Nexus

Drugi tom ,,Zenithu" bardzo mi się podobał! W drugiej części możemy bardziej poznać życie w Mirabel. Jest również walka dobra ze złem i cały czas dzieje się jakaś akcja. Zostaje aktywowane podziemie i rebelianci! Co prawda zakończenie trochę mnie zawiodło, jednak cały czas stresowałam się o życie bohaterów. Mamy tu również historię napisaną z kilku punktów widzenia, dzięki czemu otrzymujemy więcej szczegółów. Polecam każdemu, kto chce znać zakończenie ,,Zenithu".

Pierwsza część zdecydowanie lepsza. Ta ledwo przemęczyłam.

dostałam uszkodzona książkę

Dobra książka do czynienia

Po zawirowaniach z pierwszej części (czyli „Zenithu”), Androma straciła swoją załogę, a sama stała się najbardziej poszukiwaną osobą w całej galaktyce. Żeby tego było mało, jest jedyną osobą, która tę galaktykę może uratować. Czy Gwiazdy Losu będą łaskawe dla niej i dla Dexa czy dla fałszywej królowej Nor i Valena? Czy „Nexus” jest lepszy niż poprzednik? Tak. Nie znaczy to, że jest genialną książką, ale jest o niebo lepszy. Widać, że autorki nabrały doświadczenia i zabrały głosy krytyki do serca. Po czym to widać? Przede wszystkim po tym, że „Nexus” jest... lekki. Chodzi tu o wagę książki. Nie jest takim grubaskiem jak poprzednia część i dzięki za to Gwiazdom Losu! W tej części zabrakło nużących, długich opisów, co sprawia, że powieść czyta się lżej i szybciej. Jak już mówimy o brakach, to brakowało mi też kilku bohaterów. A dokładniej bohaterek – załogi Andi. Kto czytał pierwszą część (albo pierwsze rozdziały drugiej, kto jak woli) ten wie, co się z nimi stało. Przez to nie było praktycznie żadnych rozdziałów z ich perspektywy. Też rzadko pojawiały się w jakichkolwiek innych rozdziałach. Z jednej strony rozumiem, dlaczego musiało tak być, ale z drugiej trochę tego szkoda. Autorki wykreowały naprawdę odlotową grupę, a w „Nexusie” w ogóle tego nie wykorzystały. Moim zdaniem trochę zmarnowano tego potencjał. Za to nie zmarnowano potencjału miłosnego książki. Chemię między Dexem i Andi wykorzystano na maxa. Można powiedzieć, że napięcie między nimi sięgało gwiazd. Ale nie da się jednak ukryć tego, że bywało drętwo i sztywno. Można było to bardziej zauważyć w końcówce książki. Trochę to psuło początkowy dobry efekt tego wątku. Jak już przy bohaterach jesteśmy – byli oni ponownie dość dobrze wykreowani. Oczywiście wciąż są oni naj(dowolny przymiotnik) ludźmi w całej galaktyce. Oczywiście wciąż mogą liczyć tylko na siebie. Jednak jak się przymknie na to oko to można zauważyć, że mają oni swoje własne, unikatowe cechy. Można to było zauważyć z rozdziałach z perspektywy różnych bohaterów. Przez to z innym zaciekawieniem czytałam każdy z nich. Najbardziej polubiłam te z perspektywy Dexa, a najmniej przemówiły do mnie te z punktu widzenia Valena. Te ostatnie wydawały mi się najnudniejsze. Ale w jednym „Nexus” jest zdecydowanie gorszy od „Zenithu” - w zwrotach akcji. Były one w większości dość... mało prawdopodobne. Do tego część była absurdalna. Można by przymknąć oko, ale do tego nie były one zbyt umiejętnie wytłumaczone. Dlaczego i Andi, i Dex nie zostali zarażeni? Nie wiadomo. Dlaczego dowódca ruchu oporu okazał się tą osobą? Jak ujęły to autorki – nie ma czasu na tłumaczenia. Serio, w książce było tak napisane. Trochę to rozczarowujące, że zostało to tak pozostawione. Wystarczyłoby jedno sensowne zdanie, a większość z tych zwrotów akcji była bardziej wiarygodna. No szkoda. Podsumowując – jest lepiej, ale wciąż genialnie nie jest. Mimo to, tym, którym podobał się „Zenith”, mogą sięgać bez strachu po ten tom. A reszcie mogę tylko powiedzieć, że jak nie macie nic innego do czytania, to możecie sięgnąć po tę serię.

„Nexus” jest drugim tomem cyklu Androma, dlatego jeśli ta okładka wpadła Wam w oczy to zapraszam do poznania pierwszego tomu pod tytułem „Zenith”. Autorki Lindsay Cummings i Sasha Alsberg stworzyły fantastyczny świat, w którym nie zawsze idzie wszystko, po myśli bohatera. Nie boją się eksperymentować, ani rzucać mu pod nogi kłopoty, kolejne kłody, które nie tak łatwo jest naprostować. „Nexus” jest bezpośrednią kontynuacją „Zenithu”, miałam okazję sięgnąć po nią bezpośrednio po lekturze, dlatego też nie miałam kłopotów z wczuciem się w ten świat. Uważam, że bardzo fajnym zabiegiem jest prowadzenie dalszej akcji bez żadnych przeskoków, czy wrzucanie w wir czegoś, przez co czujemy się, jakbyśmy pominęli coś istotnego, a może przespali jakiś fragment. Co nowego można odkryć w „Nexusie”? Krwawa Baronowa straciła swojego Marudera, jej dzielne piratki zostały schwytane, zapewne czekając na ratunek samej Andromy Racelli, tajemniczki i najniebezpieczniejszej piratki w Galaktyce Mirabel. Z Baronowej stała się zbiegiem, którego poszukuje złośliwa i bezwzględna Królowa Nor, a wszystko za sprawą toksyny, która wpływa na umysł, potrafi go kontrolować. Ubezwłasnowolnienie w ten sposób człowieka jest sprawą straszną i podstępną, w taki sposób można wpłynąć i osiągnąć wiele, a z czasem znacznie więcej niż się na początku zaplanowało. Czy Andi poradzi sobie z taką sytuacją? Androma wraz z Dexem muszą znaleźć lekarstwo, nim będzie za późno. Nie wszyscy zostali potraktowani tą toksyną i całe szczęście. Na planecie Solery bohaterka odnajduje Arachnida, lidera ruchu oporu walczącego przeciw Królowej Nor. Może dzięki połączeniu sił uda się odzyskać załogę Marudera i pokonać Królową Nor? Zdecydowanie prawdziwa walka i przygoda dopiero się rozpoczęła, a wraz z nią nowe niebezpieczeństwa. „Nexus” jest dobrą kontynuacją, jak każda Książa posiada swoje plusy i niedociągnięcia. Od tego typu literatury oczekuję rozrywki, czegoś szybkiego, co sprawi, ze będę dobrze się bawić, polubię bohaterów i będę wraz z nimi walczyć z przeciwnościami losu. To tutaj dostałam, a to przecież jest najważniejsze. Nadal jestem ciekawa, co jeszcze dla nas przygotują autorki, czy może kiedyś zdecydują się na rozbudowanie tego cyklu, albo stworzenie coś zupełnie innego. Cały czas czuje się emocje, obserwuje, jak główna bohaterka próbuje się zmienić, wyciągać konsekwencje w popełnionych wcześniej błędów i to jest bardzo dobrym posunięciem. Dla fanów duetu miłosnego Andi i Dexa będzie dobra informacja, bo autorki postawiły właśnie na nich i mamy sporo momentów, w których ich relacja się rozwija. Uważam, że „Nexus” jest dobrym zakończeniem tej sagi, czas spędzony z tą powieścią nie uważam za stracony wręcz przeciwnie i myślę, że jeśli bardzo spodobał Wam się „Zenith” nie powinniście się obawiać tego, by sięgnąć po kontynuację.

Drugi tom Sagi Andromy ponownie zabiera nas do genialnie wykreowanego przez autorki świata, Galaktyki Mirabel. Zostaje ona zdominowana rządami królowej Nor i jej brata - Valena. Dążą oni do pełnego przejęcia władzy, obalenia niepowołanych i wdrążenia tajemniczego planu, który zatrzęsie niejedną galaktyką. Pojawia się jednak ruch oporu z Arachnidem na czele. Tajemniczą zamaskowaną postacią, która może całkowicie zmienić bieg wydarzeń. Kim jest i dlaczego ukrywa swoją twarz? A co jeśli istnieją inne galaktyki i w trzewiach kosmosu ukrywa się jeszcze większe zło? W 2 tomie Sagi Andromy cały czas czuć napięcie i emocje związane ze zbliżającym się zakończeniem. Niestety "Nexus" posiada znacznie mniej zwrotów akcji. Oczywiście, pojawiają się one, ale nie są już tak spektakularne (nie licząc kilku naprawdę dobrych). Dodatkowo w książce pojawiły sytuacje, które nie zostały do końca wyjaśnione. Autorki mogły stworzyć jeszcze lepszą powieść wzbogacając ją o szersze wyjaśnienia. Czytając czekałem na rozwiązanie "pewnej sprawy" otrzymałem tylko: "teraz nie ma czasu na wyjaśnienia", co znacząco mnie zawiodło. Książkę tę (dzięki mniejszej ilości stron) czyta się o wiele szybciej. Mi przeczytanie jej zajęło 1 dzień, co nie zdarza się często w moim przypadku. W dodatku fabuła jest na tyle wciągająca, że zaczynając czytać wieczorem zasypiałem o 3 w nocy z ciężkim bólem serca odkładając "Nexusa" na półkę. W tym tomie autorki postawiły na więcej sytuacji i emocji między dwójką wybuchowych bohaterów - Andromą i Dexem. Ich relacja zaczyna się zmieniać. Czy będą sobie w stanie wybaczyć po wszystkim przez co przeszli? Powieść ta pokazuje jak łatwo jest zatracić się dążeniu do osiągnięcia obranego celu. Niejednokrotnie wyobrażamy sobie jak nasze życie będzie wyglądać, gdy już dosięgniemy upragnionego celu. Nie jesteśmy jednak świadomi jak wysokie koszty, poświęcenie i pracę musimy włożyć w nasze działania. Kolejnym aspektem, który porusza książka jest umiejętność wpływania na umysły ludzie. Potrafi ona być bronią groźniejszą niż terror. Zakończenie. Cóż, po części jestem zawiedziony a po części szczęśliwy. Niestety przewidziałem co się stanie, a z drugiej strony bardzo na to liczyłem. Ostatecznie uważam Sagę Andromy za godną polecenia, ze względu na wiele zwrotów akcji, dobrze wykreowane postacie i świat oraz dawkę humoru.

Poraz drugi otoczy nas świat wykreowany przez dwie autorki. Sasha Alsberg oraz Lindsay Cummings odrobiły lekcję... ____ Androma Racella utraciła najważniejsze dla niej aspekty z życia. Statek przepadł, a załoga mierzy się z nową i bezwarunkową królową. Sama bohaterka musi ukrywać się w ciemnych zakamarkach galaktyki. Nie powiedziała jednak ostatniego słowa. Wraz z Dexem kieruję się do prawdy, chęć odnalezienia lekarstwa na opętanie ludzkiego umysłu nigdy nie był tak potężny. Bez hamulców, czy zwątpienia podejmuje wyzwanie. ____ "Nexus" jest bezpośrednią kontynuacją pierwszej części pt. "Zenith". To właśnie tam udaje nam się zasięgnąć informacji o wszystkich bohaterach. Czytając pierwszy tom byłam średnio zadowolona, wiele rzeczy potrzebowały końcowych szlifów. Tworzenie pozycji objętej tematycznie z galaktyka na pewno nie jest łatwy zabiegiem. Drugi tom zdecydowanie lepiej się prezentuje, niektóre luki zostały zasklepione. "Nexus" jest przystępną książką, dającą czytelnikowi sporo akcji, nieszablonowych bohaterów i pełno ryzyka. Napisane przyjemnym stylem, by skończyć ją w jeden dzień. Jeżeli nie zrazilliście się do poprzedniej, to ta książka na pewno was zadowoli.