Odyseja (okładka  twarda, wyd. 09.2023)

To chyba nie to a do Marqueza to chyba Pani dużo brakuje i nie bardzo widzę sens porównywania Nie czyta się przynajmniej mnie zawiedzenie Teklama dźwignia handlu he he

Powieść Barbary Kingsolver “Odyseja” opowiada historię amerykańskiego pisarza Harrisona Shepherda, który zdobył popularność po drugiej wojnie światowej swoimi powieściami historycznymi o losach Majów i Azteków. Ten zawieszony pomiędzy dwoma ojczyznami pisarz spędzi całe swoje krótkie życie na poszukiwaniu swojej tożsamości. Matka Meksykanka zabiera go do domu swojego kochanka gdzieś w meksykańską dżunglę, kiedy ten jest zaledwie chłopcem. Najwięcej czasu spędza pomagając w kuchni, czytając powieści przygodowe oraz nurkując na pobliskiej plaży. Umiejętności wyrabiania ciasta przydadzą mu się później, gdy będzie pracował w kuchni Państwa Rivierów, a dzięki tej znajomości już na stałe wróci do USA. Jego nietypowość i wyobcowanie podkreślane jest nie tylko przez fakt, że posiadając korzenie w dwóch kulturach, nie przynależy tak naprawdę do żadnej. Wysoki, chudy i o blond włosach wyróżnia się na meksykańskiej ulicy, ale także w Stanach, kiedy nie rozumie języka kolegów z akademii i tematów ich rozmów. Dodatkowo, co pozostaje mniej lub bardziej niewypowiedziane, to kwestia jego seksualności. Z jego pamiętników przytaczanych w książce możemy domyślić się, że jest homoseksualistą. W latach trzydziestych i czterdziestych dwudziestego wieku nie mogło mu być z tym łatwo - szczególnie, gdy jego książki zdobyły popularność i zaczął być obsypywany listami od adoratorek.  Kobiety w jego życiu pojawiały się, ale w roli matki i/lub przyjaciółki. Pierwsza, jego matka, która często matką była tylko z nazwy, szukała szczęścia jako kochanka bogatych i żonatych mężczyzn, w czym syn często bardziej przeszkadzał niż pomagał. Druga, Frida Kahlo, przyjaciółka i powierniczka, która otoczy go opieką i pomoże w trudnych chwilach. I trzecia, ostatnia, sekretarka Violet Brown, która stanie się spadkobierczynią jego zapisków i współnarratorką tej książki. Oczywiście nie jest to biografia tylko powieść. Sama autorka wyraźnie to zaznacza. Korzystała ona ze źródeł historycznych, ale raczej w odniesieniu do chronologii i budowania świata przedstawionego, a nie do samej osoby głównego bohatera. Świat Meksyku i Stanów Zjednoczonych okresu Drugiej Wojny i po niej były niezmiernie ciekawe i tak też są w „Odyseji” przedstawione. Podobnie jak powieści Harrisona Shepherda, przybliża nam czasy, które z naszej perspektywy są już tak odległe i obce, jak Majowie i Aztekowie ówczesnym Amerykanom.  W fascynujący sposób opisuje nie tylko protesty na Wyspie Weteranów w Waszyngtonie, ale też pobyt Trockiego w domu Rivierów czy naukę Shepherda w akademii wojskowej.  „Odyseja” jest przede wszystkim historią o poszukiwaniu tożsamości i swojego miejsca na świecie. Podobnie jak w homeryckiej epopei, bohater jest rzucany w różne strony przez wiele lat, zanim będzie mógł wrócić do domu. Oryginalny tytuł powieści brzmi „La Lacuna” czyli jaskinia, „to, co jest ukryte”. Ale czym jest dom dla pisarza w powieści Kingsolver? Który tytuł oddaje lepiej esencję tej historii? Tego już będziecie się musieli dowiedzieć sami. A ja zachęcam, żebyście po nią sięgnęli i to sprawdzili i zanurzyli się w świat pełen barw i piękna, ale też bólu i tęsknoty.

Czy każdy z nas ma swoje miejsce? Czy to miejsce czyni nas tym, kim jesteśmy? Poznajcie historię Harrisona. Za sprawą książek możemy przenieść się w dowolne miejsce i doświadczyć rzeczy, których nie moglibyśmy zrobić w innych okolicznościach. Podążając za Kingsolver udajemy się do przepięknego Meksyku, by przekonać się, jak wyglądał on wiele lat wcześniej. Już pierwsze rozdziały sprawiły, że poczułam apetyt na tamtejsze potrawy, dowiedziałam się co nieco o obchodzonych świętach, wzięłam udział w opisywanych wydarzeniach oraz podziwiałam kolory ubrań miejscowych kobiet i ich fryzury. Autorka potrafiła zadziałać na moją wyobraźnię i sprawiła, że jej opowieść zaczęłam odczuwać głęboko, żywo, emocjonalnie, jakbym wykorzystywała do tego wszystkie zmysły. Kolorytu całości dodały jednak przede wszystkim sylwetki bohaterów i umieszczenie w tekście postaci, które przecież każdy z nas kojarzy choćby ze słyszenia. To one sprawiły, że całość stała się jeszcze bardziej intrygująca, przyciągająca i pełna pasji, a także pozwoliła spojrzeć na znane postacie w inny, świeży sposób. Choć Frida Kahlo i jej mąż bez wątpienia dodają całości pikanterii i mocniejszego wyrazu, to jednak postać głównego bohatera najbardziej zwraca uwagę czytelników. Na naszych oczach chłopiec staje się mężczyzną, a opisywane wydarzenia i przedstawione postacie mają na niego ogromny wpływ, doprowadzając do ukształtowania się człowieka, którym ostatecznie został. Z jednej strony Kingsolver oferuje nam egzotykę, pasję, kulturę, z drugiej zaś strony to wszystko zostaje obciążone trudnymi tematami jak polityka i historia. Autorka nie oszczędza ani swoich postaci ani nas. Nie obawia się trudnych tematów, nie korzysta z tabu. Wikła nas wszystkich w skomplikowane i mocne kwestie, sprawiając, że lektura staje się nie tylko wielowymiarowa i bardziej różnorodna, ale także trudniejsza. Nie od początku potrafiłam oddać się jej z pełnym przekonaniem i zainteresowaniem, mimo że klimat wydarzeń i sposób opowiadania Kingsolver szybko trafiły mi do serca. To właśnie ta narracja, stylizowana na oparty na faktach dziennik, miała w tej książce tak istotna rolę do odegrania. To ona stanowi dla mnie o jej wartości, okazując się najjaśniejszym punktem. Kingsolver ma świetny styl, dojrzały, bogaty, przekonujący. Nie tylko przyjemny dla ucha, ale też ważny za sprawą celności porównań i cennych obserwacji. To styl, który potrafi nadrobić każde niedociągnięcie czy wynagrodzić czytelnikowi chwilę znużenia. „Odyseja” to powieść, która z pewnością zwraca uwagę. Za sprawą tematu, tytułu czy okładki. I jest to książka, o której z pewnością warto rozmawiać i pamiętać. Chociaż jest odrobinę za długa i nieco za wolna, można to autorce wybaczyć.

Czy warto sięgać po lektury nagradzane? Czy można zaryzykować stwierdzenie, że mają w sobie to coś, co sprawia, że koniecznie trzeba je przeczytać? A może zależy, jaka to była nagroda? Jeżeli znacie twórczość autorki, to wiecie na co ją stać. A jeżeli jeszcze jej nie znacie, to macie znakomitą okazję sięgnąć po jej dzieło, które jeszcze zostało dostrzeżone i otrzymało wyróżnienie … Harrison Shepherd ma serce rozdarte między dwoma krajami. Lata dzieciństwa i młodości skradł mu barwny i kolorowy Meksyk, ale nadal niespokojny. Tam przebywał z matką i jej partnerem, spędzając czas przy książkach i snując się po okolicach. Natomiast później życie skierowało jego tory do Stanów Zjednoczonych ogarniętych chaosem. Lata 30. XX stulecia to okres barwny i kolorowy w dziejach tych dwóch krajów, ale również czas niespokojny, pełen emocji i rozterek. Czy bohater odnajdzie się w tej rzeczywistości? Czy pokona trudności i pułapki, które na niego nieustannie czyhają? Jak poradzi sobie z własną tożsamością, która jest rozdarta między dwa kraje? Czy poznane na drodze życiowej ważne osoby, będą miały znaczący wpływ na jego życie? Czy można powiedzieć, że to spotkanie jakich w życiu wiele, czyli bez istotnego znaczenia? A mowa o Fridzie Kahlo i jej partnerze Diego Riverze oraz będącym na drugim planie Lwie Trockim. Odyseja to bardzo głęboka, bezgraniczna i intymna podróż przez tajniki własnej tożsamości. Walka z życiem, które nie rozpieszcza, ale wystawia na próbę. Obraz walki z pomówieniami i nieprawdą, walki trudnej i emocjonalnej. Czy prawda zawsze odniesie zwycięstwo? Jak wszelkie nieprawdziwe informacje mogą zniszczyć człowieka przekonajcie się sami. A jak z nimi trudno walczyć … Historia porusza najbardziej zatwardziałe serce, wzrusza i intryguje. Autorka poprzez barwny język, pełen szczegółów, drobiazgów i emocji wtapia nas w fabułę i osadza w niej na dłużej. Mimowolnie stajemy się uczestnikami opisywanych wydarzeń, i poniekąd bohaterami opowieści. Nie jest to powieść łatwa, na jeden wieczór, w której wydarzenia dzieją się dynamicznie i z pośpiechem. To lektura dość leniwa i stonowana, pełna barwnych opisów otoczenia, przyrody, kultury Meksyku i Stanów Zjednoczonych. Autorka osacza nas taką drobiazgowością, ale może to sposób na jak największe odwzorowanie ówczesnych realiów. Spróbujcie się zatopić w przeszłości tych kolorowych krajów i przeżyć emocjonujące chwile u boku Harrisona Shepherda. Doznacie wielkich emocji, wzruszeń i przeżyć. Nie zawsze będzie łatwo i przyjemnie, ale na pewno będzie ciekawie i odważnie. I odpowiedzcie sobie na pytanie, czy ta historia zasługuje na wyróżnienie, jakie otrzymała?

Gotowi na lekturę pełną wrażeń, emocji oraz niezapomnianych doświadczeń? Sięgając po twórczość Barbary Kingsolver nie spodziewałam się, że aż tak pochłonie mnie wykreowany przez nią świat, ale właściwie nie powinnam się dziwić, ponieważ wszystkie książki w serii Piąta strona świata mają w sobie coś niezwykłego. "Odyseja" to podróż w każdym możliwym znaczeniu. Emocjonalna, psychiczna, fizyczna i duchowa. Oparta na latach, upływie czasu, na zmianach zachodzących w poznanych bohaterach prezentuje świat, który nie chce się zatrzymać. Autorka podjęła temat w niesamowity sposób, ucząc czytelnika nowych rzeczy, ale w pełni wystrzegając się moralizatorstwa. Płyniemy więc razem z fabułą, dajemy porwać się opisom, dźwiękom, plastycznym scenom oraz cudownym bohaterom i zatracamy się w wydarzeniach, których nie mamy ochoty opuszczać. Harrison Shepherd nigdy nie potrafił ostatecznie wybrać. Meksyk był jego domem, w Stanach Zjednoczonych ułożył sobie życie na nowo. Przeżył polowanie na radzieckich szpiegów, poznał Fridę Kahlo, Diego Rivera i Lwa Trockiego. Jego życie było bogate i pełne doświadczeń, zarówno tych złych jak i dobrych. Poznał smak odrzucenia, braku przynależności a także cenę zagrywek politycznych. Nie złamał się jednak i do samego końca próbował nam udowodnić, że jedno życie warte jest każdego poświęcenia, jeśli tylko wygramy chwilę spokoju i prawdziwego szczęścia. Bogata kulturowo, pełna ukrytych znaczeń powieść łączy fikcję literacką ze znanymi dla świata postaciami. Powoli więc pogrążamy się w tym co znane a tym co dopiero przed nami, ślepo ufamy autorce, że poprowadzi nas w najlepsze miejsca i przedstawi postacie, które wpłyną na nasze życie. Niejednolita, kolorowa narracja opowiada o niemal ćwierć wiecznej przygodzie, która rozciąga linę między Meksykiem a Stanami Zjednoczonymi. Czym jest Nowy Świat? Jaka jest jego kultura? Gdzie szukać sensu, zrozumienia oraz własnego miejsca w świecie? O tym wszystkim przekonacie się sięgając po historię intensywną, dojrzałą i rozległą jak cały świat. "Odyseja" porywa w swoje objęcia i nie chce nas wypuścić nawet na długo po zamknięciu ostatniej strony. Przyznaję, że dużo myślałam o losach głównego bohatera, analizowałam jego psychikę oraz zachodzące zmiany a także obserwowałam jak zmienia się świat na wszystkich wymienionych przez autorkę płaszczyznach. To nie jest książka na jeden wieczór, ale wydaje się, że właśnie tym atutem zjedna sobie fanów, ponieważ zatrzyma przy sobie i rozbudzi wyobraźnię.

Meksykańska opowieść. Pamiętacie albatrowską serią "Piąta strona świata"? Niedawno ukazała się jej kolejna odsłona! Przedstawienie losów jednostki na tle burzliwych, dziejowych przemian to bardzo ciekawy zabieg, który jest nie tylko interesujący, ale także nacechowany sporym prawdopodobieństwem książkowego sukcesu. Ów potencjalny sukces jest wprost proporcjonalny do skali i rozmachu opowieści, która - widziana oczami jednostki - może być czymś naprawdę wyjątkowym. Dokładnie tak sprawy mają się w przypadku "Odysei" Barbary Kingsolver. Gorący, tętniący kolorami Meksyk. Tworzący swoje najlepsze dzieła Frida Kahlo i Diego Rivera. A także… ukrywający się Lew Trocki. I – tuż za północną granicą – ogarnięte chaosem Stany Zjednoczone, gdzie z czasem rozpętuje się bezlitosne polowanie na radzieckich szpiegów. Odyseja jednego człowieka, obejmująca prawie ćwierć wieku, dwa kraje i światy tak od siebie odległe, że dzieli je niedająca się wypełnić przepaść... Harrison Shepherd przez całe życie był rozdarty między gorącym sercem Meksyku, gdzie spędził młodość, a lodowatym uściskiem ogarniętych zimną wojną Stanów Zjednoczonych, w których próbował układać sobie przyszłość. W swojej ojczyźnie z wyboru przyjaźnił się z Fridą Kahlo i pracował z walczącym o życie Trockim. W prawdziwej ojczyźnie próbował zbudować siebie na nowo, tak by odnaleźć się w pełnym nadziei, ale też zła i pułapek kraju wolności. Nie dane było mu jednak zaznać spokoju i poczuć, że gdzieś przynależy. Nad jego przyszłością nieuchronnie zbierały się ciemne chmury, a wiatr wielkiej polityki przez lata rzucał nim między północą a południem. Czasy, w których przyszło mu żyć, boleśnie uświadomiły mu, jak wielka jest wyrwa między prawdą o człowieku a tym, jak jest postrzegany. Doświadczył też tego, jak bezlitośnie opinia publiczna może zawładnąć czyimś losem. "Odyseja" to poruszająca historia o tożsamości, lojalności i ogromnej sile oskarżeń, które mogą zniszczyć każdego niewinnego człowieka. W tej powieści zawarta jest cała głębia i bogactwo kultur Nowego Świata... Seria "Piąta strona świata" w dalszym ciągu trzyma poziom i pokazuje, że z połączenia podróży, historii i losów jednostki ukazanych przez pryzmat historyczno-podróżniczego tła może wyjść coś absolutnie wyjątkowego. Oby tak dalej!

Ojej! Jaka to była fantastyczna książka! Czy są tutaj miłośnicy literatury pięknej? No, po prostu się rozpływam... Dopieściła moje czytelnicze zmysły do granic możliwości... Jestem oczarowana tą lekturą! Oczarowana, bo tu magia przeplata się z realizmem. I to jest w tej książce najcudowniejsze! A mowa oczywiście o "Odyseji" - najlepszej książce roku według "New York Timesa", wyróżnionej przez Orange Prize. Mamy tutaj klimaty porównywalne do "Stu lat samotności" Gabriela Garcii Marqueza. Więc myślę, że już sam ten fakt przysporzy jej wielu fanów Autorką tego cuda jest Barbara Kingsolver - laureatka nagrody Pulitzera 🏆 Ta powieść to również kolejny tom z cyklu "Piąta strona świata" i tym razem przenosimy się do magicznego Meksyku, a także do Stanów Zjednoczonych lat 30-tych dwudziestego wieku... Jest to historia człowieka zawieszonego właśnie między tymi dwoma krajami, między światem sztuki, literatury oraz malarstwa Fridy Kahlo, a ponurą obyczajowością i polityką... Harrison Shepherd spędzą młodość w Meksyku, dokąd zabrała go matka, uciekając z kochankiem z Waszyngtonu. Życia uczy się z książek i od służących, a kiedy musi zacząć zarabiać na utrzymanie, zdobywa pracę u słynnego muralisty Diega Rivery. Żona malarza, egzotyczna Frida Kahlo, staje się jego przyjaciółką na całe życie, i to dzięki niej poznaje wygnanego z ojczyzny komunistę Lwa Trockiego. Życie Shepherda nieuchronnie wiąże się ze sztuką, rewolucją i skandalami z nagłówków gazet. Lata później będzie się z tym zmagał jako pisarz w kraju, w którym się urodził rasistowskim, ogarniętym antysowiecką histerią, niszczącym ludzi podejrzanych o komunizm czy zdradę. I poczuje, jak ogromny jest rozdźwięk między tym, jak widzą go media, a tym, jaki jest... Ta książka to uczta dla czytelników, nie tylko literatury pięknej. Nie jest to łatwa historia, ale mimo to jest to coś tak doskonałego, że nie napiszę tutaj, że Wam polecam. Ja po prostu ręczę, że będzie to dla Was mocne, a zarazem wspaniałe przeżycie ❤️

Zdarza Wam się czytać literaturę piękną? :) Mnie i owszem. Mało tego! Przepadam za nią wybitnie. Żaden inny rodzaj literatury nie sprezentuje nam takiej odświeżającej kąpieli dla intelektu, nie podaruje nam tak wysublimowanej rozrywki, nie pozwoli obcować z niewymownym pięknem. Utarło się, że literatura piękna jest trudna, często przeintelektualizowana. Bywa i tak, absolutnie jednak nie można generalizować, ponieważ w znacznej mierze pozycje książkowe z tego gatunku są zachwycające. Bardzo chcę Wam go przybliżyć, a nieprzekonanych do niego przekonać :) Dlatego dzisiaj polecę Wam właśnie powieść zupełnie niezwyczajną, z pogranicza realizmu magicznego, często porównywaną do niezapomnianych „Stu lat samotności” Gabriela Garcii Marqueza. Przed Wami „Odyseja” autorstwa nagrodzonej Pulitzerem, Barbary Kingsolver. *** To była piękna podróż poprzez kolejną powieść z cyklu „Piąta strona świata”, który odkrywa przed czytelnikiem nieznane Europejczykom i nieco z tego powodu egzotyczne kultury. Tym razem wybrałam się do Meksyku, w którym to stanęłam twarzą w twarz z ulubioną Fridą Kahlo, jej mężem Diego Riverą, a nawet Lwem Trockim, tak realnymi, jakby stali tuż obok mnie! Z drugiej znowu strony podróżowałam po Stanach Zjednoczonych lat 30. XX wieku, w piekielnie ciekawym dla tego kraju okresie. A cała ta fascynująca otoczka towarzyszyła dojrzewaniu Harrisona Shepherda, jego przemianie z chłopczyka w mężczyznę. Jakie to było piękne! Fascynujące. Pełne kulturowych barw, kulturowego bogactwa Ameryki Południowej. Była polityka, tragiczne w skutkach pomówienia, pełne pasji kobiety, charyzmatyczni mężczyźni. Nie jest to powieść na jedno popołudnie. Nie jest to historia lekka i przyjemna. Nie ulega jednak wątpliwości, że jest to książka piekielnie dobra, taka perełka literatury pięknej, jak na Barbarę Kingsolver przystało :) Ogromnie polecam!

„Lepiej spisuj to wszystko w swoim notatniku – powiedziała. – Historię tego, co przytrafiło nam się w Meksyku. Po to, żeby kiedy zostaną z nas tylko kości, ktoś wiedział, co się z nami stało”. „Odyseja” przenosi nad barwnego Meksyku i Stanów zjednoczonych lat 30. XX wieku, kiedy to panuje tam dość gorący i ciekawy okres. Wyruszamy w fascynującą podróż, pełną kolorowych barw, kulturowego bogactwa Ameryki Południowej, a także przyglądamy się pełnym pasji mężczyznom oraz kobietom. To tutaj możemy się przyjrzeć jak Harrison Shepherd dojrzewa i z chłopczyka przemienia się w mężczyznę. Możemy także stanąć twarzą w twarz z Fridą Kahlo, oraz jej mężem Diego Riverą. Do tego zacnego grona dołącza jeszcze Lew Trocki, a wszyscy oni są jak żywi. Wszystko to oplecione jest trudną polityką i przemówieniami kończącymi się tragicznymi skutkami. Jest to historia o ludziach i ich wciąż aktualnych emocjach. „Odyseja” to piękna i fascynująca książka. Pomimo, że nie zgadzam się z naszym polskim tytułem, który ma się nijak do oryginału mającego ważny wydźwięk dla treści to i tak nie ujmuje on temu co jest w środku. Jest to taka perełka z literatury pięknej, po którą naprawdę warto sięgnąć ♡ Ogromnie polecam!

"Odyseja" Barbary Kingsolver to ambitna i napisana z rozmachem powieść – meksykańsko-amerykańska kronika lat 30., 40. i 50. XX wieku widziana oczami fikcyjnego bohatera. Zmienia się w niej Harrison Shepherd i zmienia się też ówczesny świat. Historyczne tło i barwna sceneria to bez wątpienia największy atut książki Kingsolver. Meksyk tętni w niej życiem – zachwyca nutą egzotyki, ulicznym gwarem, kuchnią, tradycjami i zwykłą codziennością. To Meksyk sztuki i polityki – Diego Rivery, Fridy Kahlo i Lwa Trockiego. Kingsolver ożywia też USA lat drugiej wojny światowej i zimnej wojny. I zręcznie wplata w fabułę ważne kwestie społeczne i polityczne. Historyczna fikcja w fascynującym wydaniu oraz inteligentna i wrażliwa proza. Opowieść o dorastaniu, samotności, podążaniu za marzeniami oraz odkrywaniu prawdy o samym sobie. Książka, w której można powoli się rozsmakować – barwna, jak pozostałe powieści serii "Piąta strona świata".