Powoli. Jak żyć we własnym rytmie (okładka  twarda, wyd. 10.2018)

Jestem zadowolona z lektury tej książki. Szukam recepty na prostsze życie i ta książka spełnia jak na razie moje oczekiwania. Napisana fajnym językiem i z humorem sprawia, że przyjemnie się do niej wraca. Nie będę tu opisywać połowy książki, bo przeczytacie sami. Ważne, że każdy znajdzie to czego potrzebuje, a odgruzowanie życia każdemu się przyda w dzisiejszych czasach :)

Żyć powoli w XXI wielu, gdy wciąż narzekamy na brak czasu? Czy to w ogóle jest możliwe? Brooke McAlary przekonuje, że tak, ale pod warunkiem, że zmienimy dotychczasowe przyzwyczajenia i nastawienie do świata. Nie jestem fanką poradników. Mam do nich nawet bardzo sceptyczne nastawienie, a jednak książkę „Powoli. Jak żyć we własnym rytmie” przeczytałam z zainteresowaniem. Dlaczego? Może dlatego, że utwierdziłam się w przekonaniu, iż dziesięć lat temu podjęłam dobrą decyzję, zwalniając i przeobrażając swoje życie o sto osiemdziesiąt stopni. Może i dlatego, że autorka przypomniała mi o wielu ważnych sprawach, które na co dzień, tak jak milionom innych ludzi, umykają mi, nie znajduję na nie czasu albo po prostu o nich nie pamiętam. Brooke McAlary nie jest nawiedzoną i przemądrzałą nauczycielką życia. Swoje książkowe refleksje i podpowiedzi oparła na własnych doświadczeniach, czyli przetestowała w praktyce to, o czym pisze. Celowo użyłam tu słowa „podpowiedzi”, gdyż autorka nie stara się narzucać własnego zdania, nie przekonuje, że wszystkie jej recepty sprawdzą się od razu i w stu procentach, sprawiając, iż zaczniemy żyć wolniej, zdrowiej i szczęśliwiej. Przede wszystkim pisarka podchodzi do kwestii organizowania sobie życia w sposób elastyczny – nie uważa, że trzeba iść na spacer nawet wówczas, gdy ma się gorączkę, przekonuje też, iż można odpuścić sobie co jakiś czas porcję ćwiczeń, jeśli wie się, że w przeciwnym razie nie zdąży się z jakimiś ważnymi obowiązkami. Ważne, by być systematycznym i przekonanym do tego, co się robi, ale nie idealnym. Przed byciem człowiekiem bez skazy nawet przestrzega, gdyż dążenie do bycia mistrzem w każdej dziedzinie jest frustrujące, męczące i bezsensowne. Wystarczy być z siebie zadowolonym, by uzyskać spełnienie i szczęście. Brooke McAlary przekonuje do pozbycia się z domu niepotrzebnych rzeczy, które nieraz gromadzimy latami, wcale z nich nie korzystając, lecz wychodząc ze zgubnego założenia, że „mogą się kiedyś przydać”. Bywa, że to „kiedyś” trwa dekady, a my stajemy się niewolnikami przedmiotów i coraz bardziej głowimy się, gdzie je upchnąć, zamiast oddać komuś potrzebującemu, sprzedać albo po prostu wyrzucić. Autorka zachęca też do kupowania z głową, czyli w sposób przemyślany, racjonalny, podpowiada, gdzie i jak nabyć różne towary z drugiej ręki. Promuje również ideę pożyczania sobie wśród rodziny, znajomych i sąsiadów rzeczy, które służą nam sporadycznie albo tylko raz (np. czytana książka). I wreszcie Brooke McAlary radzi, jak gospodarować czasem, czyli bardzo cennym dobrem, które często bezwiednie i bezmyślnie marnujemy. Jeśli nauczymy się rezygnować m.in. z surfowania po internecie, ciągłego sprawdzania w komputerze i komórce poczty, przeskakiwania po programach telewizyjnych, ze zdziwieniem stwierdzimy, jak wiele minut, a nawet godzin dziennie udało nam się zaoszczędzić. Co zrobić z tym wolnym czasem? Możliwości jest wiele. Na pewno warto podarować go rodzinie i sobie samemu, swoim pasjom, miłości do książek, spacerom i dostrzeganiu małych rzeczy, na które w codziennej gonitwie nawet nie patrzymy. Zaskakującym, ale prawdziwym hasłem poradnika jest: „Przyspiesz, żeby zwolnić. Zwolnij, żeby przyspieszyć”. I jeszcze na koniec warto zacytować kilka ważnych zdań: „Nawiązujemy więcej kontaktów, ale mamy mniej ludzkiego ciepła. Angażujemy się na wielu forach, ale popadamy w coraz większą izolację. Oglądamy coraz więcej tragedii, ale tracimy zdolność empatii. Żyjemy na wyższym poziomie, ale jesteśmy mniej zadowoleni”. I trudno się z tym nie zgodzić. Całość uzupełniają piękne zdjęcia, przejrzyste podsumowania oraz ręcznie wykonane wykresy, co sprawia, że książkę czyta się szybko i z przyjemnością. BEATA IGIELSKA

- Już tak późno, a jeszcze nie zrobiłam… - Jutro mija termin, a ja nie skończyłem projektu… - Nie wiecie, gdzie jest ta szkatułka od Babci? - Czy my musimy tak się spieszyć? STOP!!! Zacznijmy żyć „Powoli”. Pani Brooke McAlary proponuje postępowanie małymi krokami. Stres to reakcja naszego organizmu na pośpieszną próbę ogarnięcia rzeczywistości. Zadajemy sobie pytanie: Dlaczego? Co robimy źle? Wszelkie próby zmian maja szansę powodzenia, jeśli będziemy pokonywać nasze opory i zaczniemy od uporządkowania naszego życia i domu. Otaczają nas sentymentalne drobiazgi, rzeczy kupowane zgodnie z modą i panującymi trendami. Ludzie są jak gąbki, których pory wypełniają się każdego dnia informacjami. Spowalnianie naszego życia polega na oczyszczeniu z nadmiaru emocji i znalezienie czasu na odpoczynek, hobby, realizowanie pasji najlepiej bez monitorów w zasięgu ręki i oczu. Kiedy poczujemy puls natury, wsłuchamy się w odgłosy i oczekiwania rodziny, to usłyszymy bicie serca najbliższych nam osób. Po kolejnym „długim dniu” siądźmy do wspólnego stołu i zburzmy niewidzialną ścianę miedzy nami. Rodząca się świadomość bycia twórczymi, inteligentnymi pomoże nam odrzucić samobiczowanie i stworzyć warunki do samoakceptacji. Autorka tego poradnika sugeruje nam dokonywanie zmian w codziennym życiu na podstawie własnych doświadczeń. Niestety nie wzięła pod uwagę warunków naturalnych i ekonomicznych w różnych państwach świata. Ludzie ceniący komfort i wygodę reprezentują inny styl konsumenta niż zabiegani ludzie z lekkimi portfelami. Czytając „Powoli” odkryłem kilka cennych rad, które przedstawiono mi w ciekawej formie. Książka urozmaicona jest treściwymi i prostymi ilustracjami rysunkowymi oraz fotografiami. Ten poradnik jest kontynuacją wydanej w tym roku książki tej samej autorki opatrzonej tytułem „Prostota”. Recenzję tej pozycji również znajdziecie na moim blogu. Polecam Wszystkim tę książkę, której przesłanie trafnie podsumowuje stwierdzenie Einsteina, że „szaleństwem jest robić wciąż to samo i oczekiwać nowych rezultatów”.

"Ciesz się życiem" tu i teraz nie za jakiś czas ... Jeśli jesteś zmęczony, zabiegany, przygnębiony i nie dostrzegasz uroków dnia codziennego ta książka jest dla ciebie. "Powoli. Jak żyć we własnym rytmie" to kontynuacja bestsellerowej "Prostoty. Siły codziennych rytuałów". Brooke McAlary po raz kolejny przypomina nam, co jest w życiu najważniejsze. "Masz wspaniałą rodzinę, odnosisz sukcesy w pracy i tyle osób zazdrości ci pięknego domu? Tylko dlaczego nie cieszysz się tym? Dlaczego źle sypiasz w nocy i wciąż nie możesz pozbyć się stresu? Masz tyle planów, tyle rzeczy do zrobienia i stale brakuje ci czasu." Brzmi znajomo? Muszę cię zmartwić ... "To nie jest dobry rytm. To nie jest TWÓJ rytm!" Jaki zatem ma być? Warto rozczytać się w tym poradniku i szczerze odpowiedzieć sobie na kilka pytań. Zatem weź głęboki oddech i zwolnij... Wiem, że to trudne, ale spróbuj ... Poczuj krople deszczu na twarzy, zachwyć się zachodem słońca, wsłuchaj w śmiech swojego dziecka, rozkoszuj zapachem kawy o poranku, przytul ukochaną osobę, bez wyrzutów sumienia czytaj dla czystej przyjemności. Zastanów się co tak naprawdę musisz, a co wydaje ci się, że musisz. Oddziel zachcianki od realnych potrzeb. Nie przytłaczaj przestrzeni, w której żyjesz zbędny rzeczami. Zatrzymaj się tu i teraz. Ciesz się chwilą ... To tylko kilka podpowiedzi, które pozwolą nam zwolnić i na nowo zacząć cieszyć się życiem. Brzmi wspaniale, tylko od czego zacząć? Czy to na pewno dobry pomysł? Brooke McAlary też miała wątpliwości, jednak podjęła to ryzyko i teraz swoim doświadczeniem dzieli się z innymi. "Droga ku życiu we własnym rytmie nie jest łatwa, ale dzięki praktycznym radom zawartym w tej książeczce krok po kroku dotrzesz do celu. Zresztą sama droga do niego jest nagrodą." Może warto? Spróbujcie sami :-) http://mufloneks.blogspot.com/2018/10/powoli-przedpremierowo.html#more

Poza ciekawą okładką i ładnie zaprojektowanymi stronami nic ciekawego w tej książce nie ma. Przez 260 stron autorka przeplata opis własnego życia oraz swoich potyczek podczas upraszczania go. Rzuca hasła typu: "podróżuj więcej, odkrywaj siebie" czy "przestań się tak przejmować, zatrzymując się na moment", które są ... oczywistą oczywistością, lecz niekoniecznie możliwą do zrealizowania po samym przeczytaniu tych zdań. Aby zacząć prowadzić ten modny "slow life" trzeba najpierw zrozumieć siebie i uświadomić sobie, czego tak naprawdę w głębi duszy chcemy od życia, a żadne książki, rady, kursy Mindfulnessu nie pomogą, jeśli w środku nie wiemy KIM JESTEŚMY. Książka ani trochę mnie nie wciągnęła, jest oczywista i nudna jak flaki z olejem. Ale dużym plusem jest fakt, że ładnie wygląda na półce. T

Jestem po lekturze wcześniejszej książki Brooke McAlary pod tytułem "Prostoty. Siły codziennych rytuałów" . Kiedy pojawiła się ta książka wiedziała, że muszę ją przeczytać. Autorka ma taką lekkość w zaznaczaniu i pokazywaniu tego, co ważne. Tym razem zaznacza nam, dlaczego nie potrafimy cieszyć się z tego c mamy. Ja uwielbiam w jej książkach tę swobodę, jaką pozostawia ona czytelnikowi na dokonanie refleksji. Dla mnie jest to niezwykle ważne, że nie narzuca ona swojego zadania. Tylko daje do myślenia sprawiając, że wiele można wynieść z tej książki dla siebie. Ja jestem pod wrażeniem.