Ok

Nie chciałam przeczytać tej książki. Odpychała mnie od pierwszej chwili. Widziałam w niej dużo krwi, przerażające gusła i zło. Tylko, że krzyczała z półki... Przyznaję, że się myliłam. Owszem, zło, krew i egzorcyzmy są w niej. Jest to jednak smutna historia człowieka opętanego przez wilka. Likantropia- transformacja człowieka w wilka. Czytamy o przemianach i walce o rodzinę. Trudno uwierzyć i poukładać takie zdarzenia. Oglądamy filmy, czytamy książki, ale nie bierzemy tego poważnie.Sceptyczni, wkładamy te opowiadania między "bajki ", jako wytwór wyobraźni autora. Ta historia wydarzyła się. Przez lata rujnowała życie dobrych ludzi. Przeczytałam w jeden wieczór. Chociaż nie polecam jako wieczornej lektury. Na karty chwilami zakładało się trochę infantylizmu w doborze słów. A może chodziło o prostotę, by pokazać zwykłego człowieka ze strasznym brzemieniem, w które nikt nie chce uwierzyć. Bo przecież jesteśmy inteligentnymi, racjonalnie myślącymi ludźmi Książka"Obecność. Historia opętania" to ból i strach.

Likantropia to termin pochodzący od dwóch greckich słów: lykos , które oznacza wilka oraz antropos oznaczające człowieka. W niektórych wierzeniach ludowych ufano, że ludzie mogą przyjmować postać zwierzęcia. O tym właśnie jest najnowsza książka Ed i Lorraine Warrenów. Przybliżona zostaje nam historia Billa Ramsey’a, który borykał się z ową klątwą. Nie ukrywam, że jest mi trudno w to wszystko uwierzyć, chociaż w książce możemy natknąć się na zdjęcia i treści świadczące o tym, że to wydarzenia faktycznie miało miejsce. Książkę czyta się bardzo szybko, choć czułam podczas lektury duży niedosyt. Zdecydowaną większość zajmują opisy życia Billa oraz tego jak wyglądały jego „starcia” z demonem, który opętał go już w dzieciństwiem, demonem wilkołaka. Nie ukrywam, że mając już za sobą pozycje tych autorów czekałam głównie na fragmenty dotyczące samego aktu egzorcyzmów, a tego było bardzo mało. W zasadzie dopiero w trzeciej części wkraczają do akcji najsłynniejsi badacze zjawisk paranormalnych, demonolodzy. Dodatkowo odniosłam wrażenie jakby, akurat w tym przypadku, nie stanowili podstawy i tego naistotniejszego pierwiastka w dążeniu do pozbycia się "problemu". Niewątpliwie nigdy nie chciałabym się znaleźć na miejscu Billa, jego rodziny, czy innych osób opętanych. Czytelnik odnosi wrażenie, jakby życie takich ludzi było owiane przerażeniem, strachem, wielką niewiadomą, bo nigdy nie wiesz kiedy demon kolejny raz „zaatakuje”. Same egzorcyzmy, obrzęd poświęcenia, którego celem jest uwolnienia człowieka, ale nie tylko istotny ludzkiej, również zwierzęcia, miejsca, czy przedmiotu są niesamowite i jednocześnie bardzo niebezpieczne (wyobraźcie sobie księdza, który stoi nad Waszą głową i wypowiada teksty po łacinie, próbując dostać się do Waszej duszy i wypędzić z niej zło... - filmu chyba nigdy bym nie obejrzała ze strachu). Ze względu na niedosyt po lekturze z pewnością sięgnę po inne książki opisujące historie Warrenów. Egzorcyzmy, opętania, zjawiska paranormalne to coś co mnie w pewien sposób fascynuje i ciekawi, choć nie ukrywam, że są momenty kiedy ogarnia mnie strach i przerażenie.

Tym razem mamy historię Billa, który jako dziecko przeżył dramatyczne doświadczenie, które można było powiązać z opętaniem. Jego atak agresji był niewytłumaczalny i mocno przeraził jego rodziców. Wiele lat później, gdy ma już swoją rodzinę, żonę i dzieci, ustabilizowaną pracę - ataki powracają i ponownie zmieniają jego życie. Budzi się w nocy, czuje niepohamowaną agresję i zaczyna podejrzewać, że jest opętany przez demona. Ed i Lorraine Warren postanawiają to sprawdzić i szybko dociera do nich, że sprawa jest o wiele bardziej skomplikowana... Najnowsza książka o sprawie Lorrenów jest bardzo podobna do swoich poprzedniczek. Mamy bardzo dokładne omówienie tematu, opisy przeżyć, wyjaśnienia rytuałów i egzorcyzmów. Jednym słowem jest to bardzo porządnie opisany przypadek. Mam jednak pewniej problem z książkami o Warrenach… Same te historie, sfilmowane lub nie, są świetne. Intrygujące i bardzo dobrze opisane, ale… No właśnie ale. Ale same powieści o ich pracy są bardzo reportażowe i pod tym kątem powinno się je rozpatrywać. To nie są powieści fabularne, genialnie napisane horrory, ani mrożące krew opowiadania. Czy zatem mogę ją polecić? Tak! Jeśli fascynujecie się historiami Warrenów to kolejna świetna książka o ich pracy. Dobrze napisana, z wieloma szczegółami i zdjęciami. I choć sam przypadek nie jest tak spektakularny jak poprzednie, to jednak jest ciekawy i ta inność spowodowała, że przeczytałam ją w dwa wieczory.