7 Cudów Świata: Pojedynek, gra strategiczna, Rebel

Grę 7 Cudów Świata znają zapewne wszyscy fani planszowych rozrywek, a przynajmniej o niej słyszeli. Jeśli są tacy co nie mieli jeszcze styczności z tym tytułem to polecam niezwłocznie nadrobić tą zaległość bo to naprawdę zacna gra. Posiada ona kilka niewątpliwych atutów stanowiących o jej niezawodności. Ma mały próg wejścia, czyli świetnie sprawdza się do wprowadzania w świat gier bez prądu nowych obywateli. Ciężko nią się znudzić, bo każda rozgrywka różni się od poprzedniej i daje możliwość obrania innej strategii. A także, przynajmniej moim skromnym zdaniem, nie ma lepszej pozycji na sporą liczbę graczy (nawet do 8 osób). Dzięki jednoczesnemu wykładaniu kart gra się nie przeciąga jak to bywa w większości przypadków planszówek dla większej ilości uczestników zabawy.
Niestety 7 Cudów Świata nie działa już tak dobrze kiedy brakuje nam chętnych do gry. Co prawda gra posiada wariant rozgrywki na dwie osoby ale nie jest to najbardziej udany w dziejach mechanizm. Do niedawna fanom tego tytułu musiało to jednak wystarczyć ale ta niedogodność należy już do przeszłości. Producenci gry wypuścili na rynek, ku naszej ogromnej radości, nową wersję 7 Cudów przeznaczoną dla dwóch graczy - Pojedynek. I nie jest to dodatek lecz samodzielna pełnowartościowa gra.
Właściwości kart są bardzo podobne do gry matki, otrzymujemy dzięki nim surowce, punkty zwycięstwa, siłę zbrojną itp. Znacząco jednak zmienia się sposób ich dobierania. Co erę układa się je w odpowiednią konfiguracje. Początkowo dostępna jest tylko niewielka część kart. Dobierając je, stopniowo odkrywamy kolejne. Co możemy zrobić z kartami w swojej kolejce? Możemy je sprzedać, wybudować lub podłożyć odblokowując któryś ze swoich „cudów świata” - każdy gracz ma ich przed sobą 4 ale wybudowanych może być podczas rozrywki jedynie 7, czyli któryś z graczy, jeśli go przeciwnik ubiegnie, nie odblokuje wszystkich swoich potencjalnych możliwości. Zupełnie nowym wynalazkiem Pojedynku jest plansza z torami dominacji. Przeciwnika można zdominować na dwóch polach: naukowym i wojskowym. Jeśli któryś z graczy przesunie znacznik do końca toru automatycznie wygrywa całą rozgrywkę. To tak w skrócie o zasadach.
Gra ma dość prostą mechanikę szczególnie łatwo przyswajalną dla osób ogranych z 7 Cudami, jednak ma sporo nowych i ciekawych elementów, które sprawiają, że grający muszą sporo planować i kombinować by zapewnić sobie jak największą przewagę punktową i jednocześnie poprzeszkadzać rywalowi.
Po pierwszych rozegranych partiach mogę stwierdzić, że gra ma spory potencjał by stać się równie dobra co jej większa wersja i dawać tyle samo frajdy. Mam jedynie ambiwalentne uczucia co do toru dominacji. Za pierwszym razem moja gra w Pojedynek zakończyła się bardzo szybko, kiedy zlekceważyłam przeciwnika zbrojącego się w karty militarne. W wersji na wielu graczy nie trzeba było tak bardzo przejmować się rywalami z przewagą wojskową, co najwyżej dostało się parę minusowych punktów. W pojedynku jednak nie można sobie tego odpuścić, bo nawet jeśli mamy dużą przewagę punktową na innych polach to nasza zabawa może zostać brutalnie przerwana przez przeciwnika, a jest to bardzo rozczarowująca przegrana. No ale w końcu to jest pojedynek! Wygrywasz ty albo twój wróg. Zwycięzca może być tylko jeden!
Aleksandra Krzywańska

Zazwyczaj z mężem gramy we dwoje, więc sporo miejsca w naszej kolekcji planszówek zajmują pozycje dostosowane do rozgrywek dwuosobowych. Zasady są łatwe do opanowania. Rozgrywka przebiega dosyć szybko, nawet jeśli trzeba się w trakcie wspierać instrukcją, żeby objaśnić niektóre symbole. Można wieczorem rozegrać kilka partii. Nasza córka w wieku 10-11lat bez problemu radziła sobie z podstawową wersją 7 Cudów i wydaje mi się, że z Pojedynkiem również by sobie poradziła. Gra godna polecenia. Proste reguły, szybka rozgrywka i pudełko zajmuje niewiele miejsca na półce. 😛

Bardzo ciekawa strategia dla dwóch osób łącząca w sobie elementy deck-buildingu, losowości i umiejętnego reagowania na poczynania przeciwnika. O ile od strony mechaniki rozgrywki wszystko wydaje się być dopieszczone, o tyle instrukcja pozostawia nieco do życzenia - w moim wydaniu były przynajmniej dwa niedopowiedzenia/błędy i trzeba się było posiłkować angielskim oryginałem znalezionym w internecie. Jakość wykonania jest "tylko" dobra - karty są dość cienkie i wymagają zakoszulkowania. Poza tym nie mam większych zastrzeżeń. Polecam tę pozycję osobom, które mają już jakieś doświadczenie z planszówkami, bo dla początkujących może być nieco za trudna (choć po kilku rozgrywkach i tak powinno się spamiętać co robią poszczególne karty). W moim osobistym rankingu ulubionych gier dwuosobowych 7CŚ:P zajmują zdecydowane miejsce na podium :)

Razem z dziewczyną dopiero rozpoczynamy swoją przygodę z nowoczesnymi grami planszowymi – ogranych mamy zaledwie kilka tytułów więc szukaliśmy czegoś dla początkujących.
Poza pierwszą grą startową w której mieliśmy trochę wątpliwości odnośnie zasad (można było w sposób bardziej jasny sformułować instrukcję), każda kolejna rozgrywka dostarcza maksimum radości – gra z pewnością ma syndrom „kolejnej partii”.
Co do wrażeń z rozgrywki entuzjastyczne recenzje i wspaniałe oceny nie są przesadzone – gra pod każdym względem spełnia nasze oczekiwania.
Zaczynając od początku wszystkie elementy mieszczą się w fajnej wyprasce więc nie ma zbędnego bałaganu. Grafiki oraz wykonanie na najwyższym poziomie. Jedyne do czego można się przyczepić to zbyt cienkie karty epok przez co bez koszulek mogą się dość szybko niszczyć. Karty też są dosć małe, ale paradoksalnie może to być zaleta bo gra zajmuje mniej miejsca na stole. Sam setup i przygotowanie do gry też jest szybki i łatwy.
To co wyróżnia tą grę w największy sposob to bardzo przemyślana mechanika, która pomimo umiarkowanej ilości kart sprawia, że każda partia jest unikalna. Od trzech miesięcy w grę gramy kilka razy w tygodniu i nie widać śladu powtarzalności.
Gra jest bardzo wyważona i pozwala na obieranie różnych strategii ( 3 drogi do zwycięstwa ) – żadna z takyk również nie daje oczywistej przewagi. Trzeba planować swoje ruchy i kontrolować swojego przeciwnika! Przy tym gra jest na prawdę prosta z niewielką ilością zasad więc myślę, że nikomu nie sprawi trudności swoją złożonością.
W grze występuje umiarkowana ilość negatywnej interakcji, co czyni gre ciekawą , a jednocześnie nie zraża osób, które za nią nie przepadają.
Podsumowaując 7 Cudów Świata: Pojedynek to idealny tytuł zarówno dla początkujących jak i bardziej doświadczonych planszówkowiczów, który pozwoli Ci na wiele wieczorów wspaniałej zabawy – według mnie MUST HAVE w każdej kolekcji. Serdecznie polecam.

Od pewnego czasu szukałem gry dla dwóch osób, która nie będzie za długa, zbyt skomplikowana, za bardzo losowa, a przy tym wciągająca i z każdą rozgrywką będzie wciągała jeszcze bardziej. Po przejrzeniu wielu tytułów, przeczytaniu dziesiątek recenzji... ufffff.... znalazłem - 7 Cudów Świata: Pojedynek. Jest to gra dla dwóch osób w której gracz ma za zadanie wygrać. Tak, wiem, odkrywcze, ale w tej grze są trzy rodzaje zwycięstwa (militarne, naukowe i cywilne) i każde wymaga innej strategi działania i myślenia, co bardzo urozmaica rozgrywkę. Już widzisz na stosie kart, upatrzyłeś sobie, że potrzebujesz jedną kartę, którą za chwilę uwolni przeciwnik. Uwalnia ją, poziom Twojej ekscytacji wzrasta, och tak, oznajmiasz - mam wszystkie potrzebne symbole - odniosłem zwycięstwo naukowe! Hurraaaa... :)

Gra jest stosunkowo niewielkich wymiarów co ułatwia zabieranie ją w podróż. Jest bardzo ładnie ilustrowana, elementy są odpowiedniej jakości. Scenariuszy jest wiele, ale nie ważne jaki by on nie był, każde zwycięstwo cieszy. Gra potrafi wciągnąć na wiele godzin. Zasady można zrozumieć w kilkanaście minut i zacząć rozgrywkę, pierwszą, trochę niezgrabną, ale z każdą kolejną gra się swobodniej i ciekawiej.

Zdecydowanie polecam każdemu kto szuka czegoś nie za mocno obciążającego umysł, ale też nie za bardzo go odciążającego - innymi słowy trzeba pomyśleć, używać przyjemnie skonstruowanych zasad i cieszyć się interesującą rozgrywką dzięki której możesz trochę poczuć się jak faraon, mag, a może egipski żołnierz :)

Gra zdecydowanie warta posiadania w swojej kolekcji.

Dobra gra dla 2 osób, średnia regrywalność. Krótki czas wdrożenia - około 30min. W tym przypadku mam mieszane uczucia co do stosunku jakość/cena - elementy wykonane dobrze jednak większość zawartości pudełka to karty, które zdecydowanie mogłyby być większe. Wielkiego wow nie ma, po recenzjach spodziewałem się czegoś więcej, jednak gra całkiem przyjemna i zmuszająca do myślenia oraz planowania. Po pewnym czasie wydaje mi się lekko zbyt szybka i prosta. Na pewno jest to dobra propozycja dla początkujących graczy lubiących rywalizację.

Świetna gra strategiczna, której podstawowe zasady można poznać w 10 minut, która jednocześnie jest dość głęboka by pozwolić na dość zaawansowane zagrania taktyczne. Gra jest też bardzo lekka, a pudełko mniejszego formatu pozwala na łatwe wrzucenie jej do plecaka i rozłożenie w dowolnym miejscu. Bardzo fajna mechanika draftu kart, która dosłownie opiera się na zasadzie hate draftu - "chcesz tę kartę? NIE MA TAK DOBRZE" - pozwala na naprawdę fajną interakcję między graczami. Mocno polecam. :)

Wciągająca i ciekawa gra. Rozgrywka jest zwarta, nie jest długa. Plusem jest możliwość gry w parach, dzięki czemu można cieszyć się grą bez potrzeby zebrania większej grupy osób.

petarda, to, że jest w czołówce rankingu bgg to nie przypadek. są 3 drogi zwycięstwa, każdy znajdzie swój sposób na wygraną. Przed czasem: Militarnie, naukowo lub na koniec ostatniej rundy ostatecznie na punkty. Cudy świata dają ciekawą odmianę, i w zasadzie gra zaczyna się już na etapie wyboru cudów. Można kupować i rozbudowywać swoje karty, lub jak nic nie pasuje to sprzedawać i też coś z tego mieć. Każda stategia jest warta rozważenia. Z czasem dostrzegamy ciekawe strategie, czyli np ledwo utrzymujemy się militarnie przy życiu, ale zbierając np złote karty i sprzedając całą resztę mamy na koniec dużo złota i tym samym punktów. W innej grze można zaplanować walkę. W zasadzie chyba najtrudniej jest wygrać naukowo, tu wystarczy, że na wczesnym etapie nasz rywal zgarnie niezbędną nam pojedynczą kartę. Szybka, dynamiczna rozgrywka. Cały czas coś się dzieje. jest syndrom jeszcze jednej gry.

Jest to jedna z pozycji, po które w wolnej chwili sięgam najczęściej. Zarówno plusem jak i minusem jest ilość graczy, która w tym przypadku wynosi 2. Fajnie, bo zawsze znajdzie się chętny na rozegranie szybkiej 15-30minutowej rundy i mamy przy tym pewnosc pewność, że wykorzystujemy cały potencjał gry. Mniej fajnie kiedy mam ochotę grać w Pojedynek, a gości przy stole jest więcej :) nie mam dużej wersji 7 Cudów, ale jest to pierwsza pozycja na mojej wishliście. Rozczarowałam się również kartami - to że są malutki zdecydowanie mi odpowiada (są takie słodziutkie!) ale niestety szata graficzna bardzo szybko się rysuje i ściera . Jest to największy problem w tej grze, reszta na wielki plus!