Obiecanki (okładka  twarda, wyd. 01.2018)

Uroczy i wzruszający. Nie tylko dla dzieci.

BEZ TATY Komiks ma bawić, komiks ma dostarczać rozrywki i emocji, a także – w szczególności komiks dla najmłodszych – ma nieść ze sobą coś więcej. Niekoniecznie głębszą treść (choć ta, oczywiście, jest jak najbardziej pożądana), ale na pewno powinien poruszać tematy ważne, prezentować konkretne wartości i oswajać z rzeczami, jakie mogą się w życiu zdarzyć. Obiecanki to właśnie oferują, w pełnej ciepła, ale i powagi opowieści o rodzinie, którą opuścił ojciec. To ja. To moja siostra. A to mama i… I na tym kończy się wprowadzenie nastoletniej bohaterki do jej rodziny. Rodziny szopów, które żyją zwyczajnie, ale… Właśnie, zawsze musi być jakieś „ale”, a w tym przypadku jest nim fakt, że rodzice nastolatki się rozeszli. Ona i jej młodsza siostra zostały z mamą, niemniej trudno jest im odnaleźć się w tym nowym życiu. Pozornie niewiele się zmieniło, ledwie jeden element,a jednak zmieniło się wiele. Dziewczynki-szopy tęsknią za tatą, ale w starszej z nich rodzi się bunt, szczególnie że w szkole także jej się nie układa. Jako najlepsza uczennica w klasie nie jest lubiana, koledzy jej dokuczają, a ona stara się, jak tylko może, by ukryć swoje dobre oceny przed rówieśnikami. A przecież relacje z matką też nie przedstawiają się najlepiej – rodzicielka albo śpi, albo zajęta jest pracą bądź zamartwianiem się. Dla dorastającej dziewczynki-szopa nie są to najlepsze warunki, ale jak ma sobie z nimi sama poradzić? Lekki, prosty, ale jednocześnie smutny – taki właśnie jest komiks Agnieszki Świętek. Czy daje przy tym nadzieję? Tak, przede wszystkim jednak pokazuje trudy codzienności rodziny, która się rozpadła. Świat dziecka, czy to kilku-, czy też kilkunastoletniego, już sam w sobie nie jest łatwy. Może to i frazes, może z perspektywy osoby w każdym wieku to jej okres jest najtrudniejszy (co nie brzmi zresztą zbyt optymistycznie, ale dalekie od prawdy niestety nie jest), niemniej tak właśnie przedstawia się rzeczywistość. Narzekający rodzice, nierozumiejący cię rówieśnicy, problemy w szkole, problemy w domu… A kiedy któryś z rodziców odchodzi, kiedy w domu nagle zaczyna kogoś brakować – na pewno nie jest łatwiej. Nawet jeśli nie doświadczyliście tego na własnej skórze, z łatwością chyba możecie wyobrazić sobie, co to oznacza i jak wygląda takie życie. Czasem jest lepiej, jeśli rodzic był tyranem, ale co jeśli się go kochało? Jeśli był dobrym człowiekiem, tylko nie wyszło albo po prostu dorosłym już nie chciało się starać o to, by skończyło się to inaczej? Właśnie w środek takiego życia zabiera nas Agnieszka Świętek. Czy jest to komiks rozliczeniowy? Zapewne. A może to po prostu historia wynikła z obserwacji czy zainteresowań. Nie ma to jednak większego znaczenia, bo Obiecanki to dobra opowieść graficzna. Nieźle napisana, nieźle też narysowana (choć w manierze, do jakiej przyzwyczaił nas Marcin Podolec, którego prace w ostatnich latach są dość intensywnie kopiowane przez innych młodych twórców), przemawia do czytelnika, niekoniecznie tylko tego najmłodszego. Z tego wszystkiego powstał komiks całkiem udany, wcale nie tak oczywisty, jak można by sądzić i poruszający ważne treści. Warto go poznać, nawet jeśli trochę zabrakło w nim oryginalności.

Komiks najczęściej bawi, czasami zdarza się, że uczy, ale w ostatnim czasie coraz częściej bywa, że jest formą ukazania ludzkich tragedii i dramatów. Właśnie taka sytuacja ma miejsce w debiutanckim komiksie Agnieszki Świętek – Obiecanki, wydanym nakładem wydawnictwa Kultura Gniewu. Historia skupia się wokół rodziny szopów. Starsza córka jest nastolatką i pilną uczennicą. Młodsza ma zaledwie kilka lat i czas spędza w domu. Mama jest zapracowana, przemęczona i nie ma zbyt wiele czasu dla swoich pociech. Do pełni powinien być jeszcze tata, ale jego w tej rodzinie nie ma, gdyż ją opuścił i niejako stał się przyczyną problemów całej rodziny. Starsza córka ma kłopoty z rówieśnikami w szkole, ale nie ma z kim o tym porozmawiać. Młodsza spędza cały dzień w domu, ale przemęczona mama nie ma dla niej również czasu. Mama sama nie razi sobie z całą to sytuacją, co doprowadza ją do depresji. Oczywiście komiksowa karta ukazująca rodzinę szopów, jak łatwo się domyślić, jest tylko sposobem na ukazanie problemu coraz większej ilości współczesnych rodzin. Jest to oczywiście dramat nie tylko samych dorosłych, ale przede wszystkim dzieci, które nie są w stanie zrozumieć co dzieje się pomiędzy rodzicami. Na swój sposób starają się sobie radzić z wynikającymi problemami, ale bez wspólnej rozmowy i rozwiązywania kłopotów, pojawiają się tylko dramaty, złość i agresja – bo tak jest łatwiej. Niestety jest to rozwiązanie na krótką metę. Czytając jednak tę historię można odnieść wrażenie, że przyczyną problemów tej rodziny jest rozejście się rodziców. Ten fakt jest niezaprzeczalny. Jednak jednoznacznie widać, że całą winę za zaistniałą sytuację autorka zrzuca na męża i ojca. Oczywiście często i tak się dzieje, ale rodzinne kłopoty spowodowane są przecież nie tylko postawą męskiego członka rodziny. Najczęściej wina leży po obu stronach związku. Nie zmienia to jednak faktu, że najbardziej poszkodowane w tych sytuacjach są dzieci. Jeżeli chodzi o stronę wizualną, to komiks Agnieszki Świętek jest bardzo prosty, a zarazem jednoznaczny w przekazie. Kadry są czarno-białe, co jeszcze mocniej powoduje wyeksponowanie smutku i melancholii. Niestety nie ma tu szczęśliwego zakończenia. Jest tylko nadzieja, która pojawia się w sercu starszej córki, która w pewnym stopniu rozumie co się dzieje i jest z tego powodu niezadowolona. Tu pojawia się kolor żółty, który symbolizuje nadzieję córki, ale również mówi: porozmawiaj ze mną, spróbuj mnie zrozumieć, mam ci tyle do przekazania, nie chcę być sama, potrzebuję ciebie. Obiecanki Agnieszki Swiętek to bardzo poważny debiut, pełen emocji i ludzkiego cierpienia, choć nieco stereotypowy. Niemniej ukazujący rodzinną tragedię z perspektywy dzieci. Warto przeczytać, bo daje do myślenia i zmusza do refleksji. http://kulturacja.pl/2018/03/obiecanki-agnieszka-swietek-recenzja/

W świecie antropomorficznych zwierząt dzieci-zwierzęta muszą chodzić do szkoły. I nawet te, które mają rozbite rodziny, muszą pisać wypracowania na ich temat. Obecanki skupiają się na Hermionie należącej do rodziny szopów. Jako najstarsza z rodzeństwa jest obowiązkowa, pilna w nauce, ale przez to wiecznie naburmuszona. Młodsza jest ciągle skora do zabawy, a matka – chronicznie zmęczona, zapracowana, w depresji. Dopełnieniem powinien być ojciec, ale go nie ma. Tak naprawdę mamy też nie ma, bo choć jest ciałem, to duchem niekoniecznie. Hermiona nie ma za bardzo komu opowiedzieć o swoich problemach z rówieśnikami, o swoim żalu, że rodzina nie jest idealna. Wszystkie obietnice są w niej niedotrzymywane. Jak napisać o takiej dysfunkcyjnej rodzinie wypracowanie? Więcej na: https://www.monime.pl/obiecanki-komiks-agnieszka-swietek/