Jedyna miłość razy dwa (okładka  miękka, wyd. 08.2016)

na początku wydaje sie malo interesująca chciałam odłożyć lecz cos tknelo by czytać do konca jeden wieczor i płakałam! tak cudowna ksiazka jak dawno nie bylo tego typu to nie jakies tam romansidlo czy glupota to po prostu brutalna miłość która ma szczęśliwy koniec ale ukazuje tez mega ból....

piękna, wzruszająca i pokazująca,że życie jest nieprzewidywalne. Gdy myślisz, że już wszystko w twoim życiu się skończyło dostajesz kolejną szansę, a gdy myślisz że już masz wszystko pod kontrolą życie wywraca ci wszystko do góry nogami.....

Książka w której dowiemy się że można się zakochać po raz drugi gdy straci się pierwszą miłość.

"Jedyną miłość razy dwa" zaczęłam zaraz po przeczytaniu "Malibu płonie", kiedy to autorka kupiła mnie tamtą powieścią. Tę książkę pamiętałam też, że polecała Agnieszka z @magical.daily . Cóż, miała rację. Ta książka jest rozdzierająca emocjonalnie oraz moralnie. Myślę, że gdyby ktokolwiek z nas znalazł się w takiej sytuacji również miałby takie dylematy jak bohaterka. . W skrócie fabuła polega na tym, że główną bohaterkę i jej męża od zawsze łączyło wielkie uczucie, które zostało boleśnie przerwane przez zaginięcie mężczyzny po katastrofie lotniczej. Emma po tym zdarzeniu bardzo się zmieniła pod wpływem niewyobrażalnego cierpienia i tęsknoty. Bardzo trudno było jej się pozbierać po takiej stracie. Jako młoda kobieta zawsze chciała uciec z rodzinnego miasteczka i tak się stało, razem z mężem spełniali swoje podróżnicze pasje, jednak po jego śmierci coś się zmieniło i kobieta potrzebowała swego rodzaju ukojenia w tym co zna. I to właśnie pomogło jej się pozbierać i poukładać życie na nowo. A wtedy dostała telefon od zmarłego męża. . Kupiła mnie ta książka. Dylematy moralne z jakimi mierzy się Emma bardzo mnie poruszyły. Sama nie wiem jakbym się w takiej sytuacji zachowała. Cały świat poszedł do przodu, życie obróciło się o 180 stopni, a wtedy do drzwi puka przeszłość. Czy może być coś bardziej dziwnego i niespodziewanego? Naprawdę nie wyobrażam sobie jak trudne musiałyby to być wybory w obliczu nowych okoliczności. Niejednokrotnie przy lekturze zastanawiałam się co ja bym zrobiła w takiej sytuacji. . Podobało mi się również to w jaki sposób Reid wykreowała bohaterów, w jaki sposób zresztą zawsze ich kreuje. Na ludzkich, normalnych, prawdziwych. Podziwiam jak zawsze kunszt literacki Reid i nie mogę się doczekać kolejnych lektur, w które zresztą już się zaopatrzyłam.