Septembe, płyta winylowa (Płyta Analogowa)

Zmarły w 2015 roku Mark Murphy należał do grona wokalistów o wypracowanej przez wiele lat marce. Dysponował czystym silnym głosem jaki idealnie sprawdzał się zarówno w jazzie jak muzyce popularnej. Sześciokrotnie nominowany do Grammy wokalista współpracował z niezliczoną ilością muzyków ze ścisłej światowej czołówki, pośród których znajdziemy m.in. Braci Brecker, Clarka Terry, Davida Sanborna, Arta Framera i Larry'ego Coyella. Właśnie z dwoma ostatnimi spośród wymienionych muzyków Murphy nagrał swój 27 album "September Ballads" pierwotnie wydany w 1988 roku. Na płycie sięgnął po tematy swych ulubionych artystów jak m.in. Pat Metheny, Chick Corea czy Michael Franks, przedstawiając je w swoim własnym charakterystycznym stylu. Utwór "September Fifteenth" otwierający longplay to instrumentalna kompozycja Pata Metheny i Lyle Mays, do której Mark Murphy napisał własny tekst tworząc tym samym piękną nostalgiczną piosenkę. Na szczególną uwagę zasługuje też rozpoczynająca drugą stronę płyty "Crystal Silence", pierwotnie pochodząca z genialnej płyty "Return To Forever" Chicka Corei z roku 1972. Mistrzem drugiego planu na prawie całym krążku jest zmarły w 2017 roku, wyśmienity gitarzysta Larry Coryell, którego partie mimo że bardzo rzadko pojawiają się w centrum utworów, czaruje nas w tle rozmaitymi smaczkami, bez których płyta straciłaby bardzo wiele. W trzech utworach słyszymy inną legendę jazzu, Arta Farmera (on z kolei odszedł w 1999 roku) nadającego dźwiękami flugelhornu wyjątkowego uroku utworom: "When She Is Mine", "Sack Full Of Dreams" i "I Never Went Away". Amerykańska edycja albumu "September Ballads" dostępna w dystrybucji, to pierwotna wersja płyty nie poddana w międzyczasie rozmaitym remasterom. Dzięki temu obcujemy z nagraniami w takiej wersji w jakiej zostały zrealizowane przed blisko 30-laty, chciałoby się napisać: właściwej wersji. Płyta wytłoczona została z zachowaniem najwyższych standardów. Otacza nas szeroka baza dźwięków o naturalnej barwie. Bardzo przestrzennie rozmieszczono partie poszczególnych instrumentów, co doskonale słyszymy m.in. w przypadku gitary Larry'ego Coryella subtelnie przygrywającego w większości nagrań na lewym kanale, czy krystalicznych dźwięków fortepianu Larry'ego Dunlapa - raz balansujących pośród innych instrumentów, innym razem umieszczonych w konkretnym miejscu dźwiękowej bazy.

Nie znałem gościa , ale to są te klimaty , polecam

Nawet się nie spodziewałem , polecam