Kobieta, która pożyczała wspomnienia (okładka  twarda, wyd. 10.2023)

Tove jedna z moich ukochanych artystek, tworczyni nie tylko Muminków, autorka wielu książek dla dorosłych. Na tą , w fantastycznym tłumaczeniu Justyny Czechowskiej, czekałam kilka miesięcy, od kiedy wiedziałam że będzie wydana.

Dzięki tej pozycji zdobyłem brakujące opowiadania do mojej kolekcji

Ok

Tove Marika Jansson – fińska pisarka, malarka i rysowniczka. Pochodziła z artystycznej rodziny. Doceniona na całym świecie przede wszystkim za sprawą kultowych książek o Muminkach, które zostały przetłumaczone na ponad 34 języki. Zbiór „Kobieta, która pożyczała wspomnienia" obejmuje teksty z trzech tomów opowiadań. „Podróż z małym bagażem” (1987 r.) „Fair play” (1989 r.) i „Listy od Klary” (1991 r.), które przemycają sporo autobiograficznych wątków, w tym stratę ukochanej mamy. W pierwszym z nich w centrum opowieści Jansson stawia sztukę i związek człowieka z naturą oraz pisze o wielu podróżach. Drugi traktuje o relacjach międzyludzkich i miłości jej życia – Tuliliki Pietilä, której postać ma odzwierciedlenie również w bajce o trollach. Mowa oczywiście o Too-Tiki. Trzeci obrazuje w dużej mierze nieuchronne przemijanie, pierwotne lęki, demony Jansson,ogromną potrzebę wolności i podejście do jesieni jestestwa. W tym przepięknie, chronologicznie i klarownie wydanym woluminie znakomicie opatrzonym przedmową Justyny Czechowskiej, Jansson jawi się jako postać wszechstronnie utalentowana, wrażliwa na wszystko, co ją otaczało, fantazjująca o tym, co przyniesie przyszłość, niekonwencjonalna, potrafiąca znakomicie opisać kondycję ludzkiej natury, w dodatku odważnie eksplorująca świat. Tylko utwierdziłam się w tym, z jak nieodganioną i arcyciekawą postacią mamy do czynienia. Chociaż czytałam wcześniej kilka przedstawionych opowiadań, dzięki wybitnej Teresie Chłapowskiej, tak po czasie z przyjemnością do nich wróciłam. Nie ukrywam ,że T. Jansson darzę szczególnym sentymentem. Uważam ,,Muminki" za książki mojego dzieciństwa.Po dziś dzień do nich wracam. Wątki homoseksualne, marzenia, wspomnienia i długoletni związek z Pietilä bardzo tubalnie wybrzmiewają pomiędzy wierszami. Uwielbiam rozpisane kwestie dialogowe, humor sytuacyjny. Nie wszyscy wiedzą, że tłem dla wszystkich dzieł Jansson była wyspa Klovharu w Zatoce Fińskiej. Zbiór zdecydowanie do delektowania się, niespiesznego odkrywania kolejnych warstw, docenienia fauny i flory oraz refleksji nad tym, czy jesteśmy jedynie statystami w sztuce zwanej życiem, które dane jedynie raz, czy przeżywamy je po swojemu.