Przepis na żonę doskonałą (okładka  miękka, wyd. 04.2021)

Przepis na powieść doskonałą. Weź dwie pełnokrwiste bohaterki kobiece, dodaj do nich postaci mężczyzn, ciekawą historię, odrobinę humoru i goryczy i mądre przesłanie, a otrzymasz świetną powieść o odwadze kobiet, które postanowiły same zadecydować o swoim życiu i wbrew oczekiwaniom ich mężów i społeczeństwa odrzuciły oczekiwane od nich role i ułożyły własny przepis na szczęście. "Przepis na żonę doskonałą" podobał mi się wyjątkowo. To świetna książka obyczajowa o walce kobiet o swoje prawa, która toczyła się w latach 50. i toczy nadal. Bohaterką jest Alice, która zamieszkuje z mężem w domu, który 50 lat wcześniej był własnością państwa Murdoch- Richarda i Nellie. Budynek jest czymś w rodzaju kapsuły czasu dla nowych lokatorów- pozostały w nim sprzęty i wystrój sprzed pół wieku, ale i ukryte w piwnicy czasopisma i książka kucharska pani domu oraz listy, które ta pisała do swojej matki. Z tych szczątków pamięci Alice rekonstruuje obraz życia Nellie i odkrywa jej tajemnice. Źródłem informacji o dawnych właścicielach jest także sąsiadka zza płotu, która stanowi dla młodej Alice wsparcie w trudnych chwilach. Okazuje się, że mimo upływu lat mężatki wciąż borykają się z podobnymi problemami, a równouprawnienie to ciągle jeszcze nieziszczone marzenie kobiet. Błyskotliwość tej powieści polega także na ciekawym skomponowaniu treści. Rozdziały naprzemiennie traktują o jednej lub drugiej bohaterce, a te, które dotyczą pani domu z połowy XX wieku zaczynają się przepisami kulinarnymi na dania, które odegrały ważną rolę w życiu małżeńskim Murdochów. Na początku wszystkich rozdziałów znajdują się także cytaty z książek i czasopism z pierwszej połowy XX wieku dotyczące powinności dobrych żon i tego, jak kobieta powinna postępować, by mąż był z niej zadowolony. Są one dobitnym dowodem na to, jak wiele się zmieniło w postrzeganiu roli kobiet. Jeśli przyjrzeć się uważnie okładce, to można na niej dostrzec dwie niewielkie strużki krwi, które zaburzają portret żony doskonałej, ale i sygnalizują, że ta opowieść skrywa w sobie mroczne tajemnice. Polecam do przeczytania przede wszystkim kobietom. Na pewno nie będzie to czas stracony.

Od dnia ślubu młoda małżonka powinna podporządkować swoje życie(...)poczęciu oraz macierzyństwu.W przeciwnym wypadku nie przysługuje jej prawo do korzystania z przywilejów bycia żoną." Jeden dom,dwa przedziały czasowe,dwie kobiety i ich historie. Alice,z czasów teraźniejszych,za namową męża wyprowadza się na przedmieścia Nowego Jorku,by zamieszkać w nowo zakupionym starym domu. Planuje na poważnie zająć się pisarstwem.Z tego powodu zrezygnowała z pracy w reklamie. Jednak w chwili,gdy musi się zmierzyć z przeciekającym dachem,pękającymi ścianami,sfatygowaną elektryką i szwankującą hydrauliką zastanawia się czy to ma sens i czy sekrety ukrywane przed mężem są warte,by ulegać i wszystkim jego oczekiwaniom. Nellie,żyjąca w latach 50-tych myślała,że przepustką do szczęśliwego i dostatniego życia będzie poślubienie zamożnego,kulturalnego mężczyzny.Jej przekonanie o słuszności swojej decyzji zweryfikowała codzienność.Z pozoru idealna para, za zamkniętymi drzwiami domu skrywa mroczne tajemnice,niedostępne dla postronnych świadków.To co w domu zostaje w domu,to co ukryte pod swetrem,zostaje pod swetrem Za sprawą zeszytu z przepisami,znalezionego w piwnicy oraz tajemniczych,nigdy niewysłanych listów,Alice zagłębia się w historię życia poprzedniej właścicielki. Przy kuchennym stole, wczytując się w zapiski i stare przepisy coraz bardziej zbliża się do Nellie,która miała ogród pełen kwiatów,swoje mieszanki ziół i swoje sekrety. To mieszanka powieści "Służące" i "Żony ze Stepford". Bardzo ciepła,klimatyczna i wciągająca powieść. Kocham lata 50-te w literaturze. Historię wzbogacały cytaty z poradników dla kobiet pisane nie tylko przez kobiety,ale również i mężczyzn (znawcy tematu !!). Budowały one klimat,ale równocześnie budziły w nas,współczesnych kobietach,sprzeciw. Można było czuć zarówno irytację,jak i rozbawienie.Mimo iż dawne czasy bywały romantyczne,to jednak dla kobiet nie były łaskawe z ich wszystkimi zaleceniami,nakazami i zakazami. I na koniec cytat z poradnika pt "Czego żonom nie wolno" z 1913 r. "Nie oczekuj, że mąż uszczęśliwi ciebie,jeśli jesteś po prostu bierna.Zrób wszystko,co w twojej mocy,aby uszczęśliwić jego,a sama znajdziesz szczęście". Kurtyna.

Alice Hale porzuciła pracę, by zostać pełnoetatową pisarką. Podąża za mężem Natem na przedmieścia Nowego Jorku, gdzie w 2018 roku kupują dom. Co prawda budynek pamięta czasy przedpotopowe, jednak jest w pełni umeblowany, a ogród przed nim wygląda na zadbany. W latach 50. ten dom należał do Nellie Murdoch, która mieszkała tam z mężem, który znęcał się nad nią fizycznie i psychicznie. Kobieta uwielbiała gotować, wyprawiać przyjęcia i pielęgnować ogród. Tego wszystkiego Alice dowiaduje się z rzeczy osobistych znalezionych w zakurzonych kartonach w piwnicy. W pudełku Alice trafia także na starą książkę kucharską „dla nowoczesnej gospodyni”, a ta ofiaruje mnóstwo anarchicznych przepisów i rad, które kobieta postanawia wypróbować w praktyce. Przede wszystkim jest to sposób Alice na samotność w wielkim domu. Narracja prowadzona jest dwutorowo, odbijamy się od życia Alice do Nellie, gdy obie próbują się dostosować do życia gospodyni domowej w dwóch odmiennych epokach. Od samego początku to Nate jest osobą, która zachwyca się domem. Alice nie jest zadowolona, wolałaby jedynie wrócić do swojego ciasnego mieszkania. Kupno domu dla mężczyzny jest naturalnym krokiem w przód: ślub, mieszkanie, dom, dziecko. A ponieważ teraz Nate jest jedynym źródłem dochodów, naturalnie ma przewagę w podejmowaniu decyzji. Dwie rzeczy w tej książce niezmiernie mi się podobały. Pierwsza z nich to przepisy na przepyszne różności, które poprzedzały rozdziały Nellie. Drugą rzeczą są „rady” nad każdym z rozdziałów, które pochodzą z odległych czasów, wtedy, gdy kobieta usługiwała mężowi i nie mogła mieć własnego zdania. Polecam!!

Już sam opis brzmiał tak, że oblizywałam klamkę w drzwiach w oczekiwaniu na kuriera. "Czułam" tę historię od pierwszego zapoznania się z opisem fabuły. Uwielbiam powieści osadzone na amerykańskich przedmieściach lat 50. ubiegłego wieku. I choć ich tematyka z reguły nie jest łatwa, bowiem dotyczy dyskryminacji ze względu na kolor skory czy płeć, mają w sobie pewnie rodzaj uroku i staroświeckiej klasy, tak mnie urzekających. "Przepis na żonę doskonałą" to właśnie jedna ze wspomnianych przeze mnie historii. Z jednej strony ujmująca swoim klimatem, przytulnością, ciepłem, a z drugiej poruszająca problem męskiej dominacji, sprowadzania kobiety do roli kucharki i matki.  Opowieść prowadzona jest dwutorowo: mamy Ellie, młodziutką gospodynię domową z lat 50. oraz Alice, współczesną kobietę próbującą zawalczyć o spełnienie marzenia. Obie borykające się z ciążącymi na nich oczekiwaniami mężów. To znakomita powieść, sprawnie napisana, o porywającej fabule, z bardzo dobrze zbudowanymi bohaterkami pierwszoplanowymi. Nie sposób nie trzymać ze nie kciuków, nie sposób nie kibicować im w walce o odzyskanie kontroli nad własnym życiem. Są cudowne: inteligentne, urocze, zabawne. I nieszczęśliwe za sprawą męskich aspiracji, którym nie są w stanie sprostać. Jak zakończy się ich historia?  Absolutnie musicie się tego dowiedzieć! Obiecuję, że będzie to wyśmienita czytelnicza przygoda.

Świetna książka, bardzo dobrze się czyta.