Poptical Illusion, płyta winylowa (Płyta Analogowa)

"POPtical Illusion" to najnowsza płyta Johna Cale'a wydana nakładem Double Six / Domino, która pojawia się nieco ponad rok po wysoko ocenianym albumie z 2023 roku zatytułowanym "Mercy"! Tak jak poprzednik "POPtical Illusion" pomimo zabawnego tytułu wciąż zawiera te same uczucia zaciekłej i dociekliwej wściekłości. Cale wciąż jest pełen gniewu, nadal oburzony celowym zniszczeniem, jakie wg niego niekontrolowani kapitaliści i nieskruszeni oszuści sprowadzili na cuda tego świata i dobroć jego ludzi.

Jednak to wcale nie jest Mercy II, ani zbiór odrzutów - John Cale przez całą swoją ponad sześćdziesięcioletnią karierę Cale stronił od powtarzalności. Jego entuzjazm w zakresie kształtowania awangardy oscylował między ekstatycznym klasycyzmem a nieskrępowanym rockiem, klasyczną piosenką a elektroniczną reinterpretacją.

Na "POPtical Illusion" w przeciwieństwie do "Mercy", na którym wystąpili m.in. Weyes Blood, Animal Collective i Sylvan Esso, rezygnuje z wybitnej obsady gości by zagłębić się głównie samodzielnie w labirynty syntezatorów i sampli, organów i pianin, z tekstami, które według Cale'a stanowią rodzaj wirującej nadziei, mądrego upierania się, że zmiana jest jeszcze możliwa. Wyprodukowany przez Cale'a i jego długoletnią partnerkę artystyczną Nitę Scott w jego studio w Los Angeles, "POPtical Illusion” jest dziełem kogoś, kto próbuje zwrócić się w stronę przyszłości – dokładnie tak, jak zawsze robił to Cale.

Cale często powtarzał, że coś zmieniło się w jego umyśle podczas pandemii, zdając sobie sprawę, że zbliżając się do 80. roku życia, żył i pracował w czasie, którego wielu jego dawnych współczesnych nie doświadczyło. Chciał to udokumentować. Napisał ponad 80 piosenek w okresie nieco ponad roku badając zakres ludzkich doświadczeń - humor przerodził się we frustrację, żal ustąpił miejsca przebaczeniu, smutek splótł się z surrealizmem. Co więcej, Cale nigdy nie zdegradował się do starego pokolenia, siedząc na uboczu i narzekając na nowoczesność i współczesny sposób tworzenia. Klasycznie wykształcony altowiolista, który studiował u Cage'a i Coplanda, od dawna jest fanem hip-hopu, a zwłaszcza kreatywnych sposobów wykorzystania technologii do tworzenia wielowymiarowych tekstur lub budowania zaskakujących melodii. "POPtical Illusion" niczym elektroniczny plac zabaw syntetyzuje te emocje i entuzjazm w trzynastu utworach, w których autorytatywny głos Cale'a przeplata wszystko grami słów i spostrzeżeniami, żalami i dowcipami, życiem i jakąś wersją prawdy.

John Cale zawsze był muzykiem swoich czasów, pomagając wprowadzać tytaniczne zmiany w dźwięku i kulturze. Pionierskie drony z jego Sun Blindness Music otworzyły drogę do The Velvet Underground. Frentyczny rock z albumów Fear i Slow Dazzle, czy jego produkcje z Patti Smith i The Stooges, stanowiły ramy dla półwiecza punku, post-punku i art-rocka. A jego ciekawość tego, w jaki sposób elektronika może być czymś więcej niż tylko sztuczką w muzyce rockowej, posłużyła jako inspiracja dla niezliczonej liczby kluczowych scen. Ponownie, na "POPtical Illusion", Cale staje jako muzyk obecnych czasów. Patrzy na zorganizowany chaos współczesnej historii, marszczy brwi w niesmaku, a następnie odwraca się ku przyszłości, nawet jeśli — tak jak my wszyscy — nie wie dokładnie, co go tam czeka ani kim tam będzie. Po prostu cieszy się, że zmierza w tym kierunku.

Tracklista:

1. God Made Me Do It (don’t ask me again)
2. Davies and Wales
3. Calling You Out
4. Edge of Reason
5. I’m Angry
6. How We See The Light
7. Company Commander
8. Setting Fires
9. Shark-Shark
10. Funkball the Brewster
11. All To The Good
12. Laughing In My Sleep
13. There Will Be No River