Poniżej zera (okładka  miękka, wyd. 01.2019)

Jest środek zimy a w moim mieście temperatura oscyluje w okolicach 10 stopnia Celsjusza. Cóż, taki mamy widać klimat. Od kiedy wyemigrowałam na wyspy ciągle tęsknię za prawdziwą, polską zimą, hałdami śniegu, trzeszczącym pod podeszwami lodem i oszronionymi drzewami. Tęsknię za zimowymi budami, parującym oddechem i smakiem rozpuszczonej, gorzkiej czekolady, która jest najlepsza kiedy na dworze pada śnieg. Niestety, tęsknotę muszą zastąpić radością na widok kwitnących już w styczniu żonkili oraz książkami, takimi jak "Poniżej zera", gdzie arktyczna zima wprost wciąga czytelnika. Dan Smith jest mistrzem budowania klimatu i atmosfery : chcecie lód, mróz i tony śniegu? Nic prostszego. Wystarczy pierwszych kilka rozdziałów a poczujecie to wszystko na własnej skórze. Tylko uważajcie, żeby nie zmroziło was również ze strachu, bo choć to książka przeznaczona dla nieco młodszych czytelników, to muszę przyznać, że niejednokrotnie złapałam się na nerwowym obgryzaniu paznokci. Czyżby z przerażenia? W drodze na wakacje, samolot wiozący Zacka i jego rodzinę, rozbija się niedaleko antarktycznej bazy badawczej. To właśnie tam, kilka lat wcześniej, wysłano grupę ludzi, których zadaniem było przygotowanie się do operacji Exodus, której celem było skolonizowanie Marsa. Kiedy rozbitkowie docierają do bazy, okazuje się że jest ona opuszczona. Elektryczność nie działa, nie ma śladu mieszkańców. Szukając odpowiedzi, Zak zaczyna doświadczać niepokojących wizji, które mają związek z czymś tajemniczym i przerażającym, co ukrywa się głęboko pod lodem… Jestem wielką zwolenniczką horrorów czy thrillerów dla młodzieży. Jak byłam mała nie miałam dostępu do takiej literatury, a rodzimi pisarze tworzyli raczej książki przygodowe w stylu Pana Samochodzika niż łagodniejsze wersje powieści dla dorosłych. Od najmłodszych już lat podglądałam przez szparę w drzwiach filmy, które oglądali rodzice. Poznałam Gremliny i Crittersy, Gwiezdne Wojny a nawet Martwicę Mózgu. Będąc nastolatką wprost rzucałam się na książki Mastertona i Kinga, żałując że mam aż tyle zaległości do nadrobienia. Pewnie większość rodziców myśli, że nasze dzieciństwo powinno być szczęśliwe i wolne od problemów. Starają się swoje dziecko otoczyć kokonem, kupić mu bezpieczeństwo i beztroskę. Niestety w ten sposób pokazują mu krzywy obraz rzeczywistości, która (jak dobrze wiemy) z delikatnością i sielanką ma mało wspólnego. Spróbujcie sobie przypomnieć wasze najmłodsze lata. Czy lubiliście się bać? Czy fascynowały was ciemne, zamknięte, tajemnicze piwnice lub strychy? A może ten lasek za płotem, gdzie coś wyje po nocach? Strach jest zdrowy. Strach nas uczy. Dlatego uważam, że thrillery i horrory skierowane do dzieci, pomagają zdrowo się rozwijać i pokazują prawdziwy obraz tego, co mamy za oknami, choć czasem w bardzo metaforyczny sposób. Książki, w których występuje "ten zły" pozwalają najmłodszym oswoić się ze strachem, ujarzmić go. Czytanie powieści, takiej jak "Poniżej zera", opowiadającej o dramatycznych zdarzeniach i gwałtownych uczuciach, będących udziałem bohaterów, uświadamia dziecku że nie ma nic złego w tym, że ono samo przeżywa takie emocje. Każdy z nas, często nieświadomie, identyfikuje się z bohaterami czytanych przez nas książek. Jeśli uda nam się wczuć w rolę tego, któremu udaje się pokonać krzywdzicieli, młody czytelnik nabierze przekonania, że i on jest w stanie poradzić sobie z wszystkimi przeciwnościami losu. Paradoksalnie czytając horrory, które napawają nas strachem nabieramy odwagi. Książka Dana Smitha znakomicie spełnia swoją rolę dydaktyczną a ponadto pokazuje gdzie przebiega granica pomiędzy ludzką wyobraźnią a rzeczywistością, łącząc elementy fikcyjne z tymi, z którymi obcujemy na co dzień. To co fantastyczne czyli : program kolonizacji Marsa, gigantyczne pająki, opuszczona baza, tajemnicze głosy jest w odpowiednich proporcjach zmiksowane z chorobą naszego bohatera (rak mózgu), kochającą się komórką rodzinną, klimatem Arktyki oraz elementami thrillera psychologicznego. Autor tworząc tę powieść science fiction wykreował ciekawego, odważnego, nad wiek dorosłego bohatera, którego celem jest nie tylko walka z tym czymś co jest w "bazie" lecz również z własnymi słabościami.

Rodzice Zaka postanawiają zabrać go i jego siostrę na wycieczkę na Antarktydę. Podczas podróży ich samolot cudem unika rozbicia się na terenie bazy Zero. Tym samym chłopiec i jego rodzina trafiają w sam środek lodowatego koszmaru. Brak elektryczności, brak możliwości kontaktu z innymi, a mieszkańcy tego miejsca zniknęli bez śladu. Kiedy Zak poszukuje odpowiedzi, co się dzieje, zaczyna doświadczać różnych niepokojących wizji, które mogą mieć związek z tym, co wydarzyło się w pobliżu Bazy Zero... Głównym bohaterem jest Zak, chorujący na nowotwór chłopiec. Ma 12 lat i mimo swojej choroby, stara się żyć, jak na nastolatka przystało. Na początku myślałam, że nie przypadnie mi ten bohater do gustu, ze względu na swój bardzo młody wiek. Sądziłam, że będzie niegrzeczny, upierdliwy brzydko mówiąc i po prostu nieprzyjemny. Okazało się jednak, że Zak to bardzo sympatyczny, odważny, silny i inteligentny młody człowiek, który zdecydowanie zasługuje na sympatię. Starsza siostra Zaka, May to mogłabym powiedzieć, że taka typowa książkowa nastolatka. Przejmuje się zdaniem innych, ma swojego szkolnego wroga, jest dosyć kapryśna i wygadana. Do niej podchodziłam z dużym dystansem. Nie chciałam już na początku wysnuwać wniosków i zrażać się do tej bohaterki. Dopiero gdzieś w połowie książki się do niej przekonałam. Mimo nastoletniego buntu potrafi być troskliwa, a szczególnie w stosunku do swojego chorego brata. Przyznaję, że był to główny powód, przez który wzbudziła moją sympatię. Trzeba przyznać, że autor od samego początku zdołał przykuć moją uwagę. Choć duże brawa należą się również tłumaczce, która również się do tego przyczyniła. Akcja rozpoczyna się tutaj już od pierwszego rozdziału, co szczerze mówiąc, jest dość rzadko spotykane. W większości powieści te początkowe sceny są zazwyczaj nudne, takie typowe wprowadzenie do całej historii. Tutaj jest co innego, a Dan Smith rzuca czytelników na głęboką wodę. Obraz Antarktydy, jaki został tu przedstawiony, zdecydowanie odbiega od moich wyobrażeń na temat tego miejsca. Z podstawówki korzy mi się to miejsce z czymś w miarę przyjemnym, gdzie jest przyjemnie biało od śniegu. W tej powieści widzimy Antarktydę jako surową, mroźną i bezwzględną krainę, która może pokonać każdego, nawet tych najsilniejszych. Nie powiem, bardzo mi się to spodobało. Równie ciekawy jest wątek, w którym główny bohater zaczyna odczuwać obecność tajemniczych obiektów, znajdujących się pod pokrywą lodu. Dla mnie jest to wizja dość straszna, ale jednocześnie intrygująca i wciągająca. Sama oczywiście wolałabym czegoś takiego nigdy nie doświadczyć, ale z drugiej strony mogłoby to być bardzo ciekawe przeżycie. Choć teoretycznie jest to powieść skierowana w stronę młodzieży, to myślę, że również dorośli będą świetnie bawić się podczas lektury. Poniżej zera to książka wciągająca, intrygująca, a także dobrze napisana. Idealna na długie jesienne wieczory.

Drodzy młodzi! Lubicie horrory? Proszę bardzo oto on! „Poniżej zera”- Dana Smitha jest wyśmienitym thrillerem dla młodych, ale to nie znaczy, że nie mogą go przeczytać także nieco starsi. Sam tytuł książki świadczy, że już będzie ostro! Co może dziać się pod wodą, poniżej zera i to jeszcze na Antarktydzie? Młody Zack wraz z młodszą siostrą i rodzicami udają się na wakacje samolotem, który rozbija się niedaleko Bazy-Zero na Antarktydzie, która należy do Projektu Eksodus-antarktycznej bazy badawczej. Bazę Zero zaprojektowano dla 32 osób, czyli ośmiu rodzin przygotowujących się do życia na Marsie. Gdy rodzina Zacka przybywa do tej stacji okazuje się, że nikogo tam nie ma, a co więcej nie działa nawet elektryczność. Baza Zero była położona najbliżej otchłani - ogromnej szczeliny, która otworzyła się w antarktycznym lodzie. Zack zainteresowany zaczyna doświadczać niepokojących wizji, które mają związek z czymś co znajduje się głęboko pod lodem. W jednej chwili rodzice i siostra Zacka zmienili się w zombie. Sprawiły to chrząszcze wychodzące z ich ubrań i dziwne pająki, które kontrolowały ich myśli i działały na ich podświadomość. Wyglądały jak jakieś roboty, chciały przejąć kontrolę nad ich umysłami. Czy Zack zdoła uratować swoją rodzinę? Czy uwolni się od koszmarnych wizji? Książka oprócz tego, że jest elektryzująca i trzymająca w napięciu, to podejmuje również ważne tematy, którymi są więzy rodzinne i wzajemne relacje między rodzeństwem. Drugim ważnym tematem tej książki jest choroba Zacka. Choruje on na raka, a autor zrobił z niego superbohatera, pokazując czytelnikowi, że będąc nawet śmiertelnie chorym można być szczęśliwym. Ta książka zrobi na Was piorunujące wrażenie, zimna Antarktyda zamrozi Wam krew w żyłach, ale jest tak wspaniała i wciągająca, że pochłonie Was bez reszty. Czytajcie więc i trzymajcie kciuki za Zacka.

"Poniżej zera" to książka przeznaczona dla raczej młodszych czytelników w wieku 10-12 lat. Mając 17 lat nadal świetnie się przy niej bawiłam i jestem pod wrażeniem historii, którą stworzył autor. Fabuła owiana jest tajemniczością, ale również posiada klimat niczym z horroru, kiedy wiesz, że zaraz coś wyskoczy na postać z szafy. Nie jest to banalna historia, o której zapomni się od razu po zakończeniu książki. Tajemnica znajdująca się na terenie arktycznej bazy badawczej nie jest taka prosta do odkrycia, a gdy bohaterowie odkryją już prawdę, na pewno nie będziecie zawiedzeni! Gorąco polecam tę książkę, gdyż naprawdę jest warta uwagi.