Let's Get Textual (okładka  miękka, wyd. 01.2024)

Świetna Książka, z genialnym poczuciem chumoru🤍. Bardzo szybko i przyjemnie się ją czyta. Na koniec książki wszystko wydaje się spontaniczne i nie przemyślane a uczucia między bohaterami momentami wydają się sztuczne:( , jednak uważam że cały chumor książki i rozmowy bohaterów na wszystkie tematy bez tabu to nadrabiają🤍. Przyjemna Książka idealna na weekend🩷

Bardzo fajna

Zdarzyło się Wam kiedyś pomylić numer i kontynuować taką znajomość? Ja nie miałam takiej sytuacji, ale do mojej koleżanki przez pomyłkę zadzwonił kiedyś jakiś staruszek z drugiego końca kraju i w dodatku nie dał sobie wytłumaczyć, że pomylił numer, tylko chciał dzwonić na policję, twierdząc, że kumpela ukradła telefon jego wnuczkowi. A jak było w przypadku Delii Devlin i Zacha Hastingsa głównych bohaterów "Let's get textual" autorstwa Teagan Hunter? Mimo odkrycia pomyłki oboje postanowili kontynuować swoją telefoniczną znajomość, która z czasem zaczęła nieco ewoluować. Zwykła wymiana niezobowiązujących SMS-ów przerodziła się we flirt, aż w końcu doprowadziła do spotkania bohaterów. Czy ich spotkanie twarzą w twarz okazało się zadowalające, czy wręcz przeciwnie? Jedno jest pewne. Żadne z nich nie spodziewało się, że zwyczajna pomyłka doprowadzi do zakupu małej kozy. Czy relacja Delii i Zacha przerodzi się w coś więcej? Czy Pianek zauroczy nie tylko Delię, ale również jej współlokatorkę? Co stanie się, kiedy Zach przedstawi dziewczynę swojej rodzinie? Po odpowiedzi na te pytania odsyłam Was do lektury. Muszę przyznać, że "Let's get textual" była dokładnie taką historią, jakiej się spodziewałam. Lekka, przyjemna i niezbyt skomplikowana. Nie znalazłam w niej nic odkrywczego i właściwie obawiam się, że zostanie przeze mnie bardzo szybko zapomniana. Jest to dopiero pierwsza odsłona serii "Texting" jednak na tę chwilę nie wiem, czy zdecyduję się przeczytać kolejne. Główni bohaterowie "Let's get textual" to osoby, których nie da się nie lubić i uważam, że pasują do siebie idealnie. Bardzo podobał mi się rozwój ich relacji, który w mojej ocenie miał idealne tempo, jednak osobiście wolałabym, aby jednak częściej się ze sobą spotykali. Dlaczego? Cóż po pewnym czasie ich wymiany wiadomości stały się dla mnie zwyczajnie nudne i nieco żenujące. Ogólnie rzecz biorąc większość książki to właśnie jedynie wymiany wiadomości pomiędzy Delią a Zachem. I oczywiście rozumiem, że w dobie telefonów i internetu, pisanie SMS-ów jest czymś normalnym, jednak dla mnie to zdecydowanie za mało. Myślę, że w miarę rozwoju fabuły, tych wymian powinno być nieco mniej, a autorka powinna była skupić się na bardziej bezpośrednim rozwoju ich relacji, ale oczywiście jest to tylko i wyłącznie moje subiektywne odczucie. Chociaż książka "Let's get textual" nie do końca spełniła moje oczekiwania, myślę, że będzie to idealna lektura dla osób, które wpadły w czytelniczy zastój, albo po prostu potrzebują czegoś nieskomplikowanego do przeczytania dla tak zwanego odmóżdżenia.

LET’S GET TEXTUAL to zdecydowanie jedna z tych historii, które miałam okazję przeczytać w odpowiednim miejscu i czasie. w czasie sesji byłam całkowicie wyczerpana i ledwo wiązałam koniec z końcem. to była męka. ale wtedy pojawiła się ta historia i nagle wszystko się zmieniło. odzyskałam spokój i zrelaksowałam się, co w tamtym czasie było dla mnie niesamowicie trudne. to historię wręcz idealna na pokonanie zastoju czytelniczego, czy po prostu poprawę humoru w ciężkim czasie, tak jak było to w moim przypadku. coś co zdecydowanie najbardziej mi się spodobało to to, że główna bohaterka tej historii jest do mnie aż tak bardzo podobna. podobne poczucie humoru, czy same teksty, były jak żywcem wyjęte z moich ust. nie mogę oczywiście pominąć także mojego kochanego Pianka, który całkowicie powalił mnie na kolana. mam niesamowitą słabość do kóz i za każdym razem, kiedy jakaś pojawia się w książce, jestem wniebowzięta. niestety jednak poza tym że sama książka była naprawdę superowa i bardzo dobrze się przy nim bawiłam, miała też kilka elementów które bardzo mnie irytowały. pierwszym z nich z pewnością była forma w jakiej ta książka została poprowadzona. większość historii poznajemy za sprawą samych SMS’ów i jak jeszcze to nie było aż takim problemem, bo sprawiało, że czytało mi się tę książkę bardzo szybko, tak przeogromnie brakowało mi tutaj jakichkolwiek opisów. przez to wszystko mam wrażenie, że nie poznałam bohaterów na takim poziomie jakbym chciała. mimo wszystko wydaje mi się to bardzo ciekawym zabiegiem, ponieważ podczas czytania mogliśmy poczuć się jak sama bohaterka, dopowiadając sobie wszystko to co nie zostało napisane. ostatecznie chyba jednak nie po to czytamy książki, żebyśmy sami musieli dopisywać sobie większą część historii. kolejną rzeczą, która trochę przeszkadzała mi w tej historii, był jej za młodzieżowy język. jako, że sama jestem w wieku bohaterki, chyba jestem odpowiednią osobą, żeby stwierdzić, że dwudziestojednolatki tak się nie odzywają. to już ten wiek, kiedy takie teksty mamy już dawno za sobą. bohaterowie jednak zamiast zachowywać się jak na swój wiek, czasami zaliczali gapy, które sprawiały, że zastanawiałam się, czy nie czytam przypadkiem o piętnastolatkach przechodzących okres dojrzewania, co niesamowicie wybijało mnie z czytania. jako naczelna fanka slow burnu nie mogłabym się nie przyczepić do tego, że akcja toczyła się tutaj niesamowicie szybko, co jest tak właściwie nierealne. rozumiem, że te wydarzenia były rozciągnięte w czasie, bo było to kilka razy wspominane, jednak przez brak opisów strasznie mnie to irytowało. do tego za Chiny ludowe nie wierzę w tę historię. prawdopodobieństwo pomylenia numeru telefonu z turbo bogatym i przystojnym nerdem, w którym zakochamy się od pierwszego wejrzenia jest równe właściwie zeru. do tego te wszystkie wydarzenia były niesamowicie przewidywalne. kiedy pojawił się nasz największy plot twist, autorka sama nam go sprzedała, jeszcze zanim nasza główna bohaterka odkryła prawdę, przez co straciliśmy ten efekt wow. ostatecznie jednak bawiłam się przy tej książce niesamowicie dobrze i z przyjemnością sięgnęłabym po kolejny tom, bo wydaje mi się, że byłby równie dobry na odmóżdżenie i po prostu przyjemne spędzenie czasu, co ten.

3,5/5 [współpraca z wydawnictwem @wydawnictowyana] Jest to historia, która dosłownie powstała przez przypadek. Delia myślała, że SMS-uje ze swoim bratem, gdy nagle okazuję się, że po drugiej stronie ekranu znajdują tajemniczy i nieznany jej Zach. Każdy z nas zapewne usunąłby ten numer i szybko o nim zapomniał. Jednak nie ta dwójka. Nasi bohaterowie szybko łapią wspólny język i nim się obejrzą, pisanie ze sobą nawzajem stanie się dla nich rutyną. I tak o to powstała ich relacja. „Let’s get texual” to książka, na której bawiłam się dobrze. Czytanie jej było dla mnie przyjemnością. Była to słodka, a jednocześnie przezabawna opowieść. Dawno tak się nie śmiałam na jakieś książce. Niestety nie do końca polubiłam się z motywem SMS-owania. Co prawda, dzięki temu czytało się to bardzo szybko, jednak samo wymienianie się wiadomościami było dla mnie trochę zbyt płytkie. Brakowało mi przy tym opisów. Ze zniecierpliwieniem czekałam, aż główni bohaterzy się spotkają na żywo. Napięcie sięgało zenitu, a ja zarywałam nockę, by przeczytać o ich pierwszym spotkaniu. Jednak, gdy do niego doszło poczułam się rozczarowana. Nie było tak jak sobie to wyobrażałam, a ich relacja wydawała się bardzo sztuczna i niezręczna. Wtedy też doceniłam początek tej książki, gdy tylko ze sobą pisali. O dziwo to wydawało mi się być bardziej emocjonalne niż ich spotkania w realu. Podsumowując: Jest to lekka książka, idealna na przeczytanie w jeden dzień. Nie skradła mojego serca, ale wiele razy je rozczuliła. Czytając szczerze się uśmiechałam, a szczególnie w momentach, gdy nasz kochany Zach droczył się z Delią. Bardzo polubiłam się z początkiem książki, jednak nie do końca z jej końcówką.

Super książka

Ig:livvbookss || Gdy przez pomylony numer ktoś kontaktuje się z wami, myśląc, że jesteście kimś innym, raczej nie kontynuujcie tej znajomość co nie? Blokujecie numer i już nigdy nie kontaktujecie się z tą osobą. Tak właśnie postąpiłby każdy inny człowiek w mojej sytuacji, ale nie ja. Nazywam się Delia i postanowiłam kontynuować SMS-ową znajomość. Bo przecież zły numer może okazać się właściwym facetem, prawda? Relacja Zacha i Delii rozpoczyna się przez pomyłkę telefoniczną. Ona myśli, że wiadomość pochodzi z nowego numeru jej brata, a on, że pisze do swojego klienta. Dość nietypowy i oryginalny pomysł na rozpoczęcie znajomości... Let's get textual to lekka, urocza i zabawna historia na jeden wieczór. To idealna książka na poprawę humoru i rozluźnienie. Pomysł na tę historię niesamowicie mi się spodobał! Pomylone numery telefonu w połączeniu z oryginalnymi postaciami o specyficznym poczuciu humoru stworzyło ciekawą mieszankę. Zach i Delia to pokręcony duet, który bardzo polubiłam. Czytanie ich wiadomości przysporzyło mi mnóstwo radości. Zach przystojny nerd, dla którego przepadłam nieodwracalnie. To jak troszczył się o Delię, chociaż jeszcze nawet nie spotkał jej na żywo, skradło moje serce. Ambitny, czuły, zabawny po prostu IDEAŁ. Gdzie ja takiego znajdę co..? Delia ze swoim ciętym językiem i sarkastycznym sposobem bycia szybko zyskała moją sympatię. Wiem, że w prawdziwym życiu dogadałabym się z nią bez problemu. Osobiście kocham czytać opisy, przemyślenia czy myśli bohaterów, czego niestety tutaj mi zabrakło. Uwielbiam wczuwać się w bohaterów, a przez "suche” dialogi nie mogłam tego zrobić. Początek SMS-owej relacji Zacha i Delii był mocno chaotyczny i dezorientujący, właśnie przez brak jakichkolwiek opisów. Niektóre rozdziały to było tylko wymieniane wiadomości nic więcej. To największy minus tej pozycji, który diametralnie obniżył moją ocenę Relacja głównych bohaterów była niesamowicie urocza i komfortowa. Zach i Delia to dwa pasujące do siebie elementy układanki. Śmieją się ze swoich beznadziejnych żartów, mają podobne podejście do życia i co najważniejsze między nimi iskrzy a nad głowami wybuchają fajerwerki. Pisk, krzyk i wymachiwanie nogami! Nie żartuję, czytając scenę ich pierwszego pocałunku piszczałam w poduszkę. Kocham to!! Uwielbiam, gdy książka budzi we mnie rozchichotaną nastolatkę. Nie obyło się także bez rumieńców, które pojawiały się na mojej twarzy za sprawą tych gorących momentów. Humor, humor i jeszcze raz humor! Nie raz czytają wybuchałam głośnym śmiechem. Uśmiech gościł na mojej twarzy tak długo, że aż zaczęły mnie boleć policzki. Nie żartuję. Uśmiechałam się jak wariatka. Serio. Kozy!! Mała koza o imieniu Pianek. Zach kupił sobie kozę, przez Delię, która ciągle o nich pisała. Rozumiecie!? On kupił sobie małą słodką kozę. Kozę, która ma swój własny pokój i lubi jeść poduszki. Czytając sama zapragnęłam kupić sobie kozę. To niesamowicie uroczy element, który sprawia, że historia jest niezaprzeczalnie wyjątkowa. Bo nieczęsto główny bohater kupuje małą kozę, prawda? Mimo wszystkich mankamentów polecam Let's get textual. Ale ostrzegam po lekturze możliwa obsesja na punkcie małych kózek i przystojnych nerdów!

“Let’s Get Textual” @teaganhunterwrites * [współpraca reklamowa @wydawnictwo.yana ] * Dziękuję wydawnictwu za możliwość bycia patronką tej historii! * Idealna książka na wieczorny relaks i na typowe “odmóżdżenie”? “Let’s get textual” wpasowuje się w ten klimat. Nie znam żadnej tak lekkiej i tak bardzo rozśmieszającej książki, jaką jest ta. * To jest taki typ historii, przy której nie trzeba za wiele myśleć i można przyjemnie się odprężyć i zrelaksować. * A główni bohaterowie? * Delia to postać pełna śmiałości i odwagi. Jest studentką dziennikarstwa. * no i jest on.. * Nerd w czarnych oprawkach - Zach… który jest pewny siebie oraz ma genialne poczucie humoru. No cóż… jego osobowość urzeka. Tworzy aplikacje. * Przypadkowa wymiana wiadomości doprowadziła do… Niezobowiązującej rozmowy, Przypadkowego flirtu, Wywoływania natychmiastowego uśmiechu. * A to wszystko powoduje, że jej… * Świat pozbawiony blasku nabiera rumieńców. * Ich relacja została pokazana we wiarygodnym świetle. Oparta na przyjaźni i uczuciu, które po prostu ewoluują. * No i jeszcze ta słodka mała kózka… jak do tego doszło? Nic wam nie powiem. Przynajmniej nie zobaczycie tego w mojej recenzji. Powiem tylko, że było to naprawdę urocze i naprawdę w zabawny sposób przedstawione. * Ta historia rozwija się z biegiem rozdziałów. Tak samo jest z wiadomościami. Od nich zaczęła się cała historia, a potem do pierwszego spotkania. Zabawna i niezobowiązująca relacja, która prowadzi do… dobrego. * I jasne! W każdej książce pojawia się dramat. Większy czy mniejszy. I tutaj także się pojawił. Oczywiście z mojej perspektywy nie był on jakiś straszny - ale zdecydowanie uczący i ostrzegający. * Postacie drugoplanowe zostały przyjemnie wykreowane i dodawały trochę humoru tej historii. Dobrze została pokazana przyjaźń naszych głównych bohaterów ze swoimi współlokatorami. * Styl pisania autorki jest lekki i bardzo przyjemny, a dodatkowo przepełniony wieloma świetnymi dialogami. Sms-owa konwersacja została w naprawdę przyjemny sposób przedstawiona. Nie była poprowadzona na siłę i wszystko w tej rozmowie się kleiło. * Ta książka oprócz takich w większości zabawnych momentów pokazuje, jak silna jest moc przyjaźni w najpodlejszej sytuacji, oraz do czego zdolny jest posunąć się człowiek w ramach zemsty. Pokazuje także, jak ważna jest rozmowa i jak ważne jest zmierzenie się wprost ze swoimi najgorszymi obawami. * Ta historia pokazuje również, że miłość może przyjść w najmniej oczekiwanym momencie, a nawet w postaci niespodziewanej wiadomości ze złego numeru. * Idealna i urocza książka z niewielką ilością dramatu o nieoczekiwanej miłości i uśmiechu, który nie schodzi z twarzy nawet po zakończeniu lektury. * Buziaki, Ania

ᴛʏᴛᴜᴌ: Let's get textual ᴀᴜᴛᴏʀ: Teagan Hunter ᴏᴄᴇɴᴀ: ★★★★/5 [ᴡsᴘᴏ́ᴌᴘʀᴀᴄᴀ ʀᴇᴋʟᴀᴍᴏᴡᴀ ᴢ @wydawnictwoyana] ❝ - Nigdy w życiu nie byłem tak bezpośredni, ale całowałbym cię tak mocno, gdybyś mi na to pozwoliła. ❞ Znajomość, którą rozpoczęła pomyłka numeru telefonu. Brzmi dość niecodziennie, prawda? “Let’s get textual” to książka, która pochłonęła mnie swoją lekkością i stylem pisania autorki. Sięgając po tę lekturę, nie miałam zbyt dużych oczekiwań, jednak po opisie mogłam stwierdzić, że może mi ona przypaść do gustu. Motyw pisania wiadomości, a tym bardziej pomylonego numeru telefonu, zdawał mi się bardzo intrygujący. No i to wspomnienie o kózce... Proszę was, musiałam to przeczytać. Historia opowiada o Delii, która dostaje wiadomość od nieznanego jej numeru. Jako, że jej brat często zmieniał numery telefonu, dziewczyna myśli, że wiadomość jest właśnie od niego. Nic bardziej mylnego. Za telefoniczną pomyłką stoi Zach Hastings, który określany jest mianem nerda. Cóż, niektóre jego teksty były właśnie w takim stylu. Tej dwójce ani trochę nie przeszkadza fakt, że nigdy się nie widzieli. Nie przeszkadza im również to, że praktycznie się nie znają. Ich wymiana sms-ami zamienia się w flirt, który ma w sobie bardzo dużo humoru. Przyznam szczerze, nie raz śmiałam się po przeczytaniu fragmentu tej książki. Bardzo polubiłam się z bohaterami tej powieści. Nie tylko tymi głównymi, ale także i pobocznymi. Zoe, współlokatorka oraz najlepsza przyjaciółka Delii, skradła moje serce. Podobała mi się w nich lekkość oraz humor, którym emanowali przez cały czas. Nie mogłabym nie wspomnieć o tej cudownej kózce, która ma swoją bardzo dużą rolę w historii dwójki nieznajomych. Choć jest to jedynie (albo i aż) zwierze, skradło ono moje serce, a sceny, w których występowało, stawały się moimi ulubionymi. Jedynym, choć niewielkim, minusem tej historii jest fakt, że momentami czułam się, jakbym czytała o znajomości dwójki młodych nastolatków. Nie mówię, że studenci, czy osoby dorosłe, muszą być poważni, jednak niektóre wiadomości, którymi wymieniali się główni bohaterowie, były dla mnie zbyt dziecinne i mało naturalne, jak na wiek postaci. Mimo tego mankamentu książka bardzo mi się podobała. Zdecydowanie potrzebowałam takiej luźnej i jednocześnie zabawnej historii, którą będę w stanie szybko przeczytać. Jak dla mnie jest to idealna książka na zastój czytelniczy. Z niecierpliwością nie mogę się doczekać kolejnych części, po które na pewno sięgnę.

"Let's Get Textual" to pierwszy tom serii "Texting". To historia Zacha i Delii, których połączył zły numer i puchata kózka. To cudowna książka, w której się zakochałam. Zły numer powinien być tylko tym - złym numerem. Z takiego założenia nie wychodzą jednak nasi główni bohaterowie. Ta niewinna pomyłka stała się częścią ich codzienności, a nieznajomy po drugiej stronie - kimś ważnym. Zach już na samym początku skradł moje serce. Jest szczery, nie boi się mówić o tym co czuje i nikogo nie udaje. To mężczyzna, który zrobiłby dla was wszystko. Zorganizuje randkę marzeń, pomoże w nauce do trudnego egzaminu i po prostu będzie, kiedy będziecie tego potrzebować. Innymi słowy - anioł nie facet. Poproszę o takiego Zacha w prawdziwym życiu! Delia, moje słoneczko. To zabawna i nie lubiąca podejmować decyzji kobieta. Nie jest typową studentką imprezującą co weekend. Ona woli zostać w domu i dziergać rękawice kuchenne dla nieznajomego poznanego przez sms-y. Polubiłam ją już od pierwszej strony i czuję, że mogłybyśmy się dogadać. No i on - Pianek. Największy słodziak i gwiazda całej tej historii. I to wcale nie tak, że po przeczytaniu LGT sprawdzałam czy można adoptować kozę, wcale! (jakbyście byli ciekawi, to można). Bohaterowie drugoplanowi są tak dobrze wykreowani, że nie da się ich nie lubić. Największymi ikonami oczywiście byli rodzice Zacha - Rose i Jack Hastings, a Titanic już na zawsze będzie kojarzył mi się z ich pierwszym spotkaniem. Uwielbiam relacje Delii i jej współlokatorki Zoe. To taka przyjaźń na złe i dobre, o której marzy się w dzieciństwie. Zoe to ta przyjaciółka, która po usłyszeniu "Idziemy ukraść kozę" nie bierze cię za całkowicie szaloną, tylko wkłada swój kolorowy dres i jedzie ci pomóc. Kocham humor zawarty w tej historii. Praktycznie przez całą książkę miałam uśmiech na twarzy i bawiłam się wspaniale. Autorka ma lekki i przyjemny styl pisania, dzięki czemu przez tę historię się płynie. Podczas czytania, czuć było, że nic nie było tu poruszane na siłę, tylko po to, żeby tylko dodać kolejny motyw. Ja przepadłam i mimo, że czytałam tę książkę już wiele razy, to wiem, że jeszcze nie jeden do niej wrócę. To komfortowa i zabawna historia idealna na spędzenie wieczoru i oderwanie się od czasami szarej rzeczywistości. Delia i Zach to takie słoneczka, które rozjaśnią każdy wasz ponury dzień.