Księga M (okładka  miękka, wyd. 04.2019)

Książka ma bogatą i złożoną narrację prowadzoną z punktu widzenia aż czterech różnych bohaterów. Pierwszym z nich jest Ory, który niewzruszenie trwał w postanowieniu, że nie opuści bezpiecznego schronienia, nawet kiedy kolejni jego przyjaciele odchodzili. Wszystko zmienia się, kiedy Max znika i wyrusza w podróż, przez niebezpieczne i dzikie tereny, jakim stał się cały świat. Żona Oriego jest osobą, którą z początku dość słabo poznajemy, ale zmienia się, kiedy opuszcza kryjówkę i nagrywa swoje przemyślenia oraz wspomnienia na dyktafon. To dzięki tym nagraniom mamy okazję dowiedzieć się jak wyglądał świat w ostatnich dniach przed Apokalipsą i krótko po niej. Trzecią postacią jest Ten, Który Gromadzi. W wyniku wypadku doznał amnezji i niczego nie pamięta i właśnie od tego momentu obserwujemy jego poczynania. Jako pacjent bierze udział w konsultacjach związanych z Hemu i później razem z doktorem Zadehem próbuje sprawdzić jak można pomóc osobom, które straciły cień. Ostatnią osobą jest Naz, łucznika z Teheranu, która dostała zieloną kartę i mogła ćwiczyć pod okiem trenera do Olimpiady. Mieszkała w Bostonie, kiedy całe miasto nagle straciło cienie. Każda z tych postaci jest różna, ma inne spojrzenie na świat i odmiennie przedstawia swoją historię. Dzięki temu autorka zachowała bardzo ciekawą różnorodność i miała możliwość przedstawienia wielu punktów widzenia na ten sam temat. W książce najważniejszym motywem jest klęska zapomnienia, pojawiająca się u osób, które straciły cień. Pomysł Shepherd może wydawać się prosty i banalny, ale autorka udowadnia, że wcale tak nie jest. W bardzo interesujący sposób rozwija temat utraty cienia i stopniowego zapominania w lekko baśniowym i wyidealizowanym stylu, choć nie brakuje tutaj przemocy. Przed lekturą Księgi M nie zastanawiałem się na tym jak ważne są wspomnienia w naszym życiu. A to właśnie one kształtują nas, określają jaką jesteśmy osobą i jakie wyznajemy wartości. Bez nich człowiek przypomina pustą skorupę, która nie jest w stanie funkcjonować i po pewnym czasie zwyczajnie umiera… Autorka pozostawiła w książce również kilka interesujących pytań do samodzielnego rozważenia. Jak wiele warte są dla nas wspomnienia? Czy bylibyśmy w stanie je porzucić, żeby kogoś uratować? Jak przystało na literaturę postapokaliptyczną znajdziemy tutaj wiele scen i sytuacji klasycznych dla tego gatunku - coraz trudniejsze zdobywanie jedzenia, budowanie schronienia, walka między ocalałymi, lokalne wojenki i potyczki i wiele więcej. Te wszystkie elementy stanowi jednak tylko tło, któremu autorka nie poświęca szczególnie dużo czasu. Pokazują jedynie jak wygląda rzeczywistość w jakiej przyszło żyć bohaterom, co uważam za dużą zaletę. Pozwala to lepiej skupić się na bohaterach, ich psychice oraz próbie uratowania wspomnień. Co prawda opis może sugerować, że będzie wyraźnie zaznaczony wątek miłosny, ale znów nie on jest tutaj najważniejszy, lecz próba ocalenia bliskiej osoby w świecie ogarniętym szaleństwem. Książka posiada jednak pewne drobne niedociągnięcia, jak chociażby czasami dłużące i niepotrzebne sceny, czy nie do końca przemyślana "magia", o której celowo nie wspominałem, żeby za dużo nie zdradzić. Niemniej jednak jest to bardzo ciekawa pozycja, przy której miło spędziłem czas. Księga M przedstawia świat ogarnięty klęską zapomnienia wśród osób, które straciły cień w niewyjaśnionych okolicznościach. Jest to ciekawe spojrzenie na temat apokalipsy, książka skłania do własnych przemyśleń i zastanowienia się nad tym jak ważne są dla nas wspomnienia. Za możliwość przeczytania książki serdecznie dziękuję Wydawnictwu Burda Książki! hrosskar.blogspot.com

Motyw upadku ludzkości i apokalipsy przewija się w literaturze współczesnej niemal tak często, jak motyw śmierci w średniowieczu. Z tego właśnie powodu ciężko jest wymyślić coś nowego, tak żeby czytelnik nie znudził się po chwili lektury, mając wrażenie, że czytał taką historię już milion razy. Nic więc dziwnego, że kiedy w zeszłym roku w USA ukazała się „Księga M”, autorstwa Peng Shepherd bardzo szybko zyskała ona popularność i została okrzyknięta książką roku 2018 wg Amazona. Dlaczego nic dziwnego? A to dlatego, że fabuła „Księgi M” jest...inna. Jest to powieść typowo postapokaliptyczna, więc wszystkie cechy tego gatunku zostały zachowane, to oczywiste, ale chodzi mi o przyczynę samej apokalipsy. Nie było żadnej zarazy zmieniającej ludzi w zombie, żadnej wojny czy bomby nuklearnej. Ludziom po prostu zaczęły znikać cienie, a wraz z nimi wspomnienia. Większość takich bezcienistych zginęła, bo albo zostali zabici, albo zapomnieli jak oddychać czy jeść. W takim świecie żyją Max i Ory - małżeństwo, żyjące w opuszczonym hotelu, starające się zachować choć trochę normalności i przeżyć resztę życia razem. Wszystko zmienia się w dniu, w którym Max traci swój cień i opuszcza Oryego, aby go dłużej nie ranić i dać mu większe szanse na przetrwanie. Ory rzecz jasna natychmiast wyrusza w pogoń za swoją żoną, rozpaczliwie starając się ją znaleźć, zanim będzie za późno. W tym momencie dostajemy trochę szerszy obraz tego, jak wygląda świat wykreowany przez Peng Shepherd i na czym to wszystko tak naprawdę polega. W międzyczasie docierają do nas plotki o „Tym, który gromadzi” i Nowym Orleanie. Wszystko to brzmi cudownie, ciekawie i intrygująco. I takie jest, nie znaczy to jednak, że książka nie jest pozbawiona wad. Piszę to z pewną dozą smutku, bo co do lektury tej powieści byłam nastawiona bardzo optymistycznie. Co mi się więc nie podobało? Niedociągnięcia. Zaczynane i niedokończone wątki. Osobiście bardzo lubię, kiedy na każde pytanie mam odpowiedź i nie muszę się niczego domyślać, a niestety kilku rzeczy autorka nie wyjaśniła. Trochę przypomniało mi to „Miasto Ślepców” Jose Saramago, przy czym on konsekwentnie skupił się nie na apokalipsie, a psychice ludzkiej, ukazując do czego człowiek jest w stanie się posunąć w sytuacji ekstremalnej. W „Księdze M” brakowało mi uporządkowania i motywu przewodniego. No dobrze, ale co w takim razie mi się podobało? Zdecydowanie fabuła - czegoś takiego nigdy wcześniej nie widziałam i jeśli ukazałaby się druga część tej książki, zdecydowanie bym ją przeczytała. Na plus oceniam także kreację bohaterów, lubię kiedy nie są oni jednowymiarowi i powtarzalni, a decyzje przez nich podejmowane pasują do ich charakteru. Wspaniale jest tu zobrazowana przemiana jaka w nich zaszła po wędrówce jaką przebyli od początku książki do jej końca. Sposób w jaki Peng Shepherd opisywała otaczający bohaterów świat był równocześnie detaliczny i nieprzytłaczający, co także jest zaletą tej książki, bo osobiście nie znam nikogo kto jest fanem długich opisów. I trochę zaskakująco, ale to co uznałam za wadę, podpinam też pod zaletę. Chodzi mi o te nieszczęsne niedociągnięcia, bo muszę przyznać, że nadało to całej lekturze dozę tajemniczości i sprawiło że bez wątpienia szybko o niej nie zapomnę. M.K., lat 16 źródło: wwww.szkolnykubrecenzenta.pl

Zastanawialiście się kiedyś, jak wyglądałoby wasze życie, gdybyście pozbawieni byli swoich cieni? Po co i dlaczego są obecne w naszym życiu? Czy bez nich... świat wyglądałby zupełnie inaczej? Jedna z teorii na ten temat kryje się właśnie w tej książce. Kto by pomyślał, że klucze są cieniem do naszych wspomnień, a bez nich wszystko powoli odchodzi w zapomnienie. Wydawać by się mogło, że apokalipsa rozpocznie się przez wojnę, topnienie lodowca lub nalotu na naszą planetę przez obcych. Ale nie. Wszystko rozpoczęło się, gdy ludzie zaczęli tracić swoje cienie, a co za tym idzie, zapisy wspomnień. Zapomnieli, że ogień jest gorący, że kwiaty nie mówią, że przez drzwi można przejść do innego pomieszczenia, a schody prowadzą na inne piętro, a co jeszcze gorsze... zapomnieli kim są oraz kim są dla nich ich najbliższe osoby. To, co najbardziej przerażające w tym wszystkim, że ich "zapomnienia" miały w pewnym sensie wpływ na świat rzeczywisty. Na przykład żona głównego bohatera zapomniała, że jego nóż miał czarną rączkę, która później zmieniła się w zieloną, - trzeba nadmienić, że jej ulubiony kolor - nie pamiętała także, że jelenie nie mają skrzydeł, natomiast inni zostali zamknięci w swoich domach, gdyż po tym, jak zapomnieli do czego służą drzwi, te zniknęły. Nieco przerażające, prawda? Już teraz wiem, że ta powieść zyskała miano "Najlepszej 2018 roku w kategorii Fantasy i Science Fiction" według Amazona. To wręcz niewiarygodnie dobra książka, która potrafi zaskoczyć niejednego, nie tylko jedyną w swoim rodzaju fabułą, lecz także kreacją postapokaliptycznego świata, który według mnie jest po prostu rewelacyjny - w sensie jego kreacja, sama nie chciałabym mieć z nim nic do czynienia :) Powiem tak, jestem pod olbrzymim wrażeniem, gdyż według mnie cała ta powieść jest po prostu nieziemska, a całość zaplusowała u mnie znacząco z racji iż jest to pierwsza powieść tej autorki, co według mnie jest nie lada wyczynem, gdyż jak dobrze wiemy, w dość sporej ilości przypadków, pierwsze książki nie prezentują się najlepiej na tle innych publikacji. Kto, wie być może i tak będzie i w tym wypadku, a następna książka tej autorki okaże się jeszcze lepsza od "Księgi M"! Tylko czy to w ogóle możliwe? Choć mówię to z przykrością, jestem jednak zmuszona odjąć tu punkt za dość małe litery oraz zbyt dużo słów na jednej strony, przez co całość mimo iż jest rewelacyjna, czytało się znacznie gorzej i co jakiś czas musiałam odrywać się od lektury, gdyż szybko zaczynały boleć mnie oczy. Oprócz tego, wszystko jest znakomite!

Księga M to debiutancka książka Peng Shepherd’a o tematyce post apokaliptycznej z elementami fantasy i magii. Powieść opisuje wydarzenia, które będą mogły mieć miejsce podczas końca świata. Księga M przedstawia historie kilku osób, którym przyszło żyć bez cienia. Jak się okazuje jest on kluczem do naszych wspomnień. Ludzie, który go tracą, tracą również swoje wspomnienia, zapominają wszystko poprzez rzeczy mniej istotne, aż do tego, że w końcu nie wiedza kim są i zapominają nawet o istnieniu najbliższych im osób. Wśród ludzi, którym został zabrany cień jest małżeństwo, które w zapomnianym przez wszystkich hotelu zaczyna walczyć o przetrwanie. Pierwsza swój cień traci kobieta, decyduje, że nie chce, aby mąż się nią opiekował i daje mu wolność, a sama postanawia uciec póki jeszcze cokolwiek pamięta. Mąż jednak nie odpuszcza tak łatwo, bardzo kocha swoja żonę i nie wyobraża sobie życia bez niej, próbuje ja odnaleźć. Następnie poznajemy siostry, które musza ociekać z miasta, które zostało objęte kwarantanną. Dziewczyny muszą przetrwać mając jedynie luk i strzały. Siostry staną przed bardzo trudnym wyborem, będą musiały zadecydować czy zabijać by przeżyć czy możne lepiej dać się złapać, ale będzie to równoznaczne ze śmiercią. Kolejna osoba, którą poznamy w książce będzie mężczyzna, który stracił pamieć w wypadku samochodowym, ale o dziwo nadal posiada cień. Naukowcy na jego podstawie będą próbowali dowiedzieć się dlaczego ludzie tracąc swój cień tracą również wspomnienia. Czy naukowcom uda się rozwikłać tę zagadkę i przywrócić ludziom normalne życie? A co najważniejsze czy uda im się odnaleźć lek na to dziwne zjawisko meczące ludzkość? Cała akcja książki rozwija się dość powoli, autorka wplata w cała historie sporo interesujących postaci i rożnych, ciekawych wątków, dodatkowo zmusza nas do wyciągania własnych wniosków i przemyśleń. W książce świat realny miesza się ze światem pełnym magii i science fiction. Książka w czytelniku wywołuje emocje i ja sama czytając ją sprawdzałam czy mam jeszcze swój cień :) Powieść jest mocna, a czasami nawet trochę przerażająca. Nadzieja, że wszystko się dobrze skończy jest bardzo mała, ale... Polecam! Moja ocen:7,5

„Księga M” przykuła mój wzrok piękną i oryginalną okładką. Opis zapowiadał intrygującą lekturę. Lekturę o końcu świata. Jaki będzie? Otóż nie będzie powodzi, suszy ani komety z kosmosu. Nie zatrujemy się zanieczyszczonym powietrzem, nie umrzemy pod stertą śmieci. Po prosty, zwyczajnie… stracimy swój cień a z nim wszystkie swoje wspomnienia. „Księga M” opowiada historię kilku ludzi, którzy muszą zmierzyć się z dziwnym zjawiskiem utraty cienia. Poznajemy małżeństwo, które w zapomnianym hotelu walczy o przetrwanie. Kiedy kobieta traci cień postanawia uwolnić swojego męża od konieczności opieki nad sobą i póki coś jeszcze pamięta ucieka od niego. Mąż jednak rusza w ślad za nią, bo nie wyobraża sobie życia bez ukochanej. Poznajemy siostry, które muszą uciekać z miasta otoczonego kwarantanną. Walczą o przetrwanie zaopatrzone jedynie w łuk i strzały. Będą musiały wybierać. Zabić i żyć lub dać się złapać i umrzeć. Poznamy mężczyznę, który stracił pamięć w wypadku, ale nadal ma swój cień. Będzie on pierwszą osobą, która z opieką medyczną będzie pracować z pierwszym człowiekiem, który został bezcienistym. Czy spotkanie tych dwojga da odpowiedź naukowcom, dlaczego wraz z utratą cienia tracimy też wspomnienia? Naszym bohaterom prędzej czy później skrzyżują się drogi. Czy będą zdołali sobie zaufać? Czy znajdą odpowiedź, czym jest dziwne zjawisko, które atakuje ludzkość? I najważniejsze pytanie. Czy znajdą lek? „Księga M” to literatura fantasy. Nie każdemu może przypaść do gustu. Czy spodobała mi się? Trudno powiedzieć. Na początku książka zaintrygowała mnie i czytałam ją z wielkim zaangażowaniem. Niestety po kilku rozdziałach rozpraszałam się, bo lektura zwyczajnie zaczynała mnie nudzić. Do końca książki dotrwałam już bardzo znużona. A odpowiedź, jaką otrzymałam na finale hmm… była ciekawa, ale autorka mogła zakończyć wszystko z większym rozmachem. Komu polecam książkę Peng Shepherd? Jedynie czytelnikom lubującym literaturę fantasy, science fiction itp. Więcej recenzji na www.facebook.com/LiteraturaZmyslow

Ta książka jest naprawdę piękna. Zaczynając od okładki, która ma w sobie coś fascynującego i niepokojącego zarazem, poprzez wciągający środek i zaskakujące zakończenie, które może człowieka roztrzaskać na drobne kawałeczki. I piszę to ja - osoba, która bardzo rzadko sięga po powieści z gatunku fantasy/sf. Już sam pomysł na fabułę intryguje i zasługuje na uwagę. Wyobraźcie sobie sytuację, w której nagle tracicie cień. Ale to nie wszystko - z każdym dniem pamiętacie coraz mniej a Wasze wspomnienia bledną. Jak byście próbowali sobie z tym poradzić? I co w sytuacji, w której Was dopadłoby Zapomnienie a bliska Wam osoba wciąż by miała swój cień? Właśnie to spotkało Ory'ego i Maxime - małżeństwo, które znalazło azyl w opuszczonym hotelu. Niestety kobieta traci cień i z troski o męża, którego chce uchronić przed obowiązkiem sprawowania nad nią opieki postanawia od niego uciec. Mężczyzna nie potrafi zrozumieć decyzji ukochanej, bo nie wyobraża sobie bez niej życia, dlatego postanawia podążyć jej tropem. Bohater wierzy, że uda mu się odnaleźć żonę, zanim całkowicie straci ona pamięć. A na trasie wędrówki oprócz niebezpieczeństw, będą na niego czekali również ludzie, którzy spróbują mu pomóc. Akcja powieści rozgrywa się głównie w drodze. Każdy z bohaterów szuka czegoś innego i wierzy w to, że uda mu się to odnaleźć. Ale żaden z nich chyba do końca nie zdaje sobie sprawy z tego, jak groźna i niebezpieczna może być 'walka o cień', w której przyjdzie im wziąć udział. I chociaż szanse na szczęśliwe zakończenie były niewielkie, by nie napisać, że wręcz zerowe, to i tak niemalże do samego końca tliła się we mnie iskierka nadziei, że wszystko 'będzie dobrze'. To bardzo emocjonalna i bardzo uczuciowa lektura. Ale przede wszystkim - niebanalna historia miłosna i magiczna podróż skłaniająca do refleksji. Jeśli chcielibyście przeczytać w tym roku chociaż jedną książkę z gatunku fantasy, to powinniście wybrać 'Księgę M'. Ja jestem tą powieścią zachwycona 😊

Ciekawy, świeży pomysł i dobra realizacja. Powieść o wierności wartościom, oddaniu i miłości.