Duni: Les Moissonneurs-Żniwiarze (CD)

Kolejna płyta z serii Musica Restituta jest nie tylko kontynuacją idei rekonstrukcji życia muzycznego dawnej Wielkopolski, ale też nawiązaniem do poprzedniej płyty z muzyka teatralną. Nawiązaniem, ponieważ podobnie jak przy poprzednim nagraniu także i tu działalność Wojciecha Bogusławskiego oraz jego teatru stanowiły główną inspirację dla wyboru repertuaru przeznaczonego do utrwalenia na płycie, która w całości wypełniona jest tym razem dziełem Egidio Romualdo Duniego pt. Les Moissonneurs - „Żniwiarze”.

Obecność twórczości europejskiej w repertuarze operowym I Rzeczpospolitej jest niewątpliwie świadectwem silnych związków kulturowych łączących ówczesne kraje europejskie z Rzeczpospolitą, a popularność Egidio Romualdo Duniego w osiemnastowiecznej Wielkopolsce, ale także jego nietuzinkowa wyobraźnia melodyczna i swoboda operowania ówczesnym językiem muzycznym, pełnym elementów ilustracyjnych, stanowiły ważne elementy decydujące o utrwaleniu tego dzieła na ósmej płycie z serii Musica Restituta.

Opera „Żniwiarze” Egidio Romoaldo Duniego miała swoją premierę w Paryżu w 1768 roku. Dzieło spotkało się z zainteresowaniem, a jego dydAktyczne, oświeceniowe libretto wywarło spory wpływ na tematykę innych kompozycji powstających w tym czasie. Utwór powtarzano w późniejszych latach także w innych ośrodkach w tym również prawdopodobnie także w przedrozbiorowej Polsce. Treść dzieła była później prawdopodobnie podstawą różnych przeróbek. W teatrze Stanisławowskim odnotowano bowiem kilkukrotne wystawienie baletu o takim samym tytule.

Opera mieści się nurcie wyznaczonym przez słynny „powrót do natury” Rousseau opisując życie prostych ludzi, ich troski i zmartwienia. Całość jest także wpisana w typowo osiemnastowieczną konwencję, w której ostatecznie stary porządek społeczny pozostaje niezachwiany, a podstawową myślą jest tu potrzeba humanitarnego trAktowania niższych warstw społeczeństwa. Autor libretta co prawda skupia się na ciężkiej pracy chłopów i ich niełatwym losie ale ostatecznie głównym motywem jest tu łaskawa i pełna zrozumienia postawa pana i dziedzica. Candor ukazany został tu jako główny patron i opiekun chłopów a jego postępowanie wobec chłopów ukazano jako zespół wzorcowych cnót do naśladowania dla szlachetnie urodzonych spektatorów opery. „Żniwiarze” należą do charAkterystycznego dla epoki oświecenia nurtu „edukacyjnego” w operze, w Rzeczpospolitej w ten sam nurt wpisała się nieco później pierwsza polska opera „Nędza Uszczęśliwiona”. Nie przypadkiem niniejsze nagranie jest próbą przypomnienia całkowicie zapomnianego dziś dzieła Duniego. Podobnie jak inne opery komiczne z tego okresu także i to dzieło stało się ważnym elementem kształtującym styl i tematykę polskiej opery doby klasycyzmu. Mając na uwadze konstrukcję akcji oraz niektóre szczegóły (np.: chóry żniwiarzy z II Aktu) widzimy tu wyraźne pokrewieństwo nie tylko z „Nędzą” Bohomolca-Kamieńskiego ale także z „Krakowiakami i Góralami” Bogusławskiego- Stefaniego. Te powiązania świadczą dobitnie o tym że opera Duniego była w Rzeczpospolitej znana a zarówno jej libretto jak i styl opracowania muzycznego znalazły oddźwięk w pierwszych polskich operach.

Tracklista:

1. Ouverture
2. Allegro
3. Akt I: Ariette (Gennevotte)
4. Akt I: Ariette (Rosine)
5. Akt I: Dialogue (Rustant, Gennevotte & Choeur)
6. Akt I: Ariette (Candor)
7. Akt I: Ariette (Dolival)
8. Akt I: Ariette (Candor)
9. Akt II: Duo (Rosine & Dolival)
10. Akt II: Ariette (Rosine)
11. Akt II: Ariette (Dolival)
12. Akt II: Ariette (Rustant)
13. Akt II: Choeur des Moissonneurs
14. Akt II: Dialogue (Candor & Choeur)
15. Akt II: Duo (Rustant & Gennevotte)
16. Akt II: Dialogue (Candor & Choeur)
17. Akt III: Ariette (Gennevotte)
18. Akt III: Ariette (Rosine)
19. Akt III: Ariette (Candor)
20. Akt III: Ariette (Rosine)
21. Akt III: Ariette (Rosine)
22. Akt III: Duo (Rosine & Candor)
23. Akt III: Vaudeville (Gennevotte & Rosine, Dolival, Candor, Rustant)