Tytułowa bohaterka jest Sztuczną Przyjaciółką (SP), czekającą w sklepowej witrynie na dziecko, które wybierze ją na swoją towarzyszkę. Nie należy do ostatniej generacji, ale wyróżnia się niezwykłą spostrzegawczością, pamięcią i empatią. Dzień, w którym trafia do domu Josie – bardzo chorej dziewczynki, zmieni na zawsze los każdej z nich. Życie nie jest proste i wkrótce nasza sztuczna inteligencja będzie zmuszona stawić czoła niezliczonym dylematom oraz najtrudniejszym decyzjom.

Bardzo dobrze się czyta, może nie ma wartkiej akcji, pięknych opisów. Natomiast narracja z pozycji robota, który nie zna uczuć a próbuje analizować zachowania ludzi wkręca w lekturę. Klara uważa słońce za Boga i uzdrowiciela istotę i modli się do niego o zdrowie swojej podopiecznej. Natomiast czy los jest łaskawy dla Klary kiedy już nie jest potrzebna swojemu już dorosłemu dziecku?

Kazuo... Pisarz, który sprawi że stwierdzisz, że Twoja inteligencja emocjonalna jest przygnieciona pod jego geniuszem

Lektura szła mi powolnie i ciężko, bo dystopie to nie mój ulubiony gatunek, ale książka zostaje i wraca później.

Ta książka jest dosłownie 10/10 plus przerwała mój zastój książkowy 💖

Przepiękna książka. Kazuo Ishiguro w najlepszej formie.