Slaba

Super

Nuda

Ok

Jeżeli kiedykolwiek mi ktokolwiek powie, że pisarze nie mają czasem magicznych odlotów, to im nie uwierzę. Czytałam sobie tą książkę, czytałam, a im dalej brnęłam, tym moje oczy robiły się większe ze zdumienia. Co za kosmos! Jeszcze nie widziałam powieści tak obdartej z normalności, sensu, płynności, prawidłowości, historii, uczuć i człowieczeństwa. Aż nie wiem co mam o niej napisać. To się nie mieści w głowie by całym sensem powieści był brak sensu. By napisać coś po to, by nikt tego nie pojął. By przedstawić wam historię nie przedstawiająca historii, aczkolwiek obraną na kierunek kilku bohaterów, również nie posiadających zdrowia psychicznego. ,,- Skąd ciocia zna takie bajki? - Wymyśliłam je. - A z czego? - Z głowy, serduszka, ulicy. (...)- Ale niech się ciocia napije. Ciocia tak fajnie opowiada, jak się ciocia napije. -Żyła sobie dziewczynka, która nie miała ani tatusia, ani mamusi(...) A jak dorosła, poznała księcia, który był bardzo bogaty i nie mógł się z nią ożenić. Ale często do niej przychodził(...) No więc miał żonę, ale bardzo, bardzo niedobrą. Pewnego razu jego żona prasowała mu koszulę i umarła(...) - Ciociu, a moja mama mówi, że ciocia ma nasrane w głowie". Wybaczcie, ale musiałam wam przytoczyć urywek z książki, bo nie mogłam się powstrzymać. Podpowiem wam tylko, że na podstawie bajki bohaterka opowiedziała prawie prawdziwą historię samej siebie. Słuchajcie, może i na pierwszy rzut oka pozycja wyda wam się bez sensu, jednak jak zawsze wiadomo, nie każda historia ukazuje się wraz z początkiem kilku stron. Czasem trzeba pójść dalej by dostrzec to, co jest pomiędzy wierszami. Może i każdy z bohaterów jest w wątpliwym zdrowiu psychicznym, jednak pamiętajcie, że i tacy ludzie chodzą po świecie. Oni są po prostu zagubieni. Podejmują decyzje, które nigdy im niczego nie ułatwiają. Dodatkowo, kiedy zbyt mocno pragną być kochani, uczepiają się nawet niewielkiego uczucia dobra, by tylko czuć, że komuś na nich zależy. Niestety zbyt często również moczą usta w alkoholowym zapomnieniu. Na takiej podstawie powstała ta książka. I wbrew wszystkiemu, mi się ona podobała, bo znam takich ludzi.

To totalna chała lubię Izę Kunę i dlatego sięgnęłam z zaciekawieniem po jej książkę na szczęście wypożyczyłam ją z biblioteki bo szkoda pieniędzy i czasu niech autorka zostanie aktorką bo pisanie jej nie wyszło.

A mi się książka bardzo podobała . Po prostu ja połknęłam w jeden dzień. Mimo ze żal mi głównej bohaterki to uśmiałam się niemiłosiernie . Pozdrawiam panią Izę .