Magda.doc (okładka  miękka)

Czytałam tę książkę jako nastolatka, mam do niej ogromy sentyment i mimo upływu lat, bo mineło ich co najmniej 15,dalej o niej pamięta i postanowiłam do niej wrócić. Przenieść się do odległych czasów i zrelaksować...

Polecam............................................

Picie alkoholu w ciąży - NIE.

Ta opowieść, to historia skierowana szczególnie do dziewcząt w wieku nastoletnim. Oznaczona jako lektura dla gimnazjum, a o ile sobie przypominam, to nikt nawet nigdy nie wspominał o takiej książce w szkole. Wielka szkoda…
Ta książka to opowieść, a ściślej rzecz ujmując – pamiętnik lub dziennik prowadzony przez dziewczynę, młodą nastolatkę, która jest obecnie w klasie maturalnej. Najlepsza uczennica w szkole, tzw. „kujon”, a jednak nie układa jej się życie w domu – jej tata zmarł, a matka, wygląda na to, że nigdy tak naprawdę jej nie kochała. Raczej traktuje ją jako inwestycję na przyszłość. Życie osobiste także nie idzie tak jakby Magda tego sobie życzyła, bo chociaż nie jest najbrzydszą dziewczyną w szkole, to jakoś adoratorów wielu nie ma. Aż do czasu wakacji, kiedy przypadkowo spotyka Łukasza(najprzystojniejszego chłopaka w szkole), ten zaprasza ją na spacer, lody i do siebie do domu. Od tego czasu życie Magdy zmieni się diametralnie, a czy na dobre? Oceńcie i przekonajcie się sami.
To naprawdę specyficzna i miła książka, którą czyta się z przyjemnością. Oczywiście na samym początku musimy przyzwyczaić się do stylu w jakim jest pisana. Magda wszystkie zdarzenia i wrażenia opowiada w swoim dzienniku, który pisze na komputerze PC – nazywa go Dżordż. Wszystko przez to, że jako zamknięta w sobie nastolatka, nie ma przyjaciela któremu mogłaby powierzyć swoje sekrety. Znajduje więc swojego powiernika w komputerze. Tak jak już mówiłam, kiedy przyzwyczaimy się do stylu pisania Magdy – to wciągamy się w jej historię. Sama nie mogłam się w pewnym momencie oderwać od tej książki, wiedziona ciekawością co stanie się dalej.
Magda wprowadza nam także chwile niepewności, kiedy to mówi, że nie może nam teraz danego zdarzenia opisać tak było dla niej trudne i zrobi to w kolejnych rozdziałach.
Osobiście nawet nie przypuszczałam, że tak bardzo polubię tę książkę, i że tak bardzo przypadnie mi ona do gustu. Opowieść mnie wciągnęła i przeżywałam z główną bohaterką wszystko to co ona sama. W jeden wieczór przeczytałam większość książki.
Całość zawarta jest na 213 stronach i uważam, że ta opowieść powinna być lekturą obowiązkową w gimnazjum. Koniecznie powinny przeczytać ją młode dziewczęta.
Moja ocena: 10/10
Polecamy, zespół dobrerecenzje.pl

Samotność, to uczucie, które towarzyszy bohaterce powieści Marty Fox co dnia. Chociaż Magda chodzi jeszcze do szkoły, ma matkę, stryjów i chrzestną matkę Jeannette, to codziennie czuje się samotna. Z potrzeby rozmowy z ludźmi rodzi się w niej pomysł na pisanie dziennika komputerowego. Komputer staje się jej przyjacielem, któremu powierza swoje tajemnice. Jemu pierwszemu wspomina o swojej szkolnej miłości – Łukaszu Młodszym, koledze z klasy; o nieplanowanej ciąży, o trudnych relacjach z zimną matką.
Dżordż (tak Magda nazwała swój komputer) nie jest jednak w stanie zaspokoić potrzeby bliskości, dotyku, potrzeby bycia kochanym. Dlatego też w pobliżu Magdy pojawia się Bartek, kolega
z klasy, który jako jedyny ma odwagę rozmawiać z otoczoną pancerzem niczym żółw dziewczyną. Na ramieniu tego chłopca, dziewczyna roni pierwsze w swoim życiu łzy, choć nawet na pogrzebie ojca nie była w stanie płakać. Również stryjostwo i chrzestna stają się dla dziewczyny oparciem. Dopiero w ich towarzystwie dziewczyna, czuje, że ma rodzinę, że jest kochana. Jednak obok Magdy pojawia się ktoś jeszcze – Łukasz Starszy, dziadek jej dziecka…
Magda.doc to piękna powieść o samotności; o potrzebie bliskości, czułości, bycia kochanym. To także intertekstualna opowieść, zabarwiona ironicznym spojrzeniem na szkołę i życie młodzieży. To książka dla wszystkich, do której się wraca po latach, za każdym odkrywając coś nowego.

Jest to bardzo fajna i ciekawa książka. Doskonale nadaje się dla młodzieży, dlatego też nie jestem zdziwiona tym, że wybrano ja jako lekturę dla gimnazjum. Czyta się ją łatwo i szybko. GORĄCO POLECAM!

CrOaTiA

Cudowna książka. Uwielbiam obydwie części tej autorki ;)