Rany kamieni (okładka  miękka, wyd. 11.2013)

Niestety muszę to napisać - nudy :( Po Beckettcie spodziewałam się czegoś innego..

Tym razem witam was książką jednego z moich ulubionych autorów. Uwielbiam Simona Becketta i jego serię z Davidem Hunterem, więc z tym tytułem wiązałam duże nadzieje. Poprzednie książki tego autora zrobiły na mnie duże wrażenie i wydaje mi się, że to przez nie trochę się zawiodłam czytając "Rany kamieni". Jeśli ktoś z was miał już styczność z Simonem Beckettem to pewnie zna serię o niesamowitym antropologu sądowym Davidzie Hunterze. Książki o nim są pełne anatomicznych opisów i ciekawostek związanych z zawodem antropologa. Nie brakuje też akcji przyprawiających o gęsią skórkę i zmuszających wyobraźnię do pracy na najwyższych obrotach. Żałuję, że całą serię pochłonęłam jeszcze przed założeniem bloga, bo na pewno posty o niej byłyby jednymi z najlepszych na stronie. Od dawna planuję wrócić do tych książek, żeby odświeżyć pamięć i napisać recenzje, ale zawsze pojawi się jakaś nowość, która mnie zainteresuje i odkładam to na potem ☺ Mam nadzieję, że kiedyś mi się uda. "Rany kamieni" nie należą do cyklu książek o Davidzie Hunterze, nawet nie mają związku z tematem antropologa sądowego, co było pierwszą rzeczą , która mnie zawiodła. Kolejną była głupota głównego bohatera, a raczej jego irytujące zachowanie w niektórych sytuacjach. Akcja książki prowadzona jest dwutorowo, pierwszym z nich jest teraźniejszość, w której poznajemy głównego bohatera, który błąka się po francuskich odludziach zaopatrzony jedynie w plecak z podejrzaną zawartością. Po nieszczęśliwym wypadku trafia na farmę szczelnie odizolowaną od reszty świata. Na jakiś czas niestety musi tam pozostać i chcąc nie chcąc odkryć miejsce i jego tajemnice. Drugim wątkiem są wydarzenia z przeszłości, które poniekąd tłumaczą nam teraźniejszą sytuację bohatera. Co mi się podobało? Najbardziej podobało mi się chyba to, że wszystko w książce jest bardzo tajemnicze, przez co całość ma bardzo fajną atmosferę i czyta się z zapartym tchem. Zaniedbana, nieco przerażająca farma, podejrzana rodzina i dziwne zachowanie ludzi w pobliskim miasteczku przekładają się na to, że człowiek pochłania "Rany kamieni" w ekspresowym tempie, żeby jak najszybciej rozwiązać wszystkie zagadki. Co mi się nie podobało? Denerwowało mnie zachowanie głównego bohatera w niektórych sytuacjach. Jest on postacią, która ma swoje tajemnice i problemy, czytelnikowi niewiele o nim wiadomo i wydaje mi się, że o wiele lepiej są przedstawieni bohaterzy drugoplanowi. O nich możemy już powiedzieć coś więcej, są bardziej intrygujący, a główny bohater? Wypada przy nich dość słabo... Mam też wrażenie, że jakby sam ściąga na siebie kłopoty i nie korzysta z okazji, żeby je rozwiązać, albo się od nich odciąć. Wiem, że jeśli wykorzystałby taką okazję to książka skończyłaby się szybciej niż się zaczęła, ale tę kwestię autor mógł rozwiązać w jakiś inny sposób. Niesamowicie mnie to irytowało. Książka jest dobra, przeczytałam ją w zaledwie jeden dzień, mogę o niej śmiało powiedzieć, że jest wciągająca i emocjonująca, ale w porównaniu do serii z Hunterem jest słaba. Jeśli nie znałabym innych książek Simona Becketta zachwalałabym "Rany kamieni", ale dzięki jego niesamowitej serii wiem, że stać go na więcej i ten tytuł jest na o wiele niższym poziomie. Polecam każdemu wielbicielowi i miłośnikowi kryminałów i thrillerów, ale raczej nie osobom, które już znają Becketta. Książka jest świetna na rozpoczęcie przygody z tym autorem, ale osoby, które już ja zaczęły i znają jego styl mogą być zwyczajnie zawiedzione.

David Hunter zniknął (nie o nim jest ta książka :) ), a w jego miejscu pojawił się zupełnie inny bohater. Enigmatyczny, zamknięty w sobie, czasem irytujący. Co jakiś czas podrzuca nam strzęp informacji na swój temat, a właściwie tego kim był zanim go poznaliśmy. Jednak nie wiemy czy jest mordercą, niedoszłą ofiarą czy też zbiegiem... Otoczenie, w jakim się znalazł, i ludzie, z którymi przyszło mu żyć, są dziwni, pełni sprzeczności... Tak... Skrywane przez obie strony tajemnice niejednemu wielbicielowi kryminałów spędzą sen z powiek, ale nie na długo... Po jakimś czasie (sporo przed końcem) już mogłam stwierdzić co ukrywa nasz bohater i co jest nie tak z rodziną, u której się znalazł. To było trochę rozczarowujące, bo Beckett przyzwyczaił mnie do napięcia, które nie kończy się wraz z ostatnią stroną, tylko pozostaje gdzieś we mnie... No cóż... Mimo tego "drobiazgu", książkę polecam sympatykom Becketta, bo gdzieś tam pomiędzy wierszami znajdą na pewno coś, co ich wciągnie :)

Nie wiemy dokładnie kim jest mężczyzna, którego losy śledzimy. On sam nie zdradza nam o sobie prawie nic, ale i tak staramy się ze strzępek informacji wydedukować, o co chodzi i co się wydarzyło. Akcja jest dynamiczna na swój sposób, ale z drugiej strony nie jest to książka dla niecierpliwych. Strony mijają a my tak naprawdę dalej nie wiemy z czym mamy do czynienia. Czy mężczyzna jest ofiarą czy może sprawcą? I w tym cały urok tej lektury! Po prostu autor tak prowadzi fabułę, że powoli odkrywa przed czytelnikiem kolejne fakty, aby finalnie zaskoczyć nas i wywołać silne emocje. Napięcie jest stopniowane bardzo skrupulatnie a tajemniczy i mroczny klimat dodaje całości dodatkowego charakteru. Narracja jest pierwszoosobowa, co oczywiście sprawia, że łatwiej wczuć się nam w położenia i sytuację bohatera. Jeżeli macie ochotę na niebanalny thriller psychologiczny, to jestem przekonana, że powyższa książka przypadnie Wam do gustu.

„Rany kamieni” to kolejna świetna książka w dorobku Simona Becketta. Atmosfera tajemnicy i strachu emanuje od pierwszych stron i trzyma tak czytelnika aż do końca. Ucieczka, strach, brak informacji, co się stało, wypadek w lesie i przedziwna rodzina, która opiekuje się bohaterem – całość sprawia wrażenie jakby ją wyjęto wprost z powieści grozy. Ale jest i trup oraz zbrodnia, a sam finał pozostawia pole do popisu dla wyobraźni.
Początkowo byłam rozczarowana, że nie jest to kolejna opowieść z dr Hunterem, jednak z czasem zaprezentowana historia wciągnęła mnie. Wielkie wrażenie zrobił na mnie klimat powieści – to jej największy plus. Emanujący wręcz niepokój, strach i tajemnica. Nie każdy autor potrafi tak napisać powieść, aby jej klimat emanował, wręcz otulał czytelnika – tutaj Beckett wykazał się mistrzostwem.

„Rany kamieni” to gratka dla wielbicieli thrillerów i horrorów – mocne wrażenia gwarantowane!

Długo oczekiwana, nowa książka mistrza budowania napięcia z każdym kolejnym zdaniem sprawiła, że nie mogłam się doczekać aż do mnie trafi z półki w Empiku. Pierwszy zawód miał miejsce po przeczytaniu, iż to nie jest kolejny tom z Davidem Hunterem w tle. Nie zrażając się tym, bo w końcu to książka Becketta, tego Becketta trafiła w moje posiadanie. Czytając Rany kamieni nie czułam tego dreszczyku emocji, czyli tej magii, która była w poprzednich książkach. Akcja jak zawsze nieco zagmatwana, z tajemnicami w tle, ale to już nie to. Jak dla mnie, jest to książka, którą można przeczytać w ramach zabicia nudy, ale na pewno nie należy spodziewać się fajerwerków. Do mojej ulubionej - "Chemii śmierci" jej daleko.

Podobnie jak przy poprzednich książkach Becketta najnowszą przeczytałem za pierwszym podejściem, choć podobała mi się najmniej. Autor przyzwyczaił do powolnego stopniowania napięcia które w Ranach Kamieni było permanentne przez co finał nie robił już takiego wrażenia z uwagi na kontrast który trochę się zatarł. Książka ma to coś, co nazywamy po prostu stylem ,jest klimat, duszny klaustrofobiczny, ciekawi bohaterowie, jedyny minus to rozwiązanie.To moje subiektywne odczucie.Książkę jak najbardziej polecam, bo jest dobra, ale biorąc po uwagę poprzednie na pewno nie wybitna.

Jak przystało na Becketta, świetnie napisany thiller psychologiczny. Książka tak niesamowita i tak wciągająca, że jedna nieprzespana noc to żadne poświęcenie. Żeby w pełni poznać losy bohatera musimy dobrnąć do końca lektury. Niesamowita tajemnicza sceneria w której rozgrywa się akcja powieści nie pozwala oderwać się kolejnych stron książki. Świetnie napisana.

O twórczości Simona Becketta słyszałam dużo dobrego od swoich przyjaciół. Pragnąc czegoś innego, lekkiego dreszczyka grozy sięgnęłam po "Rany Kamieni". Niestety bardzo się zawiodłam. Cała fabuła książki nie jest dość porywająca, a wszystkie wydarzenia bardziej przypominają powieść obyczajową, niż tak bardzo zachwalany gatunek ,jaki reprezentuje Beckett.

Jak zwykle Simon Becket stworzył książkę pełną napięcia i tajemniczości. Sposób narracji właściwy tylko dla niego sprawia, że przenosimy się w miejsce pełne grozy i strachu. Bardzo dobra fabuła nie pozwala odłożyć książki na później. Czyta się jednym tchem. Doskonały bestseller! Polecam całą poprzednią serię Becketa.