Ostatni gwóźdź (okładka  miękka)

Bardzo mi się podobała, szczegolnie ,że autorwyjasnil wszystkie wątki i zakończył w fajnym stylu całą serię. Polecam wszystkim,ktorzy czytali poprzednie części.

Świetne zakończenie serii o Fabianie Risku. Polecam :)

Świetna książka. Czyta się ją przysłowiowym jednym tchem. Jaka szkoda, że miłośnicy Fabiana Riska muszą się z nim pożegnać. Ale przecież zawsze wiedzieliśmy, że kiedyś to nastąpi. Z niecierpliwością czekam na kolejną powieść mistrza szwedzkiego kryminału Stefana Ahnhema.

Super książka z resztą tak samo jak pozostałe części. Szkoda że to już ostatnia cześć. polecam

Bardzo dobra książka. Wszystkie tego autora polecam. Trzyma poziom.

Szkoda że to juz koniec cyklu. Mam nadzieję na nowe pozycje.

Wow mocna książka

Wciągające serie często mają to do siebie, że z wielkim zaciekawieniem wypatrujemy ich finału. Jak ta historia może się zakończyć? Jak ostatecznie potoczą się losy bohaterów? Kto przeżyje, a kto umrze? To tylko niektóre z pytań jakie sobie przy tej okazji zadajemy. Oczekiwania czytelników zawsze są wysokie, a autorom nie zawsze udaje się im sprostać. Na szczęście, tego problemu nie miał Stefan Ahnhem w książce Ostatni gwóźdź. Ostatnia, szósta część cyklu przygód szwedzkiego policjanta Fabiana Riska to godne podsumowanie wciągających, mrocznych kryminałów. Przez kilka lat zżyliśmy się z bohaterami stworzonymi przez szwedzkiego autora. Jednych pokochaliśmy i wspieraliśmy, innych nienawidziliśmy. Ich historia w słodko-gorzki sposób kończy się na kartach nowej książki wydawnictwa Marginesy. Kilka wątków spiętych w całość W trakcie czytania kolejnych stron rozwijają się trzy główne wątki. Jeden dotyczy sprawy tajemniczego morderstwa, a może samobójstwa. Śledztwo prowadzi niedawno awansowany Jan Hesk. Drugi koncentruje się na Dunji Hougaard i jej staraniach zdemaskowania okropieństw dokonanych przez Kima Sleiznera, szefa wydziału zabójstw kopenhaskiej policji. W ostatnim wątku wracamy z kolei do Fabiana Riska, jego rodzinnego dramatu oraz chęci ukarania winnych śmierci jego syna. Każdy z wyżej opisanych wątków rozwija się swoim własnym tempem. Ostatni gwóźdź skacze od jednej części historii do następnej, co wcale nie wybija nas z czytelniczego rytmu. Jesteśmy ciekawi jak te wszystkie elementy ostatecznie się połączą. Choć spodziewamy się szczęśliwego zakończenia, to ani przez chwilę nie jesteśmy go w stanie przewidzieć. Ostatni gwóźdź – świetny finał świetnej historii Książka Stefana Ahnhema trzyma nas w napięciu aż do finału. Ta atmosfera podenerwowania i podekscytowania towarzyszy nam przez większość fabuły, aż w końcu staje się nie do wytrzymania. Autor po mistrzowsku buduje zakończenie swojej historii. Rzuca bohaterom przeszkody pod nogi i atakuje ich kolejnymi zwrotami akcji. Udaje mu się zachować świeżość i oryginalność, choć wiele motywów, którymi operuje jest dobrze znanych czytelnikom kryminałów. Ostatni gwóźdź oprócz atmosfery i zaskakującego finału zapamiętam przede wszystkim za sprawą postaci Kima Sleiznera. Po pięciu tomach serii myślałem, że ten okropny człowiek osiągnął już szczyt zła. Okazuje się jednak, że nie przekroczył jeszcze wszystkich granic. Dał już się poznać jako osoba bezczelna, egocentryczna i brutalna. Nawet gdy na jego drodze pojawiały się poważne przeszkody, ten zachowywał pewność siebie. Jest jak skandynawska wersja Homelandera z serialu The Boys, tylko że bez nadprzyrodzonych mocy. Podsumowanie Co ważne i ciekawe, Ahnhem pozwala czytelnikowi dobrze odnaleźć się w tej historii nawet jeśli nie czytali poprzednich tomów serii. Przede wszystkim udaje mu się usatysfakcjonować największych fanów Fabiana Riska i pozostałych skandynawskich policjantów. Daje nam momenty zapierające dech w piersiach, przyprawiające nas o gęsią skórkę, mrożące krew w żyłach, a także bardzo przyjemne dla najwierniejszych miłośników jego książek. Musicie sami się o tym przekonać!

Skandynawskie kryminały mają w sobie coś niepowtarzalnego. Nie mam pojęcia, z czego to wynika, ale tylko skandynawskim autorom udaje się stworzyć w swoich powieściach tak niesamowicie gęstą, wręcz trudną do zniesienia atmosferę, która mimo wszystko idealnie porusza wyobraźnię czytelnika i oplata go swoimi mackami tak mocno, że ten nie chce odłożyć lektury choćby na moment. I chyba właśnie to jest to, co wyróżnia ten podgatunek literacki – ten jedyny w swoim rodzaju klimat, idealnie dopasowany do motywów kryminalnych. Jednym z bardziej poczytnych autorów z tego nurtu jest Stefan Ahnhem, znany w naszym kraju z serii o Fabianie Risku. „Ostatni gwóźdź” to finałowy tom jego przygód, aczkolwiek musicie wiedzieć, że tak naprawdę akcja tutaj należy również do wielu innych bohaterów. Początkowo wydawać by się mogło, że mamy tutaj dwie, zupełnie niepowiązane ze sobą sprawy – Fabian Risk prowadzi śledztwo w sprawie dwóch trupów znalezionych w zatopionym samochodzie. Szybko okazuje się, że kierowcą był człowiek na wysokim szczeblu, więc dochodzenie trzeba prowadzić w sposób bardzo ostrożny… W tym samym czasie policjantka Dunja Hougaard prowadzi śledztwo w sprawie swojego byłego szefa… igrając przy tym z ogniem. Nie da się ukryć, że to naprawdę mocna powieść. Pełna zbrodni, korupcji, okrucieństwa – niektóre sceny są naprawdę makabryczne, choć nie dochodzi w nich do typowego rozlewu krwi. Świetnie skonstruowany czarny bohater – Kim Sleizner, na którego Dunja poluje to człowiek, który po trupach dąży do celu. Szantaże, gwałty, wymuszenia, pobicia – to tylko mała część tego, co ma na swoim koncie. Tym bardziej podziwiam upór tej kobiety, że postanowiła spróbować przeciwstawić się tak bezdusznemu człowiekowi. I nie wyszła na tym zbyt dobrze, ale on też miał co nieco problemów z powodu jej osobistego śledztwa. Zaprezentowana tutaj historia do najprostszych na pewno nie należy, mocno angażuje analityczną część naszego umysłu i z pewnością nie możecie sobie pozwolić na odbieganie gdzieś daleko myślami w trakcie lektury. Tutaj wszystko jest istotne, każde wydarzenie, każda decyzja podejmowana przez bohaterów będzie mieć prędzej czy później swoje konsekwencje. Powiązanie dwóch spraw, które prezentował Ahnhem w tej powieści, zwieńczenie losów poszczególnych bohaterów w odpowiedni, niewymuszony i nieprzyspieszony sposób, połączenie wielu różnych faktów i wątków – to nie było takie proste zadanie, ale autor doskonale z niego wybrnął. Twórczość Stefana Ahnhema to zdecydowanie coś dla smakoszy, dla fanów wyrafinowanych kryminałów, które zapewniają nie tylko rozrywkę, ale są wymagającymi historiami, które zmuszają nas do analizy poszczególnych motywów.

Skandynawskie thrillery i kryminały mają swój wyjątkowy, mocny pierwiastek sprawiający, że tak chętnie sięgamy po literaturę z tego rejonu świata. Jest ona na światowym poziomie. A to dzięki klimatowi, który tworzy w naszej wyobraźnie mrożące krew w żyłach sceny. Pisarze z tego zakątka naszego globu mają wyjątkowe miejsce w mojej czytelniczej liście. I myślę, że nie jestem odosobniony w tej klasyfikacji. Stefan Ahnhem szwedzki pisarz zdobył sławę cyklem z Fabianem Riskiem w roli głównej. „Ostatni gwóźdź” to szóste i ostatnie już spotkanie z tym bohaterem. A ja przyznaję się bez bicia, że jest to moje pierwsze. Zatem po przeczytaniu tej części czeka mnie przygoda z pięcioma wcześniejszymi odsłonami z Riskiem. Ahnhem stworzył mocny, mroczny thriller psychologiczny. Autor potrafi zaskoczyć każdego czytelnika, serwując wiele niezapomnianych chwil podczas czytania. „Ostatni gwóźdź” wbija w fotel. A to przez kryminalne zagadki, które są nie lada gratką dla czytelników chcących prowadzić śledztwo podczas czytania. Dunja Hougaard prowadzi dochodzenie w sprawie byłego szefa. Jego działania nie były czyste, a wręcz plamiły honor stróżów prawa. Dunja, aby doprowadzić śledztwo do końca musi wejść do samego podziemia. Dodatkowym dreszczykiem emocji jest informacja o znalezieniu na dnie morza u wybrzeży Kopenhagi zwłok wysokiego rangą urzędnika wywiadu operacyjnego policji oraz nieznanej młodej kobiety. Jaki będzie finał tej sprawy? Na pewno zmrozi Waszą krew. Natomiast Fabian Risk skupia się nad jedną sprawą, która nie pozwala o sobie zapomnieć. A to wszystko z powodu jednej wiadomości, która zmienia całą dotychczasową sytuację o sto osiemdziesiąt stopni. Nie da się ukryć, że „Ostatni gwóźdź” to mocne uderzenie w iście skandynawskim stylu. Wszystko jest tu doskonale dopracowane. A to wszystko po to, aby czytelnik otrzymał thriller, który z maksymalną siłą wtapia się w naszą psychikę. Dzięki temu zatapiamy się w tej lekturze, aż do utraty tchu. Tę książkę warto przeczytać. Książka „Ostatni gwóźdź” ukazała się nakładem Wydawnictwa Marginesy