Okrawki. Opowieść o Isi, Wojtku Bellonie i o tamtym Krakowie (okładka  miękka, wyd. 01.2017)

"Okrawki. Opowieść o Isi, Wojtku Bellonie i o tamtym Krakowie" to jakby trzecia część epopei Adama Ziemianina po opowiadaniach "Chory na studnię" i opowieści "Z nogi na nogę".

Epopei o minionym czasie i ludziach, którzy odeszli bądź odchodzą. O ile jednak te dwie poprzednie książki dotyczyły jego stron rodzinnych, Muszyny, to w "Okrawkach… " naczelne miejsce zajmuje Kraków oraz wpisane w krajobraz tego miasta postaci, z legendarnym Wojtkiem Bellonem z Wolnej Grupy Bukowina na czele. Ziemianin tego niepospolitego artystę rysuje z pasją, wydobywając z pamięci fakty, ale równocześnie nie tai osobistego, ciepłego stosunku do przyjaciela.

To bardzo specyficzna proza, mocno nasycona poezją, posiadająca swoisty rytm poetycki, jak choćby Inwokacja rapowa ze szlachetną intencją skierowaną w stronę Krakowa, a przesłana dyskretnie spod otwartego semafora.

Do "Okrawków… " w całości odnoszą się słowa, jakich Adam Ziemianin użył w jednym z wywiadów na temat "Z nogi na nogę": „Śmiało można powiedzieć, że [proza] wyszła z mej poezji, może po trochu jako nieślubne, długo oczekiwane, ale jakże kochane dziecko, stąd jej niepowtarzalny klimat i szczególny, metaforyczny język dopieszczony nad wyraz. To mój poemat życia – można tak rzec”.

Powyższy opis pochodzi od wydawcy.