Pustynny świat (okładka  miękka, wyd. 04.2021)

Prawdziwa powieść science fiction dla młodzieży. Dedykowana dzieciom 9-12 lat, ale mój recenzencki nos podpowiada, że na tę książkę zdecydowanie za wcześnie. 12+ natomiast jak najbardziej. Przed Wami tom drugi cyklu „Zatopiony świat”, którego głównymi bohaterami są szesnastoletnia Kara i jedenastoletni Joe. Żyją w strasznych czasach. Postapokaliptyczne klimaty, częściowa zagłada świata, nieuchronna katastrofa klimatyczna, pościgi przez pustynię i oczywiście odwieczna walka dobra ze złem, w której już, już szala zwycięstwa przechyla się ku złu. Taki właśnie jest Londyn przyszłości, częściowo zatopiony przez rozległy ocean. Nasi bohaterowie mieszkają w uboższej jego części nazywanej wrakowiskiem i pracują dla kolekcjonerów cennych rzeczy wydobywając zatopione przedmioty. Podobnie jak w części pierwszej, także i tutaj akcja opleciona jest wokół propagandowej działalności Corteza, przywódcy Wodniaków. John Cortez przebywa w więzieniu, a powieść rozpoczyna się od chwili, kiedy Kara i Joe przypadkiem odkrywają, że ich wróg ma z tego więzienia zostać wykradziony. Dostają się na Neptuna – ogromny statek będący miejscem zamieszkania wielu tysięcy Wodniaków, jednak podczas napadu piratów wypadają za burtę. Razem ze swoim przyjacielem, wodniakiem Natem dzięki kamizelkom ratunkowym dostają się do Magicznego Królestwa, a następnie Ryś (binarna, bardzo charakterystyczna postać, łowczymi nagród i członkini ugrupowania Dzikie Koty!) zabiera ich przed oblicze swoich przełożonych, których celem jest wywołanie wojny z Wodniakami i obalenie dotychczasowego porządku. Pięciu braci – klonów rządzi twardą ręką i nie cofnie się przed niczym, wobec czego przed naszymi bohaterami nie lada wyzwanie. Muszą ostrzec Wodniaków o planowanym zamachu, zapobiec wojnie, a także…cóż. Ocalić własne życie. Będzie tajemniczo, strasznie, nieprzyjemnie, niebezpiecznie, a nawet groźnie. Cała armia przemierza bezkresną pustynię dawnej Ameryki Północnej, a Kara i Joe muszą pokonać cały kontynent, by na czas zapobiec wojnie, która zniszczyłaby całą cywilizację. Uda im się ocalić siebie i ludzkość? Zyskają sprzymierzeńców, czy będą napotykać na wrogów? Mogą zaufać sobie? Zachowają ludzkie uczucia i zdolność empatii, czy staną się żądni zwycięstwa? No i czy szalony John Cortez podda się tak łatwo? Odpowiedzi na te i inne pytania znajdziecie oczywiście w lekturze, ale wiedzcie, że przed dziećmi prawdziwa misja! „Pustynny świat” wydawnictwa Wilga jest konkretnej grubości. Nie należy do książek czytanych za jednym podejściem; najlepiej stopniowo dawkować treść i strona za stroną poznawać realia świata, w którym przyszło żyć Karze i Joemu. Na zewnątrz miękka, błyszcząca okładka w kolorach żółci i złota, bardzo poręczna i praktyczna, gdyż można ją wcisnąć w czeluści plecaka i zabrać ze sobą. W środku mnóstwo tekstu podzielonego na trzy części, z których każda posiada własne, zatytułowane rozdziały. Standardowej wielkości czcionka. Koniecznie trzeba przeczytać część pierwszą; wtedy „Pustynny świat” staje się zrozumiały. Polecamy młodzieży 12+.

„Pustynny świat” to kontynuacja „Zatopionego świata”. Opowiada dalsze przygody, których głównymi bohaterami są Kara i Joe. Tym razem klimat powieści jest nieco inny – choć wciąż występują wodniacy i życie na morzu, to tym razem główna akcja toczy się na pustynnych i zakurzonych drogach Ameryki. W tej części dzieciaki próbują zapobiec kolejnemu konfliktowi zbrojnemu. Przeżywają wiele przygód i ocierają się o mnóstwo niebezpieczeństw. W tej części występuje o wiele bardziej interesujący przeciwnik – Piątka, czyli pięcioro mężczyzn, którzy zachowują się jak jeden! Ich wątek był dla mnie niezwykle ciekawy, otarł się również o futurystyczne technologie. Chętnie poczytałabym o nich więcej. Z wyjątkiem antagonisty ten drugi tom podobał mi się trochę mniej. Może dlatego, że w pierwszym zakochałam się w wodnym świecie, a w tym było go mniej? Klimat pylistych dróg i zdezelowanych pojazdów jest świetny, ale jego realizacja jakoś mniej mnie porwała. I choć przygody bohaterów były naprawdę ciekawe, to przez to nie byłam w nie aż tak zaangażowana. Prolog autor poświęcił postaci Ryś, sugeruje to, że odegra w dalszej części znaczną rolę. Ryś jest postacią niebinarną, pracuje dla piątki i jest członkiem gangu samochodowego Dzikie Koty. Zapowiada się świetnie, prawda? Niestety coś mi tu nie zagrało. Ryś ma ogromny potencjał, można by o nim/niej napisać osobną książkę, lecz tutaj, w „Pustynnym świecie” nie odczułam żadnej głębi tej postaci, słabo go/ją poznajemy, nie ogrywa wcale dużej roli, jak można się było spodziewać na początku. Natomiast dużym zaskoczeniem było rozwinięcie postaci Hury! Jej wątek, choć tragiczny był dla mnie niezwykle interesujący i jej losy śledziłam z wielkim zaciekawieniem. Z tą bohaterką autor sobie świetnie poradził i dodał nieco gorzkich tonów książce. Kara i Joe przechodzą pewne przemiany, nieco dojrzewają, ale nadal zachowują swoje główne cechy. Przez całą książkę szczerze im kibicowałam i czekałam na kolejne ich przygody. Choć nie bawiłam się przy tej części tak świetnie jak przy pierwszej, to również była to naprawdę fajna przygoda. Miło spędziłam czas i ten tom również polecam. Mam nadzieję, że Kara i Joe wystąpią jeszcze w jakiejś książce, bo niestety na razie wyszły tylko te dwie. Bardzo polubiłam tych bohaterów i ten futurystyczny świat po katastrofie klimatycznej.

Po zatopieniu Londynu przez Corteza, Kara i Joe zbierają pieniądze, by wyjechać z Wrakowiska i zamieszkać w Kanadzie. Podczas jednego z połowów Joego, Kara zauważa grupę Wodniaków, którzy zmierzają do miejsca, gdzie został uwięziony były kapitan Neptuna. Dzieciaki od razu ruszają w pogoń za intruzami i w ten sposób wplątują się w sam środek armii Piątki. Tam na pustyni czeka ich nie lada przygoda. Dlaczego? Ponieważ armia Piątki zjednoczyła wszystkie dawne stany Ameryki i postanowiła najechać Wodniackie państwo za to, że ci nie okazali im pomocy. Od razu powiem, że ta część bardziej mi przypadła do gustu niż poprzednia. Jak dla mnie ma ona więcej sensu i posiada jasny i logiczny sens. Ludzie są wściekli, bo technologiczna potęga – czyli Wodniacy – nie pomaga im, a traktuje jak śmieci. W takim wypadku ludziom ciężko stanąć na nogi i dlatego są wściekli. Bo gdyby uzyskali pomoc, to potem mogliby się usamodzielnić… no i wiecie co dalej. Wszystko powoli wróciłoby do normy. A tak? No cóż… mamy takie sytuacje jak ta teraz. No ale, nie chcę za bardzo rozgadywać się o fabule. Bo ta była dobra, prosta, logiczna i dobrze skonstruowana. Nic bym z niej nie wyrzuciła, ani nie dodała, więc to chyba dobrze. Chociaż czekajcie… wiecie, co mnie denerwowało? Zachowanie Nate. Mam wrażenie, że myśleć zaczął dopiero pod koniec książki. Właściwie, to gdyby posłuchał się w pewnych chwilach Kary, to cała sprawa mogłaby się zakończyć sukcesem, a tak… eh. No dzieciak i tyle. Ale za to dla równowagi mamy wspaniałą Piątkę. Pięć identycznych facetów, którzy praktycznie myślą tak samo, mówią tak samo i chyba nawet się tak samo poruszają. To jak przedstawił ich autor, zwłaszcza ich drobne różnice w charakterze, było naprawdę dobre i to najbardziej podobało mi się w tej książce i dlatego też nie mogę się doczekać następnego tomu. A i byłbym zapomniała o Ryś! Osobie niebinarnej, która jak dla mnie została nieco za mało opisana… ale była w porządku. Rozumiałam motywację tej postaci i mam nadzieję, że w kolejnym tomie będzie jej więcej. Za myślącą Karę i Pięciu daję ,,Pustynnemu Światu” 4/5

Kara i Joe wiodą spokojniejsze życie, jednak do czasu, kiedy zauważają, że ktoś zamierza wypuścić ich najgorszego wroga... Nieoczekiwanie okazuje się, że wśród złoczyńców znajduje się ich przyjaciel... Czy wyjaśnienie sytuacji pozwoli zrozumieć cel uwolnienia złoczyńcy? Wyruszają w zaskakującą podróż... Spotykają pięcioro braci, którzy mają szeroko idący plan... Wraz z armią, którą udało im się zgromadzić zamierzają zemścić się na kimś, kto nie udzielił im dostatecznej pomocy... Ponownie jesteśmy świadkami nadchodzącej wojny oraz jej strasznych skutków... Przyjaciele robią wszystko, aby uratować świat jaki znali oraz istnienia, które mają prawo istnieć.... __________________________ Główni bohaterowie ponownie dostarczają nam sporą dawkę emocji. Książka, tak jak jej poprzedniczka zawiera dawkę nowych, zaskakujących technologii. Wiele się w niej dzieje, jednak zdecydowanie dużo więcej na lądzie. Okazuje się, że niektóre z miejsc, które odwiedzili przyjaciele ma swoje realne odpowiedniki, przez co ta krótka powieść robi się jeszcze bardziej klimatyczna. Książka nie nadaje się dla małych dzieci z racji brutalności oraz rozlewowi krwi. Autor w swym dziele porusza pewien trudny temat, który ma swoje ciężkie odwzorowanie w rzeczywistym świecie... Tom drugi wciągnął mnie w podobnym stopniu co pierwszy. Ponownie czytało mi się to bardzo szybko przez małe gabaryty, ale równi