Asa. Naznaczeni mężczyźni. Tom 6. Część 1 (okładka  miękka, wyd. 05.2015)

http://wachajac-ksiazki.blogspot.com/2015/06/ksiazki-maja-sie-niszczenia-jay.html#more

Ta recenzja nie będzie typowa. Nie będzie opisu fabuły, opinii o bohaterach czy stylu. To będzie opowieść o mojej przygodzie i fascynacji czymś, czego nigdy nie uda mi się osiągnąć - miłości, którą przeleję na papier.

Kilka miesięcy temu, niemal rok, poznałam siłę niszczenia książek. Owszem, wcześniej czytałam, byłam zafascynowana zakończeniami i wykazywałam się niezadowoleniem, kiedy wszystko szło nie po mojej myśli. Jednak, nic nie jest w stanie opisać moich uczuć, kiedy zagłębiałam się w twórczość pewnej niesamowitej autorki, która pod każdym względem wpasowała się w moje wymagania książkowe. Doprowadziła do śmiechu, płaczu, rzucania się w spazmach na łóżku, do uśmiechania się jak idiotka na przystanku, kiedy czekam na przyjaciółkę i świetnego humoru, którego nie był w stanie zniszczyć nawet głupi profesor od głupiej chemii.

Jak się czułam po przeczytaniu pierwszej połowy Asy? Cudownie, nieziemsko i czułam się, jakby ktoś wyssał ze mnie każdy promyk nadziei i kazał wegetować do kolejnego tomu, chociaż doskonale wiem, że jest to definitywny koniec mojego marnego jestestwa. Dlaczego? Asa, którego książka nie powinna w ogóle powstać, ale Jay, cudowna Jay się zbuntowała i pozwoliła temu fantastycznemu, mrocznemu mężczyźnie zaznać smak miłości. Nie wiem, jakie to może mieć zakończenie, kompletnie, ponieważ wiem, jaki jest ten facet.

Bogini Crownover może jest słaba, ponieważ Buntownik, lub, jak ja wolę mówić na książkę, po prostu Rule była niedopracowana, ale na swój niewinny i debiutancki sposób, urocza. Każda następna - Jet, Rome, Nash, Rowdy i w końcu Asa, była coraz lepsza i wkurza mnie nastawienie ludzi, ponieważ nadal uważają, wręcz wymuszają na innych takie samo wrażenie, że autor nie miał prawa rozwinąć się w czasie pisania kolejnych części. Ba!, sama tak uważałam, byłam przekonana, że autorzy cofają się. Ale nie ona, darzę Jennifer C. przyjaźnią, choć jej nie znam, Kocham ją jak siostrę, ale ani razu jej nie poznałam. Jest mi bliska, ponieważ ukształtowała na papierze, w formie słów, to co ja staram się przelać od trzech pieprzonych lat na ekran komputera.

Zazdrość? Nie, ponieważ wiem, że nie ukazałabym tego w ten sposób. Zamknęłabym historię miłosną w kilku zdaniach. Ona zrobiła z tego historię rodziny, która mimo braku więzów krwi (przynajmniej częściowo, nie mówię o braciach Archer) jest zżyta i kochająca.


Nie będę ukrywała, że miłość jest moim ulubionym motywem, ponieważ nie może się znudzić. Zawsze, kiedy rozpoczynam książkę z tym kwitnącym wątkiem, mam nadzieję, że doznam olśnienia. Nie doznałam, może zaledwie kilka razy, ale przy moich naznaczonych chłopcach, czuję olśnienie w każdym słowie, zdaniu, wyobrażeniu.

Mogłabym polecać i polecać tą serię, każdego bohatera i bohaterkę z osobna. Rozwodzić się godzinami o Naznaczonych mężczyznach, spytajcie mojej młodszej siostry, czy przyjaciółki.

Nie jest to podsumowanie serii, ponieważ jeszcze nie dokupiłam wszystkich książek, ani nie przeczytała, bo czekam. Czekam i nie przestanę, dopóki nie doczekam się wszystkich książek Jay w Polsce. Nie wiedziałam, że mam w sobie tyle miłości.

Policjantka i były przestępca, czy to się może udać? Ona żyje, kierując się uczciwością i prawem, lecz nie może uporać się z wypadkiem na służbie, podczas którego jej partner i przyjaciel został ranny. On wychowany w biedzie łamał zasady częściej, niż je przestrzegał, a niektóre jego wybory były dramatyczne w skutkach. Żył i postępował źle, lecz bliskie spotkanie ze śmiercią okazało się jego wybawieniem. Asa zaczyna żyć, lecz przygniata go poczucie winy. Oboje szukają ukojenia i znajdują je w swoich ramiona, lecz czy to, co się między nimi dzieje może się udać? Czy zawalczą o miłość i szczęście?

I doczekałam się ostatniego tomu z serii „Naznaczeni mężczyźni”. Nie wiem czy cieszyć się z tego powodu czy płakać, ponieważ ta część była jak świeży powiew wiatru. Buntownik idealnie wpasowała się w moje gusta, lecz nadmiar tych seksownych, naładowanych testosteronem, wydzierganych mężczyzn, po kilku tomach mnie przytłoczył. „Asa” różni się od przednich tomów pod tym względem, gdyż studio tatuażu się w nim nie pojawia, lecz nie zabrakło dobrze już znanych bohaterów, którzy przewinęli się przez cała serię. Był to miły dodatek, ale tak jak powiedziałam stanowił tylko umilacz, dzięki któremu mogłam poznać ich dalsze losy. W książce królują Asa i Royal, którzy podzielili się narracją i obnażyli przed czytelnikami duszę.

Młoda policjantka od pierwszych stron obdarza Asę pożądliwymi spojrzeniami i nie ukrywa swoich zamiarów względem jego osoby, on natomiast opiera się jak może. Ich relacja z pewnością jest płomienna i pomimo naelektryzowania i dużej ilości, podniecającego seksu, który autora świetnie przedstawiła, widać również emocje, które nimi targają. Oboje muszą się z czymś uporać, lecz to Asa jest tutaj tym, którego droga jest trudniejsza. Bohatera poznałam już w poprzednich tomach i pokazał się z różnych stron, lecz głównie obserwowałam jego wewnętrzną walkę, dlatego cieczy mnie
książka poświęcony tylko jemu i dziewczynie, która stara się go usidlić. Oboje mają bogatą osobowość a ich przeszłość jest ciekawa i wciągająca.

Książka jest podzielona na dwa tomy, co uważam za bezsensowne rozwiązanie, gdyż czyta się ją w zastraszającym tempie, całość można poznać w dwa wieczory, a ok. 400 stron, to nie tak dużo, by należało wydawać tę lekturę w dwóch częściach. Autora pisze lekko i łatwo zatracić się w stworzonej przez nią historii. Scen seksu jest całkiem sporo, lecz w tej książce chodzi o coś więcej, niż tylko doznania cielesne. Pani Jay Crownover tworzy idealną mieszankę emocji i seksu, co działa na czytelnika jak magnes. Książka może idealna nie jest, tutaj można dopatrzyć się lekkiej przewidywalności, lecz nie było to dla mnie żadnym problemem i myślę, że i wam nie przeszkodzi w cieszeniu się przygodami Asy i Royal.

„Asa” to kolejny pasjonujący tom z serii „Naznaczeni Mężczyźni”, z którym należy się zaznajomić. Royal i Asa nie pozwolą się nudzić nikomu a mrok, który otacza ich duszę spowiję również was, dlatego przyjemność z przegonienia smutków i żalów, będzie cudownym i przyjemnym doznanie. Jak najbardziej polecam.
5/6

Jeśli w miarę regularnie czytacie recenzje zamieszczane na moim blogu to zapewne wiecie, że uwielbiam spędzać czas czytając powieści z gatunku New Adult. Wiem, że w większości nie jest to literatura ambitna, ale mimo wszystko lubię czasami usiąść i zrelaksować się przy czymś lekkim i przyjemnym. Właśnie dlatego tak często sięgam po te krótkie i niewymagające historie, które zawsze potrafią poprawić mi humor. Powieść, którą dzisiaj recenzuję jest jedną z takich opowieści. Muszę przyznać, że przeczytałam ją już jakiś czas temu, ale dopiero teraz zebrałam się w sobie, aby napisać o niej kilka zdań i podzielić się z Wami moją opinią na jej temat. Jeśli jesteście ciekawi jakie wrażenie zrobiła na mnie lektura tej książki, zachęcam do przeczytania dalszej części recenzji, z której z pewnością się tego dowiecie.

Royal z pozoru wydaje się być naprawdę silną kobietą i twardą policjantką jednak od czasu jednej z trudniejszych akcji, podczas której jej przyjaciel prawie stracił życie dziewczyna jest bardzo krucha, a wyrzuty sumienia nie chcą zostawić jej w spokoju. Bohaterka próbuje zapomnieć o wszystkich problemach i często pojawia się w barze Rome'a Archera, w której niedawno Asa Cross zaczął pracować. Bohaterowie spotkali się już wcześniej, ale raczej nie były to zbyt romantyczne okoliczności. Czy Asie uda się jeszcze zrobić dobre wrażenie na Royal, i co z tego wyniknie?

Fabuła tej powieści nie jest zbyt oryginalna, ale w sumie nie spodziewałam się żadnych rewelacji. Powstało już tak dużo książek z gatunku New Adult, że naprawdę ciężko jest stworzyć coś nowego. Mimo tego, że historia jest dość przewidywalna, bardzo przyjemnie się ją czytało. Trzeba przyznać, że jest to po prostu niewymagająca głębszych przemyśleń powieść dosłownie na jeden wieczór.

Bohaterowie są w miarę dobrze wykreowani. Oczywiście jak na tak krótką powieść nie ma tutaj żadnych skomplikowanych charakterów, ale mimo wszystko większość postaci od samego początku wzbudziła we mnie sympatię. Bardzo kibicowałam głównym bohaterom i cały czas miałam nadzieję, że uda im się stworzyć trwały związek.

Język jakim posługuje się autorka jest oczywiście prosty, niezwykle lekki i doskonale zrozumiały, tak więc absolutnie żaden z czytelników nie będzie miał większych problemów ze zrozumieniem treści zawartych w książce. Dzięki słownictwu, które dobrała Jay Crownover powieść czyta się naprawdę szybko i nawet nie wiadomo kiedy przewracamy ostatnią kartkę orientując się, że to już koniec. Teraz nie pozostaje mi nic innego jak zabrać się za drugi tom i mieć nadzieję, że losy głównych bohaterów potoczą się po mojej myśli.

Podsumowując - jeśli chcecie zabrać się za książkę "Asa. Tom 1" to nie radziłabym stawiać jej zbyt wygórowanych oczekiwań, ponieważ tak jak już wcześniej podkreślałam jest to powieść mało ambitna, ale mimo wszystko czyta się ją naprawdę przyjemnie. Myślę, że fani twórczości Jay Crownover będą zachwyceni również tą lekturą.

Tą serię uwielbiam, więc nie mogłam sobie odmówić przyjemności sięgnięcia po kolejną część. Tom 6. wywołał we mnie mnóstwo emocji, bardzo lubię ten stan, bo czuję, że książka zawładnęła mną do reszty. Jay Crownover znakomicie to potrafi, sprawić, by czytelnik na długo zapamiętał jej powieść.