Nigdy nie będę twoja (okładka  miękka)

Jestem zadowolona z szybkiej dostawy

Przeczytana, bardzo ciekawa fabuła

Nieczytałam. To był prezent.

polecam

Polecam

“ Nigdy nie będę twoja“ Drugi tom serii Adair Family jedynej w swoim rodzaju autorki - Samanthy Young. Jedna z dzisiejszych premier. Znacie jej twórczość ? Sądzę, że jej książki można wręcz zaliczyć już do takiej klasyki romansów. Nie da się nie dostrzec w jej twórczości pewnej schematyczności. Ale ma ona swój urok i mimo tego, autorka zawsze czymś zaskakuje, a jej historie niezmiennie poruszają. Zaskoczyło mnie tu to jak dobrze pamiętałam wydarzenia z poprzedniego tomu. Wśród tylu książek, które czytam, często nie mogę sobie przypomnieć o czym była książka, którą czytałam kilka miesięcy wcześniej. Tylko te najlepsze wyraźnie pozostają w pamięci. Co mi się podoba u Samanthy to to, że jej bohaterów zawsze otacza grono lojalnych i niezawodnych przyjaciół. Tak jest praktycznie w każdej serii. Tu na swój sposób też, można stwierdzić, że to grono jeszcze się kształtuje bo dwa pierwsze tomy to bardziej rodzina niż przyjaciele - siostry Penhaligon oraz rodzina Adair. Pierwszy tom dotyczył Robyn i Lachlana. Wiedzieliśmy już z niego, że Robyn ma siostrę Regan, że to kłopotliwa istota przysparzająca zmartwień rodzinie. Ale czy taka jest w rzeczywistości ? Właśnie ona odgrywa główną rolę w tym tomie razem z wdowcem i ojcem dwójki niesamowitych dzieciaków - Thanem Adairem . Co spowodowało, że taki obieżyświat jak Regan, przyjechał do Ardnoch ? Niby do siostry naprawić ich relację ale gdy Robyn zaliczała kolejne życiowe dramaty, siostra nie nawiązywała z nią kontaktu. Czemu teraz zmieniła podejście? Najbliżsi z otoczenia Robyn, podchodzą sceptycznie , jeśli nawet nie wrogo, do pojawienia się młodszej z sióstr. Jej wcześniejsze zaniedbania kładą się cieniem na jej pobycie w Szkocji. Brak zaufania drażni Regan , ponadto początkowo można wywnioskować , że jest ona wręcz arogancka. Jej przemyślenia wskazują jasno, że zazdrości Robyn dosłownie wszystkiego, tego jak ułożyła sobie życie bez niej, jakby to było dla niej krzywdzące. Co się za tym kryje ? Relacja między siostrami jest tu bardzo istotna ale nie jest to jedyny wątek tej książki. Gdy sprawy tych dwóch kobiet zaczną powoli , z pomocą szczerości, się układać, Regan dostaje pracę u Thane’a jako niania. Tym samym przejmuje opiekę nad jego przeuroczą córką Eilidh oraz dość nieufnym aczkolwiek wyjątkowo inteligentnym Lewisem. Dzieci niezaprzeczalnie potrzebują przy sobie kogoś kto zastąpi im nieżyjącą mamę. Regan szybko zyskała ich sympatię i zaufanie, jej podejście do nich jest ujmujące i w mig stały się dla niej kimś wyjątkowo ważnym. A ona dla nich zdecydowanie nie tylko nianią. A jak z Thanem ? Co on na to ? Co się stało z jego żoną tak naprawdę ? Przyznam, że niemalże do końca książki miałam praktycznie co chwilę chęć natrząsnąć Thane’a. Rozumie, że mężczyzna starszy od niej z bagażem życiowym, mający problem z zaufaniem też uzasadniony w pewnym stopniu lecz … no bez przesady. Czy ważniejsze jest “co ludzie powiedzą” od bycia szczęśliwym ? Lub jego przekonania, że on wie lepiej, czego ona chce, potrzebuje, co zrobi za kilka lat ? “Mimo, że widział jakie to niewłaściwe, skomplikowane i że byłoby to odebrane przez otoczenie jako coś niemoralnego i obscenicznego, pragnął Regan Penhaligon. I nie miał pojęcia, jak z tym skończyć, żeby jednocześnie nie usunąć jej z życia swojego i dzieci.” Ciągle taki niezdecydowany. Chciałby zjeść ciastko i mieć ciastko,a tak przecież się nie da. Wystarczy jednak jedna męska decyzja, ale czy będzie umiał ją podjąć? Jakby zmartwień było mało, przeszłość ściga oboje. Złe decyzje podjęte przez już nieżyjącą żonę Thane’a doprowadzają do dramatycznych chwil zarówno dla niego, dzieci jak i samej Regan. Ale także jej powód zaprzestania wędrówki po świecie, jej koszmar, powraca. W tej części wątek taki nieco kryminalny jest znacznie słabiej rozwinięty niż w pierwszej i czuję niedosyt. Czekałam aż w końcu zacznie się coś dziać więcej prócz tych rozterek rodzinnych i miłosnych. Podniosła ciśnienie zdecydowanie matka sióstr Penhaligon, kobieta pokazuje jak można perfekcyjnie ranić słowami, podobno w dobrej wierze. “... narzuciła mi obraz siebie samej , zanim jeszcze zdążyłam stać się osobą, którą chciałam być. Robyn była tą zdolną i odpowiedzialną córką. Ja głupiutkim, lekkomyślnym, krnąbrnym dzieciakiem. A ja wcale taka nie jestem.” Nie dość, że Thane traktuje ją jak wstydliwy sekret, matka jak wieczny powód do zmartwień niegodny zaufania to jeszcze jej życie będzie poważnie zagrożone. Chwile grozy jednak miną jak na mój gust zdecydowanie za szybko. Mimo to nie jest to książka rozczarowująca. Po prostu pierwszy tom był lepszy. Tu było bardziej uczuciowo, chwilami zabawnie, momentami wzruszająco, a także namiętnie. Bez wątpienia to nie koniec serii. Jeszcze dwóch braci i siostra Adair czekają na swoje tomy, nie wiem kto będzie następny ale mam swoje podejrzenia. Muszę poznać dalsze losy tej gromadki. Wam też polecam. Nie czytałam jeszcze wszystkich książek autorki ale już kilka za mną i mają swój niezaprzeczalny urok. Odnajdą

Samantha Young powraca z nową powieścią i ponownie zaprasza nas do urzekającego szkockiego krajobrazu oraz rodziny Adair, która skradła moja serce przy okazji poprzedniego tomu, czyli „Jutro będziesz mój”. „Nigdy nie będę twoja” opowiada historię Regan i Thane’a, czyli siostry Robyn i brata Lachlana, głównych bohaterów pierwszej części. Ich opowieść spodobała mi się przeogromnie, poruszyła emocjonalnie i po jej skończeniu nie mogłam się doczekać losów kolejnego z rodzeństwa Adair. Gdy tylko pojawiła się zapowiedź powieści „Nigdy nie będę twoja”, nie mogłam się doczekać, aż trafi w moje ręce. I wiecie co? Po raz kolejny przepadłam! Pierwszy tom odebrałam bardzo osobiście, utożsamiałam się z ukazanymi tam wątkami, ten z kolei był dla mnie spokojniejszy pod względem emocjonalnym, ale perypetie bohaterów okazały się równie pochłaniające. Samantha Young posiada w swoim stylu pisania coś wyjątkowego, coś, co mnie przywołuje, pokrzepia serce, jednocześnie sprawia, że oderwanie od lektury graniczy z cudem. Mimo mieszanej perspektywy nie odczuwałam chaosu, płynnie przechodziłam między rozdziałami, nie odczuwając praktycznie żadnej różnicy. „Nigdy nie będę twoja” zdecydowanie nie jest zwykłym romansem, o którym czytelnik zapomni chwilę po przeczytaniu. Oprócz pięknie wykreowanej historii miłosnej, mamy również elementy thrillera, które dodały tej opowieści wyjątkowego klimatu. Jest tajemniczo, a momentami także zatrważająco. Takie połączenie uwielbiam, gdyż wiem, że nie będę się nudzić.  Wracając jednak do aspektu emocjonalnego historii Regan i Thane’a, to muszę stwierdzić, że nie należy on do łatwych. Oboje mają za sobą doświadczenia, które trzymają ich w miejscu i budzą obawy przed zmianami. Przyznam szczerze, że na początku miałam wątpliwości, czy polubię główną bohaterkę. W poprzednim tomie została ukazana w niezbyt dobrym świetle, jednakże tutaj w końcu dowiadujemy się, czym kierowana była jej decyzja o odsunięciu się od Robyn. Ich siostrzana miłość jest niezwykła i godna pozazdroszczenia. A to, czego doświadczyła Regan, podróżując po świecie, napawa współczuciem, a także zrozumieniem dla jej wcześniejszego postępowania. Teraz zdecydowana jest zrehabilitować swój wizerunek, nie tylko w oczach siostry, ale także reszty rodziny Adair, która zdążyła wyrobić sobie zdanie na jej temat. Krótko mówiąc, nie ma łatwego zadania. Nie sądziła też, że Thane Adair obudzi w niej uczucia, jakich nigdy wcześniej nie uświadczyła. Nie miała tu znaczenia spora różnica wieku ani fakt, że wkrótce będą rodziną. Wzajemna fascynacja przyćmiła wszystko inne. Największą przeszkodą okazała się przeszłość Thane’a. Po śmierci żony skupił się na dzieciach, starając się być najlepszym ojcem i w jakiś sposób zrekompensować brak matki. To sprawiło, że emocjonalnie zamknął się na jakiekolwiek relacje, sporadycznie oddając się jedynie cielesnym spotkaniom z kobietami. Gdy w jego życie wkracza młoda i energiczna Regan, która z miejsca skrada serca jego dzieci, nie jest w stanie powstrzymać rodzącego się pragnienia. Tyle że siostra Robyn jest zakazana. I zdecydowanie dla niego za młoda. Poza tym jego doświadczenia z żoną powstrzymują go przed jakimkolwiek zaangażowaniem emocjonalnym. Bardzo podobał mi się sposób, w jaki Samantha Young wykreowała ich relację. Stopniowo buduje napięcie między nimi, zaczyna od przyjaźni, która z każdym ukradkowym spojrzeniem, przeradza się w coś więcej, a pożądanie między nimi staje się niemożliwe do ugaszenia. Tak przedstawiony motyw slow — burn uwielbiam. Sceny intymne są zaledwie dodatkiem, zostały idealnie wyważone, ale jednocześnie są bardzo gorące i pobudzające. Jednakże pożądanie to nie wszystko. Największa i najważniejsza batalia będzie toczyć się w ich sercach i głowach. Czy przezwyciężą wszystkie wątpliwości? Tego Wam nie zdradzę. Musicie sami się przekonać!  „Nigdy nie będę twoja” to powieść, która swoim połączeniem romansu i thrillera sprawiła mi niebywałą przyjemność. Samantha swoimi opisami czaruje i przenosi w przepiękny krajobraz Szkocji. Budzi pragnienie, by zobaczyć te wszystkie opisywane miejsca, a swoją słodko — gorzką historią miłosną perfekcyjnie odrywa od rzeczywistości. Po raz kolejny jestem po prostu zachwycona. Z niecierpliwością czekam na kolejny tom serii. Jestem pewna, że historia Arrochar i Maca również dostarczy mi samych pozytywnych wrażeń. 

Kiedy dowiedziałam się, że wychodzi drugi tom z serii Adari Family, od razu wiedziałam, że muszę ją przeczytać. Samantha Young w pierwszej części wprowadziła nas w szkocki klimat, idealnie opisywała miejsca, zwyczaje, a także bardzo dobrze, a wręcz rewelacyjnie stworzyła bohaterów. Każdy był inny, miał swój charakter, a sama fabuła była naprawdę zaskakująco ciekawa. Gorący romans połączony z wątkiem kryminalnym to super duet. Autorka sprawiła, że do samego końca emocje, ani trochę nie opadały, a wręcz przeciwnie. Z każdą stroną przybywało ich coraz więcej. W epilogu pojawiła się Regan, siostra Robyn, która niezbyt mile była widziana w zamku rodziny Adair, ale chyba był jakiś powód, dla którego młoda kobieta postanowiła przylecieć, aż z Bostonu, prawda? Owszem, i właśnie ten powód mamy okazję poznać w drugiej części. Regan Penhaligon to dwudziestopięcioletnia kobieta, która w pierwszej części została przedstawiona w bardzo złym świetle. Według Robyn była nieodpowiedzialną dziewczyną, która jeszcze nie zrozumiała, co to oznacza dorosłe życie. Dziewczyną, która zostawiła ją w potrzebie, na której się zawiodła. Uważała, że dla niej liczy się podróż po świecie, nowi znajomi i dobra zabawa. A w rzeczywistości sprawy miały się całkiem inaczej, niż spostrzegali je inni. Regan się bała. Popełniła jeden mały błąd, przez który jej życie zmieniło się w koszmar. Uciekła? Tak, z dwóch powodów. To był taki sprawdzian, czy poradzi sobie sama, bez siostry i jej rad. Sama, bez kontroli rodziców. Później po wydarzeniach, które stały się pod wpływem chwili, zawładnął nią wstyd. Dopuściła do siebie mężczyznę, który był tylko jednorazową – a do tego niechcianą – przygodą. Jednak dla Austina znaczyło to coś więcej. To coś przerodziło się w niebezpieczne uczucie – obsesję. Obsesję, którą próbował wmówić Regan. Próbował wymusić na niej uczucia, a gdy ta dawała mu jasno do zrozumienia, że między nimi nic nie będzie, on posuwał się dalej… aż za daleko. Zrozpaczona Regan postanowiła szukać schronienia u własnej siostry. Wiedziała, że będzie musiała ponieść konsekwencje swoich wcześniejszych czynów i miała nadzieję, że siostra zrozumie i wybaczy. Gdy Regan Penhaligon leciała do Szkocji, w głowie miała tylko przebieg rozmowy z Robyn, nie spodziewała się, że spotka tam kogoś, kto sprawi, że jej policzki będą płonąć, a serce wołać z tęsknoty, gdy on – Thane, choć na chwilę zniknie z jej pola widzenia. Thane Adari to wdowiec samotnie wychowujący dwójkę dzieci, dla których był gotów poświęcić cały świat. Praca, dom i natłok innych obowiązków sprawiał, że nie potrafił sobie poradzić bez pomocy osób trzecich. Ale jak można wiecznie prosić o pomoc rodzinę, która również ma swoje życie? Thane był zmuszony zatrudnić nianię – co stało się ogromnym wyzwaniem. Na jego szczęście – albo i nie – pojawiła się młoda rudowłosa piękność, która nie tylko zachwycała swą urodą, ale i charakterem, który sprawił, że w jednej chwili jego dzieci ją pokochały. Regan miała być tylko nianią dla jego dzieci, a on miał być tylko jej szefem, jednakże pomimo różnicy wieku nie widzieli przeszkód, aby pójść na układ. Tylko czy to była dobrze podjęta decyzja przez Thana, gdy za Regan ciągnie się przeszłość? Książki Samanthy Young mogłabym brać w ciemno. Miałam okazję przeczytać ich kilka, żadna mnie nie zawiodła. A seria Adair Family to moje numer jeden, a zwłaszcza ta część. Przede wszystkim podoba mi się motyw samotnego ojca. Choć momentami miałam chęć potrząsnąć Thanem, ale wszystko jest zrozumiałe, wiedząc, co mu się przytrafiło. A Regan pomimo wieku została przedstawiona jako dojrzała osoba, która wiedziała, czego chce w życiu. To takie sprostowanie z pierwszej części, gdzie była jędzą ;). A właśnie, druga część wspaniale łączy się z pierwszą, tworząc jedną fajną historię. Mam nadzieję, że autorka przedstawi nam również historię Arrochar i Maca. A wracając do: Nigdy nie będę twoja – książka ta jest idealnym wyborem na jesienny wieczór. Zapewniam, że niejedna z was przeczyta tę historię jednym tchem, bo jest ona tak wciągająca. Samotny ojciec, niania do dwójki słodziaków i różnica wieku, a także problemy osobiste, to świetnie stworzony motyw, aby powstała tak cudowna historia, którą zdecydowanie polecam.

Położona w górzystej części północnej Szkocji luksusowa posiadłość Ardnoch staje się wymarzoną kryjówką dla impulsywnej Amerykanki, Regan Penhaligon. Wizyta u mieszkającej tam siostry, Robyn, być może pozwoli jej naprawić życiowy błąd i ukryć się przed darzącym ją obsesyjnym uczuciem niebezpiecznym prześladowcą. Regan postanawia uporządkować swoje życie i odbudować siostrzaną więź. Wkrótce otrzymuje interesującą propozycję pracy od wdowca Thane’a Adaira. Thane potrzebuje niani dla dwojga swoich dzieci, a widząc, jak bardzo polubiły one Regan, proponuje jej posadę niani. W miarę upływu czasu przystojny Szkot coraz lepiej poznaje prawdziwą naturę Regan, nie potrafi jednak stłumić budzącego się w nim uczucia wobec ślicznej Amerykanki. Regan nie spodziewała się, że nowy pracodawca wywoła w niej tak intensywne emocje. Nie potrafi się oprzeć sile przyciągającej ją do Szkota, a także miłości do jego dzieci. Kiedy pojawia się postać z przeszłości Thane’a i zagraża jego rodzinie, Regan postanawia wspierać swojego pracodawcę z całych sił. Niestety, Thane podchodzi do niej nieufnie, a to może zburzyć nadzieję na wspólną szczęśliwą przyszłość. Co gorsza, pojawienie się prześladowcy, przed którym Regan uciekła aż do Ardnoch, może pozbawić ją wszelkiej przyszłości. Nie jestem w stanie już nawet zliczyć, które to moje spotkanie z twórczością autorki, na pewno spora większość jej książek już za mną. "Nigdy nie będę Twoja" jestem drugim tomem cyklu #anadairfamily, poprzedni tom "Jutro będziesz mój" bardzo mi się podobał, więc nie mogłam przejść obojętnie obok tej książki, co prawda każdy tom opowiada o innej parze bohaterów, jednak książki zasadniczo się ze sobą łączą i lepiej je czytać w odpowiedniej kolejności. Stylistyka i język autorki jest na zwykłe przyjemny w odbiorze, co sprawia, że książkę czytało się bardzo sprawnie i z dużym zainteresowaniem. Fabuła została w bardzo ciekawy sposób nakreślona, dopracowana i równie dobrze poprowadzona, to romans ze sporą nutką thrillera. Poraz kolejny urzekły mnie opisy krajobrazów Szkocji, z chęcią rzuciłbym wszystko i wyruszyła do tego pięknego i tajemniczego kraju. Historia została przedstawiona z perspektywy obojga bohaterów, co pozwoliło mi lepiej ich poznać, dowiedzieć się co czują, myślą, z czym się borykają, a tym samym lepiej zrozumieć ich postępowanie oraz decyzję. Oboje zostali w bardzo ciekawy, naturalny sposób wykreowani i po prostu nie sposób było ich nie polubić. Każde z nich ma za sobą pewne trudne doświadczenia, przeszłość, przypinanie pewnych łatek, które odcisnęły w pewnym sensie piętno na ich obecnym życiu, przez co zachowują się w taki, a nie inny sposób. Najbardziej urzekła mnie troska, ogromna miłość i oddanie Thane'a w stosunku do dzieci, bo myślę, że nie każdy mężczyzna byłby w stanie tak jawnie i bez skrępowania to okazywać. Natomiast w przypadku Regan miłość jaką obdarzyła dzieci swojego pracodawcy była zupełnie bezinteresowna, taka prosto z serca co ogromnie mi się podobało. Relacja pomiędzy głównymi bohaterami została przedstawiona w bardzo fajny sposób, wszystko działo się w swoim niespiesznym tempie, nadając w pewien sposób wyjątkowości ich więzi. Autorka udowadnia jak wiele czasami można stracić w skutek niedomówień oraz nie podejmując ze sobą dialogu, pokazuje jak ważna jest szczera rozmowa. Znajdujemy tutaj również wątek stalkingu, który coraz częściej można spotkać w książkach i on również moim zdaniem został w intrygujący sposób zaprezentowany i poprowadzony, autorka świetnie budowała napięcie jeśli chodzi o tą kwestię. Cieszę się również, że mogłam dowiedzieć się co słychać u bohaterów poprzedniego tomu, ponieważ bardzo ciekawiły mnie ich dalsze losy. "Nigdy nie będę Twoja" dostarczy z pewnością natłoku skrajnych emocji, w pewnych momentach mocno poruszy, a w innych sprawi, że serce zabije zdecydowanie mocniej. Naprawdę miło spędziłam czas z tą książką i nie mogę się już doczekać kolejnego tomu, a ten będzie o Arro i Macu. Polecam! Moja ocena 9/10.

Piękny, odgrodzony od świata zamek niczym z najlepszych filmów kostiumowych, skomplikowane relacje rodzinne i jeszcze bardziej pogmatwane uczucia kłębiące się w bohaterach. To nie scenariusz na żaden film (a szkoda, bowiem naprawdę byłoby warto obejrzeć zekranizowaną wersję tej książki!), a powrót do dobrze znanej fanom Samanthy Young posiadłości Ardnoch, by po raz kolejny spotkać się z klanem Adair. A wszystko po to, by dać się uwieść urokowi Szkocji oraz kolejnemu z nieprzystępnych braci. Thane to mężczyzna wyjątkowo poukładany, dla którego liczą się tylko jego dzieci. Szybko owdowiał, lecz w jeszcze szybszym tempie musiał wziąć się w garść i zapewnić swoim potomkom dom pełen miłości. Zawodowo jest architektem i praca nieco przeszkadza mu w byciu pełnoetatowym ojcem dwóch dorastających pociech. Nie uda mu się połączenie pracy na etacie, wychowania dzieci i prowadzenia domu w pojedynkę- potrzebuje pomocy. Jednak jego wymagania są ogromne, głównie z uwagi na nieokiełznaną miłość do Lewisa i Eilidh. Lecz ma w tym swój udział także jego nieprzystępny charakter oraz wycofanie i zgorzknienie, które nie są mu obce po śmierci żony. Czy da się wskrzesić jeszcze jego serce? Regan jest siostrą Robyn, którą poznaliśmy w poprzednim tomie. Jej głównym powodem wizyty w Szkocji jest odwiedzenie przyszłej Pani Adair, z którą kontakt urwał się jej jakiś czas temu. Regan zawsze uchodziła za mniej rozgarnięta, bardziej roztrzepaną, na którą nie można liczyć i która również sama niekoniecznie jest w stanie o siebie zadbać. Ostatnie miesiące spędziła na podróżowaniu, bez większego kontaktu z najbliższymi. Nie wydaje się być osobą godną zaufania, patrząc na opowieści o niej. A jednak jej prawdziwa twarz jest zgoła odmienna od wizerunku, który do niej przywarł. To kochająca, pełna ciepłych uczuć kobieta, która wie, czego chce, a jej serce mieści w sobie wiele miłości. Ma doskonałe podejście do dzieci, jest wręcz ich zaklinaczką, a to doskonały atut by zacząć pracować u Thane`a. Tylko czy to na pewno dobry wybór, by zbliżyć się do tej rodziny? Samantha Young tworzy powieści, w których umiejętnie łączy zmysłowość z nieskrywanym pożądaniem, miłość z obawami, które wiele nas nosi w sercu, a niebezpieczeństwo z dreszczykiem emocji najlepszego thrillera i nasuwającym się nieustannie pytaniem co będzie dalej. I tak jest również w przypadku tej książki. Należy się nią delektować niczym najlepszym smakołykiem, brnąć wraz z bohaterami przez urokliwe piękno Szkocji i powoli oddawać swe sercu- postaciom tu wykreowanym ale i temu wyjątkowemu krajowi. "Nigdy nie będę twoja" to szalenie emocjonalna, pełna uczuć książka, która czaruje swoją niepowtarzalnością, wymaga na nas mimowolne zaangażowanie i zabiera do świata, z którego niechętnie wracamy. Nie da się nie pokochać Thane`a, jego dzieci, Regan. Nie da się nie zatracić w tej historii. Nie da się nie zapragnąć rezerwacji najbliższego biletu do Szkocji, by odkryć tajemnice, które skrywa przed światem. Bowiem to jedna z tych powieści, w której przepadamy w momencie otwarcia pierwszej strony. Autorka czaruje nas swoją pomysłowością, mnóstwem uczuć, które w nas wywołuje podczas lektury, a także wspaniałym sposobem narracji, który zbliża postaci do czytelnika. Ponadto umiejętnie wplata w fabułę wątki istotne, życiowe, bliskie wielu z nas, dotyczące samotnego rodzicielstwa, relacji w rodzinie, które mogą stanowić swoiste wyzwanie, traumatycznych zdarzeń z przeszłości, które wpływają na teraźniejszość i różnych sposób radzenia sobie z nimi. W tej książce jest wszystko, czego oczekujemy od takiej literatury, a nawet jeszcze więcej. Gorąco polecam!