Morze. Odpływ (okładka  miękka)

Co mogę powiedzieć o tej książce? Podobała mi się. Jak na wakacyjne czytadło jest dość krótka, jednak treściwa. Opowiada o poczuciu winy, radzeniu sobie z nim oraz o tym jak niewiele trzeba, żeby zupełnie odmienić życie człowieka. Głównym bohaterem jest młody chłopak, Patryk. To on powoli odkrywa przed nami zdarzenia z przeszłości, które przyczyniły się do jego aktualnego stanu. Jest to powolny, niespieszny proces, trochę trzymający czytelnika w napięciu i czekający z elementem kulminacyjnym do samego końca historii. Równocześnie mamy też przyjemność towarzyszyć Patrykowi w zdarzeniach teraźniejszych, w posiłkach z rodzicami, w wizytach w muzeum oraz innych miejscach, które odwiedza. Jest to cichy, wrażliwy i inteligentny chłopak. Myślę, że największym plusem książki jest to, że trzyma w napięciu najdłużej jak się da i angażuje czytelnika w historię, której jest świadkiem. Autor nie zdradza wszystkich szczegółów od razu, co prowokuje czytelnika do intensywnego myślenia nad tym, co mogło się wydarzyć i sprawdzania swoich teorii. Jest to świetnie zbudowane i w przeciwieństwie do wielu książek, w których był wykorzystany podobny zabieg, w tym przypadku nie mamy do czynienia z oczywistym zakończeniem, którego można się domyślić na samym początku lektury. Bardzo podobają mi się też postacie występujące w książce. Patryk jako główny bohater jest naprawdę świetnie wykreowany, podobnie jak starszy pan będący ochroniarzem w muzeum oraz kolega, którego Patryk spotyka na swojej drodze. Wszystkich ich bardzo polubiłam, sceny z ich udziałem były moimi ulubionymi, nie zabrakło też momentów, kiedy łezka zakręciła mi się w oku. Przeciwnie było z sytuacjami, w których brali udział rodzice chłopca. Moim zdaniem można by bardziej skupić się na ich postaciach, rozwinąć je i dodać im nieco charakteru, można by też bardziej rozwinąć ich udział w całej historii, skupić się bardziej na tym, jak oni przeżywają wszystkie te sytuacje. Tego mi brakowało. Całość oceniam bardzo pozytywnie, miło mi się czytało, książka porusza tematykę poczucia winy, szukania sposobów na walkę z wyrzutami sumienia, cierpienia oraz tego, jak w ułamku sekundy może zmienić się życie tak wielu ludzi. Można wyciągnąć z niej naprawdę wiele nauk i zmusza do refleksji. Dla wielu osób dużym plusem będzie też krótka forma, a w przypadku tego tytułu w 120 stronach zawarte jest naprawdę mocne i wartościowe przesłanie.

Jedna sekunda. Jedna chwila. To ona potrafi zaważyć na całym życiu. Po niej już nic nigdy nie będzie takie samo. Nastoletni Patryk spędza z rodzicami wakacje nad morzem. Jego pasja są szkice - po tacie. Uwielbia rysować. Jest poza tym typowym nastolatkiem. Niestety tego roku doświadcza czegoś, co zmieni całe jego życie. Jak żyć dalej? Jak cieszyć się z kolejnych dni, kiedy cały czas powraca do tej jednej chwili. Do tych ułamków sekund. Wstrząsająca historia młodego chłopaka, który znalazł się w nieodpowiednim miejscu o nieodpowiedniej porze. Wystarczyło być kilka sekund wcześniej bądź później. Niestety nie mamy na to wpływu. Bardzo dogłębnie został zobrazowany obraz nastolatka. Jego odcięcie się od świata. Od rówieśników a nawet rodziców. Bardzo ciężko jest mu się podnieść. Autor świetnie oddał tę atmosferę. Smutku, rozpaczy, żalu. Jak każdy dzień staje się wyczynem. Siedziałam i czytałam z otwarta buzią. Każdy nowy opis dnia Patryka przynosił straszny obraz. To co sobie zaplanował wywołało na mej twarzy przerażenie a serce na moment przestało bić. Czy on oszalał? Pełna emocji historia chłopaka. Czułam całą sobą jego ból. A także z nadzieją patrzyłam na co, kogo spotyka i liczyłam na to, że coś może się zmieni w jego nastawieniu. Czy tak było? Musicie przekonać się sami. Wkroczcie do świata cierpiącego chłopaka. Zobaczcie co się stało, jak odnajduje się w nowej rzeczywistości. Przeczytajcie jak skończy się ta szokująca historia. Na niewiele ponad stu stronach autor zdołał mnie bardzo zaskoczyć i potężnie zaszokować. Wydawać by się mogło, że w taka skromnej powieści nie da się zmieścić morza emocji i wulkanu bólu oraz jeszcze większego zwątpienia. Ta historia ukazuje kruchość naszego życia. Zmusza do refleksji. Nakazuje wręcz cieszyć się każda drobnostką. Jakby dany dzień był tym ostatnim. Carpe diem. Życie jest jak morze. Cieszy, raduje. Daje łzy. Czasem przychodzą fale przypływu. Zostawiają prezenty - cudowne rzeczy. Ale czasem morze się cofa. Pora na odpływ. Obraz po pięknie bywa szokujący i przerażający. To właśnie te chwile, te sekundy, które zmieniają bieg naszego życia. Odpływ dopiero pokazuje to, co zastaniemy i to z czym przyjdzie nam się zmierzyć. Polecam.

„Przez wszystkie lata te piętnaście sekund odmierzało każdy nowy dzień.” Biorąc do ręki nową książkę Grzegorza Gortata „Morze. Odpływ” spodziewała się czegoś mocno nastawionego na młodszego odbiorcę, co sugeruje zresztą opis powieści, ale i główny bohater, który jest przecież dwunastoletnim chłopcem. Jednak w tej książce dostajemy dużo więcej niż tylko zapychacz czasu dla nastolatków. Z jeden strony jest to bowiem tekst bardzo przystępny, stosunkowo krótki (zapaleni czytelnicy będą w stanie pochłonąć go w jeden wieczór), napisany prostym, ale nie „dziecinnym” językiem, z wciągającą historią, gdzie kolejne karty odkrywane są powoli, tak aby przyciągnąć uwagę. Z drugiej jednak jest to przecież opowieść wyjątkowo mądra, poruszająca temat niezwykle trudny nie tylko dla nastolatków, ale też dla dorosłych. „Morze. Odpływ” to historia o tym jak kilka sekund może nieodwracalnie zmienić całe nasze życie. O tym jak jedna decyzja może spowodować lawinę zdarzeń, po której tylko pytanie „co by było gdyby?” wydaje się mieć sens. A jednak Grzegorz Gortat stara się udowodnić, że nawet w obliczu trudności i tragedii takie rozpamiętywanie nie ma sensu. Pięknie mówi o tym, że bunt i złość nie mają sensu w obliczu kilku sekund, które zdecydowały o takim, a nie innym przebiegu zdarzeń. O tym, że nie można roztrząsać, czy można było zrobić coś inaczej, bo wtedy tylko się traci. Kolejne sekundy, minuty, miesiące i lata. Książka może być wstępem do rozmowy z młodym człowiekiem o tym czego w swoim życiu żałuje, jak dana decyzja na niego wpłynęła i jak może zmienić sytuację, w której się znalazł. Może rozpocząć dyskusję o tym, że każdy wybór, nawet najbardziej błahy może mieć wpływ na całą naszą przyszłość, ale też o tym, że nigdy nie jest za późno, aby zacząć wybierać mądrze. Dla starszych, którzy też na pewno nie będą się przy tej lekturze nudzić może być okazją do sprawdzenia, czy myślenie i analizowanie wydarzeń z przeszłości nie ma zbyt dużego wpływu na to, co w ich życiu dziej się obecnie.

Trauma. "Morze. Odpływ" to dość krótka historia, niech Was jednak nie zwiedzie objętość książki - pomimo raptem 120 stron wartościowych treści jest tu sporo. I są to treści naprawdę godne uwagi, refleksji oraz pewnego rodzaju zadumy nad ludzkim losem oraz nad tym, do czego człowieka jest w stanie doprowadzić powypadkowa trauma zmieniająca nie tylko ludzką codzienność, ale i przyszłość. Głównego bohatera książki, Patryka, poznajemy w czasie wakacji. Chłopak spędza je wraz z rodzicami nad morzem. Dla Patryka ma to być lato poprzedzające moment, w którym zacznie on na serio realizować swoje pasje. Co go kręci? Sztuka, a w szczególności malarstwo. Piękne i ambitne plany Patryka pokrzyżuje jednak tragiczny w skutkach wypadek. Chłopak po wypadku boryka się nie tylko z fizyczną niepełnosprawnością, ale także z traumą, która przybiera postać stresu pourazowego. Objawia się on w sposób szczególny czyniąc z nastolatka kogoś na kształt zgorzkniałego dorosłego, który z żalem, ale także z pewną zawiścią obserwuje zwykłe, normalne życie wszystkich wokół. Najbardziej cierpi na tym wszystkim miłość chłopca do sztuki, jednak... Patryk ma na to pewien pomysł. Nie jest on jednak tak do końca zgodny z prawem... Lektura - chociaż krótka - jest bardzo dobrym materiałem do przemyśleń własnych. Przede wszystkim w sferze psychologicznej. "Morze. Odpływ" to ciekawe studium ludzkiej psychiki oraz tego, jakim zmianom może ona ulec pod wpływem traumatycznych przeżyć. Można także powiedzieć, że "Morze. Odpływ" Grzegorza Gortata to poruszająca powieść dla młodzieży o pasji, sztuce, kapryśnym losie i zbuntowanym nastolatku poszukującym swojej nowej drogi. Z każdego punktu widzenia lektura prezentuje się interesująco - warto więc po nią sięgnąć. Dziękuję Wydawnictwu Media Rodzina za egzemplarz recenzencki. #MorzeOdpływ #GrzegorzGortat #MediaRodzina https://cosnapolce.blogspot.com/2020/10/morze-odpyw-grzegorz-gortat.html

Wzruszająca historia Patryka i jego rodziny, która zmaga się z konsekwencjami wydarzeń sprzed roku. To co spotkało rodziców i ich syna podczas letnich wakacji spędzanych nad morzem, jest powodem rozłamu w rodzinie i przeszkodą w komunikacji na linii rodzice-dziecko. Ta krótka historia doskonale obrazuje bunt nastolatków, ich potrzebę akceptacji oraz przywiązywanie dużej wagi do swojego wyglądu. Z drugiej strony widzimy również ogromne zaangażowanie rodziców, by sforsować mur stawiany przez ich dziecko i niezrozumienie wynikające ze sposobu postrzegania świata przez różne pokolenia. Ja muszę się przyznać, że problem Patryka nie był dla mnie problemem. A przynajmniej nie postrzegam go w taki sposób, w tym momencie mojego życia, w jakim jestem. Choć podejrzewam, że mając 12 lat, również uważałabym, że mój świat się zawalił i albo szukałabym winnych, albo bym się nad sobą użalała. Dlatego zdecydowanie książka skierowana jest do młodszego czytelnika, bo wtedy poczucie akceptacji wśród rówieśników jest bardzo ważne. Prosty styl pisania nie męczy czytelnika, a rozdziały z opisem zdarzeń, które rozegrały się przed rokiem, budzą ciekawość szczególnie dlatego, że autor nie zdradza wszystkiego od razu. Daje to nutkę tajemniczości i potrzebę rozwiązania zagadki, która miała tak ogromny wpływ na relacje Patryka z rodzicami. Książka wskazuje młodemu człowiekowi rzeczy naprawdę ważne. Przesłanie płynące z tej historii zmusza do głębszej refleksji. Uświadamia nam, że z każdej sytuacji jest wyjście, a szukanie winnych wcale nie przynosi rozwiązania problemów, ani poczucia ulgi. Uważam, ze warto tę książkę polecać nastolatkom, aby wskazać, że to co czasem wydaje nam się końcem świata, wcale nie musi nim być. I że warto doceniać to co się ma, bo nie jest nam to dane raz na zawsze.

Patryk spędza wakacje z rodzicami nad morzem. Ten wyjazd na zawsze utknął im w pamięci. Po powrocie wszystko się zmienia. Chłopak zrobił sobie przerwę w nauce i codziennie odwiedza galerię sztuki. Jednak nie jest to dla niego tylko okazją by obejrzeć obrazy, ale też coś innego. Nic nie jest tu pewne i do samego końca nie wiadomo jak to się wszystko skończy... Ta recenzja pewnie nie będzie długo, ponieważ książka również nie jest długa. To powieść która jest jedną wielką tajemnicą. Poznajemy bieżące wydarzenia wraz ze wspomnieniami z przeszłości. Chłopak przeżywa traumę i zaczyna mieć szalone pomysły. Patryk jest naprawdę bardzo interesującą postacią. Chłopak próbuje się pogodzić z przeszłością, ale nie potrafi. Zamyka się w sobie i popada w kłopoty. Zaprzestał kontynuować swoją pasję, którą jest malarstwo. Zaprzestał tworzenia i zaczął podziwiać jedną wystawę, która świetnie oddaje jego myśli. Jeżeli chodzi o pozostałych postaciach to warto wspomnieć o pewnym mężczyźnie, który pojawia się pod koniec powieści, ale swoim podejściem i rozmyśleniami sprawia, że ciężko o niej zapomnieć. Mimo że książka jest krótka, to jest naprawdę ciekawa i intrygująca. Porusza ciężkie tematy w nietypowy sposób i dopiero rozumiejąc wydarzenia z przeszłości można oceniać historię jako całość. Zakończenie sprawia, że całe nasze podejrzenia idą w nicość, to kompletnie mnie zszokowało i sprawiło, że wszystko odebrałam inaczej. Podsumowując ta książka jest naprawdę intrygująca. Jest specyficzna i mimo że nie mam tutaj wartkiej akcji, to trudno się od niej oderwać. Każdy kolejny rozdział sprawia, że zaczynamy myśleć coś innego i do samego końca nic nie wiadomo. Dlatego mam nadzieję, że Was tym zainteresuje i sięgniecie po tą niepozorną książeczkę!