Pętla (okładka  miękka, wyd. 02.2016)

Ostatnio coraz częściej sięgam po kryminały. To właśnie ten gatunek, czytałam najczęściej kiedy był początek mojej przygody z książkami. Po dłuższej przerwie spowodowanej kacem, zamierzałam to kontynuować. Szukam kryminałów, które mogą być brutalne ale przede wszystkim, mocno wciągające. Dlatego, moim kolejnym wyborem była książka "Pętla" Faye Kellerman.

Chociaż z początku dopiero co cała historia się rozkręcała, to już byłam zachęcona do dalszego czytania. Wydaję mi się, że to też spowodowane było lekkim stylem pisania autorki, który dostosowany jest do osób każdego wieku. Również sama lektura, nie posiada brutalnych lub krwawych zdarzeń, więc pozycja jest idealna dla osób które nie lubią drastycznych momentów.

Autorka wykreowała tak bohaterów, że za każdym razem, byłam ciekawa ich losu. Dlatego, że każdy z nich był inny od reszty. Interesowało mnie, co stanie się z każdą postacią, po zakończeniu tego kryminału. Wszystko mnie tak zaciekawiło, że czasami nie mogłam się od niej oderwać.
Reszta recenzji na blogu:
http://ksiazka-wprowadza-w-swiat-wyobrazni.blogspot.com/2016/03/petla.html#more

"Pętla" to powieść, która zachęciła mnie do siebie swoją okładką, na którą od razu zwróciłam uwagę. Czarne tło połączone z mrocznym zdjęciem oraz czerwonym napisem doskonale pasuje do mrożącego krew w żyłach kryminału. Miałam nadzieję, że autor zaskoczy mnie swoją pomysłowością i sprawi, że nie będę w stanie odłożyć lektury na później. Czy rzeczywiście Faye Kellerman wciągnął mnie do stworzonego przez siebie świata i zachwycił losami głównych bohaterów? Jeśli chcecie się tego dowiedzieć, zapraszam do zapoznania się z dalszą częścią recenzji, w której - mam nadzieję - odnajdziecie wszelkie potrzebne informacje.

Detektyw Peter Decker rozpoczyna kolejną sprawę. Tym razem musi rozwiązać zagadkę tajemniczej śmierci młodej kobiety. Morderstwo przez powieszenie jest dosyć rzadko spotykane, dlatego odnalezienie sprawcy może nie być wcale takie łatwe. Ofiara to z pozoru bardzo miła, uczynna osoba, przez co ciężko jest wymyślić powód, dla którego ktoś mógł ją zabić. Wkrótce jednak okazuje się, że dziewczyna miała wielu wrogów, a każdy z nich jest podejrzewany o zrobienie jej krzywdy. Czy Decker poradzi sobie z wyjaśnieniem całej tej sprawy, a do tego ułoży swoje życie osobiste, w którym ostatnio pojawiło się wiele problemów?

Autor naprawdę dobrze poradził sobie z kreacją głównych bohaterów, których możemy dosyć dogłębnie poznać. Moją szczególną sympatię zyskał Decker, który okazał się - nie dość - że świetnym detektywem, to jeszcze niezwykle miłym człowiekiem. Dużym zaskoczeniem była dla mnie Adrianna, którą poznajemy tylko i wyłącznie poprzez wspomnienia jej znajomych, ponieważ to właśnie ona jest zamordowaną ofiarą. Faye Kellerman doskonale przekazał wszelkie informacje o niej, dzięki czemu poczułam się tak, jakby bohaterka była moją znajomą. Reszta postaci jest równie charakterystyczna, co sprawia, że nie można ich pomylić. Muszę przyznać, że bardzo chętnie przeczytałabym kolejne książki, w których główną rolę odgrywałby Peter Decker.

Fabuła "Pętli" jest niezwykle ciekawa, co sprawiło, że już od pierwszych stron zatraciłam się w historii głównych bohaterów. Autor wielokrotnie zaskakiwał mnie nowymi wątkami, dzięki czemu nawet przez chwilę nie odczuwałam nudy czy monotonii. Faye Kellerman doskonale myli czytelnika i naprowadza go na fałszywe tropy, przez co bardzo trudno domyślić się kto stoi za zabójstwem Adrianny. Muszę przyznać, że jest to dla mnie bardzo ważne w powieściach kryminalnych czy thrillerach, ponieważ gwarantuje nam ciągłe napięcie oraz świetną zabawę w detektywa. Uwielbiam rozwiązywać zagadki i zawsze robię to z ogromną przyjemnością, a także zaciekawieniem. Niestety w tym przypadku nie udało mi się prawidłowo wytypować przestępcy, ale oczywiście nie jest to dla mnie żadną wadą tej powieści.

Język, którym posługuje się autor jest dosyć prosty, a do tego lekki i doskonale zrozumiały, dzięki czemu jestem pewna, że dosłownie żaden z czytelników nie będzie miał większych problemów z zagłębieniem się w fabule. Słownictwo jakiego używa Faye Kellerman sprawia, że "Pętlę" czyta się niezwykle szybko i przyjemnie. Przeczytanie całej tej powieści nie zajęło mi dużo czasu, pomimo tego, że jest ona dosyć obszerna.

Podsumowując - "Pętla" to świetna propozycja dla osób, które lubią kryminały i thrillery. Myślę, że to właśnie fani takiej literatury będą najbardziej usatysfakcjonowani z tej pozycji. Z pewnością będę czekać na kolejne książki tego autora, ponieważ jego styl jak najbardziej przypadł mi do gustu. Mam nadzieję, że moja recenzja zachęciła Was do sięgnięcia po tę historię, i że wkrótce będziecie już po lekturze.

https://kulturalnaszafa.wordpress.com/

Są różne rodzaje kryminałów. Te, które zapamiętujemy ze względu na świetną fabułę. Te, które intrygują nas bohaterami i psychologicznymi konstrukcjami charakterów. Oraz te, które niby nic w sobie nie mają a jednak czujemy do nich pewien sentyment. Do którego z nich zaliczyć można Pętle?

Dom na przedmieściach Los Angeles. Z krokwi zwisa nagie ciało młodej kobiety. Opuchnięta twarz, kabel mocno owinięty wokół szyi. Tak zaczyna się kolejna sprawa detektywa Petera Deckera. Zamordowana kobieta była cenioną pielęgniarką, nigdy nie złamała prawa. A jednak ktoś uznał, że nie powinna dłużej żyć. Śledztwo idzie jak po grudzie, policja bezskutecznie szuka świadków i motywu zbrodni. Jednak Decker się nie poddaje. Gdy starannie prześwietla przeszłość ofiary, odkrywa, że miała więcej wrogów niż przyjaciół. Wszyscy są podejrzani, a niektórzy z nich nie zawahaliby się zabić. Deckera czeka jedno z najtrudniejszych śledztw w jego policyjnej karierze. / harpercollins.pl
Bohaterowie tej powieści są jak wyjęci z serialu NCIS. Świetnie współpracują, potrafią rozwiązać każdą zagadkę i mają niesamowitą intuicję. Nawet jeśli nie są to najbardziej oryginalne charaktery jakie spotkałam to polubiłam je. Szczególnie Gabe'a, wirtuoza fortepianu i Hannah, bezczelną i wredną. Jeśli chodzi o porucznika, to jako postać grająca główne skrzypce został bardzo dobrze zaprezentowany i skonstruowany, jednak uważam, że takie osoby jak on nie dałyby rady działać w wydziale zabójstw, ponieważ dobre i miękkie serce nie mogłoby patrzeć codziennie na zwłoki. Ale zaskoczył mnie duet Oliver plus Marge, który potrafił niekiedy rozśmieszyć swoją wymianą zdań i poczuć można było do nich wielką sympatię.

Mówią o fabule, można wspomnieć, że akcja jest bardzo wartka. Cały czas odkrywane są nowe dowody i świetnie rozplanowane jest ukazywanie ich, dzięki czemu powieść trzyma nas w ciągłym napięciu. Bo tak naprawdę może mamy podejrzenia kto to zrobił, ale każda z przedstawionych osób miała motyw i miała czas by dokonać morderstwa, więc nie możemy nic jasno stwierdzić. Do tego dochodzi inny seryjny morderca i sprawa nam się tak komplikuje, że nie wiemy w pewnym momencie co ze sobą zrobić. Fabuła skupia się też na innym wątku, a mianowicie zaginięcia pewnej młodej kobiety, jednak dla mnie był on dość słaby i bardziej myślałam o rozwiązaniu zagadki zabójstwa niż o niej.

Styl i język autorki jest na tyle prosty i klarowny, że każdemu powinien przypaść do gustu. Dialogi są bardzo dobrze skonstruowane i grają ważną rolę w całej historii, a do tego pojawia się bardzo dużo opisów, które barwnie opisują bohaterów i scenerie w której dzieje się powieść.

Reasumując: Powieść nie była zła. Jednak niestety miała swoje wzloty i upadki. Moim zdaniem zagadka spowijająca zabójstwo powinna się inaczej zakończyć, osobiście lubię efekt zaskoczenia przy podawaniu winnego. Do tego jeszcze wątek zaginięcia, który niestety również nie był dla mnie najbardziej interesujący. Jednak całość oceniam dość wysoko, bo mimo tego, że powieść ma 500 stron to naprawdę szybko się czyta i można poczuć się tak jakby oglądało się kolejny odcinek bardzo dobrego serialu kryminalnego z dobrymi bohaterami, który potrafią rozbawić i wzbudzić w nas sympatię.

Zacznijmy więc od akcji. Wiemy już, że główną sprawą jest rozwikłanie zagadki zabójstwa młodej kobiety, której ciało zostało powieszone w pewnym z amerykańskich przedmieść. Jednak w książce toczą się równolegle dwa śledztwa - wcześniej wspominane oraz prywatne śledztwo porucznika Deckera, który poszukuje swojej zaginionej przyjaciółki, która ostatnio została znacząco pobita przez swego psychopatycznego męża - byłego płatnego zabójcy. Wszyscy są pewni, że kobiecie grozi śmiertelne niebezpieczeństwo...




Głównym bohaterem jest porucznik Decker, szczęśliwie żonaty sześćdziesięciolatek z gromadką dorosłych już dzieci i ogromnym doświadczeniem zarówno osobistym jak i zawodowym. Czytając, poznajemy bliżej również jego żonę Rinę - ideał matki, kobieta epatująca ciepłem i opiekuńczością, córki Cindy i Hannah, dwóch synów oraz Gabe'a - niezwykle utalentowanego czternastoletniego pianistę i zarazem syna zaginionej przyjaciółki. Jest to ortodoksyjna rodzina żydowska, przez co podczas lektury dowiadujemy się sporo na temat codziennego życia oraz celebracji specjalnych okazji w judaistycznym obrządku. Rodzina Deckerów sprawia wrażenie ciepłej oraz sympatycznej "gromady", lecz przedstawione w książce postacie nie wyróżniają się niczym nadzwyczaj ciekawym.




Jeżeli chodzi o główną zagadkę - związaną z zabójstwem, muszę przyznać, że się zawiodłam. W opisie książki widnieją słowa " Gdy starannie prześwietla przeszłość ofiary, odkrywa, że miała więcej wrogów niż przyjaciół.", które narobiły mi nadziei na ciekawą, zawiłą akcję pełną mrocznych tajemnic z przeszłości - niestety, wiele takich wątków nie było. Pomimo rozwoju akcji w mieście grzechu, Las Vegas całe zakończenie wydawało się być dla mnie dosyć mocno naciąganą abstrakcją. Kolejna rzecz, która w powieści nie przypadła mi do gustu, to jak na thriller/kryminał - brak naturalistycznych, drastycznych opisów pełnych realizmu. Oczywiście, od tego mamy wyobraźnię, jednak w książce tak specyficznego gatunku wymagam nieco więcej. W stylu pisania autorki (nie jestem pewna, czy to jednak wina autorki czy tłumaczenia...) nie spodobały mi się również dialogi i relacje pomiędzy poszczególnymi osobami, stanowiskami czy sytuacjami. Zamiast naturalnych reakcji otrzymujemy sztywne, sztuczne oraz szablonowe odpowiedzi.




Najbarwniejszą i najciekawszą postacią książki okazał się dla mnie być jej czarny charakter - Chris Donatelli, który chyba jako jedyna postać w książce ma tak złożoną osobowość i pomimo czarnej i mrocznej przeszłości, jak i zapewne przyszłości budzi w nas zainteresowanie. To również jedyna postać, w której w ciągu całej książki zachodzą jakiekolwiek zmiany pod względem psychologicznym.







Podsumowując - książkę pomimo tych mankamentów czytało się dosyć szybko i przyjemnie, jest "wciągliwa" mimo wielu fabularnych braków oraz okazała się naprawdę miłą odskocznią po moich męczarniach z poprzednią lekturą. Dzięki niej i jej "lekkiej" formule z powrotem nabrałam inspiracji i chęci do następnego intensywnego czytania. Jako kryminał nie wyróżnia się spośród innych w swoim gatunku ani na dobre, ani na złe. Idealna książka dla osób zmęczonych ciężką literaturą i poszukujących czegoś do wytchnienia.

http://beata1987.blogspot.com/2016/02/recenzja-faye-kellerman-petla.html

Peter Decker ma dzieci która Jego najstarsza córka jest w ciąży, jego dwaj synowie są daleko od domu, a jego najmłodsza córka ma zamiar skończyć szkołę i przenieść się do Izraela na studia. Ale jego praca policji jest utrzymanie go zbyt zajęty, aby to wszystko zabrać: ręce są pełne z niezwykłym morderstwa i kilka osób zaginionych. Aby komplikować, tym bardziej, że znajdzie się opiekun 14-letniego chłopca, którego matka jest w ukryciu --- jeśli jego ojciec nie zabił ją już. To będzie niezapomniane urodziny dla pracowitego LAPD porucznika, a to tylko wierzchołek góry lodowej w najnowszej ksiązce Faye Kellerman, Pętla.
Akcja rozpoczyna się, kiedy para, która po prostu nie pozostanie w przeszłości Deckera pojawia się ponownie. Decker spotkał Chrisa Whitman i Terry McLaughlin, gdy byli nastolatkami zaangażowane w sprawę morderstwa.. Szesnaście lat później, Whitman jest teraz Chris Donatti, bezwzględny zabójca, a McLaughlin jest lekarz awaryjnego. Oni są małżeństwem i mają nastoletniego syna Gdy McLaughlin nazywa Decker świadkiem rozmowy między nią a Donatti, że nie wyobraża sobie doprowadzi to do jej zniknięcia i jego opieką 14-letniego Gabe Whitman. Plany porucznika do tropienia McLaughlin i utrzymanie jej i Gabe'a bezpieczne od Donatti są skomplikowane, choć, gdy pracownik budowlany odnajduje ciało młodej kobiety zwisający z krokwie niewykończonym domu.
. Poszukiwania Adrianna Blanc zabójcy prowadzi Deckera i jego zespół detektywów na świecie społeczną grupą przyjaciół, którzy lubią się bawić i mają skłonność do , przypadkowego seksu. Ponieważ dochodzenie trwa, Decker i jego współpracownicy, Marge Dunn i Scott Oliver, uświadomić sobie, że istnieje kilka osób zaginionych i wiele pytań bez odpowiedzi w tej sprawie. Z Los Angeles do Las Vegas, podążają numer jeden podejrzany, Garth Hammerling, ale znaleźliśmy tylko morderstwa i zamęt w jego następstwie. Could Hammerling być seryjnym mordercą? A co z Chuckiem Tinsley, człowiek, który znalazł ciało Adrianny? Jak on pasuje do tego obrazu? Podczas Decker działa przez całą dobę, aby rozwiązać przestępstwa, jest on nadal próbuje znaleźć McLaughlin i dbanie o Gabe.
. Obecność Gabe w domu Deckers 'daje czytelnikowi wgląd w jedną z rzeczy, która sprawia, że ​​te książki tak przyjemna: relacja między Decker, jego żona Rina Łazarza i jego całej rodziny. Wymieszany rodzina jest pięknie napisany przez Kellerman, który uczynił je religijne, ale nie irytująco moralizatorski. Jak zwykle, Łazarz jest idealnym odpowiednikiem męża. I wprowadzenie Gabe'a do obrazu pozwala Kellerman dać swoją nastoletnią córkę, Hannah, większą rolę w powieści jako dwie nastolatki poznać siebie i stać się sojusznikami.
Pętla jest doskonale napisane i dobrze rozwiniętych głównych bohaterów, tajemnice są przekonujące i dochodzenie policji jest interesująca. . Podczas gdy większość wszystko jest starannie zawiązał w końcu Kellerman pozostawia kilka luźne końce, które nadają powieści nie tylko bardziej realistyczne odczucie, ale z pewnością pozwoli jej powrócić kilka znaków i pomysły w przyszłej książce.

"Pętla" Faye Kellerman, to już kolejna powieść o przygodach porucznika Petera Deckera. Uwielbiam kryminały, uwielbiam również twórczość Faye Kellerman, która zawsze czymś mnie zaskakuje. Czy tak było i teraz? Zapraszam na recenzję.

Porucznik Peter Decker pomaga swojej znajomej z młodzieńczych lat rozmówić się mężem - płatnym zabójcą. Kobieta po tym jak została pobita, oczekuje od męża zgody na separację. Wydaje się, że małżonkowie doszli do porozumienia, lecz wieczorem okazuje się, że Terry zaginęła, zostawiając nastoletniego syna. Czy za sprawą zniknięcia kobiety stoi jej mąż?

W tym samym czasie, na placu budowy, zostają znalezione zwłoki młodej kobiety. Kobieta została powieszona na jednej z krokwi. Na pierwszy rzut oka, wydaje się, że kobieta popełniła samobójstwo. Ale czy na pewno? Denatką okazuje się młoda pielęgniarka, pracująca w pobliskim szpitalu, która lubiła się zabawić i nie grzeszyła wiernością.
Oczywiście tym zagmatwanym śledztwem zajmie się porucznik Decker, a droga do rozwiązania tej zbrodni nie będzie ani łatwa, ani przyjemna.

"Pętla", to już kolejna z książek Faye Kellerman, którą miałam przyjemność przeczytać. Uwielbiam styl jakim operuje autorka, jest on niezwykle lekki, przez co książkę czyta się bardzo szybko, a my wsiąkamy w głąb fabuły i przeżywamy książkę wraz z bohaterami.

Powieść ta jest wielowątkowa, wraz z porucznikiem Deckerem zajmujemy się morderstwem pielęgniarki, poszukujemy Terry oraz towarzyszymy mu w jego prywatnym życiu, które jest również bardzo ekscytujące. Każdy z tych wątków jest bardzo ważny, wszystkie razem tworzą spójną całość.
Faye Kellerman jest wręcz mistrzynią dbania o szczegóły, wszystko jest wręcz perfekcyjnie dopracowane, każdy nawet najdrobniejszy szczegół jest idealnie wpasowany w całość fabuły.

Genialna kreacja bohaterów, tych pierwszoplanowych oraz drugoplanowych. Każdemu z nich autorka poświęciła wiele uwagi, szczególnie warto zwrócić ją na Gabriela - syna Terry oraz Chrisa, który wychowywał się trudnych, wręcz patologicznych warunkach, z ojcem płatnym zabójcą. Widzimy ogromną różnicę między nim a dziećmi porucznika, możemy zauważyć jak ważna jest miłość podczas wychowywania dzieci, żadne pieniądze jej nie zastąpią.

Wracając do wątku kryminalnego, to uważam jest on świetny i został genialnie poprowadzony przez autorkę. Przez całą książkę kluczymy oraz błądzimy, sprawdzając każdy najdrobniejszy szczegół, który nie zawsze przybliża nas do rozwiązania śledztwa. "Pętla", to książka pełna napięcia, nieprzewidywalna, z naprawdę mocnym zakończeniem. I to jest to co lubię najbardziej w takim rodzaju literatury.

Książkę oceniam bardzo dobrze, myślę, że fani kryminałów odnajdą w niej coś dla siebie. Ja znalazłam wszystko co powinien zawierać dobry kryminał - misternie uwikłaną zagadkę, napięcie oraz nieprzewidywalne zakończenie. Prócz tego dostałam również dobry kawał powieści obyczajowej, która jest perfekcyjnie wplątana pomiędzy karty powieści.
Polecam!!!

Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu HarperCollins Polska.

„Pętla” jest już kolejną książką opisującą zmagania sierżanta Deckera z przestępczością. Tym razem ma on do czynienia z morderstwem młodej pielęgniarki, która zostaje znaleziona powieszona na krokwi. Nie jest to jedyny problem policjanta. W niewyjaśnionych okolicznościach znika żona płatnego mordercy, pozostawiając czternastoletniego syna bez opieki. Bohaterowi przyjdzie zmierzyć się zarówno z śledztwem prowadzącym go w różne miejsca oraz dorastającym chłopcem, który staje się kolejnym członkiem jego rodziny.

"Nie wygląda to na samobójstwo, ale zabójstwo bez rozlewu krwi. Żadnych śladów po kuli, żadnych ran kłutych. Na rękach brak ran obronnych. Paznokcie nie są połamane. Francuski manikiur jest w idealnym stanie."

Po raz pierwszy wyruszyłam w podróż wykreowaną przez Faye Kellerman i mam nadzieję, że nie jest to mój ostatni raz. Jako zacięta miłośniczka kryminałów dałam się złapać na klimatyczna okładkę wręcz zachęcającą do zapoznania się z fabułą. Mimo iż przedstawiona historia nie jest mrożącą krew w żyłach książką ociekającą w zbrodnie, to czyta się ją przyjemnie. W tego typu pozycjach uwielbiam nieprzewidywalność i nieoczekiwane zwroty akcji. Najprzyjemniejsze jest tworzenie domysłów na temat tego kto jest mordercą. Autorka zafundowała mi wszystkie te rzeczy, dlatego też uważam, że lektura powieści była mile spędzonym czasem. W książce mamy do czynienia ze schematem opierającym się na zbrodni, śledztwie prowadzonym przez lokalnych policjantów, dużą ilością pytań, na które ciężko znaleźć odpowiedzi, błędnymi tropami, aż do rozwiązania zagadki. Można pomyśleć, że „Pętla” jest standardowym kryminałem, nie wnoszącym niczego nowego do świata literatury, jednak ja uważam, że każda książka jest inna, tak samo jak inny jest styl każdego pisarza. W treść wplecione zostały sprawy prywatne sierżanta Deckera, które okazały się ciekawym tłem w konstrukcji książki.

"Nawet najinteligentniejsze osoby zdolne są do popełniania niewyobrażalnych głupstw"

Dużym atutem jest wielowątkowość i stopniowe budowanie napięcie dzięki czemu czytelnik nie dostaje rozwiązania „podanego na talerzu”, lecz wraz bohaterami podąża śladem mordercy. Na plus oceniam również dobre dialogi oraz ciekawie wykreowane postacie. Moją ulubioną okazał się Gabe – przedwcześnie dorosły nastolatek, który z jednej strony jest jeszcze dzieckiem, a z drugiej musi nagle stać się dorosłym człowiekiem, samodzielnie troszczącym się o własne życie.

Książka jest ciekawą pozycją, zwłaszcza dla miłośników kryminałów. Nie pokuszę się o nazwanie jej lekką, lecz zaznaczę, że nie jest to pozycja ociekająca krwią i licznymi, makabrycznymi zbrodniami. Czasami mniej znaczy więcej. Zapewniam Was, że każdy rozdział jest ciekawy i nie sposób się nudzić przy lekkim piórze Faye Kellerman. Autorka do samego końca trzyma czytelnika w napięciu nie pozwalając odgadnąć losów bohaterów.

Detektyw Peter Deckerson dostaje nową sprawę, tym razem dotyczy ona kobiety, która została znaleziona powieszona na kablu, ze zmasakrowaną twarzą. Kobietę odnalazł robotnik, który przyszedł szybciej do pracy, by posprzątać przed wizytą klienta, a gdy wszedł do budynku, ta była już trupem. W czasie śledztwa wychodzi na jaw, że zabitą jest miła pielęgniarka. Deckerson musi dowiedzieć się, dlaczego ktoś miałby zabić osobę, która miała dużo przyjaciół, a w pracy była bardzo oddana pacjentom. Jednak to nie jest takie łatwe, a im dłużej trwa śledztwo, tym więcej pojawia się pytań, za to brakuje na nie odpowiedzi. Okazuje się bowiem, że pielęgniarka Adrianna Blanc miała podwójne życie: za dnia była miłą i przykładną kobietą, za to nocą... no właśnie – co takiego odkrywa detektyw?
Nagle okazuje się, że prawie wszyscy mieli motyw, by zabić. Co takiego ukrywają i co ukrywała Adrianna. Jakby tego było mało, znika dobra znajoma Petera – Terry – oraz jej mąż, który kilka tygodni temu ją pobił. Zostaje tylko ich piętnastoletni syn Gabe, który nic nie wie i boi się o matkę. Czy detektyw Deckerson rozwiąże obie sprawy?

Początek jest intrygujący: od pierwszym stron wyczuwamy bowiem tajemnicę i ogromne napięcie między bohaterami. Książka zawiera bardzo dużo wątków i jeszcze więcej postaci, ale to tylko plus tej historii. Właściwie do ostatnich stron nie mogłam odgadnąć, kto zabił, czytałam więc zaciekawiona, a co więcej – bardzo polubiłam detektywa, który moim zdaniem nadaje tej książce specyficznego klimatu, dzięki czemu wydaje się jeszcze lepsza.

Motyw morderstwa przez powieszenie na kablu wydaje się trochę... oklepany? Na pewno nie jest to historia, która wryje się w pamięć czytelnika. Owszem, jest ciekawie, ale nie ma w niej czegoś takiego, co sprawiłoby, że będziemy obgryzać paznokcie z nerwów. Powiedziałabym, że to typowy thriller – dla ludzi lubiących ten gatunek. Jeśli lubicie dreszczyk emocji, to miło spędzicie czas, ale nie spodziewajcie się cudów. To raczej książka na nudny weekendowy wieczór, gdy nie mamy co robić, a chętnie poczytamy lekki dreszczowiec.

Miła ciekawostka to fakt, że Pętla stanowi jedną z części kilkutomowej serii o Detektywie Peterze Deckersonie właśnie. Jednak dużym atutem książki jest to, że nie musimy zaczynać od pierwszego tomu, by wiedzieć, kto jest kim. Autorka tak sprawnie operuje każdą historią, że nieważne, którą część weźmiemy na warsztat – i tak wszystko będziemy wiedzieć. Dodatkowo Faye jest żoną słynnego pisarza thrillerów Jonathana Kellermana. Można powiedzieć, że ma idealnego nauczyciela, jednak musi się jeszcze trochę poduczyć.

Podsumowując, uważam, że Pętla jest napisana lekko i przyjemnie, nie zawiera trudnych zwrotów, więc czyta się ją szybko. Fabuła jest ciekawa i intrygująca, na pewno zaciekawi wielu czytelników, którzy raczej nie zmarnują czasu poświęconego na jej czytanie.

Terry, żona płatnego mordercy, prosi detektywa Deckera o pomoc przy ostatecznej rozmowie z nieobliczalnym i niebezpiecznym mężem. Kobieta postanawia zakończyć związek po tym, jak mąż dotkliwie ją pobił, jednak boi się konfrontacji twarzą w twarz. Decker stawia się na miejsce i próbuje chronić zrozpaczoną kobietę. Po konfrontacji mogłoby się wydawać, że rozmowa przebiegła gładko i bezproblemowo, jednak wieczorem Terry znika bez śladu, pozostawiając bez opieki nastoletniego syna, który tymczasowo trafia pod skrzydła detektywa Deckera. Rozpoczyna się śledztwo mające na celu odnalezienie kobiety. Niestety detektyw jest złej myśli, wszystko jeszcze bardziej się komplikuje gdy na jednym z placów budowy zostają odnalezione zwłoki brutalnie zamordowanej, powieszonej, nagiej kobiety. Szybko okazuje się, że morderstwo nie mam nic wspólnego z zaginięciem Terry. Jednak czy poszukiwana kobieta nadal jeszcze żyje? Detektyw Decker równolegle prowadzi dwa śledztwo - morderstwa i zaginięcia.

"Pętla" nie jest typowym thrillerem, pomimo klasycznego schematu zbrodni i zagadki do rozwiązania, zawiera w sobie ciekawe elementy dotyczące rodzinnego życia Deckerów oraz kultury żydowskiej. Wielowątkowość utworu sprawia, że napięcie jest stopniowane, a akcja utworu nie jest skoncentrowana jedynie na zbrodni. Z jednej strony stanowi to niewątpliwie urozmaicenie powieści, rozbudowany wątek obyczajowy sprawia, że bohaterowie stają się bardziej ludzcy, z drugiej, tych którzy oczekują brawurowej akcji pędzącej na łeb na szyję, może to lekko irytować i nudzić. W książce brak spektakularnych i nagłych zwrotów akcji, wszystko płynie swoim lekko leniwym torem, prowadząc prosto do mordercy. Nie zmienia to faktu, że bohaterowie krążą po omacku, trafiając na coraz to nowsze tropy i dowody oraz mylne poszlaki, które prowadzą ich w zupełnie inne rejony (jak się okazuje równie niebezpieczne), po drodze odkrywając kilka nowych trupów.

Autorka stworzyła całą gammę oryginalnych i barwnych postaci, nie szczędząc im szczegółowych opisów wyglądu zewnętrznego. Każda postać pojawiająca się na kartach utworu, bez znaczenia czy pierwszo czy drugoplanowa jest z dokładnością opisywana, jak wygląda, jakiej jest budowy ciała, ile ma wzrostu i w co jest ubrana, niestety po jakimiś czasie zaczęło mnie to irytować, uważam, że są to zbyteczne szczegóły, które tylko niepotrzebnie rozwlekają powieść.

Narracja powieści jest trzecioosobowa, dzięki temu możemy poznać wszystkie wątki, wtopić się w uczucia oraz emocje bohaterów, poznać ich tok rozumowania oraz powody podejmowanych decyzji. Ciężko jest jednoznacznie określić co w tej powieści jest najważniejsze, czy wątek obyczajowy, czy kryminalny, ponieważ oba są na podobnym poziomi i zajmują takie samo miejsce, więc jeśli szukacie typowego thrillera, gdzie dużo się dzieje to ta książka z pewnością nie jest dla was.

Jak się okazuje, nie jest to pierwsza książka z Peterem Deckerem w roli głównej. Zdziwił mnie ten fakt, bo zazwyczaj dochodzę do takich faktów wcześniej nim zabiorę się za książkę, a nie po jej przeczytaniu. Z tego co udało mi się znaleźć, to chyba już dziewiętnasta książka z tej serii, także no, mam co nadrabiać. Ale nie o tym dziś. Dzisiaj podzielę się z Wami moją opinią na temat właśnie Pętli.

Uwielbiam czytać kryminały i wszelkiego rodzaju thrillery, do dla mnie takie "powrót do korzeni" bo właśnie od tego gatunku zaczęła się moja przygoda z czytaniem. Po każdą nowość sięgam z ogromnym zainteresowaniem, więc i po tę pozycję zabrałam się z marszu, nie mając w głowie zupełnie nic, żadnych nadziei czy oczekiwań i na całe szczęście tak zrobiłam, bo mogłabym się trochę zawieść.

Na jednej z budów znaleziono wisielcze ciało młodej kobiety. Nikt nic nie widział, nikt nic nie wie, ale jedno jest pewne. To nie było samobójstwo. Do akcji wkracza Peter Decker, który próbuje znaleźć morderce pielęgniarki. Jednak to śledztwo nie będzie należało do łatwych. Nic nie jest takie jak mogłoby się wydawać, A znalezienie jakichkolwiek wskazówek graniczy z cudem.

Sam początek książki odrobinę mi się dłużył, zbyt wiele zbędnych informacji i czytałam trochę z oporem. Ale kiedy fabuła weszła już na właściwe tory to całość już poleciała bardzo szybko. Od jakiejś sześćdziesiątej strony czytanie szło mi jak błyskawica i w zasadzie od końcówki już nie mogłam się oderwać. Autorka ma bardzo lekki styl, dzięki czemu czytanie było także przyjemne.

Wydaje mi się, że Kellerman za dużo energii poświęciła na tworzeniu całej otoczki dotyczącej ludzi, niż skupiła się na samej zbrodni. Nie jest to jakieś rażące, ale dla ludzi ceniących sobie dobry thriller na pewno będzie do wyłapania.

Najbardziej podoba mi się w tej książce to, że tak na prawdę do samego końca nic nie wiadomo i sprawa rozwiązuje się dopiero na ostatnich stronach. Przypuszczenia i podejrzenia pojawiały się podczas czytania, ale samo zakończenie, choć nie wybitnie zaskakujące, to jednak było dobre i wydaje mi się, że jest dobrym zwieńczeniem całości.

Jak wspominałam z tą autorką spotykam się pierwszy raz, więc bohaterów, mogę ocenić tylko przez pryzmat tej jednej pozycji. Decker nawet przypadł mi do gustu, choć bez większych rewelacji. Pozostałe postaci także były całkiem dobrze wykreowane i bardzo przyjemnie się o nich czytało.

Jeśli chodzi o fabułę, to była bardzo pomysłowa, choć muszę przyznać, że do najoryginalniejszych nie należała. Książka ciekawa i idealna no odstresowanie po całym, ciężkim dniu.

Nie, nie przejmujcie się tym, że nie czytaliście poprzednich części. Śmiało możecie sięgnąć po Pętlę, bo książka, mimo małym mankamentów jest godna uwagi. Ja na pewno zacznę się stopniowo zapoznawać z pozostałymi książkami autorki, bo widzę, że potencjał jest.