Punkt zwrotny. Listopad 1942. 40 osobistych historii z najważniejszego miesiąca II wojny światowej (okładka  twarda, wyd. 11.2023)

„(…) złożoność zdarzeń przejawia się najdobitniej na poziomie indywidualnym” W tej historii ważna jest data - listopad 1942. W powietrzu czuć zapach zmian, załamanie ofensywy Państw Osi. Punkt zwrotny wojny obserwujemy oczami czterdziestu osób, znajdujących się w różnych miejscach, w różnych krajach. Poznajmy między innymi niezłomnego „Wear’ego” Dunlopa organizującego życie w japońskim obozie jenieckim, Hélène Berr studiującą na Sorbonie, panią domu mieszkającą na przedmieściach Nowego Yorku, a nawet twórców Casablanki. Wspomnienia tych ludzi pokazują, że tak wielki konflikt nie pozostaje bez wpływu na życie każdego, niezależnie od miejsca, w którym przebywa. Dla jednych jest to bezpośrednie narażanie życia w okopach czy na lini frontu, dla innych nieustanny strach przed bombardowaniem. A dla jeszcze innych ból serca i tęsknota za bliskimi wysłanymi do walki daleko od domu. To, że ktoś się wojną nie zajmował, nie interesował, nie znaczy, że wojna nie interesowała się nim. Autor napisał piękną opowieść, opierając się na wspomnieniach ludzi, na których wojna miała wpływ oraz na rozmowach z nimi. Znalazłam mnóstwo drobnych, ale bardzo ciekawych informacji, których w książkach historycznych na ogół próżno szukać (np. o możliwości używania języka polskiego na okupowanych terenach wyłącznie na potrzeby soft porno, wiedzieliście o tym?). Nie jest to typowa książka historyczna skupiająca się na dokładnym przebiegu bitew, opisuje raczej uczucia, osobiste myśli ludzi, których wojna dotknęła - jak się okazuje wszystkich, niezależnie czy byli to żołnierze, jeńcy czy zwykli ludzie starający się przeżyć. Niezwykle pomocne okazały się wyjaśnienia zawarte przez autora w obszernych przypisach - bardzo ułatwiało to czytanie. Jeśli boicie się pogubienia w dużej liczbie bohaterów, to nie ma się czego obawiać. Autor bardzo umiejętnie naprowadza nas na to, gdzie akurat się znajdujemy (a jeśli i tak się pogubimy, możemy skorzystać ze spisu postaci). Właśnie - postaci - co jakiś czas docierało do mnie, że to nie postacie z książki tylko prawdziwi ludzie. Którzy musieli przeżyć i mierzyć się z codziennością - nikt przecież w tamtym czasie nie mógł przewidzieć jak długo jeszcze będzie trwała wojna. Nie trzeba być pasjonatem książek historycznych, żeby z przyjemnością przeczytać tę pozycję. Bardzo Was zachęcam do wzięcia jej do ręki - jest bardzo dobra i przepięknie wydana. [współpraca - Wydawnictwo Otwarte]

Kto by pomyślał, że taki paskudny miesiąc, jakim bez wątpienia jest listopad, stanie się miesiącem przełomowym w wojnie, w której walczył cały świat. Już na samym jego początku brytyjska 8. Armia gen. Montgomery’ego, rozbiła wojska państw osi pod Alamajn, następnie 8 listopada w ramach operacji TORCH oddziały alianckie wylądowały w Maroku i Algierii, a 19 listopada zaczęła się bitwa o Stalingrad, która dała początek serii porażek Wehrmachtu. W końcu pojawiła się jakaś rysa! Z ciekawości zajrzałam do dzienników z Zamojszczyzny. Co działo się w tym czasie? Oprócz całkowitego zezwierzęcenia w stosunku do Żydów powoli zaczęto organizować opór, chłopi podnieśli głowy i wszystko inne, co mieli pod ręką. Ale wojna to nie tylko wielkie bitwy, to też wielkie historie każdego wciągniętego w tryby machiny wojennej. Peter Englund, szwedzki pisarz, który doktoryzował się z historii, korzystając z licznych dzienników osobistych, przedstawił losy jednostki, które oprócz zmagania się z tymi wszystkimi problemami, jakie niesie ze sobą konflikt zbrojny, chcą żyć zwyczajnym życiem, i wyłapują jego skrawki wszędzie, gdzie tylko się da. Między śmiercią, rozgoryczeniem, alkoholem lanym strumieniami, przygodnym seksem, czytelnik zapozna się z drobiazgami, o których nawet by nie pomyślał, sięgając po tę książkę. Znajdziemy tu więc notatkę o tym, jak żołnierze amerykańscy rozpoznawali obecność żołnierzy japońskich i odwrotnie, dużą rolę odgrywał tu zmysł węchu, albo całkiem sporo o Hollywood i  „Casablance”, dla mnie totalne zaskoczenie. Wydawało mi się, że te czterdzieści historii będzie ułożone jak książki na półce, w jakiś logiczny schemat, co w przypadku notatek osobistych byłoby wskazane, ale Englund zaszalał i olał schematy. Może to i dobrze. Te historie ją jak puzzle, które trzeba sobie ułożyć, i wymaga to nieco wysiłku. Duży plus za wybór zdjęć do tego tomu. Bardzo ciekawe sceny plus opisy! Jako uzupełnienie polecam Wam „Okręt”, film z 1981 roku. Poczujecie klimat niemieckiej łodzi podwodnej, o której mowa również w książce, do tego wspaniała ścieżka dźwiękowa <3 IG @angelkubrick

Listopad tysiąc dziewięćset czterdziestego drugiego zapisał się jako punkt zwrotny drugiej wojny światowej, choć w chwili trwania był jedynie kolejnym miesiącem pełnym strachu oraz śmierci. Zbudowany został ze wspomnień, które pozornie nie wyróżniały się spośród tych wcześniejszych, a jednak stanowiły część opowieści o upadku państw Osi. Od roku tysiąc dziewięćset czterdziestego drugiego Alianci zyskiwali coraz większą przewagę, co zmieniło układ sił. Ale. To wiemy, gdy patrzymy na wydarzenia globalnie. Jak jednak wyglądało to z perspektywy jednostek? Koreańskiej niewolnicy seksualnej, sowieckiego żołnierza czy więźnia obozu koncentracyjnego? Osób różnych narodowości, równych wyznań, różnych poglądów oraz doświadczeń? Peter Englund zebrał pamiętniki oraz inne źródła dokumentujące losy czterdziestu osób i wszedł w rolę narratora. Opisał ich historie, co krok zmieniał perspektywy, zahaczał o emocje. Nie fabularyzował w sposób sensacyjny, a jednak sprawił, że od jego książki trudno było się oderwać. Dzięki niemu czytelnik skakał między kontynentami, perspektywami i biografiami, a dało to szerokie spojrzenie na wycinek wojny. Spojrzenie tak obfite, jak jeszcze nigdy nie spotkałam. Było to nieco chaotycznie, ale elastycznie ujmowało rzeczywistość. Trudno było się połapać, która historia jest kontynuacją której, ale za to dzięki obszernym przypisom kontekst historyczny zawsze był nakreślony, więc na resztę z ochotą przymykałam oko. Jeśli miałam jakieś obawy przed rozpoczęciem lektury — szybko odeszły one w cień. Nieznany autor i nieznane wydawnictwo pozwolili mi przyjrzeć się czasowi, o którym wielokrotnie czytałam, ale nigdy nie z punktu tak wielu jednostek, które dopiero w połączeniu dawały wyobrażenie globalne. Gdybym mogła — od teraz regularnie sięgałabym po tego typu tytuły, ale jako że nie są standardem pozostaje mi być niesamowicie wdzięczna za pracę Englunda. Za uczucia oraz wiedzę, jakie zyskałam. To spojrzenie na wojnę, którego mi brakowało. I okej, był to tekst nieco chaotyczny, ale tym razem w chaosie tym tkwił urok. przekł. Ewa Wojciechowska

Od zawsze lubię czytać książki dotyczące wydarzeń drugiej wojny światowej. Pamiętam, jak po wizycie w Auschwitz, jako 13-letnia dziewczynka, kupiłam w tamtejszej księgarni kilkanaście książek będących pamiętnikami. Historie dotyczące pobytu w obozach koncentracyjnych są niezwykle trudne i przygnębiające, ale też ważne i potrzebne. Niektóre z nich mam w pamięci do dziś. Listopad 1942 r. to bardzo ważny miesiąc drugiej wojny światowej, określany jako punkt zwrotny. W swojej książce, Peter Englund opisał nie tylko sytuację na froncie, ale też codzienne życie zwykłych ludzi w tamtych czasach. To 40 osobistych historii, które tworzą spójną całość. Każda z nich jest inna lecz łączy je jedno - wojna. Znajdziemy tutaj historie m.in. Helene Berr, która z dumą nosi żółtą gwiazdę na ramieniu, Jeleny Skriabiny, która doskonale wie, jak walczyć o przetrwanie, gdyż przyszła na świat w najgorszym czasie, jakim jest początek XX wieku, czy walczącego w Stalingradzie Adelberta Holla. W pamięć zapadła mi też historia przebywającego w Treblince Rajchmana, który zgłosił się do pracy jako “dentysta”. Jego zadanie polegało na wyrywaniu złotych zębów, mostków i koron z zagazowanych zwłok. Wszystkie te historie są prawdziwe, to dramaty ludzi żyjących w czasach drugiej wojny światowej. Autor spisał je na podstawie wspomnień oraz zebranych listów i pamiętników. W swojej książce, Peter Englund wykazał się niezwykle rozległą wiedzą historyczną. To grube tomiszcze, liczące ponad 600 stron, zostało wzbogacone o liczne fotografie. Ogromny plus za to, co czytelnik znajdzie na samym końcu książki, a mianowicie zebrane dalsze losy wszystkich bohaterów przedstawionych historii. “Punkt zwrotny” to bardzo ważna, wartościowa lektura. Styl autora jest na tyle przystępny, że książkę można polecić nie tylko miłośnikom historii, ale i szerszemu gronu odbiorców. Autentyczność tych historii z pewnością poruszy każdego.

Punkt zwrotny" Petera Englunda jest fascynującą panoramą życia ludzi z różnych zakątków świata podczas kluczowego miesiąca II Wojny Światowej jakim był listopada 1942 roku. Autor mistrzowsko splata ze sobą 40 osobistych historii, tworząc barwny obraz różnych doświadczeń wojennych. Książka przenosi czytelnika do czasów, gdy świat balansował na krawędzi, a każda decyzja miała ogromne znaczenie. • Englund prezentuje różne perspektywy, począwszy od mieszkańców Stalingradu, po więźniów obozów jenieckich i bojowników na różnych frontach. Mimo różnorodności relacji, Autor z powodzeniem łączy je w spójną historię. • Czytelnik zanurza się w codziennym życiu ludzi, którzy muszą podejmować trudne decyzje, nie wiedząc, co przyniesie im kolejny dzień. Książka przekazuje zarówno przerażające, jak i banalne aspekty życia w czasach wojny, ukazując zarówno heroizm, jak i ludzką zwyczajność. Englund opiera się na osobistych pamiętnikach i źródłach, co dodaje autentyczności. Mimo że wprowadza elementy fikcyjne w konstrukcji narracji, to czuć, że robi to celowo, aby uchwycić esencję tamtych dni. • Styl pisania Englunda jest na tyle przystępny, że z pewnością trafi do szerokiego grona czytelników. Jego zdolność do przedstawiania złożonych wydarzeń w sposób zrozumiały sprawia, że nawet osoby z mniejszym zainteresowaniem historią znajdą w tej książce coś fascynującego. • Dodatkowym atutem są zdjęcia, które wzbogacają lekturę. Te wizualne elementy przenoszą czytelnika bezpośrednio do tamtego okresu, dodając głębi. I stanowią one dopełnienie tej porywającej podróży przez listopad 1942 roku. • Podsumowując, "Punkt zwrotny" to dobrze napisana pozycja, która rzuca nowe światło na listopad 1942 roku. Warto zanurzyć się w historię 40 różnych osób i poznać ten okres II wojny światowej. Polecam!

Zwykle omijam literaturę mówiącą o Drugiej Wojnie Światowej, zwyczajnie mi nie leży ten temat, a i myślę trochę, że wszystko zostało już powiedziane o tym okresie historii. Aż nagle pojawia się taka książka jak Punkt zwrotny Listopad 1942 i człowiek od razu zaczyna wierzyć bardziej w tematykę wojenną. Autor pokazuje w niej w przeciągu tytułowego listopada, przełomowego dla państw Aliantów, losy ludzi, którzy wojną zostali dotknięci. Są to żołnierze, z obu stron barykady, walczący  na wszystkich frontach świata, osoby z obozów koncentracyjnych, szarzy ludzie, którym przyszło żyć pod okupacją, zmuszane do sexworkingu młode dziewczyny czy też gospodynie domowe w USA, którym zdaje się, że ich ta wojna nie dotyczyła, a nawet pisarz Albert Camus, guru egzystencjalistów, na którym wojna też odcisnęła piętno, co widać w jego twórczości. To ci ludzie i ich skomplikowane i trudne losy tworzyły tą historię, a często się o tym zapomina. Autor bohaterami tej książki uczynił czterdzieści osób, których wspomnienia, zapiski dają świadectwo tamtych dni i sprawiają, że czyta się Punkt zwrotny lepiej niż literacką fikcję czy suche historyczne fakty. Są to relacje bardzo osobiste i właśnie dlatego doskonale odmalowują chaos, okrucieństwo i dramat wojny, jej bezduszność i zło. Takie książki aż chce się czytać. Są prawdziwe, autentyczne i jak ta po prostu świetnie napisane. Najlepsza lekcja historii  Drugiej Wojny Światowej jaką miałem okazję czytać, a jeśli ja się do niej przekonałem  i jestem zadowolony z lektury, to i TY będziesz. To bardzo dobra książka. Polecam!!! Za książkę dziękuję @opowiadamy.history

Książka Petera Englunda przypadnie do gustu miłośnikom historii, którzy cenią sobie dobrze udokumentowane losy wojenne. Widać, że autor włożył w napisanie tej książki sporo wysiłku i co ważne, posiada rozległą wiedzę historyczną. Punkt zwrotny. Listopad 1942. 40 osobistych historii z najważniejszego miesiąca II wojny światowej to niezwykła książka, która wstrząsa czytelnikiem i zostaje z nim na długo. To opasłe tomiszcze zawiera poruszające wspomnienia, które opisują bolesny opis wojny. Po raz kolejny możemy spróbować zmierzyć się z bestialstwem i grozą tamtych czasów. Książka składa się z 40 opowiadań, które autor spisał na podstawie wspomnień i pamiętników zwykłych i zarazem niezwykłych ludzi. Znajdziecie w niej całą gamę emocji, dramatów i przygód naszych bohaterów. Każdy inny, a jednak łączy ich to samo – otaczająca wojna, która niesie ze sobą falę śmierci. To 640 stron mocnych wrażeń, wzbogaconych o zdjęcia. Dosłownie gruby kaliber, który po raz kolejny udowadnia, że wojna i człowieczeństwo nie idą ze sobą w parze. Niesamowita, wciągająca i chaotyczna. Jedynym minusem był dla mnie wspomniany chaos, ponieważ wolę w całości skupić się na jednej historii i później przejść do kolejnej niż przeskakiwać po poszatkowanych relacjach, ale to nic w porównaniu z dobrą jakością, jaką prezentuje ta książka. Polecam! „Miłość to najbardziej niepewna i krucha część naszej egzystencji, lecz w niektórych sytuacjach bywa tym, co najtrwalsze, oraz tym, co trzyma nas przy życiu”.

Lubicie czytać książki z tłem historycznym? Ja uwielbiam. Zwłaszcza te, które dotyczą czasów drugiej wojny światowej. Od zawsze. Jest jednak coś co się zmieniło. Kiedyś fascynowały mnie głównie wydarzenia, opisy bitew, strategie etc. Dopiero kilka lat temu dojrzałam do tego, aby w tym wszystkim dostrzec ludzi. Ludzi i ich dramaty, które wojna zawsze ze sobą przynosi. Są to lektury trudne, ale niezwykle potrzebne. Książka Punkt zwrotny. Listopad 1942 autorstwa Petera Englunda idealnie wpisuje się w ten schemat. Autor skupił się na bardzo ważnym miesiącu drugiej wojny światowej. Listopad 1942 roku okazał się punktem zwrotnym dla konfliktu zbrojnego, który swoim zasięgiem objął cały świat. Świat oraz ludzi. Autor skupił się głównie na ludziach. Na zwykłych ludziach, którzy na swoich barkach dźwigali nie tylko problemy dnia codziennego, ale przede wszystkim ciężar wojny i jej konsekwencji. W książce opisanych zostało czterdzieści historii, które tworzą bardzo dobrą, spójną całość. Nie są to fikcyjne opowiadania. Englund oparł je o pamiętniki i wspomnienia bohaterów swojej książki. Sprawia to, że książka niesie ze sobą niezwykły ciężar emocjonalny. Autor zaimponował mi również swoją bardzo rozległą wiedzą historyczną. Punkt zwrotny. Listopad 1942 jest bardzo obszerną lekturą, okraszoną zdjęciami. Bardzo podoba mi się szata graficzna tej książki. Polecam bo to bardzo wartościowa lektura nie tylko do wielbicieli historii.

„Punkt zwrotny. Listopad 1942. 40 osobistych historii z najważniejszego miesiąca II wojny światowej” jest fantastyczną lekturą przede wszystkim dla fanów historii, a szczególnie osób zainteresowanych tematem II wojny światowej. Książka wprawdzie bardzo gruba, bo ma aż 640 stron składa się aż z 40 niezwykle przejmujących i ciekawych opowiadań wojennych, niesamowitych historii zwykłych, a zarazem niezwykłych ludzi ukazująca bardzo szeroki przekrój osób i ich doświadczeń, które autor spisał na podstawie pamiętników i ich wspomnień. Peter Englund w swojej książce ukazuje bardziej ludzką stronę historii wojny, jest to relacja z piekła normalnych, szarych ludzi , takich jak my, skupiająca się na jednostce a nie ogóle. I tak znajdziemy tutaj między innymi wspomnienia paryskiej studentki, koreańskiej niewolnicy seksualnej, poetki z Leningradu, sowieckiego żołnierza walczącego pod Stalingradem czy więźnia obozu w Treblince, a wszystkie te historie dotyczą tytułowego listopada 1942 roku, który był kluczowym miesiącem i właśnie punktem zwrotnym zmieniającym przebieg wydarzeń. „To ludzie i ich życia tworzą historię”

Wydaje się, że o wojnie powiedziano już wszystko, a jednak Peter Englund postanowił zmierzyć się z tematem raz jeszcze. Tym razem śledzimy krótki odcinek wojny (listopad 1942 roku) oczami jego naocznych świadków, którzy opowiadają o swoich doświadczeniach. W ten sposób poznajemy losy m.in. korespondenta wojennego, pokładowego strzelca, gospodyni domowej, lekarza, niewolnicy seksualnej. Jakże to odmienne historie, ale mające wspólny mianownik – wojnę. Autor zdecydował się pokazać losy czterdziestki swoich bohaterów chronologicznie – od początku listopada 1942 roku do jego końca. To sprawiło, że wydarzenia są poszatkowane. Zdecydowanie lepiej czytałoby mi się „Punkt zwrotny”, gdyby np. każda kolejna biografia była osobnym rozdziałem. Dzięki temu bardziej mogłabym się skupić na losach danej osoby. Dla mnie, jak zawsze w tego typu lekturze, najtrudniejszy jest fakt, iż wszystkie te wydarzenia miały miejsce naprawdę. To nie jest ubarwiona fikcja, a prawdziwe życie, prawdziwe tragedie. Pokaźna książka z ciężkim przekazem, na pewno warta przeczytania.