My Beautiful Dark Twisted Fantasy (CD)

najlepsza plyta ever

Super płyta polecam

Es

Piąte studyjne dzieło Westa. Na początek wspomnę, że większość utworów z płyty była już słuchaczom znana zanim album ujrzał światło dzienne – część w ramach projektu G.O.O.D. Fridays (co piątek West wypuszczał nowy utwór dostępny publicznie), a inne wyciekły do internetu przed premierą. Zatem po co ta płyta? Ano po to, że jest na tak dobrym poziomie, że warto za nią zapłacić i mieć na półce. Sam tytuł już sugeruje nam zawartość tekstową – jest to swoista rozprawa o sławie, szczególnie o jej ciemnej stronie – stąd Beautfiul, a naprzeciwko Dark Twisted. Czy wiecie czym jest sława? Kanye opowiada nam jak jest naprawdę bo sam wie to najlepiej. Już początkowy „Dark Fantasy” mocno akcentuje główny nurt tego krążka – Ye rapuje o tym, że jest na szczycie, wręcz tytułuje się królem, a już w drugiej zwrotce pod koniec utworu jego pewny siebie głos przeradza się w smutne słowa, wydźwięk jest już zupełnie inny i zmianie ulega także nastrój. Tymi ostatnimi wersami artysta dosłownie wywraca do góry nogami zarapowane wcześniej słowa i uświadamia słuchacza, że teraz czas na tę smutną i prawdziwą część, że być na szczycie wcale nie jest tak fajnie (bardzo obrazowo wygląda to w filmie „Runaway”, który jest swoistym promo tego albumu, West jedzie sportowym samochodem w czasie gdy słyszymy „Dark Fantasy”, a gdy kawałek się kończy, widzimy bardzo wymowny obrazek – auto się rozbija). „Gorgeous” – bardzo udany utwór traktujący o niesprawiedliwości na tle rasowym w USA, w tekście przewija się chociażby słynny incydent Westa z Taylor Swift czy postać Malcolma X. Power – część z Was kojarzy go pewnie z reklamy perfum Invictus. Motyw przewodni stanowiący tło muzyczne to sample kawałka „Afroamerica” formacji Continent Number 6. Sam ‘Ye w jednym z wywiadów przyznał, że nad utworem spędził 5 tysięcy godzin. Muzycznie bit przywodzi mi na myśl styl z „College Dropout” zmiksowany z tym z „Late Registration”. A sam raper pozycjonuje siebie tutaj na szczycie nie tylko kariery, ale także przemysłu muzycznego – cały ‘Ye, pewny siebie, a zarazem arogancki i zarozumiały typek (nie bez powodu Obama nazwał go po prostu dupkiem). Cóż, będąc na szczycie, może sobie na to pozwolić – być sobą i robić album jak chce. „All Of The Lights” – masa świetnych gości i murowany hit, a w tle pianino i skrzypce. „So Appalled” – ten utwór mnie po prostu zmiażdżył. Mroczny bit robi tak niesamowity klimat, że sam się dziwiłem, że to naprawdę leci z odtwarzacza. Do tego Jay-Z w niesamowitej formie, jakiej nie prezentował od długiego czasu! Bravo Hova! „Devil In a New Dress” to trochę wolniejszy kawałek zrobiony na samplu „Will You Still Love Me Tommorow” Smokey Robinsona. West opowiada tutaj o swojej lasce (prawdopodobnie o Amber Rose) i różnych pokręconych rzeczach, które siedzą w jego głowie odnośnie jej osoby. Do tego zabarwienie religijne i mamy kwintesencję albumu - seks, alkohol, laski i religia do tego? (Swoją drogą Rick Ross popełnił tutaj gościnnie chyba najlepszą zwrotkę w karierze, Boże jest genialna!!!). To robi West na tej płycie, jest bezkompromisowy, już nie musi osiągać szczytu, o czym słyszeliśmy na jego pierwszym krążku, jest na szczycie, Jay-Z już nie jest jego wzorem do naśladowania, West nagrywa z nim kawałki, imprezuje, są sobie równi. A ‘Ye sam wykształcił swój unikalny styl, którego ukoronowaniem jest ten krążek. Bo mimo, że pokręcony, poruszający historie z naprawdę skrajnych światów, praktycznie w każdym utworze te kontrasty są widoczne, to cholernie dobry. Raper dotarł na szczyt, a więc może wszystko, puścił wodze fantazji robiąc ten album. Pokręcona osobowość Westa daje mu też nietypowe pomysły muzyczne, czego dowodem jest ten krążek. Jest naprawdę pokręcony, bezwstydny, liryczny, osobisty, smutny, ciężki. Brzmi jak beznadziejna mieszanka totalnie niedopasowanych elementów, ale wyszło z tego coś pięknego. To połączenie starego samplingu z „College Dropout”, motywów orkiestrowych z „Late Registration”, dopracowania z „Graduation” i futurystycznych, vocoderowych przygód rodem z „808’s and Hearbtreak”. To nowy rozdział w karierze rapera, dla mnie osobiście bardzo ważny krok milowy w całym rapowym przemyśle muzycznym. Ktoś powie, że jest trochę popowa? Owszem jest, że za mało sampli w stylu z „College Dropout”? Zgadza się, że płyta jest inna niż dotychczasowy styl Westa? Ano jest. Ale tak samo, jak złożona i bogata jest osobowość Westa, co widzimy płycie (już nawet na okładce, naga kobieta feniks? Nieźle...okładka w niektórych krajach została zabroniona i zastąpiła ją inna), tak i od Ciebie słuchaczu potrzeba szerszego spojrzenia na ten krążek. Bo jeżeli popatrzysz na niego wąsko, oczyma chociażby klasycznego rapu lat 90, to się rozczarujesz. Ale jeśli spojrzysz na to, jak na dzieło to doszukasz się smaczków, dźwięków, klimatu, bogactwa i wielkości. Bo ten album jest wielki i jego twórca także. Ten LP prezentuje nowoczesne pojęcie słowa hip-hop. I mi się to podoba. ‘Ye wrócił w wielkim stylu. Płyta roku 2010, zdecydowanie, ZDECYDOWANIE.

Sądziłem, że za stary jestem żeby takich klimatów słuchać. Coś tam mi wpadło na Spotify i tak trafiłem na ten album. I przybieram uszy że zdumienia. To jest k... genialne! Bogactwo tej muzyki, swoją drogą sprzed dwunastu lat, a przecież hip-hop mocno wciąż się rozwija i ewoluuje, po prostu powala. Melodycznie bije na głowę zdecydowaną większość podobnych artystów. Mój ulubiony Eminem w tym samym czasie około nieco się pogubił i poszedł albo w rapowanie na wyścigi albo tak połamane bity, że po wysłuchaniu musisz odpocząć. A tutaj jest melodia, niesamowite emocje w każdym kawałku, tekstowo to naprawdę pierwsza liga, produkcja to już zdecydowanie mistrzostwo świata. To moje największe muzyczne odkrycie w ostatnich latach, a trochę słucham. Kanye, miałem cię za jakiegoś szurniętego nieco celebrytę, co tam jakieś buty próbuje sprzedawać czy coś, a ty jesteś muzycznym geniuszem. Płyta obowiązkowa dla każdego fana gatunku. Przywraca wiarę w ten rodzaj muzyki

Kanye West wypuścił ten album tuż po aferze z Taylor Swift. Gdy mogło się wydawać że obiecująca kariera Kanyego może legnąć w gruzach, on wypuszcza to. Jest to twór interesujący. Posiada on wiele niezapomnianych featów i tracków. Album oceniam na plus. Cena jest przystępna, a jak się uda go dorwać w fizycznym sklepie to za 30 zł można go kupić

Naprawdę genialna płyta! Najlepsze kawałki to "Monster" i "Runway" . Kanye jest nie zwykłym raperem, bardzo nie typowym. Ma orginalny i czasami wyzywającu styl i świetnie gra na fortepianie. Bardzo charakterystyczna i ciekawa osoba w świecie ShowBiznesu. Gorąco polecam tą płytę i polecam poszperać w internecie o jego wizerunku, występach itp. na pewno was zaciekawi Kanye West !

Wie ktoś dokładnie może, kiedy ta płyta będzie znowu dostępna? Pytam, bo chciałbym ją sobie sprawić niedługo, a w Empiku jest właśnie niedostępna i to mnie denerwuje... Poza tym jest to świetna płyta, nic dodać, nic ująć.

Chciałbym zapytać się czy jest to wersja gdzie można zmienić okładkę na inne zdjęcie , czy jest to wersja z nadrukowaną okładką?

KANYEEEEE WESTT>>