Nic osobistego. Sprawa Janusza Walusia (okładka  twarda, wyd. 10.2019)

Świetna książka dla zainteresowanych tematem.

To moje pierwsze spotkanie z twórczością Cezarego Łazarewicza. Wcześniej nie sięgałam, poniewż żadna poprzednia pozycja nie zainteresowała mnie tematem. Tym razem było inaczej, i jak tylko usłyszałam o „Nic osobistego”, wiedziałam, że muszę poznać tę historię. Mówią o nim sympatyczny morderca, w Polsce przez wielu nazywany jest ostatnim Żołnierzem Wyklętym, a z archiwalnych zdjęć patrzy na nas biały, niebieskooki blondyn, dumny ze swojego czynu, czym przypomina mi Brevika. To Janusz Waluś, Polak z Podhala, który w latach 80-tych wyemigrował do RPA i prawie doprowadził do wojny domowej w tym kraju. Jak? A no tak, że ze względów politycznych i z nienawiści do komunizmu, zamordował Chrisa Haniego, lidera partii komunistycznej, drugiego człowieka po Mandeli, który przeciwstawiał się apartheidowi. Jak to się stało, że Polak z bogatej rodziny, mieszkający od kilku lat w afrykańskim kraju, uiszcza sobie prawo do ingerowania w tamtejszą politykę i przeprowadza zamach na polityka? Co więcej, Waluś jest do tej pory dumny ze swojego czynu, nie okazuje skruchy i uważa, że zrobil co musiał, by RPA nie pogrążyło się w komunizmie, tak jak stało się z jego ojczyźną. Niezwykle interesujacy temat, również w odniesieniamu do współczesnej Polski - Waluś bowiem jest bohaterem naszych rodzimych nacjonalistycznych grup takich jak np. ONR. Jego postać pojawia się na kibolskich transparentach na meczach piłkarskich, na wiecach i na marszach niepodległości - domagają się zwolnienia mordercy z więzienia i traktują jako wzór walki z „lewactwem”. Pomimo bardzo ciekawej historii po lekturze odczuwam lekki niedosyt, chciałabym, by autor jeszcze bardziej wgłębił się w temat czy przedstawił nam w większej mierze głos mieszkańców RPA. Początek reportażu wydawał mi się też chaotyczny, przez co na starcie czytało mi się go dość topornie. Mimo tego, że powściągliwy, czysto reporterski i bez emocji styl Łazarewicza nie należy raczej do moich ulubionych, to i tak bardzo polecam ze względu na podjęcie niezwykle interesującego tematu.

Polecam. Historia Janusza Walusia przedstawiona z kilku perspektyw. Ciekawe informacje, relacje samego Walusia. Czym się kierował, dlaczego do tego doszło..?

Cezary Łazarewicz prowadzi nas przez historię zabójstwa w RPA jakbyśmy czytali kryminał. Naprawdę wciągająca lektura, polecam!

Niezwykle ciekawa lektura, opracowanie przygotowane w profesjonalnej formie. Warto przeczytać.

Polecam.

„Nic osobistego” to kolejna wspaniała książka Cezarego Łazarewicza. Tym razem jeden z naszych czołowych reporterów opisał sylwetkę Janusza Walusia, Polaka, który w 1993 roku z zimną krwią zamordował Chrisa Haniego, lidera Południowoafrykańskiej Partii Komunistycznej. Jak to możliwe, że zabójca dziś jest dla części naszych rodaków autorytetem i idolem? Na te i inne pytania autor szuka odpowiedzi. I robi to – jak zawsze – w fascynujący sposób. Janusz Waluś na początku lat 80. minionego wieku wyemigrował wraz z rodziną do Republiki Południowej Afryki. Miał wówczas dwadzieścia osiem lat i był zagorzałym przeciwnikiem komunizmu. W RPA najpierw zajmował się wraz z rodziną intratnymi interesami, wkrótce jednak zaangażował się w politykę. Szybko stał się cenionym członkiem nacjonalistycznych partii. 10 kwietnia 1993 roku Waluś zastrzelił czarnoskórego czołowego działacza komunistycznej opozycji. Dzięki reakcji sąsiadów ofiary został zatrzymany, by ostatecznie trafić za kratki. Wciąż przebywa w więzieniu, mimo iż teoretycznie powinien zostać już zwolniony. Cezary Łazarewicz nie tylko opisuje biografię Walusia i analizuje motywy jego postępowania, ale zastanawia się również na tym, jak to możliwe, że inteligentny, oczytany człowiek, były i utytułowany sportowiec mógł dopuścić się takiego czynu. Jakby tego było mało, nie tylko nigdy nie żałował tego, co zrobił, ale nadal, nawet będąc w więzieniu, powtarza, że gdyby mógł cofnąć czas, zrobiłby dokładnie to samo. Autor poznał osobiście bohatera swego reportażu, długo z nim rozmawiał i sam nie mógł wyjść ze zdumienia, że morderca wzbudza... sympatię. Potrafi być ujmujący, jest dowcipny, jak z rękawa sypie cytatami z literackich dzieł, chętnie dyskutuje o filozofii i sztuce, pięknie się wysławia... Co takiego ma w sobie, że potrafił nawet oczarować córkę swojej ofiary? Kolejny ważny problem podjęty przez Łazarewicza to emocje, jakie wciąż skupiają się wokół sylwetki Walusia. W RPA skrajnie nacjonalistyczne środowiska nadal uważają go za bohatera, co akurat nie dziwi. Bulwersuje jednak fakt, że coraz częściej Janusz Waluś staje się także idolem dla mieszkańców Polski – jego portrety oraz hasła nawołujące do uwolnienia pojawiają się na stadionach i podczas marszów narodowców. Mało tego, przeprowadzane są zbiórki pieniędzy na rzecz osadzonego. Jak to możliwe, że zbrodniarz cieszy się takim autorytetem? I co może stać się, jeśli po opuszczeniu więzienia Waluś przyjedzie do Polski? Na te i inne ważne pytania Cezary Łazarewicz stara się odpowiedzieć, chociaż nie zawsze łatwe jest znalezienie jednoznacznej odpowiedzi. Na uwagę na pewno zasługuje styl oparty na ekonomii słowa. Nie ma tu niepotrzebnych zdań, barokowych ozdobników. Cezary Łazarewicz nie musi bowiem uciekać się do przegadanych zabiegów, by zrobić wrażenie na czytelnikach. I za to też bardzo go cenię. „Nic osobistego” to reportaż dający wiele do myślenia. To książka, którą nosi się w sobie nawet po odłożeniu jej na półkę. Polecam gorąco!

Kim jest człowiek który w 1993 roku zamordował lidera Chrisa Haniego, znanego polityka Południowoafrykańskiej Partii Komunistycznej? Autor książki - reportażu, Cezary Łazarewicz próbuje się tej postaci przyjrzeć bliżej. Sprawa Janusza Walusia po dziś dzień wydaje mi się bardzo interesująca, a dotychczas brakowało mi wiarygodnych, obiektywnych publikacji na ten temat. Łazarewicz, z dobrym skutkiem, próbuje odpowiedzieć na wiele pytań dotyczących tejże sprawy. Przede wszystkim - o motywy działania polskiego zabójcy. To dosyć trudne, ale autorowi się udaje, jego książka na swój sposób fascynuje.

Ciekawe napisany reportaż, daje bowiem pogląd na to jak wyglądała z bliska, uważana przez niektórych za kontrowersyjną, sprawa Janusza Walusia. Polski emigrant posunął się do zabójstwa znanego południowoafrykańskiego działacza politycznego. Rozpoczynając czytanie byłam ciekawa jakie pobudki zmusiły Walusia do tak desperackiego czynu. Książka Cezarego Łazarewicza daje odpowiedź na to i wiele innych pytań, przedstawia tło polityczne i obyczajowe tamtych czasów. Jest dobrze i wnikliwie napisana, autor zwraca uwagę na każdy najmniejszy, wydawałoby się szczegół. Dobra lektura na zimowe wieczory.