Księżniczka Głogu (okładka  twarda, wyd. 03.2021)

Ależ ja się ucieszyłam na wiadomość o wznowieniu tej książki. Cudowne wspomnienie z dzieciństwa. Nie pamiętam, ile razy przeczytałam tę książkę. Mam za to w pamięci pierwsze spotkanie z nią: podczas zabawy u dzieci sąsiadów. Potem nie było już nic. Zaszyłam się w kącie z tą książką i nie interesowały mnie zabawa w chowanego, wygłupy. Liczyła się tylko ta książka, do której wracałam dzięki egzemplarzowi z biblioteki. Sama opowieść powstała w 1878 roku (hej, hej – 15 lat po powstaniu styczniowym), natomiast wydanie z przepięknymi ilustracjami Julitty Karwowskiej-Wnuczak ukazało się w 1983 roku. Książka, którą teraz trzymamy w rękach ma uwspółcześnioną pisownię, częściowo też składnię i słownictwo. A o czym jest ta baśń? Pewien król i królowa nie mieli dzieci. Najwięksi mędrcy nie mogli znaleźć przyczyny. Aż tu jednego dnia królowa przyszła na pomoc szkaradnej ropusze, ratując ją przed zgrają pastuszków. Właśnie za ten gest ropucha podarowała królowej „maluchną dziewczynkę przecudnej urody”. Upragniona córeczka stała się oczkiem w głowie królewskiej pary. A ta od samego początku starała się królewnie nieba przychylić. Jedna tylko rzecz nie dawała królowej matce spokoju. Żaba przestrzegła ją, że musi dobrze strzec królewny gdyż grozi jej wielkie niebezpieczeństwo? A jakie? Kiedy i stuletni astrolog nie potrafił odnaleźć odpowiedzi w gwiazdach król postanowił zaprosić na zamek trzynaście wieszczek. Niestety, jedna z wieszczek otrzymała srebrne nakrycie, co ją strasznie rozwścieczyło i przepowiedziała ukłucie wrzecionem i śmierć królewny. Król oczywiście rozkazał natychmiast zniszczyć wszystkie wrzeciona w całym królestwie. Jednak czy to wystarczyło, żeby uniknąć strasznej tragedii? „Księżniczka Głogu” oczywiście od razu przypomina nam o „Śpiącej Królewnie”. Jednak wersja Władysława Ludwika Anczyca ma wiele swoich oryginalnych elementów, których nie ma w innych wersjach – przez co jest niepowtarzalna i jedyna. Mnie z dzieciństwa szczególnie w pamięci zapadły owe wieszczki (nie „wróżki”), które w różnych filmach, na ilustracjach były zupełnie inaczej przedstawiane niż u Anczyca i Karwowskiej-Wnuczak. Każda z nich miała na sobie powłóczystą szatę innej barwy, po której spływał długi płaszcz. Każda trzymała w ręku złotą czarodziejską laseczkę, a wszystkie były sędziwe i pomarszczone, i tak stare, że najmłodszej liczyć było można co najmniej dziewięćdziesiąt lat. Książka jest pięknie wydana, z wielką starannością, na ładnym szorstkim papierze. Zachwycają oczywiście ilustracje. Dzięki zastosowanej technice (akwarela?) ilustratorka uzyskała niesamowitą lekkość postaci i szat. I tak bohaterowie wydają się być ubrani w zwiewne jedwabne suknie i płaszcze, które głaszcze lekko wietrzyk. Całość robi cudne wrażenie. Na końcu czytamy jeszcze, że akurat tę cześć „Mistrzów Ilustracji” wydrukowano w Drukarni Wydawniczej im. W.L. Anczyca S.A., której to autor był jej pierwszym właścicielem, przyczynił się do jej rozwoju, a dziś jest jej patronem (Drukarnia ta istnieje od 1870 roku). To naprawdę piękny gest ze strony Wydawnictwa, a sama historia w pewnym sensie … zatoczyła koło.

Jak ja DZIĘKUJĘ Wydawnictwu Dwie Siostry za książeczki z serii Mistrzowie Ilustracji! To są prawdziwe, najprawdziwsze SKARBY! "Księżniczka Głogu" jest taką naszą, polską wersją "Śpiącej Królewny". Mamy tu pewne różnice, ale fabuła jest prawie identyczna. PRAWIE! Dostajemy cudowne, smaczne, słowne akcenty, które sprawiają, że interpretacja Władysława Ludwika Anczyca (1823-1883) jest wyjątkowa, ciepła, poetycka... Wybitny język, ponadczasowy styl, piękna polszczyzna. Właśnie takie bajki powinno się czytać dzieciom. Na tych kartkach znajdziecie historię, przeszłość, to co było KIEDYŚ najpiękniejsze. Literatura niby dla dzieci, ale z tak wysmakowanym, baśniowym słowem, że i dorosły będzie zachwycony. Kto wie, czy nawet ten dorosły czytelnik bardziej nie doceni "Księżniczki Głogu" - może to jego bajka z dzieciństwa? Może to Twoje wspomnienia? A może wspomnienia Twoich rodziców? Uwielbiam takie sytuacje, gdy opowieść łączy pokolenia - i to właśnie taka opowieść. ILUSTRACJE! Julitta Karwowska-Wnuczak odmalowała nam całą tę senną atmosferę. Kocham te obrazy, w których zaraz widać miniony czas. Już tylko w tej kresce zamknięto magię i starą baśń. Coś wspaniałego! Nie mogę się napatrzeć. Książka wygląda jak prezent, jest cacuszkiem, pudełeczkiem ze skarbami z dzieciństwa. Olśniewające wydanie! "Księżniczka Głogu" jest moim drugim spotkaniem z Mistrzami Ilustracji od Wydawnictwa Dwie Siostry. Pierwszą u mnie była "Imieninowa przygoda" Władysława Kozłowskiego - i również mnie oczarowała. Cóż - POLECAM, to książeczki, które mają wielką wartość i są sentymentalnym powrotem do czasu, który już nigdy nie powróci - ale nie martwmy się, mamy książki, a to doskonałe "wehikuły czasu". klejnocik - cacuszko 8.5/10 seria Mistrzowie Ilustracji Wydawnictwo Dwie Siostry