Komnata głodu i chłodu (okładka  miękka)

To historia nastoletniej Krystyny, która znajduje na strychu pamiętnik z wojennymi wspomnieniami swojej prababki i poznaje makabryczną rzeczywistość czasów II wojny światowej. Zamysł historii jest bardzo ciekawy. Naprzemienne sceny z życia przeciętnej, współczesnej nastolatki i jej problemów są zderzone z fragmentami pamiętnika - niejednokrotnie bezwzględnie brutalnymi. Często sceny są pod pewnymi względami tożsame, jeśli chodzi o okolicznosci, co podkreśla tym większy dramat i przekaz. Rękopis zdecydowanie jest najmocniejszą częścią książki, autorka nie boi się opisywać przerażających historii na podstawie faktów. Widać, że w tych momentach najlepiej się odnajdywała pisarsko, a także, że temat II wojny został mocno zgłębiony. Trochę zabrakło mi dopracowania elementów współczesności - nie wszystkie sceny były potrzebne, a warsztat dialogowy jeszcze jest do dopracowania, bo bywał momentami dość sztywny i nieprzekonujący, ale biorę poprawkę na to, że to pierwsze podejscie pani Magdy, więc to się jeszcze wyrobi - potencjał na pewno jest! Z drugiej strony książka kierowana jest raczej dla młodzieży i podejrzewam, że docelowi odbiorcy mogą mniej przywiązywać wagę do tych szczegółów, a treściowo są tu wspomniane dotykające ich codzienne sprawy, więc jest przestrzeń do utożsamienia 😊 Podsumowując - to niezły debiut, który mimo pewnych niedociągnięć jest na pewno wart uwagi - szczególnie ze względu na solidne gorzko-pozytywne przesłanie, jakie niesie, a jest bardziej niż kiedykolwiek aktualne w obecnych czasach! Na pewno chętnie sięgnę po kolejne książki pani Magdy 😊