Przedsionek piekła (okładka  miękka, wyd. 10.2021)

Dzisiaj chciałabym napisać parę słów o książce przeznaczonej głównie dla wielbicieli lektury z pogranicza fantastyki i horroru. Agnieszka Czerwińska w swojej powieści „Przedsionek Piekła” zaprasza nas do mrocznego świata, w którym ludzie i wampiry żyją obok siebie. Ciekawy pomysł na fabułę, barwne postacie, interesujące wątki sprawiają, że książkę czyta się szybko. Miejscami bywa przerażająca, ale to tylko dodatkowy atut dla fanów tego typu literatury. Detektyw Theodore Galvin od 25 lat ściga przestępce porywającego młode kobiety. Nazywa go w myślach „kolekcjonerem ludzi”. Pomimo licznych sukcesów na swoim koncie, tego jednego człowieka nie udaje mu się złapać. Stawia sobie za swój życiowy odkrycie jego tożsamości i postawienie go przed wymiarem sprawiedliwości. Zaczyna nawet podejrzewać, że kryją się za nim jakieś magiczne siły. Zwłaszcza, że jego sposób działania jest niejasny dla śledczego. Jednego dnia ginie 5 młodych kobiet, a czasami przez miesiąc żadna. Miastem rządzi strach. Tymczasem Roxanna Bedlington, młoda, pochodząca ze znakomitego rodu, ambitna i pewna siebie kobieta dostaje tajemniczą wiadomość. Jako wielka fanka Urban exploration prowadząca swój kanał na youtube, postanawia podążyć za wiadomością i trafia do podziemi starej, opuszczonej fabryki. Tym sposobem odkrywa przedsionek prawdziwego Piekła. Tym światem podziemnym rządzi Ducan, jak się okazuje, założyciel rodu Bedlington, liczący sobie setki lat wampir. Z początku przerażona młoda kobieta, dość szybko godzi się ze swoim losem i zaczyna badać tajemnicze i liczne korytarze podziemia, razem z jego mieszkańcami. Ducan, jako Pan, ma swoich niewolników, porywane kobiety dostają swoje numery, wypalane im na ciele. Roxanne jest świadkiem maltretowania, przeprowadzania rożnych eksperymentów, sama też staje się ich ofiarą. Przyciągająca moc Ducana sprawia jednak, że kobieta nie umie mu się oprzeć i ich relacja nabiera mocno erotycznego charakteru. Czy to tylko gra młodej kobiety i sposób na wyrwanie się z przedsionka Piekła? Czy uda jej się uciec i wyjdzie jeszcze na powierzchnię? Czy jednak postanowi zostać w tym świecie stworzonym przez wampira? Co za eksperymenty przeprowadza na niej Ducan? Czy jest w tym jakiś ukryty cel? Jaką tajemnicę skrywa ród Bedlingtonów? Czy detektyw Galvin dopnie swego i odnajdzie tajemniczego psychopatę? Jaką cenę przyjdzie mu zapłacić za poszukiwania Ducana? Oczywiście znajdziecie odpowiedzi na te pytania sięgając po książkę. Agnieszka Czerwińska dopiero zaczyna swoją przygodę z fantastyką „Przedsionkiem Piekła”. Jest to jednak debiut w tym gatunku naprawdę udany. Jeżeli lubicie książki o wampirach, to ta pozycja jest zdecydowanie dla Was.

No, powiem wam, że nawet po skończeniu tej lektury wciąż mam na ciele dreszcze i sama czuję się wypompowana z krwi zwanej życiem. Nie spodziewałam się bowiem przeczytać coś tak przerażającego, nieludzkiego i prawdziwego zarazem. Sam tytuł jest w zasadzie tym, co wewnątrz tej piękności znajdziemy. Przygotujcie się zatem na wyprawę do sedna ziemi, gdzie ukrywa się to, czego każdy z nas się boi... Sama bohaterka bowiem nie przypuszczała, że natrafi na tak zimne i bestialskie miejsce. Poznaje tam osoby, które mogłyby nie żyć, gdyby nie pewna receptura, która umożliwia im życie po czas swojej użyteczności biologicznej. W miejscu tym nie ma imion, a jedynie numerki, które widać patrząc na daną osobę. Ciała, które się tam spotka są okaleczone, pogryzione i w pewnych miejscach zabandażowane. Oczywiście kobiecie przyjdzie się zmierzyć z przeróżnymi zachowaniami osoby inteligentnej i niezrównoważonej jednocześnie. Trudno tak naprawdę określić go jednoznacznie, gdyż robi rzeczy dobre i okrutne. Wszystko ma tu swoją cenę, co główna bohaterka zauważa na samym początku każdego rozdziału. Przerywając w tym momencie powiem wam, że wstępy do rozdziałów były dla mnie czymś nieokreślonym. Można je było bowiem uznać jako przedmowy słowne pisarki, która zanim dokończy historię chce przedstawić swoje priorytety, które znajdą się w tej historii i jednocześnie były słowami samej bohaterki, yutuberki, która nagrywała trudno dostępne miejsca dla swoich widzów. By jeszcze bardziej okrasić całą powieść, wpierw poznajemy śledczego, który bada sprawę małego chłopca i dopiero pod koniec mamy jego część dalszą. Książka się nie kończy dosłownie, zakończony tylko zostaje pewien etap części pierwszej, dlatego koniecznie musicie czytać ją po kolei. Historia potrafi wciągnąć i sprawić, że inaczej spojrzycie na jakiekolwiek jedzenie. Nigdy bowiem nie wiadomo, czy to, co przedstawiają nam oczy, jest tym, czym myślimy, że jest. Podsumowując, nasza postać wytoczyła sobie zadanie ucieczki z piekła. Jest coś na kształt nadziei, że jej się powiedzie, jednak nie będzie to takie proste. Czy zdąży zanim zostanie wyrwany z niej płyn zwany życiem?

Uuuuch no dobra, z góry przyznaję, nie ogarnęłam i wybierając tą książkę myślałam, że sięgam po kryminał. Z początku czytania wszystko utrzymywało mnie w tym przekonaniu, ba, w pewnym momencie to aż mnie nasza droga Roxane zjeżyła psując tak świetnie zapowiadający się klimat grozy... A potem spotkała wampira. Nie wampira jako określenie na rodzaj preferowanych sposobów zabijania mordercy, ale takiego prawdziwego, tysiącletniego. To był moment mojego oświecenia, że czytam fantastykę i tym samym od razu zmieniłam punkt widzenia. Czy zmiana tego punktu polepszyła jakość? Hm... nie mam pojęcia, ponieważ moje odczucia względem tej lektury są co najmniej mieszane, a nawet lekko wstrząśnięte. Tu wszystko jest dziwne i dziwniejsze. Bohaterka sama nie może się chyba zdecydować czy jest silną i wyzwoloną kobietą, czy jednak trochę się boi(co byłoby raczej dość logiczne w jej sytuacji). Częściej jednak prowadzi ironiczne dyskusje ze swoim zacnym i przystojnym oprawcą, w trakcie kiedy ten np. właśnie podłącza pod nią kolejne rurki, szykuje się do operacji na niej lub sprawdza czy hak, na którym wisi dziewczyna dobrze trzyma. Mamy tu coś jakby sklep mięsny pełen ludzi, dziwne "uleczone" przez Duncana kobiety, trochę wilkołaków, mase tajemniczych korytarzy i podziemi, erotyzm w wampirzym wydaniu doprawiony silnym syndromem sztokholmski głównej bohaterki, a wszystko to z drobna posypką kryminału. I nie mam bladego pojęcia czy mi się to podobało. Miałam wrażenie, że młodsza, tak o jakiejś dziesięć lat, ja czytała by to z zainteresowaniem. Obecna ja po trzydziestce czytała zaintrygowana bo nie do końca łapałam o co chodzi. Na koniec jednak stwierdziłam, że tak pokręcony erotyczno mroczno fantastyczny psycho klimat jednak mi nie wchodzi.

Nierozwiązana zagadka? Porwanie? Przygoda? Delikatny romans? Tu zajdziesz wszystko. :) Książkę przeczytałam w 4 godzinki, fabuła jest strasznie wciągająca. Akcja toczy się cały czas, od pierwszej do ostatniej strony. Poruszony jest mój ukochany wątek a mianowicie urban Exploration, dzięki niemu utożsamiam się z główną bohaterką . Co do bohaterów, Roxanne to bardzo żywiołowa i bezpośrednia kobieta. Pewność siebie jest wręcz zaraźliwa, chociaż wydała mi się w pewnym momencie naiwna i głupiutka idąc do łóżka z porywaczem... Halo, kto normalny idzie do łóżka z porywaczem? Jednak wybaczam to, ponieważ świetnie się bawiłam czytając jej riposty i dyskusje. Duncan natomiast to poważny "człowiek", który potrafi rzucić ciekawostką czy żartem. Nie ważne jak bardzo próbowałam go zrobić negatywną postacią to jednak nie potrafię tego zrobić, czuje do niego jakiś sentyment. Ich relacja jest wybuchowa i pełna zwrotów akcji, miałam wrażenie, że raz się lubią a za chwilę skoczyliby sobie do gardeł. Tę pozycję bez problemu mogę polecić każdemu, kto nie boi się oczywiście ciemności