Nieznajomi (okładka  miękka, wyd. 09.2023)

Gorąco polecam. Pochłonęłam książkę w dwa dni, byłby jeden ale obowiązki.. Można wysnuć tyle teorii, podejrzeń.. Z czasem można domyślić się co łączy bohaterów ale wciąż nie wiadomo kto co i jak. Zakończenie zaskakuje. Fajnie byłoby zobaczyć film.

Zapowiadało się ciekawie, na końcu wszystko się wyjaśniło ale cała historia miałam wrażenie że była pisana przez dziecko, dużo rzeczy dało się przewidzieć i nie była dużym zaskoczeniem

Cudowna książka nie spodziewałem się takiego zwrotu akcji, świetnie napisana, polecam każdemu Kto lubi kryminały i thrillery.

Trochę naciągany, ale da się czytać.

Tandetne. Na jeden raz.

Fajna książka

Ubóstwiam Królową Kryminału. Uwielbiam fabuły wzorowane na jej klimacie. Szczególnie takie, w których akcja rozgrywa się w domu na odludziu, w grupie odizolowanych od świata osób i nagle bach! Ktoś z nich ginie! Kocham zagadki z motywem zamkniętego pokoju. A okładka ze starym domem w środku lasu wywołała u mnie ciarki na plecach i przyciągnęła jak magnes. Dziesięć osób znajduje się niespodziewanie w tym samym miejscu i czasie. Nie znają się. Dwie pary przyjechały, aby spędzić romantyczny weekend. Matka z synem twierdzi, że dom jest jej masą spadkową po zmarłej ciotce i przyjechała obejrzeć nieruchomość. Kolejna osoba oznajmiła, że przyjechała do pracy opiekować się osobą starszą i niepełnosprawną. Trzej mężczyźni są bardziej tajemniczy i nie wyjawiają tak chętnie powodów przybycia do domu. Grupa zaczyna kłócić się o to, kto ma posiadłość opuścić i kto ma większe prawa w niej przebywać. Padają gniewne słowa, które zamierają im na ustach, gdy odkrywają, że zostali w rezydencji zamknięci. Drzwi nie dają się otworzyć od wewnątrz, a we wszystkich oknach są kraty. Zdezorientowani postanawiają iść spać i rano zastanowić się jak wybrnąć z dziwnej i absurdalnej sytuacji. Dodatkowo niepokoi ich napis, który zauważyli na jednej ze ścian w salonie: NIC NIE ZROBILIŚCIE. Następnego dnia wszystko komplikuje się jeszcze bardziej, gdyż jedna z osób została znaleziona martwa. Żeby wydostać się z domostwa, muszą współpracować i dowiedzieć się kto i dlaczego ich ściągnął w to odludne miejsce. Kiedy znów ktoś ginie odkrywają, że posiadłość jest pełna niebezpiecznych niespodzianek... Lektura od samego początku przypadła mi do gustu, ponieważ przypominała mi najukochańszą książkę Królowej Kryminałów I nie było już nikogo. Co prawda zamiast wyspy był dom, ale i tajemniczy gospodarz i liczba bohaterów się zgadzała. Aleksandrze Kalbarczyk udało się stworzyć atmosferę pełną mroku, napięcia, niedopowiedzeń, obawy przed nieznanym i tajemniczym zagrożeniem. Dom naszpikowany różnego rodzaju wymyślnymi i śmiertelnymi pułapkami wzbudzał zgrozę i strach. Włos się jeżył na karku! Książkę czytałam z szybszym biciem serca, jednak mimo wszystko minusy się znalazły. Nie byłam w stanie zrozumieć postępowań niektórych bohaterów. Pielęgniarka dostająca histerii na widok trupa? Co prawda nie w szpitalnym łóżku na OIOMie, ale jednak do widoku zwłok powinna być przyzwyczajona. Studentka psychologii, która na śmierć wzrusza ramionami i robi rozkapryszoną minę? Rozumiem, że dla niej to obcy ludzie, no ale gdzie empatia potrzebna do wykonywania zawodu? Owszem można to usprawiedliwić nadmiernym stresem, poczuciem zagrożenia, próbą wyparcia, mechanizmem obronnym, odczuciem utraty kontroli nad życiem i świadomością, że za moment można je stracić. Jednak takie usprawiedliwienia mnie nie przekonują i bohaterki trochę mnie irytowały. Bardzo lubię sięgać po debiuty. Zaczynając lekturę, nie mam wobec nich żadnych oczekiwań, ot albo się spodobają, albo rozczarują. Jednak to, co przedstawiła Aleksandra Kalbarczyk, bardzo pozytywnie mnie zaskoczyło. Zwarta, bardzo szybka, spójna akcja. Bez zbędnych opisów i dłużyzn. Nawet fakt, że dobrze wydedukowałam osobę odpowiedzialną za zbrodnie, nie odebrał mi przyjemności z lektury. Zakończenie również było i ciut zaskakujące i satysfakcjonujące. Mimo pewnych niedociągnięć i paru mało wiarygodnych wydarzeń książka bardzo mi się podobała. Zapisuje sobie Autorkę do „obserwowanych”. Polecam Nieznajomych, bo to emocjonująca historia i dobry poziom wykonania ze świetnym mrocznym i niepokojącym klimatem! Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl oraz dzięki uprzejmości Wydawnictwa Harper Collins.

Aleksandra Kalbarczyk to imię i nazwisko, które wymieniać będziemy przez wszystkie przypadki. I nie jest to przypadkowe, ponieważ wynika z doskonałego debiutu autorki w polskim świecie kryminału. Dlaczego uwielbiam sięgać po debiuty? A no dlatego, że mogą być gwarancją powiewu świeżości w danym gatunku! Nowym spojrzeniem! Nową jakością! I tak właśnie było podczas lektury debiutanckiego kryminału Aleksandry Kalbarczyk pt. „Nieznajomi”. Z tą historią warto się zaznajomić i dać porwać się kryminalnej intrydze zszytej mistrzowską miarą. Maks i Wiktoria, Daniel i Emilia, Alicja z Kubą, Jacek, Dawid, Agata, Adam, to dziesiątka osób, która bynajmniej nie bierze udziału w kultowym teleturnieju „1 z 10”. W ich życiu wydarzy się coś o wiele mocniejszego! Weekend, który był zapowiedzią wyjątkowo spędzonego czasu, przerodził się w walkę na śmierć i życie. Romantyczny wieczór, obietnica spadku czy też posady będącej możliwością zysku, to wszystko przeobraziło się w chwile grozy. W jednym miejscu znajduje się kilkoro nieznajomych. Czyżby ktoś specjalnie zwabił ich do chatki na odludziu. Jedno jest pewne, dla każdego z nich to spotkanie było zaskoczeniem… śmiertelnym zaskoczeniem! Nasze emocje zaczynają buzować w chwili, gdy dochodzi do kłótni między „mieszkańcami” domku. Sprzeczają się o to, kto z nich ma opuścić posiadłość. Każdy z nich jest zdania, że ma prawo, do tego, by w nim pozostać. Jednak wszystko zmienia się o sto osiemdziesiąt stopni i jak się okazuje, część z nich chce opuścić go jak najszybciej. Niestety jest to niemożliwe bowiem drzwi są zamknięte, a okna zakratowane. Na domiar złego rano odkrywają, że jest ich już tylko dziewięciu. Jedna z osób została zamordowana! Kto został zamordowany? Dlaczego? Kto zabił? Te pytania kotłowały się w mej głowie podczas lektury tej książki. A Aleksandra Kalbarczyk zadbała o to, abym nie prędko trafił na właściwy trop. „Nieznajomi” to kryminał, który mocno wbił się w moją psychikę, osaczył moje emocje tak bardzo, że nie zważałem na biegnący czas, lecz skupiłem się na drodze do poznania personaliów mordercy. Jestem przekonany, że każdy, kto sięgnie po tę książkę, będzie miał tak samo, jak ja! Autorka w tej historii zastosowała tak zwaną zagadkę zamkniętego pokoju. Owym pokojem jest tajemniczy domek osadzony na zupełnym odludziu. A w tym domku znajduje się dziesięć osób. Jedna z nich zostaje zamordowana. Fakt ten jeszcze bardziej podgrzewa atmosferę i trzyma nas w permanentnym niepokoju. A to jest przecież w rasowym kryminale rzeczą pożądaną. Nie ukrywam, że Pani Aleksandra napisała kawał solidnego kryminału. Dzięki temu miłośnicy gatunku nie mogą narzekać na stagnację, lecz wręcz przeciwnie można potwierdzić, że polski kryminał przeżywa prawdziwy boom. Ten debiut to prawdziwa bomba, petarda, i prognostyk powiewu świeżości, nowości w polskim kryminale… literaturze kryminalnej. Zdecydowanie polecam! Książka „Nieznajomi” ukazała się nakładem Wydawnictwa HarperCollins Polska

Grupa zupełnie obcych sobie ludzi zostaje zamkniętych w ogromnym domu. Każdy z nich znalazł się tu z innego powodu. Co ich łączy i dlaczego ktoś poluje na nich jak na dziką zwierzynę? Kto zginie a komu uda się zachować życie w sytuacji, która z każdą chwilą staje się coraz bardziej przerażająca? Jeśli ten opis brzmi dla was znajomo, to zapewne jesteście fanami slasherów. Czym jest slasher. „Slashery to filmy z gatunku horroru, których fabuła bazuje na stopniowym zmniejszaniu się liczby bohaterów w niewyjaśnionych okolicznościach” (źródło: Wikipedia). Co prawda książka to nie film, ale termin ten idealnie wpasowuje się w zamysł debiutanckiej powieści Aleksandry Kalbarczyk. . Chciałabym was jednak uprzedzić, że jeśli usilnie będziecie szukać w tym thrillerze czegoś, co mogłoby was zaskoczyć, to możecie tego nie znaleźć. Historia skonstruowana i poprowadzona jest poprawnie, i ta poprawność i schematyczność towarzyszy jej aż do ostatniej strony. Jedyne, do czego miałabym nieco więcej zastrzeżeń to warstwa psychologiczna postaci. Bohaterowie bywali mocno nieautentyczni w swoich reakcjach i zachowaniach. Ich reakcja na śmierć poszczególnych osób czy próby znalezienia wyjścia z budynku były dla mnie momentami niezrozumiałe. Warto wiedzieć jak reagują poszczególne typy osobowości na odizolowanie i zagrożenie śmiercią. Jedni będą panikować i rozpaczać, w innych obudzi się duch przywódcy, jeszcze inni zrobią wszystko by przetrwać, nawet jeśli oznaczałoby to posunięcie się do zagrywek nie fair. Zdecydowanie zabrakło mi tu dogłębnej analizy psychologicznej postaci i nieco mocniejszego zaakcentowania cech charakteru poszczególnych osób. Warto by nad tym popracować przy kolejnych thrillerach. . Co ciekawe, czytając w Internecie opinie o tej książce ( co rzadko robię), niektórzy zauważyli, że autorka dość mocno zainspirowała się jedną z książek Agathy Christie. Czy to prawda? Nie wiem. Nie czytałam niestety żadnego z dzieł tej niezwykle popularnej brytyjskiej pisarki. Ja widzę tu po prostu wykorzystanie popularnego motywu zwanego slasher. A te są różne, raz lepsze (seria filmowa „Krzyk”), a raz gorsze (książka„24 godziny” Alex Walendzik). W tym przypadku biorąc pod uwagę, że jest to debiut autorki, to mogę śmiało powiedzieć, że jest to debiut naprawdę udany. Liczę jednak na to, że kolejne książki autorki oparte będą na jej własnych, świeżych i nowatorskich pomysłach. Tego też życzę naszej debiutantce, bo moim zdaniem ma ona potencjał, by tworzyć świetne historie. . Za możliwość przeczytania i zrecenzowania książki dziękuję @harpercollinspolska