Pageboy. Autobiografia (okładka  miękka, wyd. 11.2023)

To jest książka o tolerancji i akceptacji samego siebie. Nie musisz być fanem Eliota aby poczuć te emocje i zmagania się z samym sobą. Książka wiele mówiąc o potrzebie tolerancji, której tak brakuje w naszym społeczeństwie

Spodziewałam się lepszego pióra. Gdyby nie reklama Marii Peszek nie kupiłbym .

Byłem sceptyczny , ale się myliłem. Dobrze napisana i wciąga.

Bardzo, bardzo trudna lektura, podejrzewam że nie dla każdego. Ellen Page to aktorka młodego pokolenia, znana choćby z serialu "Umbrella Academy". Ellen jest osobą transpłciową, w trakcie procesu zmiany płci, obecnie już funkcjonującą jako Elliot Page. Wydawałoby się, że w obecnych czasach, zwłaszcza w Ameryce, osoby Queer nie są już niczym nadzwyczajnym czy gorszącym. Nic bardziej mylnego. Historia Elliota to historia bólu, strachu, poniżenia i molestowania. Nigdy nie oceniałam ani nie odrzucałam osób, które w jakikolwiek sposób są "inne" niż ja. A już na dźwięk słowa "tolerancja" w odniesieniu do drugiego człowieka dostaję furii. Mimo to, ciężko mi było zrozumieć to, że można nie czuć się dobrze w swojej płci. Ale przecież to proste. Chyba nie ma na tym świecie osoby, a na bank kobiety, która z różnych przyczyn w 100% dobrze by się czuła w swoim ciele. Co dopiero gdy młoda kobieta z przerażeniem patrzy na rosnące piersi i brzydzi się miesiączki, a facet nie chce nawet dotknąć tego z czym się urodził. Bardzo współczuję tym ludziom i uważam że powinni otrzymać każde możliwe wsparcie, a nie ukrywać się w obawie przed wyśmianiem i odrzuceniem, co właśnie było codziennością Elliota. Książka także bardzo obnaża środowisko filmowe, gdzie wydawałoby się są ludzie nowocześni, a Hollywood widziało wszystko. Zdrady, przygodny sex, molestowanie są na porządku dziennym, ale żeby już przyjąć normalnie inność to już nie. Taka potworna pruderia. Jeśli interesuje Was taka tematyka, możecie śmiało sięgnąć po lekturę. Ja mam właściwie jedno zastrzeżenie. O ile treść zrobiła na mnie wrażenie, o tyle nie bardzo mogłam się zgrać ze sposobem pisania autora, co powodowało że dość ciężko mi się czytało. Ale to już moje odczucie.

Kamil jest wielkim fanem biografii, dlatego książka “Pageboy” oczywiście nie mogła nie zagościć na naszym profilu. Jest to autobiografia Elliota Page’a, nominowanego do Oscara kanadyjskiego aktora, którego część z Was kojarzyć może z jego dead name, Ellen, głównie za sprawą głośnego filmu “Juno”. Elliot jest osobą transpłciową, co stanowi ogromnie ważną część jego życia, stąd można było się spodziewać, że głównie to będzie poruszane w książce. Rzeczywiście, w autobiografii Elliot skupia się przede wszystkim na drodze do samoakceptacji, walce o zrozumienie wśród ludzi, w tym swoich bliskich, a przede wszystkim na dochodzeniu do samozrozumienia, co nie jest tak oczywiste. Nie brakuje tu również opisu relacji z rodzicami i rodziną oraz rozwoju kariery aktorskiej. Po raz kolejny przekonujemy się, jak niedoskonałe jest życie doskonałych ludzi znanych nam z ekranów czy serwisów społecznościowych. O tym, jakie wewnętrzne batalie toczy każdy z nas najczęściej nie wiemy, dopóki ktoś nam głośno o tym nie powie. Elliot głośno zaczął mówić dość późno, dlatego przez większą część swojego życia zmuszony był do działania pod dyktando innych i wpisywania się w schematy zakładane przez reżyserów, producentów i rodzinę. Książka unaocznia nam, z jak ogromnym brakiem akceptacji wciąż mamy do czynienia, a także to, że nie warto starać się być kimś, kim inni chcieliby, żebyśmy byli (trudne zdanie, ale jakże prawdziwe xD). Warto przeczytać dla uświadomienia sobie, z jakimi problemami mogą mierzyć się inni ludzie, czego często nie jesteśmy absolutnie świadomi, przez co mamy trudności w ich zrozumieniu. Książka napisana jest ładnym językiem, więc czyta się ją bardzo łatwo, pomimo ciężaru poruszanej tematyki. Miłośników klasycznych biografii może odrobinę zniechęcić nielinearny sposób prowadzenia historii, ale nie jest to uciążliwe. To smutna, ale zakończona szczęśliwym finałem opowieść. Gratulujemy również tłumaczowi, Adamowi Pluszce, który świetnie poradził sobie z niełatwym zadaniem dopasowania zaimków i form czasowników!

Dla tych z Was, którzy lubią czytać biografie mam tytuł, który zaskoczy. Mocny i głęboki, który nie trafi do każdego, nie wszyscy sięgną po tę książkę z przyjemnością i ciekawością. Zacznijmy może od tego kim jest Elliot Page? Wcześniej był znany jako Ellen Page, przeszedł jednak metamorfozę od wnętrza samego siebie, aby stać się tym, kim czuł się od początku. Od znanej aktorki z filmu Juno, czy Incepcja, po człowieka, który w końcu jest sobą. Ta książka to jego długa droga do tego by żyć zgodnie z własną tożsamością, jako osoba trans. Szereg wyznań prawdziwych, bolesnych, intymnych. Walka z samym sobą, z akceptacją, nienawiścią, brutalna rzeczywistość, którą tworzy społeczeństwo wobec takich osób jak Elliot. Od trudnych relacji z rodziną, przez pierwsze zakochania, samookaleczanie, tajemnice i sekrety Hollywood oraz życie, które było naznaczone wewnętrznym i zewnętrznym cierpieniem. Dosadna! Nie jest z pewnością lekką lektura, trochę liryczna i momentami trudna w odbiorze, m.in. z uwagi na pomieszaną chronologię, przez którą ciężko było się połapać na osi czasu. Pozwala zajrzeć trochę do świata osób transpłciowych. Sięgnęłam po tę książkę z ciekawości. Pokazałam Wam ją, chociaż jak wiadomo tematyka w ogóle tu nie pasuje, jednak od czasu do czasu, pokazuje też książki dla nas, dorosłych i może to jest coś, po co ktoś z Was chciałby sięgnąć... Czy polecam? Dla osób, które są ciekawe - tak, dla osób, które może same poszukują - tak. Dla tych, którzy liczą na pikantne wyznania - tak. Czy to książka dla Ciebie? Spróbuj ocenić.

Eliot Page jest dość znanym aktorem, a w książce poznamy jego biografię. Jak wyglądało jego dzieciństwo? Z czym musiał się zmierzyć? Jak wyglądała jego droga do miejsca, w którym jest obecnie? Między innymi tego dowiemy się z książki. Jest to książka, która wywołuje emocje podczas czytania. Dlaczego? Ponieważ droga Eliota nie była łatwa, przyjemna i usłana różami, a wręcz przeciwnie. Czytając książkę, poznajemy go naprawdę dokładnie, bez ściem, bez kolorowanie i to mi się w niej podobało chyba najbardziej. Wraz z nim przeżywamy wzloty i upadki, śledzimy początki kariery, dowiadujemy się, jakie były jego marzenia i jak je spełniał. Czyta się dość szybko, napisana jest w sposób ciekawy i wciągający. „Pageboy” to książka wywołująca emocje podczas czytania, moim zdaniem warta jest przeczytania i polecam. Recenzja pojawiła się również na moim blogu - Mama, żona - KOBIETA