Maria Montessori. Historia aktualna (okładka  miękka, wyd. 08.2020)

Niestety, bardzo rozbudowane informacje o koligacjach są zwyczajnie nudne. Styl dziwaczny, męczący, może tłumaczenie słabe?

bardzo faktograficzna, napisana akademickim językiem bez polotu

Dla mnie średnia. Strasznie ciężko napisana.

Ciekawa książka ake ciężko się czyta.

Trochę nudnawa

Ciekawa.

Pol

Są takie ludzkie historie, które wykraczają poza czas, przestrzeń i kontekst, w którym były osadzone. Życia, które nawet długo po swoim końcu, wywierają wpływ na wiele innych żyć, kształtując je i wzbogacając. Są takie osobowości, które przecierają szlaki i stają się początkiem nowego. Myślenia, perspektywy, podejścia. Często nierozumiane i poddawane krytyce. Są takie historie, a jedną z nich jest opowieść o Marii Montessori. Kobiecie silnej, wypełnionej po brzegi uważnością na małego człowieka. Z pewnością wielu z Was spotkało się z metodą Montessori. Słyszymy o niej w przedszkolach i szkołach, czytamy w książkach i na ulotkach, jednak jak wielu zna twarz kobiety, która odważyła się na tę rewolucję pedagogiczną? Kobiety, której wizerunek dopiero po jej śmierci znalazł się na banknocie o wartości tysiąca lirów. Ilu wie jaka droga, wyzwania i przeciwności za nią się kryją? O tym jest właśnie "Maria Montessori. Historia aktualna". To biografia, która pochłania od pierwszych stron. Skrupulatna i pełna zwrotów akcji, kreowanych przez pisarza tworzącego fabuły najbardziej barwne i nieoczekiwane, samo życie. Z włoską mentalnością w tle. Momentami czułam, że jestem w Rzymie. Wędruję z Marią po wąskich uliczkach, jestem jej uczennicą, działam wspólnie z nią, odkrywam to co pozwala dzieciom rozwinąć skrzydła. I frunąć. Maria Montessori urodziła się 31 sierpnia 1870 r., a więc dokładnie 150 lat temu. Wszystko zaczęło się od niewielkiej salki w ubogiej rzymskiej dzielnicy, a może jednak od książki opata Antonia Stoppaniego, która oczarowała Marię? Żyła w bardzo sformalizowanych czasach. W świecie hołdującym mężczyznom i skupiającym się na ich osiągnięciach, ona wymykała się hermetycznym zasadom. Była wtedy jedyną lekarką - kobietą w Rzymie. Doktorem medycyny i chirurgii, profesorem nauk przyrodniczych, choć jej pasją były dziedziny humanistyczne i pisanie. To wykształcenie, ale przede wszystkim postępowe myślenie i szerokie horyzonty, wyróżniały ją na tle żeńskiego grona, które nie było kojarzone z aktywnością, o prawie wypowiedzi na większość tematów nie wspominając. W tym obrazie nie można pominąć uczuć, bo i na miłość (nieszczęśliwą?) znalazło się miejsce w jej życiu, także tę macierzyńską, choć i tu wiele jest niedomówień (wynikających z niewiedzy, niezrozumienia?). Ocena często przychodzi nam zbyt szybko. Podczas swojej pedagogicznej wędrówki Maria zaczyna fascynować się psychiatrią dziecięcą. Tematem trudnym, pomijanym, a jednocześnie tak potrzebującym głosu, zauważenia. Nie odnosicie wrażenia, że tak jest do dziś? To właśnie w szkole specjalnej zaczyna dostrzegać, że niektóre dzieciństwa się marnują, bo deptana jest indywidualna wrażliwość dziecka i to na nią kładzie nacisk szczególny. Nie wierzy, że nieszczęście może być nieuniknione, ale pokłada swoje nadzieje w małym człowieku, jego rozwoju i skarbnicy możliwości. Przygarnia do siebie nawet najtrudniejsze przypadki, a może te są jej szczególnie bliskie? Chce przywrócić dziecku i jego potrzebom miejsce w centrum. Edukacji, działania, w centrum życia, bo przecież jest to jego jedyne właściwe położenie. Słucha i patrzy. Działa. Istotę metody Montessori, choć to oczywiście spore uproszczenie, można zamknąć w dwóch zdaniach Marii: "Lekcja równa się doświadczenie" i "Pomóż mi zrobić to samemu". To jedne z najpiękniejszych słów, które jako matka chcę wcielać w swoje codzienne życie, w dzieciństwo mojego synka. Słów, z którymi jest mi tak bardzo po drodze i o których marzę, by stały się podstawą naszego systemu edukacji, czy to w szkole czy w domu. Maria Montessori to kobieta nieoczywista. W nieustannym ruchu. Włochy, Paryż, Londyn, Hiszpania, Stany Zjednoczone, Indie, Cejlon. Brzmi niemal jak podróż dookoła świata. Wszędzie i w każdym pozostawiała swoje ślady istnienia. Doświadczała niedostatku, braku stałej pensji (i to mimo stanowiska wykładowcy na uniwersytecie), nieprzychylności. To wszystko jej nie złamało. Szła odważnie, widząc na horyzoncie swoje cele. Prawa kobiet. Godność dziecka. Oddana do ostatnich chwil. Książka zaskakuje maksymalną precyzją. Detalami. Zachwyciła mnie dbałość o język oraz ogromne bogactwo bibliograficzne, które jest tak rozbudowane w dużej mierze dzięki prawnuczce Marii - Carolinie Montessori. Stanowi próbę przywrócenia Marii Montessori wizerunku klarownego, choć przy tak eklektycznej osobowości było to niewątpliwie nie lada wyzwanie. To również dążenie do odcięcia się od spekulacji i interpretacji, których wokół jej osoby nawarstwiło się tak wiele. Często niesprawiedliwych. Zafałszowanych. Pisałam już, że nie jestem miłośniczką biografii? Tym razem pokonałam swój sceptycyzm. Poświęciłam kilka wieczorów, wyrywałam chwile przy gotowaniu obiadu i stojąc w kolejce do sklepu. Nie żałuję. To książka, która powinna znaleźć się w Waszych dłoniach, nie tylko ze względu na wyjątkowość metody edukacyjnej, którą stworzyła Maria, ale przede wszystkim przez przesłanie, które ze sobą niesie. Mnie przypomniała, że warto wykraczać poza czasy, standard

Maria Montessori. Historia aktualna autorstwa Grazia Honegger Fresco to kanoniczna biografia wyjątkowej kobiety, która ukazała inne spojrzenie na edukację dzieci i ich wychowanie. Niewiele istnieje we współczesnej edukacji systemów pedagogicznych, które mają tak długą historię. System pedagogiczny to zespół celów, metod, form i środków oddziaływania, którego podstawowym celem jest wspieranie rozwoju dziecka. Zebranie tych wszystkich elementów oddziaływania pedagogicznego jest niezwykle trudne ponieważ rozwój dziecka powinien być wszechstronny. Udało się to właśnie włoskiej pedagog Marii Montessori. W swojej pedagogice wyszła z założenia, że dziecko jest wyposażone w pełnię sił, które są mu potrzebne do wejścia w życie dorosłe. Stała na stanowisku, że takie bezbronne dziecko trzeba jednak wspierać, aby wrastało w kulturę we właściwy sposób. W tym celu w swoim systemie pedagogicznym zadbała o odpowiednio opracowane przedmioty (środki dydaktyczne), których odpowiednie wykorzystanie ma pozwolić dziecku zdobyć niezbędną wiedzę. Osobiście stoję na stanowisku, że nie należy jednostronnie przyjmować określony system pedagogiczny, a jedynie wybierać tylko to, co w tych systemach pedagogicznych jest najlepsze i tworzyć własne środowisko edukacyjne. To samo twierdzę w odniesieniu do systemu pedagogicznego Marii Montessori. Jednym z argumentów, dla którego tak uważam jest cena środków dydaktycznych, które przedszkole, czy szkoła muszą zakupić chcąc realizować system montessoriański. Pomijając jednak środki dydaktyczne, które notabene są niezwykle pięknie opracowane, trzeba przyznać, że cały system jest warty uwagi. Podążanie za dzieckiem, organizowanie sytuacji zadaniowych, i wiele innych elementów cechujący system montessoriański zostały stworzone przez Marię Montessori. Istnieje wiele publikacji poświęconych jej systemowi pedagogicznemu, ale niewiele mówi o samej osobie pedagoga. O tym jak zrodziła się idea zupełnie innego spojrzenia na dziecko. Wszystko o tym możecie przeczytać w książce pod tytułem Maria Montessori. Historia aktualna autorstwa Grazia Honegger Fresco. Czytaj dalej https://wrolimamy.pl/recenzja/maria-montessori-historia-aktualna/