Mafia (okładka  miękka, wyd. 03.2017)

"...uważają się za żołnierzy, którzy nigdy nie mordują z pobudek osobistych, tylko dla swojego państwa i swojego narodu, czyli dla mafii. Tym, czym dla świata jest organizacja przestępcza, tym dla mafiosów jest społeczeństwo, legalne państwo i naród." Po raz pierwszy książkę opublikowano dziewięć lat temu, natychmiast wywołała burzę medialną i sprzeciw mrocznej części społeczeństwa. Odkrywane przez nią informacje dziś są już w zasadzie powszechnie znane, jednak wtedy wciąż pozostawały w sferze domysłów i tajnych dochodzeń. "Mafia" to interesujący reportaż śledczy, porządkujący wyobrażenie i wiedzę o zakresie i zasadach działania mafijnych organizacji przestępczych. Wiele informacji okazało się w dużym stopniu potwierdzeniem wysuwanych przypuszczeń odnośnie zawiłego funkcjonowania regionów najbardziej opanowanych przez mafię. Ale też pojawia się kilka mniej znanych czy uświadomionych opinii publicznej zatrważających przesłanek, jakże istotnych i kluczowych. Faktycznie, zgodnie z napisem na okładce, książkę czyta się jak prawdziwy kryminał, z tym, że oparty na faktach, a przez to jeszcze intensywniej trzymający w napięciu. W odpowiednich kontekstach padają różne nazwiska, także osób z pierwszych stron gazet, nic dziwnego zatem, że publikacja podlegała ostrej cenzurze, zbyt głęboko i niebezpiecznie wchodziła w zastrzeżone obszary mafijne. Sycylijska Cosa Nostra, kalabryjska ’Ndràngheta, neapolitańska Camorra i najmłodsza z nich, apulska Sacra Corona Unita. Wszystkie o ogromnych wpływach, przenikające do każdej klasy społeczeństwa, kontrolujące politykę, finansujące kampanie wyborcze cichych reprezentantów interesów mafii, kupujące ochronę za głosy w wyborach parlamentarnych, monitorujące gospodarkę, wywierające wpływ na rynek, czerpiące ogromne dochody z handlu narkotykami, bronią i ludźmi, zarabiające na wymuszaniu haraczów, publicznych subwencjach, czy ustawionych przetargach. Perfekcyjnie maskujące się, pragnące być niewidzialnymi, stać się częścią społeczeństwa, a nawet być przez nie akceptowanymi. To właśnie stanowi ich ochronę i równocześnie siłę. W osiąganiu partykularnych celów nie cofną się przed niczym, ofiarami padają zawadzający politycy, nieprzekupni prokuratorzy, nieskorumpowani sędziowie, zbyt dociekliwi śledczy, nadmiernie wnikliwi dziennikarze czy inni niewygodni mafiosi. Wyraźnym trendem stał się znaczący wzrost liczebności tak zwanej mafii białych kołnierzyków, wśród adwokatów, lekarzy, przedsiębiorców, osób publicznych, działaczy politycznych, i to na najwyższych szczeblach władzy. Jednocześnie autorka pokazuje powiązania mafiosów z duchownymi, przykłady poplecznictwa, i paradoksalnie, Kościół będący etycznym punktem odniesienia mafii. Petra Reski podkreśla, jak ważnym czynnikiem w zwalczaniu mafii jest zbudowanie i umacnianie europejskiej świadomości antymafijnej. Prowadzone dotychczas w tym zakresie działania okazują się niewystarczające i nieznajdujące odpowiedniego poparcia. Mafia to już nie tylko problem Włoch, ale również innych państw, przykładowo Niemiec, nieodpowiednio przygotowanych prawnie i organizacyjnie, aby obronić się przed zalewem mafijnych inwestycji, choćby w restauracje i hotele, pozwalających na uniknięcie konfiskaty mienia i zasobów finansowych. Europa powinna przyjąć do wiadomości, że mafia to rzeczywistość, realne zagrożenie, które jest eksportowane do wielu zachodnich państw. Jeśli teraz nie stawi się jej czoła, to potem może być już za późno na uratowanie podstawowych standardów demokratycznego życia. bookendorfina.pl

Słowo Mafia już chyba na zawsze stanie się złowrogim synonimem określającym włoską przestępczości zorganizowanej, która rządzona twardą ręką swoich bossów, oplotła mackami (daleko wykraczającymi poza półwysep apeniński) wszelkie, przynoszące zysk i wpływy, przejawy życia gospodarczego, politycznego i społecznego. Jej współczesny obraz, prezentowany nam przez znakomitą, niemiecką dziennikarkę śledczą Petrę Reski w głośnej, choć ocenzurowanej w niektórych krajach, książce zatytułowanej „Mafia”, dość znacznie odbiega od literacko-filmowego wizerunku wykreowanego przez powieści Mario Puzo („Ojciec chrzestny”, „Omerta”). Autorka (w jej reporterskiej opowieści towarzyszy jej przyjaciółka, sycylijska fotograficzka – Shobha oraz taksówkarz z Palermo- Salvo) w swojej publikacji skupiła się głownie na terenie Włoch, choć nie brak w tekście ważnych, z punku zrozumienia całości zagadnienia, wycieczek za ocean (do obu Ameryk i współpracy z narkotykowymi kartelami) do krajów Europy Zachodniej oraz Północnej, w tym szczególnie rodzinnego kraju dziennikarki, Niemiec, w którym ów kryminalny półświatek, dla miejscowych organów ścigania staje się coraz większym problemem, czego widocznym przykładem stała się masakra w centrum Duisburga w sierpniu 2007 roku.Książka ma wymiar szczególny, gdyż z jednej strony jest swoistym kompendium wiedzy o współczesnej, włoskiej przestępczości zorganizowanej (niesłychanie bogatym, wspartym doświadczeniem własnym oraz licznym materiałem dowodowym) opisującym jej struktury, sposoby i metody funkcjonowania, mechanizmy sprawowania władzy, hierarchię i charakterystykę niektórych szefów najważniejszych organizacji, kryjących się pod tą wspólną dla wszystkich, popularną nazwą mafia: sycylijska Cosa Nostra czy Stidda, neapolitańska Camorra czy kalabryjska Ndrangheta (zwłaszcza jej poświęcone jest w lekturze szczególnie dużo uwagi). Z drugiej zaś podejmuje próbę (niesłychanie interesującą oraz moim zdaniem bardzo udaną i przemawiająca do czytelnika), pokazanie mafii jako zjawiska o zasięgu globalnym, nie ograniczonym przez żadne państwowe czy geograficzne granice.