Neurochirurdzy. Sekrety polskich wszechmogących (okładka  miękka)

Polecam!

„Pamiętaj, że to wszystko minie i nie będziemy do tego wracać”. Marianna Fijewska nie bała się zajrzeć za kulisy pracy neurochirurgów. Określa się ich mianem wszechmocnych bogów, jednak oni nie oczekują takich peanów. Autorka pokazała nam prawdziwe i szczere oblicze ich pracy. Pracy trudnej i odpowiedzialnej, w skupieniu i ciszy. Czasami jeden mały niepotrzebny ruch ich rąk może sprawić, że życie pacjenta będzie zagrożone. Nawet nie zdajemy sobie sprawy, jak wielkie znaczenie ma precyzja i dokładność ich zajęcia. Przekonajmy się, na czym polega ich praca i jakie mają zdanie o swojej misji, usłyszmy głosy pacjentów, którzy przeżyli trudne chwile i dzięki neurochirurgom pokonali chorobę … „Wie pani, czym się różni neurochirurg od Boga? Tym, że Bóg nie myśli, że jest neurochirurgiem”. Neurochirurdzy. Sekrety polskich wszechmogących to znakomity i pełen elektryzujących opowieści reportaż o pracy neurochirurgów, ich uzależnieniu od pokonywania piętrzących się trudności i satysfakcji, gdy pacjent wyjdzie zwycięsko z walki z chorobą. Autorka pokazuje z jednej strony ogromnie trudną i precyzyjną pracę lekarzy, a z drugiej zmagania się pacjentów z nowotworem, złośliwym guzem czy niebezpiecznym uciskiem. Widzimy, jak ważny jest dla pacjenta – w trakcie procesu leczenia - optymizm i wiara, że pokona chorobę i będzie się cieszyć każdym kolejnym dniem. Takie podejście ułatwia wyzdrowienie i jest silną bronią w pokonywaniu chorób. Ale ten reportaż to również smutny obraz patologii w systemie zdrowia, trudności w zdobywaniu przez szpitale finansowania, braku wiary w powodzenie wprowadzania nowych rozwiązań na skalę światową. Przykry widok, gdy rządzący nie chcą zmniejszyć obowiązków formalnych i ułatwić leczenie rodaków nowatorskimi metodami, wręcz przeciwnie, stwarzają niepotrzebne problemy i nie dopuszczają powiewu nowości w sferze leczenia neurochirurgicznego. „Chciałbym być tym, który nie zabija etosu naszego zawodu, entuzjazmu w młodszych i poczucia sensu w starszych kolegach po fachu, a przede wszystkim nie zabija godności pacjentów i ich bliskich”. W lekturze znajdziemy historię osób, które pokonały chorobę i dzięki odpowiedniej reakcji i pomocy lekarzy, dzisiaj nadal są wśród nas. Poznamy bardzo osobistą walkę Kamila Bosaka z nowotworem, Darka, który miał nigdy nie chodzić czy Ewy i Jarka, w przypadku których miłość była ponad wszystkim. Ale mamy też drugą stronę tej nierównej walki z chorobą, rozmowy ze znanymi i cenionymi nie tylko w naszym kraju, neurochirurgami. Poznamy tych wyjątkowych ludzi, którzy są niezwykle skromni i nie oczekują żadnych poklasków. Dowiemy się, dlaczego wybrali ten zawód i co nimi kierowało? Czy liczyli na wielką sławę czy tez inne pobudki skierowały ich oczy na ten zawód? Poznamy kulisy pracy neurochirurgów i dowiemy się, dlaczego sekundy są tak ważne i mogą zadecydować o życiu człowieka. Lektura odsłania prawdziwą twarz systemu opieki zdrowotnej w naszym kraju, wytyka jego patologię i małość. Ale pocieszające w tym wszystkim jest to, że mamy wspaniałych i oddanych lekarzy, których można nazwać cudotwórcami, dzięki którym możemy mieć nadzieję na prawidłowe leczenie i wyzdrowienie. Polecam, znakomita opowieść, pozwala spojrzeć z innej perspektywy na pracę lekarzy, zrozumieć ich postępowanie, czasami niemoc w walce ze słabościami systemu opieki i wszechogarniającym formalizmem i biurokracją. Pozostaje nam tylko mieć nadzieję, że się to kiedyś zmieni, ale patrząc na to, jak ten system funkcjonuje obecnie, to tylko jednak pozostaje nadzieja ...

„Pamiętaj, że to wszystko minie i nie będziemy do tego wracać”. Marianna Fijewska nie bała się zajrzeć za kulisy pracy neurochirurgów. Określa się ich mianem wszechmocnych bogów, jednak oni nie oczekują takich peanów. Autorka pokazała nam prawdziwe i szczere oblicze ich pracy. Pracy trudnej i odpowiedzialnej, w skupieniu i ciszy. Czasami jeden mały niepotrzebny ruch ich rąk może sprawić, że życie pacjenta będzie zagrożone. Nawet nie zdajemy sobie sprawy, jak wielkie znaczenie ma precyzja i dokładność ich zajęcia. Przekonajmy się, na czym polega ich praca i jakie mają zdanie o swojej misji, usłyszmy głosy pacjentów, którzy przeżyli trudne chwile i dzięki neurochirurgom pokonali chorobę … „Wie pani, czym się różni neurochirurg od Boga? Tym, że Bóg nie myśli, że jest neurochirurgiem”. Neurochirurdzy. Sekrety polskich wszechmogących to znakomity i pełen elektryzujących opowieści reportaż o pracy neurochirurgów, ich uzależnieniu od pokonywania piętrzących się trudności i satysfakcji, gdy pacjent wyjdzie zwycięsko z walki z chorobą. Autorka pokazuje z jednej strony ogromnie trudną i precyzyjną pracę lekarzy, a z drugiej zmagania się pacjentów z nowotworem, złośliwym guzem czy niebezpiecznym uciskiem. Widzimy, jak ważny jest dla pacjenta – w trakcie procesu leczenia - optymizm i wiara, że pokona chorobę i będzie się cieszyć każdym kolejnym dniem. Takie podejście ułatwia wyzdrowienie i jest silną bronią w pokonywaniu chorób. Ale ten reportaż to również smutny obraz patologii w systemie zdrowia, trudności w zdobywaniu przez szpitale finansowania, braku wiary w powodzenie wprowadzania nowych rozwiązań na skalę światową. Przykry widok, gdy rządzący nie chcą zmniejszyć obowiązków formalnych i ułatwić leczenie rodaków nowatorskimi metodami, wręcz przeciwnie, stwarzają niepotrzebne problemy i nie dopuszczają powiewu nowości w sferze leczenia neurochirurgicznego. „Chciałbym być tym, który nie zabija etosu naszego zawodu, entuzjazmu w młodszych i poczucia sensu w starszych kolegach po fachu, a przede wszystkim nie zabija godności pacjentów i ich bliskich”. W lekturze znajdziemy historię osób, które pokonały chorobę i dzięki odpowiedniej reakcji i pomocy lekarzy, dzisiaj nadal są wśród nas. Poznamy bardzo osobistą walkę Kamila Bosaka z nowotworem, Darka, który miał nigdy nie chodzić czy Ewy i Jarka, w przypadku których miłość była ponad wszystkim. Ale mamy też drugą stronę tej nierównej walki z chorobą, rozmowy ze znanymi i cenionymi nie tylko w naszym kraju, neurochirurgami. Poznamy tych wyjątkowych ludzi, którzy są niezwykle skromni i nie oczekują żadnych poklasków. Dowiemy się, dlaczego wybrali ten zawód i co nimi kierowało? Czy liczyli na wielką sławę czy tez inne pobudki skierowały ich oczy na ten zawód? Poznamy kulisy pracy neurochirurgów i dowiemy się, dlaczego sekundy są tak ważne i mogą zadecydować o życiu człowieka. Lektura odsłania prawdziwą twarz systemu opieki zdrowotnej w naszym kraju, wytyka jego patologię i małość. Ale pocieszające w tym wszystkim jest to, że mamy wspaniałych i oddanych lekarzy, których można nazwać cudotwórcami, dzięki którym możemy mieć nadzieję na prawidłowe leczenie i wyzdrowienie. Polecam, znakomita opowieść, pozwala spojrzeć z innej perspektywy na pracę lekarzy, zrozumieć ich postępowanie, czasami niemoc w walce ze słabościami systemu opieki i wszechogarniającym formalizmem i biurokracją. Pozostaje nam tylko mieć nadzieję, że się to kiedyś zmieni, ale patrząc na to, jak ten system funkcjonuje obecnie, to tylko jednak pozostaje nadzieja ...

„𝑆𝑘𝑜𝑟𝑜 𝑚𝑜́𝑧𝑔 𝑜𝑑𝑝𝑜𝑤𝑖𝑎𝑑𝑎 𝑧𝑎 𝑛𝑎𝑠𝑧𝑒 𝑧𝑎𝑐ℎ𝑜𝑤𝑎𝑛𝑖𝑒, 𝑐𝑧𝑦 𝑤ł𝑎𝑠́𝑛𝑖𝑒 𝑡𝑎𝑚 𝑚𝑖𝑒𝑠𝑧𝑘𝑎 𝑙𝑢𝑑𝑧𝑘𝑎 𝑑𝑢𝑠𝑧𝑎?” Czy podejmowane przez nas decyzje zależą od naszej woli? Czy jednak jesteśmy tylko niemymi świadkami działania naszego mózgu? Czy psychochirurgia w sztuczny sposób zmienia charakter człowieka? W jaki sposób leczyć napady autoagresji, depresję, zespół obsesyjno-kompulsywny, inne zaburzenia i choroby, jeżeli są lekooporne i żadna farmakologia nie jest w stanie pomóc pacjentowi? Czy są jakieś inne możliwości i rozwiązania? Czy neurochirurdzy to bogowie, czy po prostu ludzie, którzy opanowali odpowiednie umiejętności, mają znaczną odporność psychiczną, precyzję w rękach i otwarty umysł? Marianna Fijewska w swoim reportażu odpowiada na te i na wiele innych pytań. Przeprowadziła wnikliwe rozmowy z wybitnymi lekarzami, naukowcami, specjalistami w zakresie neurochirurgii, psychochirurgii oraz z pacjentami i ich rodzinami, czyli z ludźmi, którzy doświadczyli „cudu” medycyny. Autorka uzyskała wiele ciekawych informacji o chirurgicznej walce z depresją, lękami, zaburzeniami osobowości, o zamrażaniu ludzi, o etyce, o sklejaniu kręgosłupa. Neuropsychochirurgia do dzisiaj kojarzy się przede wszystkim z lobotomią i taki mit na jej temat nadal pokutuje, co skutkuje tym, że nawet lekarze są sceptycznie nastawieni do nowych rozwiązań. Jednak „Neurochirurdzy” to nie tylko reportaż o mózgu, możliwościach neurochirurgów i medycyny. To również, a może przede wszystkim historie ludzi i ich emocji, opowieść o biurokracji, o pokutujących przez lata uprzedzeniach, brakach w komunikacji i swobodnej wymiany opinii. O wszystkim co niszczy i co stoi na przeszkodzie rozwoju neurochirurgii. To nieprawdopodobne jak daleko zaszła medycyna. Jakie możliwości, ale i ograniczenia napotyka na drodze. Autorka stawia tezy i weryfikuje je wraz z rozmówcami. Nie każdy ma podobne zdanie, nie każdy dzieli się takimi samymi spostrzeżeniami na temat pracy neurochirurgów, ale jednak każdy upatruje w zbytniej biurokracji i specyficznym podejściu do nowych pracowników przyszłej zapaści zawodu. Co się stanie jeśli aktualnie specjaliści przejdą na emeryturę? Kto ich zastąpi? Marianna Fijewska napisała bardzo dobry reportaż. Zapewniła czytelnikowi sporą dawkę informacji, jednak nie są to suche fakty, tylko tematy istotne z punktu widzenia lekarza i pacjenta. Książkę czytałam z zapartym tchem jakbym obcowała z wciągającym thrillerem, albo inną zagadkową powieścią. To, co szczególnie zwróciło moją uwagę, to fakt, że reportażystka bardzo umiejętnie zadawała pytania i dzięki temu naprowadzała rozmówców na interesujące oraz istotne tematy. Rozdziały uzupełniają się, dopełniają i tworzą świetną całość. „𝐺𝑑𝑦𝑏𝑦 𝑝𝑜𝑟𝑜́𝑤𝑛𝑎𝑐́ 𝑚𝑜́𝑧𝑔 𝑑𝑜 𝑚𝑎𝑝𝑦, 𝑚𝑜𝑧̇𝑛𝑎 𝑏𝑦 𝑝𝑜𝑤𝑖𝑒𝑑𝑧𝑖𝑒𝑐́, 𝑧̇𝑒 𝑛𝑒𝑢𝑟𝑜𝑐ℎ𝑖𝑟𝑢𝑟𝑑𝑧𝑦 𝑧𝑛𝑎𝑗𝑎̨ 𝑤𝑦ł𝑎̨𝑐𝑧𝑛𝑖𝑒 𝑎𝑢𝑡𝑜𝑠𝑡𝑟𝑎𝑑𝑦 𝑖 𝑔ł𝑜́𝑤𝑛𝑒 𝑑𝑟𝑜𝑔𝑖, 𝑎𝑙𝑒 𝑜 𝑎𝑙𝑒𝑗𝑘𝑎𝑐ℎ 𝑖 𝑢𝑙𝑖𝑐𝑧𝑘𝑎𝑐ℎ 𝑛𝑖𝑒 𝑚𝑎𝑗𝑎̨ 𝑗𝑒𝑠𝑧𝑐𝑧𝑒 𝑝𝑜𝑗𝑒̨𝑐𝑖𝑎.”

Mówi się o nich, że są elitą w świecie medycyny. Jak bogowie jednym mikro ruchem skalpela są w stawnie uratować człowiekowi życie, bądź w znacznym stopniu poprawić jego jakość. Neurochirurdzy, specjaliści dla których mózg nie ma tajemnic często operując swoich pacjentów balansują na granicy życia i śmierci. Walczą do końca, spędzając długie godziny na sali operacyjnej. Zazwyczaj wychodzą z niej z uśmiechem triumfu na twarzy, zdarza się jednak że muszą mierzyć się porażką z której trzeba wyciągnąć wnioski przyszłość bo za chwilę na stole pojawi się kolejna osoba potrzebująca pomocy. Książka Marianny Fijewskiej "Neurochirurdzy. Sekrety polskich wszechmogących" to opowieść o wybitnych specjalistach, ich pacjentach i trudach codziennej pracy. To historia o odwadze, nadziei i determinacji, która często jest niezbędna by pokonywać bariery systemowe i biurokratyczne. W książce tej autorka dotyka wielu tematów, których wspólnym mianownikiem jest neurochirurgia. Przytacza światowe sukcesy polskich specjalistów, dotyka jeszcze do niedawna tak kontrowersyjnych tematów jak operacje osób z takimi problemami jak chociażby depresja, gdzie tradycyjna farmakoterapia i psychoterapia okazała się bezradna, czy przygląda się działalności jednej z największych fundacji zajmującej się krioprezerwacją czyli zamrażaniem po śmierci ciał lub samych mózgów z nadzieję, że w przyszłości medycyna pozwoli wrócić tym ludziom do życia. Wiele w tej książce inspirujących i podnoszących na duchu rozmów: z lekarzami, pielęgniarkami i pacjentami, którzy dzielą się swoimi historiami. Mnie do głębi poruszył wywiad z żoną zmarłego niedawno rapera Pjusa, któremu operacyjnie przywrócono słuch. Jego walka ze śmiertelną chorobą: pełna nadziei i troski o innych wlała we mnie ogrom nadziei. Fascynujące historie, nietuzinkowi rozmówcy a wszystko to opisane w krótkich, rozdziałach sprawia, iż lekturę tę pochłania się na raz. Ja nie mogłam się oderwać. Byłam zafascynowana i jednocześnie dumna, że polska medycyna ma w swoich szeregach specjalistów o światowej renomie. Jednocześnie jednak wciąż powracało do mnie pytanie: jeśli tak jest to dlaczego wiele osób musi szukać pomocy za granicą, zbierając pieniądze od ludzi dobrego serca. Ale to już temat na inną książkę....

Bardzo ciekawa książka. O mózgu, kręgosłupie, słuchu, węchu oraz pracy neurochirurga za granicą.