Minor Love (CD)

Być może Green tym razem pragnął dać więcej przestrzeni dla swego ciekawego głosu, wibrującego barytonu, który budził skojarzenia tak z Leonardem Cohenem, jak i Scottem Walkerem. Być może chciał też nagrać płytę bardziej intymną, przystępną i komunikatywną, aby zdobyć szerszą publiczność, ale też choćby częściowo zneutralizować obiegowe opinie o jego arogancji, ekscentryczności czy nawet mizoginizmie. Jeśli takie były rzeczywiście jego intencje podczas nagrywania "Minor Love", to cel został osiągnięty. Z małą pomocą przyjaciół z Little Joy i Megapuss oraz brata Joela, Green stworzył urzekający muzycznie album, który w sposób nadzwyczaj wyrafinowany - i nie trącący irytującą nostalgią czy cokolwiek nieświeżą myszką - odwołuje się w dużej części do stylów muzycznych Tin Pan Alley, popowych ballad z lat 50. i 60., ale też folku, country i rocka, w których można usłyszeć echa staroświeckiego, music-hallowego crooningu ("Bathing Birds"), Cohena w wodewilowej omaście ("Breaking Locks").