O chłopcu, który ujarzmił wiatr (okładka  miękka)

Młodzież zadowolona :)

Piękna i mądra książka opowiadająca o tym, jak wiele dobrego jest w stanie zrobić 13-letni chłopiec w kraju pogrążonym przez głód. Pozycja godna polecenia :)

Obowiązkowa lektura dla młodzieży, oglądałam najpierw film na netflixie a teraz kupiłam w prezencie tą książkę dla chrześnicy.

Optymizm kojarzy nam się z patrzeniem przed siebie z uśmiechem i z wiarą, że poradzimy sobie z tym, co spotkamy na swej drodze. Czasem wydaje się on przereklamowany i zbyt dużo pokładane jest w nim nadziei. Jednak bywają takie historie, które pokazują jak mocną siłę stanowi i czym jest w rzeczywistości. Co można zrobić z paru śmieci? W najlepszym razie niewiele, zwłaszcza gdy mieszka się w małej wiosce w Afryce, a marzenia o szkole średniej zostały niezrealizowane z powodu braku pieniędzy. Ale niekiedy przeciwności nie zniechęcają, wprost przeciwnie, wzmacniają w człowieku przekonanie, że mu się uda, nawet jeśli wszyscy wokoło pukają się w czoło. William mozolnie tłumaczy książki związane z fizyką napisane w języku angielskim i teorię próbuje zamienić w praktykę, szuka zamienników lub konstruuje je z tego, co znajdzie na wysypisku śmieci lub wokół siebie. Dlaczego poświęca swój czas na coś, co w ogóle może być nie do zrealizowania? Po prostu pragnie mieć prąd w domu i pomóc rodzinie w prowadzeniu gospodarstwa. Kiedy przez miesiące patrzy na bliskich jak cierpią z głodu i wyczekują czasu zbioru plonów wie, iż jego pomysł mógłby im pomóc oraz innym w tej samej dramatycznej sytuacji. Nic nie toczy się szybko, z dnia na dzień, mijają tygodnie, a nawet lata, lecz wciąż jest w chłopcu optymizm pchający go do przodu i pomagający mu w trudnych momentach. W końcu dopina swego celu – buduje wiatrak, dający to, czego tak pragnął i zamiast finału następuje nowy początek. Jego dokonania zaczynają budzić zainteresowanie, wpierw lokalne, a później sięgające daleko poza rodzinną wioskę, Malawi i Afrykę … Obrazy biedy, głodu i zacofania budzą w wielu nas współczucie i są impulsem by włączyć się w pomaganie, ale książka „O chłopcu, który ujarzmił wiatr” ma w sobie o wiele więcej. Pierwsze trzy elementy jak najbardziej są w niej obecne, lecz stanowią również źródła motywacji dla głównego bohatera by spróbować coś zmienić, nie czekać aż ktoś wyciągnie pomocną dłoń i wykorzystać każdą nadarzającą się szansę. Jeśli oczekujecie” hurra optymizmu” to w tej biograficznej opowieści go nie znajdziecie, zamiast niego jest za to rzeczywisty, wytrwały i przede wszystkim niewyczerpujący się optymizm pozwalający na przetrwanie w obliczu klęski głodu i braku możliwości dalszego kształcenia się. Główna postać to realny człowiek, w autobiograficzne książce przedstawiający swoją drogę, którą w dużej części zbudował sam prawie z niczego, ale i wskazujący na ludzi, jacy stanęli na niej i pomogli mu. Czasem było to niewiele, jednak z dużej ilości małych kroków wydeptuje się ścieżka, przeradzająca się w prawdziwą autostradę do urzeczywistnienia marzeń, nie liczy się wtedy co mówi otoczenie, ograniczenia stają się bodźcem do szukania alternatywnego rozwiązania. „O chłopcu, który ujarzmił wiatr” ma w sobie realność aż do bólu w każdym wątku, słowa nie są obliczone na efekt, ale na przekazanie prawdy, lnie by wzbudzić litość, a przekazać zwykłą codzienność, będącą niczym nadzwyczajnym dla bohatera. Jednak to ona właśnie zainspirowała go do walki o zmiany, jakie okazały się rewolucyjne i co ważne jeszcze się nie zakończyły.

Autobiograficzna książka Williama Kamkwamba, napisana z pomocą dziennikarza Bryana Mealera, to wspaniała historia, której przeczytanie gorąco wszystkim polecam. William wraz z rodziną mieszka w malutkiej malawijskiej wiosce w południowo – wschodniej Afryce. Jego rodzina utrzymuje się głównie z uprawy kukurydzy. Kiedy William ma 13 lat, jego kraj nawiedza klęska głodu. Rodzinie chłopca, tak jak i milionom mieszkańców tego państwa, jednego z najsłabiej rozwiniętych gospodarczo na świecie, grozi śmierć głodowa. Ciekawy świata i spragniony wiedzy chłopiec, robi wszystko, aby uratować swoich najbliższych. Pchany żądzą wiedzy i niezwykłą dociekliwością, długie godziny spędza w bibliotece. Mimo trudności w zrozumieniu anglojęzycznych książek, nie poddaje się i z ogromnym zaangażowaniem studiuje wszystkie dzieła naukowe, które pozwalają mu zrozumieć otaczający go świat techniki i znaleźć odpowiedź na nurtujące go pytania. Takim sposobem trafia na książkę opisującą budowę i działanie wiatraków produkujących energię. Wiliam postanawia zbudować wiatrak i dzięki temu zaopatrzyć swoją rodzinę w prąd, którego posiadanie ustrzeże jego bliskich przed kolejnym widmem śmierci głodowej. Nie mając pieniędzy na jakiekolwiek materiały i narzędzia, chłopiec całymi tygodniami szuka różnych przydatnych części na złomowisku i wysypisku śmieci. Jego pomysłowość i wyobraźnia nie mają granic. Podobnie jak determinacja i odwaga z jaką wypełnia swój plan, narażając się na kpiny, wyśmiewanie, wytykanie palcami i nazywanie go szaleńcem. W Malawi bowiem dalej pokutują różne zabobony i przesądy, a większość społeczeństwa wierzy w czary, złe moce i magię. Gdy w 2006 roku kraj nawiedza ponowna fala nieurodzaju i głodu wiatrak Williama zostaje uznany przez sąsiadów za wieżę czarownic, a młody konstruktor posądzony o przywoływanie wiedźm. Opowieść „O chłopcu, który ujarzmił wiatr” to nie tylko budząca podziw historia niezwykłej siły ducha, uporu i niezłomności. To także historia pełna mądrości, skłaniająca do refleksji o tym, jak bardzo my, ludzie żyjący w krajach wysokorozwiniętych, nie potrafimy docenić, tego co mamy. Żyjemy w pogodni za dobrami materialnymi, nie zdając sobie sprawy z tego, ze to co dla nas jest błahostką i oczywistością, dla innych ludzi może być szczytem marzeń i ogromnym przywilejem. Po lekturze zabieram się za serial wyprodukowany przez Netflix na podstawie tej książki, którą jeszcze raz bardzo polecam.

Autobiograficzna książka Williama Kamkwamba, napisana z pomocą dziennikarza Bryana Mealera, to wspaniała historia, której przeczytanie gorąco wszystkim polecam. William wraz z rodziną mieszka w malutkiej malawijskiej wiosce w południowo – wschodniej Afryce. Jego rodzina utrzymuje się głównie z uprawy kukurydzy. Kiedy William ma 13 lat, jego kraj nawiedza klęska głodu. Rodzinie chłopca, tak jak i milionom mieszkańców tego państwa, jednego z najsłabiej rozwiniętych gospodarczo na świecie, grozi śmierć głodowa. Ciekawy świata i spragniony wiedzy chłopiec, robi wszystko, aby uratować swoich najbliższych. Pchany żądzą wiedzy i niezwykłą dociekliwością, długie godziny spędza w bibliotece. Mimo trudności w zrozumieniu anglojęzycznych książek, nie poddaje się i z ogromnym zaangażowaniem studiuje wszystkie dzieła naukowe, które pozwalają mu zrozumieć otaczający go świat techniki i znaleźć odpowiedź na nurtujące go pytania. Takim sposobem trafia na książkę opisującą budowę i działanie wiatraków produkujących energię. Wiliam postanawia zbudować wiatrak i dzięki temu zaopatrzyć swoją rodzinę w prąd, którego posiadanie ustrzeże jego bliskich przed kolejnym widmem śmierci głodowej. Nie mając pieniędzy na jakiekolwiek materiały i narzędzia, chłopiec całymi tygodniami szuka różnych przydatnych części na złomowisku i wysypisku śmieci. Jego pomysłowość i wyobraźnia nie mają granic. Podobnie jak determinacja i odwaga z jaką wypełnia swój plan, narażając się na kpiny, wyśmiewanie, wytykanie palcami i nazywanie go szaleńcem. W Malawi bowiem dalej pokutują różne zabobony i przesądy, a większość społeczeństwa wierzy w czary, złe moce i magię. Gdy w 2006 roku kraj nawiedza ponowna fala nieurodzaju i głodu wiatrak Williama zostaje uznany przez sąsiadów za wieżę czarownic, a młody konstruktor posądzony o przywoływanie wiedźm. Opowieść „O chłopcu, który ujarzmił wiatr” to nie tylko budząca podziw historia niezwykłej siły ducha, uporu i niezłomności. To także historia pełna mądrości, skłaniająca do refleksji o tym, jak bardzo my, ludzie żyjący w krajach wysokorozwiniętych, nie potrafimy docenić, tego co mamy. Żyjemy w pogodni za dobrami materialnymi, nie zdając sobie sprawy z tego, ze to co dla nas jest błahostką i oczywistością, dla innych ludzi może być szczytem marzeń i ogromnym przywilejem. Po lekturze zabieram się za serial wyprodukowany przez Netflix na podstawie tej książki, którą jeszcze raz bardzo polecam.

Bardzo ciekawa i dobra lektura dla dziecka. Syn czyta z wielkim zainteresowaniem.