Opuszczone miasto. Sfora. Tom 1 (okładka  miękka, wyd. 09.2018)

Świetna książka .Polecam.

Super książka

Super książka

Polecam

jest ok

Fajne

Ok

Pamiętacie "Film o pszczołach"? Albo "Mrówkę Z"? To bajki, w których głównymi bohaterami są stworzenia inne, niż ludzie. Mrówki i pszczoły grają w fabule pierwsze skrzypce, a ludzie owszem, są - ale gdzieś z boku, raczej jako tło. Książka, która ostatnio wpadła mi w ręce oparta jest właśnie na takim schemacie. W tle jest nasz świat i są ludzie, ale głównymi bohaterami są zwierzaki. W przypadku książki pt. Sfora. Opuszczone miasto” głos oddajemy psiakom. Kiedy poznajemy Fuksa, na świat spadł właśnie Warkot wysłany przez Psią Ziemię Może nie brzmi to zbyt zachęcająco, ale proszę - dajcie tej powieści szansę, bo warto. Fuks, w momencie Warkotu, znajdował się w klatce i chcąc ratować swoje życie, musiał się z niej uwolnić. Na szczęście dookoła zapanował wielki chaos, a pilnujący psów Długonodzy zniknęli. Fuks bez większych trudności uwolnił się z niewoli i wraz z towarzyszką o słodkim imieniu Słodka - rozpoczęli życie w niebezpiecznym świecie Długonogich. Niestety nie było im dane długo cieszyć się swoim towarzystwem. Słodka - jak każde zwierzę stadne - szukała sfory, do której mogłaby się przyłączyć i przy pierwszej nadarzającej się okazji porzuciła Fuksa. Ten - jako samotnik z prawdziwego zdarzenia - specjalnie się tym nie przejął, ciesząc się wolnością i odpowiedzialnością tylko za siebie. Jednak, zgodnie z przysłowiem o tej górze, co to nie chciała przyjść do Mahometa - nie chciał Fuks do sfory to sfora znalazła Fuksa. Problem w tym, że w skład tej sfory wchodziły psy domowe, noszące obrożę i niewiele wiedzące o życiu na wolności. Czy Fuksowi uda się nauczyć tę zbieraninę kanapowych psiaków polowania? I czy taka różnica charakterów nie będzie przeszkodą do wspólnego życia? Wśród kanapowców znajduje się siostra Fuksa, Piękna - ale braterstwo krwi w tym przypadku chyba nie będzie wystarczające.... Czy Fuks w ogóle nadaje się do życia w sforze? Książka jest wyjątkowo magiczna. Po pierwsze klimat, jaki w niej panuje, nie przypomina żadnej dotąd mi znanej powieści. To jest jak przeniesienie się do świata przyszłości, który został nawiedzony przez potężny kataklizm, ale oglądany nie z punktu widzenia człowieka, a jego najlepszego przyjaciela, czyli psa. Ludzie uciekli i zostawili czworonogów samych sobie. Te bezpańskie sobie jakoś radzą, ale te domowe... Nie potrafią zdobyć pożywienia, czy też zorganizować sobie miejsca na nocleg. Nie potrafią nawet rozstać się z obrożą, choć ta stanowi dla nich śmiertelne zagrożenie. Urzekło mnie słowotwórstwo, jakiego dopuścił się autor książki i - jak rozumiem - tłumacz również. Znaczenia pewnych sformułowań trzeba się domyślać, ale większość przyjmujemy intuicyjnie. Np. czytelnik szybko się domyśli, że nie-słońce to noc, a "Dom pułapka" to schronisko dla zwierząt. Hałaskrzynki to samochody, a przezroczysty kamień to po prostu okna i szklane ściany. Cały ten świat widziany z psiej perspektywy urzeka i pochłania czytelnika. Jest on po prostu magiczny, a psie spojrzenie dodaje jeszcze uroku i wrażliwości. To ciągłe lizanie się po pyszczkach i wylizywanie ran… Nie potrafię powiedzieć, do kogo skierowana jest ta powieść. Niby książka przeznaczona jest dla młodzieży, ale powiem Wam, że nastrój powieści jest dość mroczny i tajemniczy w taki trochę straszny sposób. Na każdym kroku czuć samotność bohaterów pomimo tego, że wkoło mieli przecież inne psiaki. Dojmująca jest też tęsknota za długonogimi. Jednym słowem emocje aż wylewają się z kart powieści i zalewają serce czytelnika. Co więcej - kiedy Fuks i jego kompania wychodzą z miasta i próbują przetrwać w świecie bez długonogich - czytelnika ogarnia poczucie przynależności do tej sfory. Cieszyłam się z każdego upolowanego żuka i z każdej małej zdobyczy, która pomagała ulepszyć psiakom ich wspólne legowisko. Drżałam o topiącego się członka sfory i o maleńką Stokrotkę, którą kopnął długonogi w żółtym futrze. Podsumowując - świetnie napisana powieść, która zaskakuje ujęciem tematu i pozwala czytelnikowi przeżywać przygody razem z psimi bohaterami. Zapewnia mocne wrażenia i doznania rodem z powieści grozy. Z niecierpliwością czekam na kontynuację. Bo, że będzie - nie wątpię.

Wraz z jesienią nadszedł kolejny rok szkolny, który dla wielu z nas wiąże się ze stresem i napięciem. Czasami potrzebujemy zapomnieć o przykrych obowiązkach i zatracić się w czymś, co umili nam dzień i wywoła uśmiech na twarzy. Dziś chcę Wam przedstawić idealną pozycję na ten właśnie okres. Z początku moje podejście do "Opuszczonego Miasta" było dosyć sceptyczne. Bałam się, że książka będzie zbyt infantylna - jak się okazało, zupełnie niesłusznie. Głównym bohaterem powieści jest Fuks, bezdomny pies - samotnik, który próbuje przeżyć na własną łapę. Po tajemniczym trzęsieniu ziemi, które ma miejsce na samym początku książki, okazuje się, że ze świata zniknęła większość ludzi. Fuks musi zmierzyć się z nową, dziwaczną rzeczywistością, w której brakuje jedzenia, a na każdym kroku czają się niebezpieczeństwa i rozmaite pułapki. Wkrótce spotyka swoją siostrę, która stoi na czele grupy psich wyrzutków, starających się odnaleźć w tym nowyn świecie. Czy Fuks nauczy się żyć w sforze? Czy pokona wszelkie przeciwności? Zdecydowanie potrzebowałam książki, tak sympatycznej jak ta. Poprawiła mi humor, zapewniła dobrą zabawę i masę przyjemności! Czytało się ją niesamowicie szybko - w dodatku była świetną odskocznią od ponurej, szarej rzeczywistości. Bardzo ciekawym pomysłem było przedstawienie całej powieści z psiej perspektywy. Jako wielka miłośniczka czworonogów z czułością przewracałam kolejne strony. Te "pieskie" przemyślenia wielokrotnie mnie rozbawiły, ale również uświadomiły, że bardzo często zapominamy o potrzebach naszych zwierzęcych przyjaciół. Czy w codziennym biegu, zastanawiamy się, co dzieje się w główkach naszego psa czy kota? "Opuszczone miasto" mogę szczególnie polecić młodszym czytelnikom. Prosty język, nieskomplikowana fabuła oraz zabawne dialogi powinny spodobać się każdemu młodemu miłośnikowi zwierząt. Książka, która jest na swój sposób niezwykle urocza i urzekająca, nie przypadnie jednak każdemu do gustu. Osoby starsze mogą się czasami nudzić i być może będą oczekiwać czegoś więcej. Polecam ją jednak wszystkim osobom, które tak jak ja kochają psy oraz przygody. Na pewno nie będziecie się nudzić! Za egzemplarz dziękuję bardzo @wydawnictwonowabasn

W "Opuszczonym mieście" poznajemy Fuksa - psa wiodącego samotniczy tryb życia, które musi się zmienić w związku z wystąpieniem bliżej nieokreślonego kataklizmu. Znany mu świat nie będzie już dla niego taki sam. To był mój czytelniczy eksperyment, bo wcześniej czytałam lata temu chyba jedną książkę, którą chyba można określić jako "fantastykę zwierzęcą". Byłam ciekawa jak podejdzie mi Sfora i było to intrygujące doświadczenie 😁 Najbardziej spodobał mi się klimat, nieco mroczny, niepokojący, przywodzący na myśl postapo. Kolejny ciekawy i oryginalny element to istota tej książki - czyli perspektywa psów. Różne rzeczy postrzegają inaczej niż ludzie oraz pewne rzeczy nazywają w zupełnie inny sposób, co bywało zabawne i też na swój sposób nietypowe. Historia jest kierowana zdecydowanie do młodszego czytelnika i myślę, że dla miłośników psiaków może być naprawdę angażująca i przyjemna! Wiele dzieciaków z pewnością zapała sympatią do czworonożnych bohaterów i będzie im kibicować oraz razem z nimi przeżywać różne przygody, troski i dylematy. Główny bohater momentami działał mi na nerwy, bo zachowywał się niekonsekwentnie - na każdym kroku podkreślał swoje preferencje do samotniczego trybu życia, lecz mimo wszystko ciągle trzymał się sfory 😅 Jednak jako, że to powieść kierowana do młodszych odbiorców, którzy prawdopodobnie nie odbiorą tego jako wadę, to przymykałam na to oko 😉 Książka jest bardzo krótka i szybko się ją czyta, a okładka zdecydowanie przykuwa wzrok. Ogromnie żałuję, że nie mogłam jej przeczytać jako dzieciak, byłabym zapewne zachwycona 😍