Peacemaker, płyta winylowa (Płyta Analogowa)

Vera Sola wydała swój drugi album i pierwszy od pięciu lat! Zatytułowany "Peacemaker" ukazał się w lutym 2024 roku za pośrednictwem City Slang. Tam, gdzie "Shades" (jej debiutancki album) powstał w niemal całkowitej izolacji, "Peacemaker" wychodzi z tego pokoju, rozsadzając jego ściany i płynąc poprzez wielki amerykański krajobraz. Nagrany głównie w Nashville jesienią 2019 roku, ukazuje Vera Solę, która otworzyła się na magię współpracy, współprodukując utwory z Kennethem Pattengalem, zatrudniając wielu muzyków by rozbudować paletę dźwięków. Oznacza to dramatyczne przejście od mrocznego, zamkniętego charakteru jej pierwszych nagrań do nowego, oszałamiającego krajobrazu dźwiękowego i ponownego skupienia się na jej niezwykłym głosie.

"Podczas gdy na "Shades" grałam na wszystkim, na „Peacemaker” dałam z siebie jak najwięcej. Jestem skupiona na szczegółach aż do obsesji, więc nadal orkiestrowałam całość. Ale w tym przypadku byłam kompozytorem i dyrygentem, a nie całą orkiestrą". Ta zmiana pozwoliła jej skupić więcej kreatywnej uwagi na jej najmocniejszej stronie - głosie. "W tym momencie naprawdę odnalazłam lokalizację mojego głosu w moim ciele" - mówi . "Ton jest znacznie głębszy, pełniejszy. Z "Shades" pokonałam strach przed śpiewaniem. Z "Peacemaker" zmierzyłam się z mocą mojego głosu".

Kiedy zdecydowała się wydać "Shades", był to pierwszy raz, kiedy Vera pozwoliła komukolwiek usłyszeć, jak śpiewa. Nagrania zawierały jej głos spowity w cieniu. Na "Peacemaker" zostaje odsłonięty, ukazując jego niezwykłą siłę. „Postrzegam ten album jako swego rodzaju topografię pamięci” – wyjaśnia. „To jak gdyby otworzyć umysł i popatrzeć jak chwile, które łączą się we wspomnienia, wyłaniają się z mapy w formie płaskorzeźby. To zbiór historii połączonych ze sobą tą szczególną, ulotną cechą, która pozwala, aby odmienne przestrzenie zbiegły się w jeden, ledwie poznawalny ogrom”. Kontynuuje: "Jeśli mój ostatni album pokazał, jak ludzie wpływają na środowisko, ten pokazuje, jak miejsca, w których byliśmy i żyliśmy, kształtują nas. I jak nasza pamięć kształtuje to wszystko ponownie".

Płyta jest momentami mocna, bogata i orkiestrowa, zachowując jednocześnie trochę brudu i szorstkości, który był obecny na "Shades", ukazuje cały świat, jednocześnie znajdując niezwykłe detale w krótkich, migawkowych obrazach. Wpływy sięgają od New World Symphony – eksploracji amerykańskiej historii i krajobrazów przez Antonína Dvořáka – po surową perkusję i przesterowaną gitarę Toma Waitsa z lat 80. Teksty są momentami surrealistyczne, innym razem delikatne, bezkompromisowo odważne i odkrywcze lub wzruszające wybuchami codzienności. Pomimo rozmachu projektu, prace nad "Peacemakerem" nie miały trwać cztery lata. Jest oczywiście jeden oczywisty powód opóźnienia – czas, który wszyscy straciliśmy przez pandemię, ale w przypadku Very doszła także zaskakująca ilość osobistych zawirowań. Poczucie zbliżających się kłopotów zaczęło się, gdy na początku nagrań dowiedziała się, że pożary w Kalifornii zagrażają okolicy jej matki. Pomiędzy ujęciami przeglądała informacje szukając aktualizacji potwierdzających, że wszystko jest w porządku. Innym razem, nagrywając chórki, poczuła zawroty głowy i musiała zrezygnować z sesji. Była to zmiana ciśnienia barometrycznego – pierwsza oznaka nadchodzącego tornada. Zniszczył jej sąsiedztwo, zatrzymując się dosłownie u progu jej domu w Nashville, pozostawiając ją fizycznie nietkniętą, ale pogrążoną w rozpaczy i oddaną pomocy społecznej. Wśród tych dramatycznych wydarzeń pojawiła się również osobista choroba, która zdawała się dominować przez lata tworzenia.

"Na tej płycie jest dużo śmierci. Jest wielu martwych ludzi. A także martwych miejsc. Nagła, rozdzierająca strata. Jest więc zmaganie się z tym - poczucie pogodzenia się z nietrwałością". A wraz z tym żalem przyszedł słuszny gniew na ludzką głupotę, szkody wyrządzone sobie, innym i Ziemi. "Od tego czasu przeszłam przez sedno gniewu" – wyjaśnia. "Początkowo, rozważając wydanie tej płyty tak długo po jej nagraniu, zastanawiałam się, czy mądrze jest ponownie otwierać te drzwi. Ale nauczyłam się, że w gniewie jest dużo miłości. Słyszałam, że gniew jest najgłębszą formą troski. Ważne jest, aby czuć, wyrażać i pozwalać na tego rodzaju troskę. Nie możemy wyjść poza gniew bez wyrażenia go. Jedynym wyjściem jest jego przejście". "Od samego początku zastanawiałem się, jak tytuł nadać tej płycie. Pierwszą opcją był "Instrument of War", ponieważ dla mnie jest to zarówno punkt kulminacyjny płyty, jak i jej tematyczny punkt centralny". Potem pojawił się pomysł "Peacemaker". "Colt Single Action Army... Peacemaker... to pistolet, który w cudzysłowie ujarzmił amerykański Zachód. To oryginalne narzędzie wojny" - mówi Sola. "Więc ma to tematyczny rezonans z myślą przewodnią płyty, a także osobiste znaczenie dla mojej linii rodzinnej starych rewolwerowców z Zachodu". To "ostateczna ironia - nie tylko w sensie pokoju osiągniętego przemocą, ale także w tym, że jest to piękne słowo, które owija się wokół czegoś strasznego. To naprawdę pokazuje złożoność muzyki, która jest dla mnie ważna".

Tracklista:

Side A
1. Bad Idea
2. The Line
3. I'm Lying
4. Get Wise
5. Desire Path
6. Waiting

Side B
1. Bird House
2. Hands
3. Is That You
4. Blood Bond
5. Instrument of War