero później kobietą i żoną, niemniej jednak postanowiła na nowo odnaleźć w sobie piękną i wartościową kobietę. Malwina to dość szalona dusza. Współwłaścicielka firmy budowlanej, ceniąca sobie swoją niezależność, kobieta. Przyjmuje oświadczyny od swojego wieloletniego partnera życiowego, jak i biznesowego. Jednak organizację całego przyjęcia powierza własnej mamie, gdyż sama do ślubu nie przywiązuje wielkiej wagi. Liliana jest kobietą sukcesu. W jej życiu wszystko jest starannie zaplanowane i poukładane. Aczkolwiek w poprzednich częściach musiało zostać ono dość mocno zaburzone. W jej życiu pojawiła się nastolatka Agnieszka, której własny dziadek (ojciec Lilianny) w brutalny sposób odebrał dzieciństwo. Teraz to Liliana sprawuje pieczę nad nastolatką i pomaga jej przejść przez to, czego sama doświadczyła. Jak już wcześniej Wam wspomniałam. Bardzo lubię to w jaki sposób pisze Karolina Wilczyńska. To, że nie do końca byłam w stanie wyłapać wszystkie szczegóły zawarte w trzeciej części serii Rok na Kwiatowej, w żadnym stopniu nie wpłynęło na przyjemność, jaką czerpałam z czytania „Dotyku słońca”, a to właśnie zasługa kunsztu autorki. Fabuła prowadzona z perspektywy aż czterech osób to nie lada wyzwanie! Zawsze myślałam, że przy tak dużej rozbieżności charakterów bohaterów pierwszoplanowych, musi zdarzyć się opielenie schematu, że nie da się w jednej książce zbudować czterech oddzielnych, a jednak tak spójnych i dopełniających się historii. Tu to mamy, i choćby dlatego uważam, że warto sięgnąć po tę serie. Jeśli nie wiedzieć czemu, nie czytaliście jeszcze żadnej jej książki, to jak najszybciej musicie to zmienić. Tylko mała porada, zacznijcie od pierwszej części serii, będzie o wiele łatwiej się odnaleźć.

"Jak ktoś chce, to znajdzie sposób, a jak nie chce, to znajdzie powód." Moje trzecie spotkanie z dziewczynami z Kwiatowej było nie lada wyzwaniem. Bo tym razem główną bohaterką była Róża. Dziewczyna zakochana po czubek głowy w swojej dawnej miłości. Miłość Różę nie tylko uskrzydliła ale i dodała pewności siebie. Czy dziewczyna w końcu znalazła swojego księcia z bajki? A może to tylko chwilowe spotkanie, kolejny krótki epizod z Danielem? Wioletta po urodzeniu bliźniaków staje się swoim cieniem. Dzięki pomocy teściowej może przynajmniej pozwolić sobie na skupieniu się na dzieciach. Jednak ciągłe zgrzyty z mężem i brak czasu dla siebie daje się Wiolecie we znaki. Czy faktycznie małżeństwo Wioli wisi na włosku? A teściowa będzie bardziej pomagać czy przeszkadzać? U Malwiny układa się coraz lepiej. Dziewczyna widzi, że firma odziedziczona po ojcu staje na nogi i zaczyna przynosić zyski. Marek jest dla niej wsparciem a do tego najlepszym współpracownikiem. Jednak jej relacje z matką wciąż są napięte w związku z tajemnicami, które kryje. Czy Malwina w końcu pozna prawdę? Liliana dzięki dobrym relacjom z Agnieszką jest w stanie prowadzić zarówno biznes jak i uporządkować swój związek z Januszem. Tylko czy dziewczyny dadzą radę w walce ze swoim demonem przeszłości? Książkę czytało mi się lekko i przyjemnie jak wcześniejsze części. Jednak w tym tomie najbardziej drażniła mnie naiwność Róży. Jej zachowanie i takie brak racjonalności. Wręcz krzyczałam na nią jak czytałam... Wciąż moją ulubioną postacią z Kwiatowej jest Liliana... Nie wiem czemu. Po prostu chciałabym być w przyszłości tak mocną i silną kobietą jak ona.

[zapraszam do siebie: shevvolf.blogspot.com] „Dotyk słońca” jest zdecydowanie moją „najulubieńszą” częścią serii na Kwiatowej, choć przyznam szczerze i wcale nie po cichu, że jestem tym faktem szczerze zaskoczona. Dlaczego? A to dlatego, że główną bohaterką tej części jest najbardziej nielubiana przeze mnie Róża - bezpłciowa, naiwna i niesamowicie irytująca dziewczyna, która kompletnie „odstaje” od dzisiejszego świata, jakby urwała się z choinki! 🙈🌲 Nie będę Wam zdradzać co się z nią dzieje w tej części, ale dla mnie sytuacja w której się znalazła jest tak wyssana z palca i zwyczajnie nierealna, że jeśli rzeczywiście takie dziewczyny istnieją? To ja im serdecznie współczuję bycia takimi „pierdołami życiowymi” 🙊 Książkę uratowały dla mnie Wiola (walcząca o siebie i swoje małżeństwo głównie z upierdliwą teściową i kompleksami) i Liliana (której relacja z Agnieszką pogłębia się i nabiera takiego swoistego ciepła i pozytywnych wibracji, co przecież nie jest tak oczywiste dla tej bohaterki) oraz rozkwitająca w tle wiosna, dzięki której z uśmiechem patrzyłam na słońce za moim oknem i powoli budzącą się do życia naturę. Jeśli lubicie takie sympatyczne obyczajówki, gdzie możecie „obserwować” wybory i decyzje bohaterek wraz z ich życiowymi perypetiami i przygodami, czując się jednocześnie częścią opowiedzianej historii? To serdecznie POLECAM Wam tę serię!

Rok na Kwiatowej to piękna seria opowiadająca o przygodach kobiet mieszkających w Kielcach. Jest to wyjątkowo życiowa i autentyczna historia, która mogłaby się przytrafić w każdym miejscu w naszym kraju. Opisywane miejsce jest wyjątkowo piękne, niestety nigdy nie byłam w tym mieście i muszę zdać się na moją wyobraźnie. W tym tomie autorka skupia się głównie na przygodach nauczycielki języka angielskiego o imieniu Róża, która jest bardzo wyjątkową kobietą. Autorka ukazuje różne bohaterki, nie każda z nich jest pewna siebie, nie każda jest idealna. Nie każdy z nas jest urodzonym ideałem. Ta książka i cała seria jest bardzo mocno prawdziwa, to właśnie mnie do niej przyciąga.